Δεν έμεναν και πολλά λεπτά για να πάει ο Άρης στον παράδεισο των ημιτελικών του κυπέλλου και ο Ολυμπιακός στην κόλαση των αποριών γιατί να παίξει με… δεύτερη ομάδα σ’ ένα τέτοιο ματς! Όχι ότι η κριτική δεν πρέπει να γίνει, αλλά στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό, αυτό που μετράει πιο πολύ απ’ όλα, είναι το αποτέλεσμα. Και αυτή την Τσικνοπέμπτη, η μοίρα ήθελε, την ιστορία της αναμέτρησης, να την ορίσει ένας από τους ανθρώπους που δε πολυαγαπάνε αυτή τη μέρα.

Ο Ανδρέας Μπουχαλάκης ένας τίμιος υποστηρικτής της διατροφής που δεν έχει κρέας. Ένας vegan τύπος, που δε του λέει κάτι, το ότι ο περισσότερος κόσμος ψήνει μπριζόλες, πανσέτες, γαρδούμπες, κοκορέτσια και άλλα πολλά! Δε ξέρω καν πόσοι το γνωρίζουν, αλλά δεν έχει και καμία σημασία. Και ο ίδιος τώρα που θα διαβάζει το κείμενο, θα γελάει και θα λέει «μα τι σχέση έχει η διατροφή μου;» Μπορεί και να ‘χει Ανδρέα μου, γιατί ίσως το γκολ που έβαλες, εμείς που «πλακώνουμε τα παϊδάκια στο ξύλο» ίσως και να μην το σκεφτόμαστε. Ένα γκολ βγαλμένο από τις αλάνες. Από το προαύλιο του σχολείου. Ελάτε τώρα. Πόσοι δεν έχετε σταθεί ύπουλα στο τέρμα, περιμένοντας να σας ξεχάσει ο αντίπαλος πορτιέρε; Ε, αυτό έκανε και ο Μπούχα! Απλά το τρομερό της υπόθεσης είναι ότι συνέβη σε επαγγελματικό επίπεδο και σε δεύτερο προημιτελικό Κυπέλλου.

Ο Ανδρέας που γενικά έχει τάσεις… Σαλάχ όταν παίζει στην έδρα του Άρη, καθάρισε και για τον προπονητή του, που θα έπρεπε να δικαιολογήσει σε μεγάλο βαθμό τις επιλογές του, αν δεν είχε γίνει αυτό το 1- 1. Όχι ότι δεν θα πρέπει να προβληματιστεί ο Μαρτίνς, αλλά νομίζω ότι δεν θα το ξανακάνει κιόλας. Δεν θα ‘χει την ευκαιρία. Η ομάδα είναι στα ημιτελικά του θεσμού, ε, άλλα πειράματα δε χωράνε. Ωστόσο, έπρεπε να περάσει μια ώρα, να φάει γκολ, να κάνει και αλλαγές, για να παίξει μπάλα ο Ολυμπιακός! Και πραγματικά έχω βαρεθεί κάθε φορά να πρέπει να γίνεται κάτι για να πετυχαίνει τον στόχο του ο Ολυμπιακός. Τα πράγματα στο Κλεάνθης Βικελλίδης ήταν ολοφάνερα. Ο Μαρτίνς πήρε ένα πολύ μεγάλο ρίσκο. Με αυτό πήγε στον δεύτερο προημιτελικό. Προσοχή, το ξαναγράφω: Δεύτερο προημιτελικό. Και μάλιστα απέναντι στον Άρη που φέτος δεν χαμπαριάζει από κανέναν.

Δεν είναι η καλύτερη ομάδα του πλανήτη το συγκρότημα του φίλου μου του Άκη Μάντζιου. Ούτε η καλύτερη ελληνική ομάδα είναι. Αλλά απέναντι στην καλύτερη ελληνική ομάδα, έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Αντιθέτως οι «ερυθρόλευκοι» πήγαν στην Θεσσαλονίκη με σύστημα… Ζέεφελντ. Γιατί το γράφω έτσι; Μα ολοκληρωτική αλλαγή προσώπων γίνεται στα καλοκαιρινά φιλικά. Και αν δεν θέλετε να είμαι τόσο μα τόσο απόλυτος και κυνικός, οκ, θα το μαλακώσω λίγο, αν και δε πιστεύω ότι διαφωνείτε. Φυσικά και έχουν ξαναγίνει αλλαγές. Σε κύπελλο με άλλες συνθήκες και στο …καθαρισμένο πρωτάθλημα. Όμως, να έχεις κερδίσει 2- 1 στον Πειραιά και να πηγαίνεις στην έδρα του Άρη, από τη στιγμή που υπάρχει ματσάκι πρωταθλήματος (για μοίρασμα χρόνου πριν την Άρσεναλ), ποιος ο λόγος να μην βάλεις από την αρχή κάποιους που θα σε οδηγήσουν με περισσότερη ασφάλεια;

Ο Μαρτίνς ρίσκαρε, ο Γκεστράνιους χρέωσε με σπρώξιμο τον Ανδρούτσο και με μια κακή εκτέλεση πέναλτι του Γκάμα (αλλά χειρότερο πλονζόν του Κρίστινσον) οι «κίτρινοι» βρέθηκαν με σκορ πρόκρισης. Με τα μπακ του Ολυμπιακού να μην μπορούν να βοηθήσουν μπροστά. Τον Τιάγκο Σίλβα να είναι φάντασμα, τους Χασάν- Κάιπερς να μην απειλούν και τους Ραντζέλοβιτς- Μασούρα φυλακισμένους. Παρά τις αλλαγές και την κατοχή, η κατάσταση δεν ήταν και η πιο ευχάριστη για την ομάδα του Πειραιά. Γιατί ο Άρης κόντρα στο κλασικό παιχνίδι του «πάμε να παίξουμε», αυτή τη φορά ήταν ομάδα που έπαιξε έξυπνα, στωικά, περιμένοντας το ένα γκολ. Όπως κι έγινε!

Ο Ολυμπιακός με Φορτούνη, Ελ Αραμπί, Μπρούμα, Καμαρά και τον Εμβιλά στόπερ. Έγινε κυρίαρχος, αλλά μέχρι την μεγάλη περιοχή του Άρη. Ως εκεί… Γι’ αυτό και ξεφυσούσε ο Μάντζιος στη λήξη. Ήταν λοιπόν η παμπόνηρη ενέργεια του Μπουχαλάκη, ένα γκολ για να παίζει στα παράξενα των αθλητικών ειδήσεων. Ένα τέρμα το ξαναγράφω που μας θυμίζει αγνά παιδιά χρόνια και κρυφοπονηριές που κάναμε όλοι. Πραγματικά όποιος δεν το έχει επιχειρήσει αυτό να σηκώσει το χέρι του.

Ο Μαρτίνς στο τέλος της αναμέτρησης γέλαγε με ανακούφιση, αλλά ήξερε κι αυτός -και προς τιμήν του το παραδέχτηκε και με την αντίδρασή του στο γκολ- ότι αν δεν έκανε τη μαγκιά ο Μπουχαλάκης, η κατάσταση θα ‘ταν δύσκολη. Ο Ολυμπιακός κρατάει την πρόκριση, απείλησε ελάχιστα έναν έτοιμο και απόλυτα διαβασμένο Άρη. Όμως ο άνθρωπος που η Τσικνοπέμπτη δε του λέει κάτι, αποφάσισε να τη κάνει δική του. Ψήνοντας όσους πίστευαν πως η τετράδα του κυπέλλου δεν θα είχε Ολυμπιακό...