Μπαρτζώκα, να αγιάσει το στόμα σου

Όποιος χρησιμοποιούσε περισσότερο την όραση και λιγότερο την ακοή του, κατά την διάρκεια της συνάντησης των παικτών του Ολυμπιακού με τους εκπροσώπους του Τύπου, θα καταλάβαινε, ότι το... φαρμάκι από το σουτ του Μίτσιτς δεν είχε ακόμη φύγει από τον οργανισμό των πρώτων.

Έτσι είναι και έτσι πρέπει να είναι! Παίκτες εγωιστές, παίκτες καλοί, μια παρέα που δειλά- δειλά ξεκίνησε το ταξίδι της και το πήγε ως το τέλος. Θα μου πείτε "άξιζε να είναι αυτό το τέλος;" Ηρεμήστε. Κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε πόσες φορές σε όλες τις ομάδες του κόσμου το φινάλε είναι τέτοιο. Οπότε δεν υπάρχει το "άξιζε" ή "δεν άξιζε".

Ο Ολυμπιακός με τέτοια σουτ έχει στείλει στο... ψυχιατρείο την μισή Μόσχα. Κάποτε του διέλυσε το όνειρο ο Κορνέλιους Τόμπσον. Όλες οι ομάδες τα έχουν αυτά. Σε όλα τα ομαδικά σπορ...

Αυτό που πραγματικά μετράει, είναι να καθίσει κάποιος και να δει δυο πράγματα: Πρώτον, τι έκανε ο Ολυμπιακός τελικά στην EuroLeague και δεύτερον, ποιο θα είναι το μέλλον του. Είτε αρέσει, είτε όχι και στα δυο αυτά ζητήματα δικαιούνται άπαντες να αισιοδοξούν. Και δεν το γράφω ούτε για να καλοπιάσω κάποιον (δεν είμαι τέτοιος), ούτε για να χρυσώσω κανά χάπι. Αντιθέτως όπως ξέρετε δεν το έχω σε τίποτα να επισημάνω ο,τιδήποτε θεωρώ λάθος.

Ηδονή με παρατσούκλια

Όπως το έκανε μετά τον ημιτελικό για παράδειγμα, όπου πίστευε θα έπρεπε στα τελευταία λεπτά να βρίσκεται ο Παπανικολάου στο παρκέ. Ανέλυσα το γιατί, δεν θα λέμε τα ίδια. Συνεχίζω πάνω σε αυτό που συζητάμε εγώ και εσείς σε τούτο το άρθρο. Ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά μεγάλο κλαμπ στο μπάσκετ. Είναι όπως στο ποδόσφαιρο η Μπαρτσελόνα, η Λίβερπουλ, η Μπάγερν και άλλες πολλές. Ένα σουτ του παικταρά Μίτσιτς ο οποίος για αυτό παίρνει και 3,5 εκατομμύρια και γίνεται να σβήσει μια ολόκληρη προσπάθεια. Ναι, έσβησε ένα όνειρο. Ναι, ξενέρωσε χιλιάδες ανθρώπους που φέτος αποφάσισαν πιο πολύ από ποτέ να στηρίξουν την ομάδα του. Τα πάντα όμως έχουν ένα όριο.

Το σουτ του Μίτσιτς απέκλεισε τον Ολυμπιακό από τον τελικό της EuroLeague. Δεν τον διέλυσε ως ομάδα. Να αγιάσει το στόμα του Μπαρτζώκα όταν έκανε την δήλωση για τους προπονητές του πληκτρολογίου (και της εξέδρας, όπως είπε ο ίδιος). Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν αυτοί. Ο καθένας στην Ελλάδα, ξέρει την δουλειά του άλλου. Και το προσφιλές άθλημα ορισμένων είναι να βάζουν μια ψεύτικη φωτό ή ένα παρατσούκλι στα social media και να βγάζουν, εμπάθεια, κακία, κόμπλεξ, να παριστάνουν κάτι το οποίο θα ήθελαν να είναι ή να κρύβονται στην φτηνή και αηδιαστική ανωνυμία τους, πιστεύοντας ότι ένιωσαν την ηδονή που σίγουρα δεν μπορούν να αισθανθούν εκεί που κανονικά θα έπρεπε.

Θα γελάσουν ξανά!

Ας δεχτούμε λοιπόν, ότι η... αυτοϊκανοποίηση πάει σύννεφο και ας προχωρήσουμε. Ας δούμε πιο μπροστά τι μπορεί να κάνει αληθινά μια μεγάλη ομάδα. Είπαμε για τα τελευταία λεπτά. Τοποθετήθηκε ο κόουτς και οι παίκτες (με πιο απόλυτο τον Σλούκα) για την επιλογή του μη φάουλ και της καθαρής άμυνας. Αυτή η ομάδα είχε δεχθεί 8 πόντους σε όλο το δεκάλεπτο. Ποιος άνθρωπος δεν εμπιστεύεται τους παίκτες του; Κανείς... Το αφήνουμε και αυτό και ας πάμε στην εικόνα των πρωταγωνιστών. Αυτό για το οποίο σας έγραψα στον πρόλογο. Βλέμματα παγωμένα. Άνθρωποι που τους βλέπεις συνήθως να χαμογελούν, να κάνουν πλάκα, να είναι χαρούμενοι και να σε κάνουν να γελάς ακόμη κι αν δεν είσαι Ολυμπιακός. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι ήταν όπως δεν τους αξίζει να είναι.

Πληγωμένοι, στενοχωρημένοι και με μοναδικό τους στήριγμα το να προσπαθούν να μιλήσουν για το μέλλον και όσα όμορφα πέρασαν στην EuroLeague. Δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο. Αυτός είναι ο δρόμος. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός. Να περάσουν τα πρώτα 24ωρα. Να μείνει πίσω το Final Four και μετά θα ηρεμήσει και θα ξαναγελάσει ο Παπανικολάου, θα ξεχαστεί και θα χαμογελάσει και πάλι ο Βεζένκοβ, θα βρει πάλι την όρεξή του ο Σλούκας και γενικά όλοι θα βρεθούν στην κατάσταση που ήταν πριν από το παιχνίδι με την Εφές. Δεν θα γράψω ότι έχουν το πρωτάθλημα. Λογικό είναι. Αυτή είναι η δουλειά τους. Το σημαντικότερο, αυτό που πραγματικά αξίζουν , δεν είναι η επόμενη νίκη. Είναι να αποκτήσουν και πάλι την διάθεση που πάντα έχουν.

Το επόμενο Final Four

Η μοίρα του Ολυμπιακού είναι αυτή κυρίες και κύριοι: Μια ιδιαίτερη ομάδα. Ένα... βαρύ κλάμπ. Σε όλα τα αθλήματα. Η σχέση όμως του κόσμου με την ομάδα μπάσκετ έγινε ξανά, σχέση δεκαετίας... '90. Και πιστέψτε με αυτό ήταν απολαυστικό και δεν πρέπει να χαθεί. Ο Μπαρτζώκας πήρε πολλά στοιχήματα. Και τα κέρδισε σχεδόν όλα. Ακόμη και ο έκτος παίκτης που έφερε, ο Έισι, μπορεί να μην δίνει στο παρκέ, αλλά δίνει σε όλα τα άλλα. Δεν θα γίνει ξαφνικά ο προπονητής του Ολυμπιακού "θύμα", επειδή ένας παικταράς, έβαλε ένα φοβερό τρίποντο απέναντι στην τέλεια προσωπική άμυνα του Βεζένκοβ.

Δεν θα γίνει ο Σάσα "λίγος", ή ο Ντόρσεϊ "τρελός". Αυτοί ήταν οι δυο που κουβάλησαν την ομάδα στο μεγαλύτερο διάστημα. Θα μπορούσα να γράψω κάτι για όλους. Δεν το συνεχίζω. Γενικά επαναλαμβάνω, το άρθρο αυτό δεν έχει καμία διάθεση να... λιβανίσει. Και ναι, αν σας φαίνεται ότι είναι υποστηρικτικό, μισό λεπτό, προσέξτε κάτι: Ναι, το βρήκατε. Υποστηρικτικό είναι. Είναι μια πραγματικότητα. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε ξανά σε ένα Final Four.

Είναι μια ομάδα πιστή στα μεγάλα ραντεβού. Και είναι πολύ δύσκολο να είσαι σε αυτά τα ραντεβού και να έχεις την άνεση- σιγουριά διοικητικά (γιατί χωρίς Αγγελόπουλους δεν...) ότι θα πολεμήσεις και για την επόμενη σεζόν. Γιατί αν υπάρχει κάτι που επιβάλλει σε όσους είναι Ολυμπιακοί να χαμογελούν και να είναι ξέγνοιαστοι, αυτό είναι, ότι η ομάδα τους θα κάνει τα πάντα και την επόμενη αγωνιστική περίοδο να πάει στο μεγάλο ραντεβού.

Παρότι το σιχαίνομαι

Θα τελειώσω με κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου να κάνω, αλλά θα το πράξω. Εννοώ, ότι δεν γουστάρω ποτέ να μπαίνω σε συγκρίσεις ή να λέω δείτε τι κάνει ο ένας ή ο άλλος. Ας σκεφτούμε όμως παρέα κάτι. Αν ο Ολυμπιακός πρέπει να μείνει δέσμιος των άσχημων συναισθημάτων της ήττας από την Εφές, τι πρέπει να γίνει στην Μπαρτσελόνα των 45 εκατομμυρίων; Άλλη ερώτηση.

Η ποδοσφαιρική Ρεάλ που πήρε το πρωτάθλημα Ισπανίας, πήγε τελικό Champions league κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και χαρίζοντας μαγικές βραδιές, αν χάσει το τρόπαιο από την Λίβερπουλ (αμήν), θα έχει κάνει κάτι καλό ή κάτι άσχημο; Δεν περιμένω απαντήσεις, ούτε με ενδιαφέρουν. Ας δεχτούμε λοιπόν, το ο καθένας να κοιτάει την πάρτη του.

Ας πάμε με αυτό. Ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ, είναι καλή ή κακή ομάδα. Όσοι τους υποστηρίζετε, έχετε περάσει όμορφες ή άσχημες στιγμές; Τα επόμενα πρωϊνά των αγώνων ανεξαρτήτως αποτελέσματος πάτε με χαμόγελο στις δουλειές ή με κατήφεια; Όταν συζητάτε με παρέες λέτε "δεν ασχολούμαι" ή μπαίνετε στην κουβέντα και γουστάρετε που έχετε τον Μπαρτζώκα προπονητή και αυτούς τους παίκτες; Τώρα, αυτή την στιγμή που διαβάζετε αυτό το κείμενο, μέσα σας, ο εαυτός σας, τα συναισθήματά σας, τι λένε;

Πάμε ξανά να τους δούμε ή να πάνε να πνιγούν; Ελάτε, αφήστε τα πληκτρολόγια για τους δυστυχισμένους της ζωής και κάντε μια βόλτα. Έχει καλή ομάδα ο Ολυμπιακός. Αν δεν είχε, θα το νιώθατε ήδη...

Το SPORT24 στο Final Four στο Βελιγράδι

Το SPORT24 "κατεβάζει" την δική του μπασκετική 5άδα στο Final Four 2022! Π. Διαμαντόπουλος, Σ. Καβαλιεράτος, Β. Σκουντής, Γ. Φιλέρης και Χ. Σταύρου βρίσκονται στο Βελιγράδι και μεταδίδουν τον παλμό και όλα τα αγωνιστικά νέα της ομάδας του Ολυμπιακού από την Stark Arena!

Κάνε εγγραφή στα push notifications του SPORT24 και στο κανάλι στο Youtube για να ενημερώνεσαι και να μη χάνεις καμία στιγμή!