Never say die

Είναι στιγμές που μια ομάδα μένει μόνη. Το ‘χουμε ξαναπεί, σε αυτές τις στιγμές, κανείς δεν είναι μαζί σου. Όσο και να σε πιστεύουν, είσαι μόνος, πονάς μόνος, προβληματίζεσαι μόνος και υποχρεώνεσαι να αντέξεις μόνος! Ο Ολυμπιακός σε ένα ξενοδοχείο κλεισμένος, με θέα τον Βόσπορο. Αυτοί και οι σκέψεις τους. Αυτοί και οι τύψεις για την ξέφρενη πορεία της κανονικής περιόδου. Και μεταξύ σοβαρού και αστείου, μετά τα όσα έγιναν στον ΠΑΟ, αρκετοί έλεγαν " ε εμείς θα πρέπει να γυρίσουμε με βαπόρι. Προβλήτα έχει, όλα έτοιμα είναι".

Όμως αυτή η ομάδα, ένα πράγμα ξέρει να κάνει καλά. Να… βρυκολακιάζει. Και το κάνει άψογα. Το κάνει περίφημα. Το κάνει με τρόπο μοναδικό. Το κάνει εντυπωσιακά και κανείς μα κανείς δε μπορεί να την σταματήσει. Όταν ο Ολυμπιακός αποφασίζει να θυμώσει, καλύτερα να μη σταθείς μπροστά του. Κοκκινίζει περισσότερο και από τη φανέλα του. Κοκκινίζει περισσότερο και από τον Οβελίξ όταν τον αποκαλούν "χοντρό".

Ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, δεν είναι άπειρος. Ούτε χαζός. Τα έλεγε τόσες μέρες και μπορεί κάποιοι να τον είπαν "δειλό". Εγώ ξέρω ότι το καμπανάκι το είχε χτυπήσει. Και τώρα θα πρέπει να πείσει τους παίκτες του, να μπουν με πίστη και ελπίδα στο αεροπλάνο και να ‘ρθουν κοντά στη θάλασσα του Πειραιά να διεκδικήσουν άλλη μια εκτός έδρας νίκη. Πώς το βλέπετε; Μπορούν; Στο μπάσκετ όλα γίνονται. Ο Ολυμπιακός όμως γύρισε τη σειρά, ξαναπήρε το πλεονέκτημα (γιατί αβαντάζ έδρας δεν είναι ο πρώτος αγώνας, αλλά ο τελευταίος) και πλέον μαζί με τον κόσμο του θα προσπαθήσει να γιορτάσει την πρόκριση σε άλλο ένα φάιναλ- φορ. Δυο άσχημα παιχνίδια στη σειρά, είχαν "σημαδέψει" άσχημα την ομάδα του Σφαιρόπουλου. Έπρεπε αυτή τη φορά να δώσει άλλο στίγμα, προς πάσα κατεύθυνση.

Και αυτό το στίγμα δόθηκε από την ίδια την ομάδα. Από όποιον έπαιζε και όποιον ήταν απ’ έξω. Ούρλιαζαν τα παιδιά του πάγκου σα να είχαν ακολουθήσει την ομάδα εκατό οπαδοί. "Πάμε παλικάρια μου" ούρλιαζε ο Παπανικολάου "ναι ρε μάγκες" φώναζε ο Αγραβάνης, όρθιοι οι ξένοι στην… τσίτα και ο Σφαιρόπουλος να γυρνάει στο τέλος στο μέρος όλων, να σφίγγει γροθιές και να "λέει" στους παίκτες του ότι από τον Πειραιά οι Τούρκοι δε γίνεται να ξαναπεράσουν. Ο Ολυμπιακός αρνήθηκε να πεθάνει, αλλά το είχαν προαναγγείλει. Όλοι τους. Μόνο όσοι ήταν στην Πόλη το έζησαν και μπορούν να το πιστοποιήσουν. Η εμπιστοσύνη που έχει ο ένας στον άλλο, δεν υπάρχει άλλού. Φυσικά και χάνουν. Και θα ξαναχάσουν. Άτρωτοι δεν είναι. Αλλά θα χάνουν, όταν είναι χάλια και το ξέρει όλος ο κόσμος. Και πάνω απ’ όλα οι ίδιοι. Αυτοί που την παραμονή του αγώνα, κάθισαν και είδαν σιωπηλοί το βίντεο του τρίτου ματς. Ο Σφαιρόπουλος δεν είπε λέξη. Είπε στο τέλος της προβολής "τα λόγια είναι περιττά".

Η Έφες είναι ομάδα με παιδιά αθλητικά, που ‘χουν ψυχούλα. Όμως γιατί ο Ολυμπιακός να αποκλειστεί; Από κι ως που; Τόσο χειρότερος είναι; Όχι βέβαια. Και αυτό σας έγραψα και πιο πάνω το γνώριζε και ο Περάσοβιτς. Έτοιμοι λοιπόν για αντίδραση. Ακόμη και για το αρχικό ξέσπασμα των Τούρκων. Που είχαν τον ενθουσιασμό και την… κεκτημένη ταχύτητα του τρίτου ματς. Μπήκαν λοιπόν, πήραν διαφορά, δυο φορές. Και τις δυο ο Ολυμπιακός αντέδρασε. Ήξερε να λειτουργήσει , με αντοχές. Και με πείσμα. Το ημίχρονο τον βρήκε με τρεις πίσω. Και αυτό έδωσε πολύ κουράγιο. Γιατί χειρότερα δε μπορούσαν να παίξουν. Ναι, έχασαν τα ριμπάουντ αυτή τη φορά, αλλά τίποτ’ άλλο. Παντού κυριάρχησαν. Με 8 πόντους παθητικό στην τελευταία περίοδο πώς να χάσουν; Και οι βόμβες στο δεύτερο μέρος, άρχισαν να πέφτουν βροχή. Και να "κόβουν πόδια". Ήταν άλλη μια μέρα στη δουλειά, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Θα πρέπει και στο πέμπτο ματς να παίξουν καλά. Με πείσμα, με δύναμη, με πάθος. Και επιτέλους αυτό το γήπεδο ας "βάλει μπροστά" την ομάδα!

Η Έφες είχε στον τέταρτο αγώνα έδρα- ηφαίστειο με τη συμπαράσταση βέβαια εκατοντάδων οπαδών της Φενέρ, που εμφανίστηκαν με τις κυανοκίτρινες φανέλες (καλά τόση πρεμούρα;). Το ελληνικό μπάσκετ, μπορεί να έχει ξανά εκπρόσωπο. Μπορεί να έχει και πάλι τον Ολυμπιακό. Γιατί το θρίλερ δε σταματάει ποτέ. Γιατί πάλι έπεσαν οι τίτλοι τέλους. Και πάλι εμφανίστηκε το… χέρι του βρυκόλακα! Δε σταματάει ποτέ αυτή η ταινία. Τα λέμε την Τρίτη…

Μόνο instagram: Pantelaras10