Δυο ευκαιρίες στο πρώτο ματς κυπέλλου στο "Καραϊσκάκη". Ένα σουτ του Μάριν, "καπάκι" το γκολ του Ανσαριφάρντ στο ματς πρωταθλήματος. Και ένα γκολ του Ταχτσίδη και άλλη μια κεφαλιά δική του. Αυτός ήταν ο Ολυμπιακός στα τρία παιχνίδια με την ΑΕΚ! Τι ζήτησε, λοιπόν, από τον εαυτό του; Τίποτα... Ένα "φάντασμα" που δεν είναι καν δικό του.

Ο αποκλεισμός στο κύπελλο είναι το λιγότερο πιστέψτε με. Εδώ μιλάμε για "ναυάγιο" εντός των τεσσάρων γραμμών. Καμία δικαιολογία. Τίποτα μην ακούτε. Το χειρότερο ποιο είναι; Τελειώνει το ματς και λέει ο Κόντης "τα παιδιά έκαναν ό,τι μπορούσαν". Δεν θα διαφωνήσω. Αλλά αν αυτό είναι "ό,τι μπορούσαν", τότε υπάρχει πρόβλημα με τα... παιδιά! Ο Βαγγέλης Μαρινάκης θα πρέπει να ξαναδεί το κεφάλαιο "χτίσιμο", ο Γκαρθία να πάρει αποφάσεις, να φτιάξει μια δική του ομάδα, και ίσως κάποια στιγμή ξαναδούμε ένα σύνολο που θα βγάζει "αύρα" νικητή.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗΚΕ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE

Το πρωτάθλημα δεν έχει κριθεί, αλλά όποιος θεωρεί ότι με τέτοια εικόνα και τέτοια ψυχολογία μπορεί το σκηνικό να ανατραπεί, να μου το πει και εμένα. Υπάρχουν στιγμές στο ποδόσφαιρο που τα πάντα φανερώνονται. Ο Ολυμπιακός έπαιξε φέτος τέσσερις φορές με την ΑΕΚ. Έχασε τις τρεις. Τις δυο με ανατροπή. Τη μια μέσα στο "Καραϊσκάκη". Την άλλη, έφερε ισοπαλία. Έχει χάσει στη Λεωφόρο. Έχει χάσει από τον Ατρόμητο και έχει φέρει δυο ισοπαλίες με τον Αστέρα Τρίπολης.

Το μόνο που ενδιέφερε τους "ερυθρόλευκους" πραγματικά φέτος και το πέτυχαν, ήταν να μπουν στους ομίλους. Θυσίασαν την προετοιμασία. Τρεις προπονητές με κοινό παρονομαστή. Πρόβλημα στην ανάπτυξη, πρόβλημα στη δημιουργία, πρόβλημα στο να δεις έναν κανονικό Ολυμπιακό. Ναι, το κακό έγινε το καλοκαίρι και όλα όσα συμβαίνουν πλέον, δεν προκαλούν εντύπωση. Παίκτες που δεν αντέχουν. Πώς το ‘χε πει κάποτε ο Άγγελος Αναστασιάδης; "Δεν μπορούν τα παλικάρια". Ε, κάτι τέτοιο με τους περισσότερους. Εκτός αν κάποιοι μείνατε ευχαριστημένοι από το τελευταίο δεκάλεπτο, το γκολ μείωσης και την απονενοημένη προσπάθεια. Τότε σόρι, πάω πάσο. Αλλά για τους υπόλοιπους, που έχετε μάθει αλλιώς τον Ολυμπιακό, η λέξη είναι... Τιτανικός. Το ξαναλέω: Για την εικόνα. Αυτή πάντα έχει σημασία!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΣΩΣΤΗ ΤΕΤΡΑΔΑ

Ας μη γελιόμαστε, η πρώτη ματιά της ενδεκάδας των πρωταθλητών, σε μια σκέψη οδήγησε: "Άργησε τρεις μέρες..." Και περισσότερο αναφέρομαι στην τετράδα Μάριν, Φορτούνη, Μιραλάς, Ανσαριφάρντ, που 100% έπρεπε να ξεκινήσει στο "Καραϊσκάκη". Αν δεν βάλεις αυτό το καρέ μπροστά στον κόσμο σου, πότε θα το κάνεις; Ε, ο Γκαρθία παρότι απουσίαζε, απάντησε στο ερώτημα ότι το φύλαγε το καρέ για τον αγώνα του κυπέλλου. Όχι ότι κέρδισε και κάτι. Όχι ότι είναι στα υπέρ του φυσικά και αυτό...

Τι είχε ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ; Παρά τους μπελάδες της με την ξαφνική αποχώρηση του Σισέ, η ομάδα του λιμανιού βρήκε πολλούς παίκτες στην ενδεκάδα που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι με τη μπάλα. Φαινομενικά... Ο Ρομαό, που μόνο "άμπαλος" δεν είναι παρότι έπαιζε αναγκαστικά (ξανά) στόπερ, εξασφάλιζε το ασφαλές κατέβασμα που δεν έχουν ούτε ο Σισέ (σε καμία περίπτωση) ούτε ο άπειρος Νικολάου. Άλλαζε πανεύκολα σε αυτό τον ρόλο με τον Ζιλέ, ενώ είχε ξεκινήσει και ο Ταχτσίδης που τούτη τη δουλειά την ξέρει καλά. Και Μάριν και Φορτούνης μαζί, καταλαβαίνετε λοιπόν ότι οι "ερυθρόλευκοι" είχαν πολλούς ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να βγάλουν ποιότητα.

Πόση τελικά έβγαλαν από δαύτη; Αφήστε, αν υπήρχε μονάδα μέτρησης, το αποτέλεσμα θα ήταν απογοητευτικό. Και μέσα σ’ όλα ο Μιραλάς, να φαντάζει "αδύναμος κρίκος" στο 1ο μέρος και να μην υπάρχει στο 2ο, αν και η ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ είχε στρέψει μπόλικο από το ενδιαφέρον της στον περιορισμό του Βέλγου.

"ΜΑΝΟΥΛΑ" Ο ΧΙΜΕΝΕΘ

Για αν τα λέμε και όλα, το πρώτο 45λεπτο αυτής της αναμέτρησης είχε λίγο καλύτερο ρυθμό (σε σούμα) από τα πρόσφατα παιχνίδια, αλλά η μεγάλη φάση δεν υπήρξε. Και κάπου εκεί είναι το "κλειδί" και η ουσία όλης της ιστορίας. Η ΑΕΚ δεν είχε το άγχος της γηπεδούχου. Περίμενε, μπας και κλέψει καμιά μπαλίτσα. Καλά έκανε. Σίγουρα κάποιοι θα μείνατε με την απορία "γιατί τόσο νωχελικά η γηπεδούχος;" λες και είχε σκορ πρόκρισης. Εδώ όμως η απάντηση είναι εύκολη και... αποδυτηριακή: ποτέ κανείς προπονητής δεν έχει λόγο να διαφοροποιήσει την ένταση της ομάδας του, όταν με αυτό το τέμπο παίρνει τα αποτελέσματα.

Ο Χιμένεθ, έχει δείξει ένα πράγμα και είναι υπέρ του: δεν κωλώνει να πετάει ημίχρονα, να φυλάγεται, να προστατεύεται και να ρισκάρει όταν αυτός το θεωρεί σωστό. Το 0-0 στην τελική, δεν απέκλειε κάποια ομάδα, έτσι δεν είναι; Και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, θα ‘πρεπε απλά να ανέβει αυτό το τέμπο για να μπει έστω ένα γκολ.

Τα ματς κυπέλλου έχουν τακτική, έχουν και πονηριά. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η σκοπιμότητα είναι μέρος του παιχνιδιού. Και ο τεχνικός της Ένωσης αποδείχτηκε "μανούλα" σε αυτό. Έφτασε λοιπόν το ματς στο καταπληκτικό για την ΑΕΚ και τον προπονητή της, 2ο μέρος.

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΚΑΙ ΓΚΑΡΘΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ

Δεν έχω να γράψω κάτι για τον Ολυμπιακό. Ούτε τελική φάση δε μπορούσε να κάνει ως το 83’. Όσα σας ανέφερα στο ξεκίνημα του κειμένου, είναι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Ο Χριστοδουλόπουλος έβαλε ένα από τα πιο απλά γκολ στην καριέρα του. Στο οικογενειακό διπλό της ΑΕΚ, έτσι δεν έχει σκοράρει! Ο άνθρωπος δεν το πανηγύρισε καν έξαλλα. Ο Κούτρης τον "τράβηξε φωτογραφία", αλλά τι φταίει κι αυτός, όταν η ομάδα του έχει πάρει αριστερό μπακ (και καλό παίκτη), αλλά δε τον χρησιμοποιεί; Ο νεαρός αμυντικός, από αποκάλυψη πάει να γίνει "αρνητικός" στα μάτια του κόσμου (αν δεν έγινε ήδη), μόνο και μόνο επειδή δεν έχει πάρει ανάσες.

Το γκολ του Αραούχο, είναι γκολάρα, αρνούμαι να γράψω κάτι παραπάνω, θα το χαλάσω και είναι κρίμα.

Ο Χιμένεθ είναι ο μεγάλος κερδισμένος του 15μέσρου. Η τελευταία φορά που χάρηκαν, που χαμογέλασαν και ενθουσιάστηκαν οι φίλοι του Ολυμπιακού, ήταν στη μεταγραφή του Μιραλάς. Και αυτό δε το αντέχουν και έχουν δίκιο. Μαρινάκης και Γκαρθία έχουν το λόγο...

Photo credits: Eurokinissi