Οι διάφοροι «ειδικοί», οι …προφέσορες της πλάκας, αμφισβητούσαν την πρόκριση της εθνικής μας. Με το τέλος του ματς στο Καραϊσκάκη, ξεκαθαρίσαμε ότι είμαστε στην Βραζιλία. Λίγο να ‘χεις παίξει, το καταλαβαίνεις, το «φώναζε» και η ετοιμότητα η δική μας, αλλά και η εικόνα της Ρουμανίας.

Δεν παίζουν μπάλα πάντα οι θεωρίες συνομωσίας για την διαιτησία, απλά αυτό το προβάλουν όσοι δεν ξέρουν ποδόσφαιρο για να «περάσουν»τις δικές τους εξυπνάδες. Μπάλα παίζουν τα ποδαράκια και οι ψυχούλες! Η Ελλάδα κυρίες και κύριοι, θα είναι και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Θα μας προσφέρει μαζί με τις κορυφαίες ομάδες του πλανήτη, όμορφα καλοκαιρινά βράδια!

Καταλαβαίνω ότι σε όλη αυτή την πορεία, αγανακτήσατε. Προβληματιστήκατε. Σιχτιρίσατε, ήταν οι στιγμές προβληματισμού , περισσότερες από αυτές που «έσκασε» ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Όμως σε άλλη μια διαδικασία μπαράζ, αποδειχτήκαμε έτοιμοι. Τόσο στο εντός, όσο και στο εκτός έδρας παιχνίδι με την Ρουμανία. Οι αντίπαλοί μας, ήταν «λίγοι» μπροστά μας. Γιατί απλά, σε 180 λεπτά τέτοιας διαδικασίας, πρέπει να είσαι «διαβασμένος» και ήρεμος. Όχι ένα μπουλούκι μέσα στα νεύρα και στην ανωριμότητα, όπως αποδείχθηκαν οι Ρουμάνοι.

Ρουμανία-Ελλάδα 1-1

Δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο οι αντίπαλοί μας στην αρχή, από το να κυλήσουν τη μπάλα, μήπως και κάνουν φάση για να ξεσηκώσουν το ήδη φανατισμένο κοινό. Η ομάδα μας στα πρώτα λεπτά δεν πέρασε την γραμμή του κέντρου. Οι αντίπαλοί μας, είχαν έναν έλεγχο προσπαθούσαν να σουτάρουν(ο Τόρζε εξαπέλυσε το πρώτο αριστερό) και γενικά ξεκινώντας από τον άξονα, έδειχναν την διάθεση να παίξουν διαφορετικά απ’ ότι στο Καραϊσκάκη.

Καραγκούνης, Μήτρογλου και ...φιλάκια

Οι βαθιές μπαλιές τους βέβαια, για το ντουέτο Παπασταθόπουλου και Σιόβα ήταν «λουκουμάκια». Το δικό μας μέλημα ήταν να φτάσει η μπάλα στα πόδια των διεθνών για να «παγώσει» η κατάσταση. Και αυτό θα έπρεπε να το κάνουν τα χαφ. Πιέστηκαν οι μέσοι και ο Πιτσούρκα εκεί ήθελε να «χτυπήσει», αφού με κοντά τις ελληνικές γραμμές, ένα δικό μας λάθος ίσως να μην προλάβαινε να διορθωθεί! Μας μάζευαν οι Ρουμάνοι με στόχο να βρεί χώρο στο πλάι ο Τόρζε, ενώ ο Μαρικά γύρναγε και ζητούσε μπάλα. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα. Ο Τανάσε όμως είχε χώρους και τους διέσχιζε με την μπάλα, αφού ο Κίρικες και ο Γκόιαν είχαν κι αυτοί ελεύθερο πεδίο, αφού η πίεσή μας άρχιζε στην μεσαία γραμμή(κακώς).

Κι όπως όλα αυτά λάμβαναν χώρα στο γήπεδο, οι διεθνείς μας άρχισαν να κερδίζουν μέτρα. Σιγά- σιγά. Στην αρχή ένα σουτ του Μήτρογλου, μετά ένα κόρνερ, κατόπιν δυο φάουλ. Και όλο πλησιάζαμε. Ο Μάρτσε λοιπόν ξεχάστηκε(ο ίδιος το παραδέχτηκε πιάνοντας το κεφάλι του), ο Καραγκούνης πέρασε τη μπάλα στον Μήτρογλου και… φιλάκια! Αριστερό πλασεδάκι και ο Ταταρουσάνου φαρδύς- πλατύς στο χορταράκι να ‘χει τη μπαλίτσα μέσα στο τέρμα!

Το γκολ που θέλαμε , είχε μπει. Οι φοβίες των άσχετων είχαν πάει περίπατο. Όλα αυτά που σας αράδιασαν για να «μειώσουν» το 3- 1 του Καραϊσκάκη, είχαν πάρει φωτιά, με… εμπρηστές, τους 11 γαλανόλευκους. Ο «πιστολέρο» του Ολυμπιακού δεν διαπραγματεύθηκε και το μεγαλύτερο δώρο, αυτού του τέρματος, ήταν πως οι Ρουμάνοι «πάγωσαν». Σε εξέδρα και γήπεδο. Η… φόρα που είχαν πάρει, πήγε περίπατο. Το όποιο πείσμα, εξαφανίστηκε. Κανένα κουράγιο από νωρίς. Μια χαρά…

Τους δώσαμε και κουράγιο!

Κι αν τελικά έπρεπε να «ανάψει» το ματς και να ξαναπάρουν κουράγιο οι αντίπαλοι και σε αυτό, εμείς… δράσαμε. Τρομερό το αυτογκόλ που μπήκε αφού ο ακούραστος χθες Χολέμπας έδιωξε, η μπάλα βρήκε στον Τοροσίδη που πήγαινε κι αυτός να απομακρύνει και πήγε στο δεξί παραθυράκι του Καρνέζη. Μόνοι μας –άθελά μας- παραχωρήσαμε δικαιώματα, να μας πιέσουν, να πάρουν μέτρα στο γήπεδο, αλλά τίποτα άλλο… Δεν μπορούσαν οι άνθρωποι ρε παιδιά, δεν ήταν αυτή ομάδα για να απειλήσει την εθνική μας.

Ο Σάντος ατύχησε να κάνει ουσιαστικά μόνο μια αλλαγή τακτικής και εκεί έβαλε τον Σάμαρη, για να δώσει ενέργεια, πνευμόνια(ο Καραγκούνης «έσκασε») , να πιέσει και να σφίξει τον άξονα. Το έκανε. Οι άλλες κινήσεις ήταν αναγκαστικές, όμως οι Ρουμάνοι μετά το 75’ έχασαν τις ελπίδες τους και δίχως σύστημα, δίχως λογική πάλευαν τα… απάλευτα!

Τα πιθανά γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση

Η αριστερή μας πλευρά παρότι δέχθηκε μεγαλύτερη πίεση, δούλεψε πολύ καλά. Ήταν η δύναμή μας. Ο Χολέμπας σε άλλη μια μεγάλη εμφάνιση και εξαιρετικός ο Σαμαράς, που κράταγε μπάλα και πάνω απ’ όλα, καθάριζε ότι «πετούσε»μέσα στην περιοχή μας. Πιο πολλές μπάλες στον αέρα «καθάρισε» ο Γιώργος, παρά τα τρία στόπερ που χρησιμοποιήθηκαν! Άπαντες λειτούργησαν βέβαια και ο Τζιώλης με τον Μανιάτη «έφραξαν» κάθε διάδρομο προς την περιοχή μας. Μήτρογλου και Σαλπιγγίδης δεν ήταν όπως στην Παρασκευή, αλλά από την στιγμή που η ομάδα έπαιξε πιο πίσω δεν ήταν κι εύκολο. Βέβαια, ο Κώστας στην φάση που χρειάστηκε, έστειλε τους Ρουμάνους για …τσάι κι εμάς στα ουράνια!

Μπράβο σε όλους! Μπράβο σε όσους αγωνίστηκαν την διετία, μπράβο στον προπονητή που με τα σωστά και τα λάθη του, είδε έστω και στα μπαράζ την ανταμοιβή να έρχεται. Μπράβο στον κόσμο, που αγκάλιασε την ομάδα. Πέμπτη μεγάλη πρόκριση στην τελευταία δεκαετία για την εθνική ποδοσφαίρου! Πάνε οι εποχές της ανυπαρξίας. Είμαστε πάντα παρόντες. Κι αυτό μετράει…

ΥΓ. Αυτοί δεν ήξεραν πότε τελειώνει ο ύμνος τους(πήγαν να φύγουν), σιγά μην πέρναγαν στο Μουντιάλ…