Για δυο πράγματα είμαι σίγουρος εδώ και καιρό (και το ξέρετε) για τον φετινό Ολυμπιακό. Για δυο πράγματα «πέφτω» στη φωτιά. Το ένα είναι ότι ο Μαρτίνς δουλεύει. Και αν θυμάστε τα συζητούσαμε, όταν κάποιοι απαιτούσαν και το κεφάλι του. Το δεύτερο είναι, ότι αν δε βρει έναν γκολτζή, ο άνθρωπος θα πάει στο τρελάδικο.

Και δεν είναι δυνατόν ένας προπονητής που προσπαθεί τόσο καιρό να φτιάξει (ακόμη και με τα λάθη του κάποιες φορές) μια ομάδα που θα αναπτύσσεται σωστά και θα απειλεί σε διάρκεια, να μην έχει έναν Χριστιανό να δώσει μια στη κωλόμπαλα και να τη στείλει μέσα.

Πατέντες αναγκαστικά. Είτε γιατί χτυπάνε, είτε γιατί δεν είναι έτοιμοι, είτε γιατί θεωρεί ο κόουτς ότι δε μπορούν. Αυτό ισχύει στην επίθεση του Ολυμπιακού. Η ομάδα πήγε στη Σεβίλλη και έχασε, γιατί πολύ απλά δεν είχε να κάνει κάτι περισσότερο επιθετικά. Και μέσα στο πρόβλημα του φορ, βάλτε και ότι τα δυο ακραία χαφ παρουσιάζονται με συγκεκριμένο… ταβάνι. Ο Ναουέλ (εξαιρετικός στην τακτική) δε σταματάει να μάχεται, αλλά όταν πατάει περιοχή φέρεται λες και έχει μπει σε ναρκοπέδιο. Ο δε Ποντένσε, είναι ικανός να μοιράσει σακούλες για εμετό και εκεί που σε κάνει να σηκωθείς από τη θέση σου, λιποθυμάει.

Ε, δε γίνεται. Θα τελειώσει η σεζόν και ‘χουν στον Ολυμπιακό να λένε ότι έπαιξαν καλύτερη μπάλα από χρονιές που πήραν τίτλο και θα ‘χουν μείνει… μπουκάλα. Τα πράγματα είναι απλά. Η Ευρώπη έχει ακόμη ένα ματς. Όλα για όλα. Στο πρωτάθλημα, πρέπει να μείνουν όσο γίνεται πιο κοντά στον ΠΑΟΚ και με την άφιξη του ’19, να επιστρέψουν υγιείς όλοι (κυρίως ο Λάζαρος) και να αποκτηθεί ένας γκολτζής. Εδώ επιμένω: Γκολτζής. Όχι κάποιος απλά για να έρθει. Φορ κανονικό. Πάρ’ το- βάλτο. Μόνο τέτοιος!!!

Από ‘κει και πέρα, δυο τρόποι υπήρχαν να δεχθεί γκολ ο Ολυμπιακός στο πρώτο μέρος. Η Μπέτις τους κατάφερε και τους δυο, αλλά μόνο ο ένας της… βγήκε. Ή με στημένη μπάλα, ή με κανά σουτ σε αμυντική ανισορροπία των Πειραιωτών. Πρώτα λοιπόν, έγινε το κακό με το φάουλ από δεξιά και το ηλίθιο πέναλτι του Σισέ, που σβέρκωσε τον αντίπαλο. Και ζήταγε το λόγο μετά και πήρε και χαζή κίτρινη ο Φορτούνης.

Ωστόσο, ο Σα έκανε αποκρουσάρα. Τρομερή η βουτιά του Πορτογάλου και με σηκωμένο το χέρι παρακαλώ να βρει τη μπάλα. Όμως τα συγχαρητήρια εκτοξεύονται, από τη στιγμή που οι συμπαίκτες του δε πρόλαβαν, υπήρξε και ριμπάουντ από τους Ανδαλουσιάνους και ο Σα ήταν πάλι εκεί. Τελικά ο Κανάλες, με τον δεύτερο τρόπο βρήκε δίχτυα. Δε πρόλαβε ο Σισέ, δε πρόλαβε ο Μπουχαλάκης και η Μπέτις άνοιξε το σκορ. Το δίκαιο στο 45λεπτο ήταν η ισοπαλία. Έκαναν φάσεις και οι «ερυθρόλευκοι». Μπορεί να σας φανεί παράξενο, αλλά επειδή είχαν στηθεί σωστά από τον Μαρτίνς, οι φάσεις που έβγαλαν ήταν ίδιες σε αριθμό στα μάτια μου, ακόμη κι αν υπήρχε φορ.

Σε αυτό έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι η τριάδα Φορτούνη- Ποντένσε- Ναουέλ, έτρεξε πάρα πολύ. Ο Μπουχαλάκης την ίδια ώρα, πάταγε περιοχή συνεχώς, χάνοντας μάλιστα και τρομερή ευκαιρία με το κεφάλι και έχοντας αλλάξει υποδειγματικά διαγώνια με τον Φορτούνη. Μέτρα έπαιρνε και ο Καμαρά, με τον Μαρτίνς να ‘χει ζητήσει από τον Γκιλιέρμε να είναι βιδωμένος μπροστά από τα στόπερ. Οι Ισπανοί δεν «έπνιξαν» τον Ολυμπιακό.

Ο Μαρτίνς ανασταλτικά είχε σκεφτεί σωστά την ιστορία, στηριζόμενος κυρίως στα δυναμικά μπακ του. «Φόρτωσε» τον άξονα και έτσι έβλεπε τους γηπεδούχους να μη μπορούν να πατήσουν περιοχή. Είπα όμως ή στημένο ή σουτ από μακριά. Το πρώτο το γλίτωσε, το δεύτερο όχι. Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο εύκολα αμυντικά για τον Ολυμπιακό στο δεύτερο μέρος. Τι να κάνουμε; Να σας γράψω ότι τον «έπνιξαν» οι αντίπαλοί του; Αφού δεν έγινε. Στην τελική, δεν είναι η Μπέτις καμιά ομάδα που ‘χει το γκολ στην κωλότσεπη. Για να «ανοίξει» παιχνίδι της, ως τώρα στην Πριμέρα, χρειάστηκε και η τύχη, αλλά και το στήσιμο του αντιπάλου.

Ο Ολυμπιακός , επαναλαμβάνω, για το υλικό που είχε, ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός και έτοιμος να απειλήσει. Ως το τέλος είχε φάσεις, ευκαιρίες έκανε. Όχι με τη… σέσουλα. Αλλά έκανε. Γιατί πολύ απλά, μεσοεπιθετικά η λειτουργία του φετινού Ολυμπιακού είναι εξαιρετική κι ας μην έχει φορ κι ας μην οργιάζουν τα ακραία χαφ. Όσο στον άξονα γυρνάνε σωστά το τόπι και όσο τα μπακ της ομάδας θα είναι σε σούπερ κατάσταση, πάντα θα βγαίνουν φάσεις. Ο περσινός Ολυμπιακός, δε μπορούσε να δημιουργήσει, δε μπορούσε να κάνει… θόρυβο. Ο φετινός κάνει, αλλά έχουμε πει καιρό τώρα, αν δεν έχεις παίκτη να «παστελώνει», θα ζορίζεσαι.

Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές κύλησε υποφερτά και για τους δυο. Οι Ισπανοί δίκαια προκρίθηκαν στην επόμενη φάση και άφησαν την ελληνική ομάδα να ψάξει δυο γκολ διαφορά με αντίπαλο τη Μίλαν. Το σίγουρο είναι, ότι το Καραϊσκάκη θα γεμίσει. Οι φίλοι του Ολυμπιακού, θα πάνε στην έδρα τους και για να δουν μια βαριά φανέλα απέναντί τους (ποιοι θα τη φοράνε μη με ρωτάτε), αλλά και για να σταθούν στο πλευρό των παικτών τους.