Άλλη μια μεγάλη νίκη για τον Ολυμπιακό. Το ρεκόρ γλυκαίνει όλο και περισσότερο για μια ομάδα που ‘χει όλο και περισσότερα, όλο και καλύτερα να προσφέρει στον κόσμο της. Μη ξεχνάμε άλλωστε, ότι εκκρεμεί κίνηση από τον Μπλάτ!

Δε βιάζεται ο Αμερικανός να δώσει το… χρίσμα σε κάποιον παίκτη και όσο κερδίζει, ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του. Ένας Ολυμπιακός που πήγε στην Καταλονία με στόχο να κλείσει άλλη μια… διαβολοβδομάδα με 2/2.

Και είναι πλέον στο χέρι του, να το πετύχει κερδίζοντας τη Γκράν Κανάρια. Πολλοί θα μιλήσουν για την Μπάρτσα και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αλλά δε θα κατά φέρουν να μειώσουν τη νίκη του Ολυμπιακού. Στην τελική η ομάδα βγάζει άλλη μια δύσκολη έδρα και πάνω απ’ όλα, κερδίζει αυτοπεποίθηση και κουράγια. Όχι, μην αρχίσετε να κάνετε σχέδια για την βαθμολογία. Μη πέφτετε στις «παγίδες» των αναλυτάδων, να σας πουν για το πλεονέκτημα.

Ο Μπλάτ με τους συνεργάτες του, βλέπουν πρώτα την οχτάδα και καλά κάνουν. Η ομάδα πάει καλά. Όσο θα παίζει την ατσαλένια άμυνά της, θα ‘ναι δύσκολο να τη βλάψουν. Μόνο 60 πόντους στο Παλάου Μπλαουγκράνα; Μα σας παρακαλώ τώρα, μιλάμε για τεράστια εμφάνιση στο πίσω μέρος του γηπέδου. Θα μπουν και τα… γκολ, άλλωστε υπάρχουν παίκτες να το κάνουν. Και βέβαια 37 ριμπάουντ, τα 17 εκ των οποίων επιθετικά! Με τον Μιλουτίνοβ να είναι ο απόλυτος Μπαμπούλας και τον Σπανούλη να πραγματοποιεί μεστή εμφάνιση, ήταν δύσκολο ο Ολυμπιακός να μην έχει συνοχή και σοβαρότητα. Φυσικά και θα έκαναν λάθη, εξάλλου στο πρώτο μέρος δε συνδέονταν και με ευκολία στο αντίπαλο καλάθι.

Ας μην κοροϊδευόμαστε η ομάδα χάρη στην άμυνά της έμεινε όρθια στο πρώτο μέρος. Και αν πρέπει να υπάρχει παράπονο από τον Μπλατ προς τους παίκτες του, αυτό είναι ότι είχαν αρπάξει τόσα επιθετικά ριμπάουντ όπως ανέφερα πιο πάνω, αλλά δε μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τις δεύτερες και τρεις επιθέσεις. Επίσης για τα νούμερα που έχει η ομάδα στη σεζόν, ήταν πολύ μικρό το ποσοστό στα δίποντα. Και αυτό αποτελούσε την ευκαιρία της Μπάρτσα για να μείνει όρθια. Το γράφω έτσι αφού στην γενική εικόνα του 20λεπτου, οι Πειραιώτες έδειχναν πιο… μέσα στα πράγματα. Με 38,1% στα δίποντα και 40% στα τρίποντα ο Ολυμπιακός κατάφερνε να ‘χει καλύτερο ποσοστό από μακριά.

Τα επτά λάθη θα είχαν… τιμωρηθεί από τους γηπεδούχους, όμως τίποτα από όσα έπραττε ο Πέσιτς δεν έβγαιναν. Δε «γέμιζε» το μάτι ούτε σε αυτό το παιχνίδι η ομάδα της Βαρκελώνης και ήταν ο Ολυμπιακός αυτός που την έκανε να φαντάζει ακόμη μικρότερη. Ο Πέσιτς άλλαξε το ροτέισον , ξεκίνησε με τον Ερτέλ και έφερε τον Πάνγκος στο 8’ . Ο Σίγκλετον πιεζόταν και αν υπάρχει και άλλο ένα θέμα με τους Μπλαουγκράνα, αυτό είναι, ότι στους σέντερ πορεύονται αποκλειστικά και μόνο με… βουβάλια. Ο Τόμιτς πρώτα, μετά ο Πούστοβι και κατόπιν ο Σεραφέν. Ο Μιλουτίνοβ αυτή την περίοδο, τους έχει για… πρωινό. Και όχι μόνο αυτούς.

Ό,τι «πέταγε» εντός ρακέτας, ο Νίκολα το μάζευε. Δεν έπαιξε σούπερ μπάσκετ ο Ολυμπιακός αλλά για ομάδα που αυτή την εποχή θέλει να μαζεύει βαθμούς, μια χαρά ήταν ο τρόπος που στάθηκε. Η τρίτη καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας ήταν συμμαζεμένη, απλά το + 2 της ανάπαυλας δεν αποτελούσε καν μαξιλαράκι… Ο Κλαβέρ ήταν ο πιο σταθερός των Καταλανών, από αυτόν ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να χάσει. Στο 33- 43 η μπάλα είχε… χαθεί. Όσα και να δοκίμαζε ο Πέσιτς δεν έβγαιναν γιατί πολύ απλά η ομάδα του δεν έχει ισορροπία αν τους περιορίσεις τα «κλειδιά». Οι Πειραιώτες είχαν αρχίσει να βρίσκουν ρυθμό και έδειχναν να βελτιώνουν την επαφή τους με το καλάθι.

Όταν το ματσάκι μπήκε στην τελική του ευθεία, ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 7 πόντους. , αριθμός που πραγματικά αδικούσε την προσπάθεια και την εικόνα της ομάδας. Είχε πάρει με + 5 το τρίτο δεκάλεπτο , αλλά όταν έρχεται ο Μπόγρης από τον πάγκο και βάζει γλυκό σουτάκι αλα Τζος Πάουελ και μετά δεξί χουκ , όπως ο… Ολάζουον, δε γίνεται να μην τους «τελειώσεις». Τρεις αμυντικές… αρρυθμίες δημιούργησαν ζήτημα και ο Μπλάτ προσπάθησε με έξτρα πίεση, να το διορθώσει. Ξεκίνησε με τον Τουπάν στο τέταρτο δεκάλεπτο, ο οποίος δε βρέθηκε σε βραδιά Έφες, αλλά κακά τα ψέματα, αν το αποφασίσει με την αθλητικότητά του, μπορεί να «ξεζουμίσει». Συνέχισε να αμύνεται σωστά η ομάδα, έβγαλε το διάστημα του ροτέισον (δεν ήταν δα και τόσο μεγάλο). Έβγαλε και το διάστημα που ο Πρίντεζης ήταν με τη μέση στον πάγκο. Τα πήγαν όλοι καλά.

Ο Παπανικολάου έδωσε, ο Βεζένκοφ το ίδιο που αυτή τη φορά χρησιμοποιήθηκε και περισσότερο απ’ ότι με την Έφες. Ο Λέντεϊ δεν έκανε ματσάρα, αλλά σκεφτείτε ότι έπεφτε πάνω στα θηρία. Ο Γκος συνεχίζει να μαθαίνει και παράλληλα να είναι συγκρατημένος. Προσωπικά αυτό μου αρέσει πιο πολύ απ’ όλα σ’ αυτό το παιδί. Δε τρελαίνεται, δε τον πιάνει… παράνοια να δείξει ποιος είναι. Δυο τριποντάκια επιχείρησε, τα έβαλε και όλα οκ. Το τρίτο ήταν στα χασομέρια και δεν είχε σημασία.

Η Μπάρτσα όσο πλησίαζε προς το τέλος , άρχιζε τις… παλαβομάρες. Σουτ από παντού. Ο Πέσιτς πριν το ματς πέρα από τις βλακείες περί Α1 και Κολοσσού, έκανε και άλλη δήλωση. Είπε ότι δε φοβάται την επίθεση της ομάδας του. Πριν πει κάτι τέτοιο, να ξέρει και ποια άμυνα τον περιμένει. Γιατί ο Ολυμπιακός δε «μασάει» ανασταλτικά, όταν βρει ρυθμό.

Και είχαν και διάθεση να σπρώξουν περισσότερο οι «ερυθρόλευκοι» το ότι δε το έκαναν να φανεί πολύ, έγινε γιατί οι αντίπαλοί τους το έριξαν στις αρλούμπες. Ναι, έχει χάσει δυο ματς στην έδρα του ο Ολυμπιακός (το ένα στο τσακ), αλλά έχει και πέντε νίκες μακριά από τον Πειραιά. Δε «μασάει» η ομάδα αυτή όπου και να πάει να παίξει. Γιατί έτσι έχει μάθει, χρόνια τώρα. Τα λέμε μετά τη Γκραν Κανάρια…