Μπορούμε να γίνουμε Σάντος;

Κάποτε, μας περνούσε αδιάφορη η κλήση διεθνών στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Την τελευταία δεκαετία που είμαστε συχνοί επισκέπτες μεγάλων διοργανώσεων, έχουμε αποκτήσει και άποψη.

Εν πρώτοις, μπορεί κάποιος να θυμώσει με ορισμένες από τις επιλογές του Σάντος. Από την άλλη, υπάρχει και αντίλογος: Αυτός είναι ο προπονητής, αυτός κρίνει, αυτός αποφασίζει. Και το αποτέλεσμα θα δείξει αν δικαιώθηκε…

Είναι και σκληρό εδώ που τα λέμε, να παίρνεις φόρα και να λες διάφορα για τις επιλογές του ομοσπονδιακού. Πάντα θα υπάρχουν παραπονούμενοι και πάντα ο κόσμος θα πιστεύει ότι υπάρχουν ευνοημένοι. Ξεχάσατε τι γινόταν επί Ρεχάγκελ; Ο… κακός χαμός!

Ο Σάντος, τα έβαλε κάτω και έκρινε με το δικό του σκεπτικό. Θεωρώ λοιπόν, ότι στη γραμμή της άμυνας, έκανε τις πιο σωστές επιλογές. Πήρε τους παίκτες, που πιστεύει ότι θα του κάνουν τη δουλειά καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Τα θέματα που δημιουργήθηκαν είχαν να κάνουν με άλλα πόστα. Για παράδειγμα, γιατί άφησε έξω τον Χριστοδουλόπουλο. Ο Σάντος έκρινε προφανώς, ότι παίκτες για να κάνουν τη δουλειά του… κουβαλητή της μπάλας έχει πολλούς. Και ο Λάζαρος δεν χρειάζεται τόσο, όσο άλλοι ποδοσφαιριστές.

Να σας πω κι ένα παράδειγμα; Ο Φωτάκης, έχει κάνει πολύ καλύτερο πρωτάθλημα και δικαιούται θέση στο Euro. Δεν μπορώ να τον αδικήσω σε καμία περίπτωση και για την απόφασή του να πάρει τον Λυμπερόπουλο. Ο ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, είναι σε εξαιρετική κατάσταση, έχει εμπειρία, χρειάζεσαι έναν παίκτη να κρατήσει λίγο μπάλα, να μπορέσει να μπει «κρυφός» όπως κάνει ο συγκεκριμένος παίκτης και να απειλήσει.

Από τους επιθετικούς που κάλεσε, ποιον να άφηνε έξω; Το ερώτημα τίθεται, γιατί ακούστηκαν διαμαρτυρίες, που δεν κλήθηκε ο Αθανασιάδης! Να μην πάρει τον Σαλπιγγίδη; Δεν γίνονται αυτά. Τον Γκέκα; Μα είναι ο μόνος που μπορεί να παίξει κορυφή στα ίσια και με ταχύτητα! Να μείνει έξω ο Σαμαράς; Εκεί να δείτε όργανα που θα… έπαιζαν, αν αποφάσιζε ο Σάντος να αφήσει εκτός προεπιλογής τον μακρυμάλλη άσο. Ή να μη βάλει τον Μήτρογλου, που στατιστικά να το δείτε, στις προσπάθειες που έκανε φέτος σε κάθε ματς, η μια ήταν γκολ. Δεν είναι εύκολο παιδιά να μοιράσεις την τράπουλα και να πετάξεις χαρτιά που ξέρεις ότι μπορεί να αποδειχθούν σημαντικά.

Εκεί που ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον προπονητή, είναι στο θέμα των τερματοφυλάκων. Επέλεξε μια παράξενη τριάδα! Δέχομαι ότι ο Τζόρβας, με την παρουσία του στο Καμπιονάτο ηρέμησε ο άνθρωπος, ησύχασε από την ελληνική λογική και «πήρε τα πάνω του». Ωραία, βάλτον στην τριάδα. Ο Σηφάκης έχει χάσει όλη τη σεζόν. Με ελάχιστα ματς. Πρώτα τραυματίας και μετά «στα μαχαίρια» με τον Άρη. Ο Χαλκιάς; Μια του ύψους και μια του βάθους! Εκεί που ο Κώστας δεν τρώει γκολ, μπορεί να κάνει ένα λάθος και να σε «κρεμάσει».

Δεν θα καταλάβω σε καμία περίπτωση, αυτό που έγινε με τον Χιώτη! Υποχρεωμένος είναι ο Σάντος να τον πάρει τον γκολκίπερ του ΑΠΟΕΛ και μόνο με την σεζόν που έκανε. Μα παρ' τον τουλάχιστον ως τρίτο. Είναι ανήκουστο να μην μπει στην αποστολή. Είναι σαν να του λες «εθνική για σένα δεν υπάρχει», γιατί πολύ απλά, όταν δεν τον καλείς μετά από τόσες και τέτοιες συγκλονιστικές εμφανίσεις με την κυπριακή ομάδα, πότε θα του ανοίξεις την πόρτα; Θα ήθελα να πάρω μια πειστική απάντηση για το «όχι» στον Χιώτη.

Κατά τα άλλα, ας αφήσουμε την ομάδα να προετοιμαστεί, ας πάψουμε να τα ξέρουμε όλα και ό,τι είναι να γίνει, θα το δούμε σε κάμποσες μέρες στα γήπεδα Πολωνίας και Ουκρανίας!