Είναι απειροελάχιστοι οι λόγοι, που μπορεί να σε κάνουν να εκνευριστείς με το ποδόσφαιρο. Ίσως ένας από αυτούς, είναι, ότι μια επιλογή μπορεί να στείλει στα ...ουράνια, μπορεί και να σε «χρεώσει» για πάντα!

Συνήθως από αυτό το... χρέωμα που είναι άλλωστε και πιθανότερο από την «απογείωση εις τους ουρανούς», ζημιωμένοι βγαίνουν οι προπονητές. Να, καλή ώρα ένα τέτοιο φλέρτ είχε και ο Ερνέστο Βαλβέρδε, επιλέγοντας τον Γιάννη Μανιάτη για κεντρικό χαφ στο σημαντικό παιχνίδι με την Μαρσέιγ.

Όταν πολλοί «έβλεπαν» προώθηση του Τοροσίδη, κάποιοι άλλοι «αναγκαστικά εσπευσμένη επιστροφή» του Φέισα και ορισμένοι , τοποθέτηση του Φουστέρ δίπλα στον Μοντέστο. Ο Βάσκος τεχνικός είχε δει μια φορά τον Μανιάτη να παίζει στην κουλούρα, άσχετα αν ο Γιάννης το έπραττε ουκ ολίγες, με την φανέλα του Πανιωνίου. Ο Ερνέστο όμως, ούτε «πάνθηρας» είναι, ούτε είχε τη δυνατότητα να βλέπει τους Νεοσμυρνιώτες κάθε εβδομάδα.

Το χαρτί του Βαλβέρδε στο Βελοντρόμ

Όπως και να 'χει, στην πράσινη τσόχα του Βελοντρόμ, ο προπονητής του Ολυμπιακού έριξε αυτό το χαρτί και απέμενε να δούμε αν θα «καιγόταν» ή όχι. Είναι από τις περιπτώσεις, που στα πόδια των παικτών «κρέμονται» κάμποσοι μα πάνω απ' όλα, ο άνθρωπος που τους καθοδηγεί. Γιατί αν ο Γιάννης δεν πήγαινε καλά, στην χειρότερη για αυτόν θα διάβαζε ή θα άκουγε το εξής: «Το πείραμα Μανιάτη ως κεντρικό χαφ απέτυχε!» Έχοντας πάρει θέση στο δεξί άκρο της κόκκινης άμυνας, κανείς δεν θα του το κράταγε... Μανιάτικο, αν είχε άσχημη νύχτα στην Μασσαλία.

Ο ίδιος ο παίκτης όμως το... κράταγε Μανιάτικο στους αμφισβητίες και σε όσους ήθελαν πάρα πολύ να «πέσει στο κενό» η όλη προσπάθεια. Μπήκε και τα έδωσε όλα. Τίμησε την ομάδα του, το όνομά του και κυρίως τον άνθρωπο που ρίσκαρε και τον έβαλε μετά από πάρα πολύ καιρό να καλύψει μια νευραλγική θέση. Θέλω να πιστεύω ότι ο Βαλβέρδε δεν θα ξεχάσει ποτέ, αυτό που έκανε ο Μανιάτης στο Βελοντρόμ. Γιατί είναι πολύ μεγάλη μαγκιά, να δικαιώνεις την ανάγκη της ομάδας σου. Και να την στηρίζεις στα πραγματικά δύσκολα.

Με τις οδηγίες για... Ευαγγέλιο

Πως μπορεί ένας παίκτης όπως ο διεθνής του Ολυμπιακού να αποδώσει εύκολα και απλά σε αυτό το πόστο; Πέρα από το ότι , το 'χει ξανακάνει, ο Μανιάτης ακολούθησε κατά γράμμα τις εντολές του Βαλβέρδε. Και φαινόταν. Ποτέ δεν έκανε το παραπάνω. Πάντα ήταν έτοιμος να ντουμπλάρει το μπακ της πλευράς του και στις επαφές με την μπάλα δεν ρίσκαρε στιγμή. Έψαχνε την εύκολη και σωστή πάσα, δεν μπήκε στην διαδικασία να... παραστήσει τον Ορμπάιθ με 30αρες και 40αρες, γιατί απλά δεν το έχει. Έπρεπε να κρατήσει όσο γινόταν το τόπι, χωρίς να φλερταρει με ένα λάθος που θα κόστιζε.

Δεν «κόλλησε» στα στόπερ, αλλά ούτε εξαφανίστηκε από μπροστά τους. Και πάνω απ' όλα, δούλεψε εξαιρετικά την διαγώνια κάλυψη με τον Μοντέστο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο για παίκτες που δεν είναι... ντουέτα, που δεν παίζουν μαζί και δεν ξέρει ο ένας τα χνώτα του άλλου στο κέντρο. Για αυτό εξάλλου και ο Ορμπάιθ πετυχαίνει, επειδή όποιον και να του βάλει δίπλα ο Βαλβέρδε, ο Βάσκος καταφέρνει να «δέσει» να ακολουθήσει και να να φτιάξει τον συντονισμό.

Ε λοιπόν Έλληνας και Κορσικανός το έκαναν σωστά, με μπόλικο τρέξιμο κι από την τετράδα μπροστά τους, που πίεσε όσο έπρεπε και δημιούργησε όλες αυτές τις συνθήκες να φανεί ο Ολυμπιακός καλύτερος των Γάλλων από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό...

Ο Ιμπαγάσα θα γίνει καλά, το ίδιο και ο Ορμπάιθ, κάποια στιγμή και ο Μακούν. Ο Φέισα όπου να 'ναι θα επιστρέψει, αλλά η στάμπα του Γιάννη έμεινε και όλοι θα 'χουν να θυμούνται, ότι την μεγάλη επιτυχία στην Γαλλία, ο Ολυμπιακός τη σημείωσε με αμυντικά χαφ αυτόν και τον Μοντέστο. Γιατί η ιστορία πάντα, γράφεται από τους παρόντες...