Δίχως γιρλάντες και ποδοσφαιρικά μπιχλιμπίδια, ο Ολυμπιακός συνεχίζει τον ξέφρενο ρυθμό του. Κερδίζει όποιον βρει μπροστά του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Υποχρεώνει κάθε αντίπαλο να κάνει τον σταυρό του, πριν αρχίσει το ματς, για να μην «φάει πολλά» από τους νταμπλούχους.

Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μάθει να «κουβαλάνε τα καρπούζια» των υποχρεώσεών τους, συνήθισαν να αγωνίζονται στο τέμπο που απαιτεί ο προπονητής τους και πλέον σε κάθε 90λεπτο η διαχείριση είναι η ιδανικότερη. Ο Εργοτέλης, όσο και να ήθελε, δεν μπορούσε να εμποδίσει τους «ερυθρόλευκους». Και είμαι περίεργος να δω τι θα καταφέρει ο φορμαρισμένος(τελευταία) Αστέρας Τρίπολης το Σάββατο, λίγα 24ωρα δηλαδή, πριν την μονομαχία του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ.

Το καλό για τον Ολυμπιακό, είναι, πως ανεξαρτήτως ενδεκάδας, άσχετα με το ποιοι λείπουν και ποιοι μπορούν να παίξουν, η ομάδα έχει δημιουργήσει έναν σταθερό χαρακτήρα. Στο «φωνάζουν» οι «ερυθρόλευκοι» με τον τρόπο που αγωνίζονται, ότι και φέτος δεν έχουν αντίπαλο, δεν αισθάνονται ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να τους απειλήσει, να τους χαλάσει το αγωνιστικό κέφι, να τους «γκρεμίσει» από την κορυφή!

Ο Γιάννης Πετράκης, έχει φτιάξει ένα μαχητικό σύνολο. Έχει «κάτσει η μαγιά» του Εργοτέλη, δέχεται δύσκολα γκολ και γενικά, η συμπεριφορά του, είναι αρκετά κοντά στην λογική των απαιτήσεων του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όταν πας όμως στο Καραϊσκάκη τι να ζητήσεις; Πρέπει να έχεις την αυτοσυγκέντρωση στο έπακρο. Γιατί θα τιμωρηθείς , εκεί που δεν θα το καταλάβεις. Οι Κρητικοί, προσπάθησαν να κάνουν το παιχνίδι τους. Ούτε να κλειστούν ήθελαν, όταν να βασανίσουν το άθλημα. Και βρέθηκαν με το «καλημέρα» να χάνουν, από ένα εξαιρετικό πλασέ εκτός περιοχής του Κάμπελ. Ο Κοσταρικανός, μπήκε στο ... αγαπημένο του Καραϊσκάκη και ξεκίνησε από νωρίς τα «κόλπα».

Τα πειράματα του Μίτσελ

Ο Μίτσελ είχε κάνει τις αλλαγές του, είχε διαφοροποιήσει σχήμα , μα κυρίως πρόσωπα. Το μόνο που του «στράβωσε» ήταν ο τραυματισμός του Μανιάτη. Μπήκε ο Σάμαρης και πήγε δίπλα στον Ν’ Ντινγκά, ο ρυθμός δεν χάλασε και στην "δύση" του ημιχρόνου ήρθε το 2- 0 του Ολαϊτάν. Με απλό και όμορφο και απλό τρόπο!

Με τρεις στους τέσσερις αμυντικούς να μην έχουν τεράστιο χρόνο συμμετοχής ( Μπόνγκ, Αβραάμ, Τόρες), τον Ν’ Ντινγκά να βγάζει 90λεπτο και τον Βάις να επιστρέφει μαζί με τον Ολαϊτάν, ο Ολυμπιακός καλείτο να δείξει ότι και δεν θα έχει μπελά, αλλά θα μπορεί να φτιάξει και φάσεις, απόντος Μήτρογλου. Το έκανε λοιπόν η ομάδα του λιμανιού, ο Σαβιόλα έχασε και στο 52’ μια καλή ευκαιρία, ενώ ο Κάμπελ κεφάτος(πάντα στο Φάληρο), άλλαζε συνεχώς θέσεις και πατούσε περισσότερες φορές από τον Βάις στην αντίπαλη μεγάλη περιοχή. Μα κι όταν ο Σλοβάκος ήθελε τη μπάλα στα πόδια για να κάνει τα δικά του, μα κι όταν βγήκε, εμφανίστηκε στο ματς ο Τσόρι για να κάνει το 3- 0!

Ο Μίτσελ δοκίμασε πάρα πολλά πράγματα. Περισσότερα κι απ’ όσα μπορούσε να καταλάβει ένας απλός θεατής που ξέρει μπαλίτσα. Μπροστά δούλεψαν κατά σειρά ο Ολαϊτάν, ο Σαβιόλα και ο Κάμπελ! Ο τελευταίος όπως έγραψα και πιο πάνω άλλαζε πλευρές, λειτουργούσε ελεύθερα, μέχρι να γίνουν οι αλλαγές. Καλά δούλεψε ο Μασάντο, που έπαιξε λιγότερο απ’ όλους, μα είχε φάσεις να σκοράρει.

Ο Ισπανός προπονητής, διαφοροποίησε τρεις φορές το σύστημα, «εργάστηκε» και πάνω στις ανάγκες που θα υπάρξουν με την Άντερλεχτ (κι ας έλειπαν κάποιοι που θα παίξουν τότε). Ίσως να το κάνει και κόντρα στον Αστέρα, απλά η αναμέτρηση με τον Εργοτέλη, του έδωσε την ευκαιρία, γιατί είχε ένα πολύ γρήγορο τέρμα, το οποίο έδιωξε την πίεση της νίκης.

Συμπερασματικά, δεν υπάρχει αυτή την στιγμή ελληνική ομάδα που θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό. Δεν συγκρίνονται οι Πειραιώτες με κανέναν άλλο, από την στιγμή και μόνο που αλλάζουν την ενδεκάδα τους με όποιο τρόπο θέλουν και η δυναμική τους παραμένει αναλλοίωτη. Επιλέγουν τακτική, επιλέγουν ρυθμό, επιλέγουν τρόπο να απειλήσουν, διαφοροποιούν συστήματα, κάνουν «πειράματα» και κανείς μα κανείς, δεν έχει βρει ένα αντίδοτο για να τους περιορίσει την δράση! Για αυτό, όποιος ειρωνεύεται, χλευάζει και «βγάζει χολή», καλό είναι να κοιτάζει πρώτα την δική του «καμπούρα» και μετά να μιλάει(και να γράφει) για μια ομάδα που κερδίζει με όποιο τρόπο γουστάρει! Αυτό ισχύει βέβαια για όλα τα πρωταθλήματα, σε όλο τον κόσμο ...