Μια ομάδα είναι αλυσίδα. Και ανάλογα πόσο γεροί είναι οι κρίκοι, αυξάνονται και οι πιθανότητες να μην «σπάσει» ποτέ. Το «σφίξιμο» των κρίκων γίνεται στην επιλογή τους και κατά την διάρκεια της προετοιμασίας.

Από ‘κει και πέρα, αυτή την αλυσίδα, την έχει ο προπονητής, την διαχειρίζεται αναλόγως και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Μέρες ξεκούρασης για τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και έχουμε την ευκαιρία να πούμε και δυο λογάκια για τον καθένα. Πόσο ... πιστοί ήταν στην ομαδικότητα, τι έδωσε ο καθένας και τι ήθελε να δώσει αλλά για διάφορους λόγους δεν το κατάφερε. Κανείς δεν παίζει για να χάσει, κανείς δεν μπαίνει στο γήπεδο να κοροϊδέψει. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες, που ορίζουν την πορεία του κάθε ποδοσφαιριστή. Για να δούμε επιγραμματικά, τι πρέπει να θυμόμαστε για κάθε «ερυθρόλευκο» από αυτή την μισή σεζόν που κύλησε σε Ελλάδα και Ευρώπη:

Ιμπαγάσα:

Έμεινε για να τελειώσει την καριέρα του. Γνώμη μου, ότι σε όλα τα παιχνίδια πρωταθλήματος μπορεί να σταθεί για πλάκα καμιά ώρα. Βοηθάει στα αποδυτήρια και κυρίως στην προπόνηση. Άλλωστε πιο ποιοτικός είναι ο Αριέλ, παρά οι αντίπαλοι

Μανιάτης- Σάμαρης:

Τους πιάνουμε ντουέτο γιατί είναι ...αχώριστοι μέσα στο γήπεδο. Όταν άρχισε η σεζόν, ο κόσμος έλεγε «με Μανιάτη- Σάμαρη που θα πάμε;» Τελικά η απάντηση είναι: Προς άλλο ένα πρωτάθλημα και στους 16 του Τς. Λ. Περισσότερες οι καλές στιγμές, παρά οι άσχημες. Πολύ τρέξιμο, στο δυσκολότερο σημείο του γηπέδου. Περισσότερο μπαστούνια τα βρήκαν με την Μπενφίκα(εντός), αλλά γενικά η παρουσία τους μόνο θετική κρίνεται. Ο Μανιάτης είναι και πιο έμπειρος. Ο Σάμαρης στην πρώτη σεζόν του, απέδειξε ότι στέκεται για πλάκα, δεν απέφυγε τα λάθη, αλλά κι αυτά μέσα στο ποδόσφαιρο είναι. Ο Μίτσελ θα έπρεπε σε κάποια ματς να τον ξεκουράσει!

Παπάζογλου:

Τον έβαλε στόπερ κόντρα στα Γιάννινα ο προπονητής, για να λύσει την απορία του κόσμου «γιατί παίζει δεξί μπακ». Έχει πάρει παιχνίδια ως ακραίος αμυντικός, δεν έχει δώσει πολλά, δεν είναι και εύκολο ξαφνικά να πρέπει να κλείνεις διαγώνια στην άμυνα και να μπορείς να κάνεις όβερ λαπ και να βγάλεις και καμιά σέντρα επιθετικά.

Παπαδόπουλος:

Το μαράζι των Ολυμπιακών, να ξαναδούν τον Αβραάμ δυνατό όπως πριν. Είναι καλά όπως λέει και ο ίδιος, απλά ο Μίτσελ «έδεσε» το ντουέτο Μανωλά- Σιόβα και δεν θέλει να το χαλάσει. Θα είναι και ρίσκο εδώ που τα λέμε. Παίζει κάθε φορά που δίνεται η ευκαιρία.

Μεντζανί:

Έπαιξε στην αρχή, ο Μίτσελ τον στήριξε και τελικά ο παίκτης έχει παράπονα και θέλει να φύγει. Αν του δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι έχει θέση βασικού στον Ολυμπιακό, κακώς δημιουργήθηκε. Αυτά βέβαια τα συζητάνε με τους παίκτες, πριν υπογράψουν. Δεν θα λείψει...

Σιόβας:

Στόπερ να ξέρει και τέτοια μπάλα, δεν βρίσκεις εύκολα. Ο Δημήτρης βέβαια δεν φανταζόταν ότι θα κάνει τέτοια σεζόν και τέτοια καριέρα στον Ολυμπιακό. Τα πηγαίνει πολύ καλά μέχρι τώρα. Στην προετοιμασία είχε άσχημες στιγμές, ο Μίτσελ του μίλησε, ο Σιόβας έχει σταθεί στο ύψος του!

Κάμπελ:

Ο πιο ... ποδοσφαιριστής σε όλη την Ελλάδα! Είναι μεγάλο πράγμα να ‘χεις «σπουδάσει στον Βενγκέρ». Όλοι παίζουν μπάλα, αυτός παίζει ποδόσφαιρο! Ο πολύς κόσμος που λατρεύει «φρου φρου κι αρώματα» δυσκολεύεται ακόμη να καταλάβει τι κάνει ο κοσταρικανός στο γήπεδο. Κάνει όμως πάντα το σωστό, είτε του βγαίνει, είτε όχι. Είναι εκεί που πρέπει. Μεγάλα ματς εντός «φτιάχνεται» με το Καραϊσκάκη!

Μασάντο:

Αδικημένος όσο δεν πάει. Πέρυσι υπέφερε κυριολεκτικά. Το μόνο που δεν του ζήτησαν, ήταν να πλύνει κανά πιάτο. Έφτασε στο σημείο να αποδοκιμάζεται σε ματς που πάλευε και μόνος. Πήρε φέτος την... εκδίκησή του. Ο Μίτσελ τον ηρέμησε, του έδωσε ρόλο. Ατύχησε που τραυματίστηκε, αλλά επέστρεψε μια χαρά. Ο Πορτογάλος είναι αυτό που πρέπει να ‘χει κάθε ομάδα στα χαφ. Έναν παίκτη με φιλότιμο να κυνηγήσει χαμένη μπάλα, αλλά και να ξέρει τι να την κάνει, μόλις την πάρει στα πόδια του!

Βάις:

Πως το ‘γραψα για τον Κάμπελ; Ε, ο Σλοβάκος είναι η... μπάλα στο μεγαλείο της. Όχι το ποδόσφαιρο! Παίκτης που γουστάρουν οι Ολυμπιακοί να έχουν στο ρόστερ και τους καταλαβαίνω. Είχα γράψει «θα γκρεμίσει το Καραϊσκάκη». Είναι ο μόνος που μπορεί. Την βάζει μπροστά και την κάνει... πατσαβούρα. Μπορεί να περάσει όλη την αντίπαλη ομάδα. Δεν καθιερώθηκε 11αδα, γιατί ο Μίτσελ θέλει ομαδικότητα, στήριξη στο μπακ και πάσα στον διπλανό, αν είναι σε καλύτερη θέση. Ο Βάις θα «χτυπάει» πάντα όταν δεν το περιμένετε. Τώρα που διορθώθηκε και με τα πέναλτι(είχε μανία να τρέχει να τα χτυπάει).

Στσέποβιτς:

Λίγος χρόνος, μικρή εικόνα. Έχει στοιχεία και αυτό γίνεται ευδιάκριτο. Έχει υπομονή, δεν γκρινιάζει. Δεν είναι κι εύκολο να πάρει παιχνίδια, με αυτούς που έχει μπροστά του!

Μπόνγκ:

Μια χαρά παίκτης είναι. Μαχητικός, φιλότιμος. Πάει πρώτος στην μπάλα, πρόσφερε αρκετά και βοήθησε τα στόπερ. Η ατυχία του ήταν να «πέσει» πάνω στον αφηνιασμένο φέτος Χολέμπας.

Τόρες:

Επιλογή Μίτσελ. Τον στηρίζει και φαίνεται. Έχασε χρόνο λόγω τραυματισμού. Ένα μπακ, που ξέρεις ότι δύσκολα θα σου κάνει το παραπάνω. Προτιμώ φυσικά να βλέπω τον Σαλίνο στο γήπεδο, αλλά δεν πιστεύω ότι «χαλάει» τους νταμπλούχους να ‘χουν τον Ισπανό στο ρόστερ. Την 500αρα πάντως δεν την έχει βγάλει.

Ν’ Ντινγκά:

Αυτός είναι άτυχος. Γιατί απλά, η φιλοσοφία του Μίτσελ δεν ταιριάζει με το πώς παίζει ο Αφρικανός. Ο Ισπανός δεν γουστάρει τα «6αρια» που μόνο κόβουν. Για αυτό και έπαιζε με τον Φέισα. Για αυτό και «κόλλησε» με τον Σάμαρη ακόμη κι όταν ασθμαίνει. Για αυτό και αμέσως μπήκε ο Μασάντο. Ο Ν’ Ντινγκά βέβαια δεν φταίει σε κάτι, αλλά θα συνεχίσει να μπαίνει μόνο όταν θα χρειάζεται θωράκιση για να κρατηθεί το σκορ. Σπάνια δηλάδή, αφού ο Ολυμπιακός απειλείται μόνο στην Ευρώπη.

Γιαταμπαρέ:

Ο ντόρος στις εφημερίδες διάρκεσε πολύ περισσότερο απ’ όσο έχει παίξει. Ήρθε με τον Ν’ Ντινγκά και ο Μανιάτης με τον Σάμαρη δε βγήκαν ποτέ από την ενδεκάδα! Καλύτερή του στιγμή, όταν μπήκε αλλαγή στην Πορτογαλία. Δεν κρίνεται το παιδί, γιατί δεν πήρε διάρκεια στα παιχνίδια. Ποτέ δεν θα μάθουμε τι μπορούσε ουσιαστικά να δώσει. Το γράφω έτσι, γιατί σύμφωνα με το ρεπορτάζ θέλει να φύγει.

Μανωλάς:

Εδώ είμαι απόλυτος και κατηγορηματικός! Η ενδεκάδα ξεκινάει από αυτόν. Δεν ξέρω και δεν με ενδιαφέρει τι είχαν οι προπονητές και καθυστερούσαν να τον βάλουν στην αρχή της χρονιάς. Ο Κώστας είναι το κάτι άλλο αμυντικά, βάζει γκολ, δεν κωλώνει, είναι ο παίκτης που επιβάλλεται να έχει πίσω ο Ολυμπιακός. Έχει βοηθήσει ήδη τα μέγιστα. Και συνεχίζει...

Ολαϊτάν:

Χρήσιμη μεταγραφή, όταν είσαι ο Ολυμπιακός και θες να ‘χεις παίκτες με ξεπέταγμα, εκρηκτικότητα και τάση στο «ένας με έναν». Γιατί πολλοί αντίπαλοι παίζουν «ταμπούρι» τους Πειραιώτες. Ο Ολαϊτάν είναι κινητικός, ήδη έχει αφήσει το στίγμα του, είναι μικρός θα παίξει και πολύ καλύτερα.

Σαβιόλα:

Μάλλον ο κόσμος θα περίμενε από τον Αργεντινό να ‘χει βάλει τα γκολ του Μήτρογλου, όμως απαγορεύεται κάποιος να παραπονεθεί. Με την Άντερλεχτ έβγαλε την μεταγραφή του. Έχει παίξει λιγότερο –συνολικά- απ’ όσο περιμέναμε. Επαγγελματίες, ακόμη και στις άσχημες στιγμές του, δεν κάθεται, δεν «βόσκει», παλεύει όσο μπορεί. Η παρουσία του ως τώρα είναι θετική και θα κάνει τα πάντα με την Γιουνάιτεντ. Για αυτά τα ματς ζουν τέτοιοι παίκτες!

Τσόρι:

«Είναι πολύ αργός» είπαν όλοι στην προετοιμασία. Ο Αργεντίνος βέβαια, είχε κουραστεί τότε πολύ. Όχι ότι μετά από έναν μήνα, έγινε,,, τούρμπο, αλλά δεν έχει και καμία σχέση με τον παίκτη των φιλικών. Πολύ μπάλα, μα κυρίως τεράστια ηρεμία. Βγάζει τόση υπομονή στο παιχνίδι του και τόση ασφάλεια για την θέση που παίζει, ώστε μεταφέρεται και στην κερκίδα. Όταν πάει η μπάλα στα πόδια του, ξέρεις ότι σπάνια θα γίνει το λάθος.

Σαλίνο:

Βραζιλιάνος μπακ είναι, τα λέει όλα! Μαζί με τον Ν’ Ντινγκά με τσάντισαν, όταν δεν «έσβησαν» τη μπάλα στην ισοφάριση του Πανθρακικού (με βολέ τερματοφύλακα μάλιστα). Ο Σαλίνο την ξαναπάτησε με την Άντερλεχτ στο Καραϊσκάκη. Όμως στην πλευρά του, οι αντίπαλοι έχουν διπλό πονοκέφαλο. Ξέρει μπάλα, θα μπουκάρει και θα δημιουργήσει υπεραριθμία με τον παίκτη μπροστά του. Εντάξει, δεν είναι και ο καλύτερος του κόσμου στο να κόβει, αλλά είπαμε, Ολυμπιακός είσαι. Θες ο παίκτης να παίρνει τη μπάλα για να βγάλει φάση!

Χολέμπας:

Κι αν για τον Σαλίνο έγραψα μισά καλά, ο Χοσέ τα αξίζει όλα. Πάλι καλά που δεν έγινε η μεταγραφή του στην Τουρκία. Απίστευτα φορμαρισμένος, κορυφαίος με την εθνική μας και ανεξάντλητος. Στην αριστερά πλευρά οργώνει. Η δύναμη που βγάζει και η αυταπάρνηση(χάρη σ’ αυτή ήρθε το 2- 1 με την Άντερλεχτ) ξεπερνάνε κάποιες γκάφες στα μετόπισθεν. Όλο και καλύτερος μέχρι τώρα

Μήτρογλου:

Ο Κώστας με το σπαθί του και το χάρισμα να «παστελώνει» για πλάκα, έχει πάρει δόξα , χρήμα και πρωτοσέλιδα. Και τα αξίζει όλα. Τιμωρεί κάθε άμυνα, ήταν το πρόσωπο των προηγούμενων μηνών. Δεν γράφω κάτι άλλο, θα τον αδικήσω. Θα πω μόνο ότι κάθισε, σκέφτηκε, έγινε πιο σοβαρός στο παιχνίδι του, κατάλαβε όλα αυτά που θα του έδιναν την φανέλα του Ολυμπιακού και έτσι την πήρε!

Ρομπέρτο – Μέγκιερι:

Μαζί τους τερματοφύλακες. Ο Ούγγρος έχει παίξει λίγο, είναι Ολυμπιακάρα και το δείχνει με την υπομονή του, το χαμόγελό του και την συνεχή παρουσία του στα παιχνίδια μπάσκετ! Ο Ισπανός φέτος είναι το κάτι άλλο. Έχει κερδίσει προσωπικούς βαθμούς για την ομάδα. Το ματς με την Μπενφίκα, θα το διηγείται στα εγγόνια του! Θα συνεχίσει σίγουρα έτσι ως το τέλος της σεζόν,,,

Φουστέρ:

Δεν τον άφησα κατά τύχη τελευταίο! Εδώ υποκλίνεται όποιος άνθρωπος αγαπάει το ποδόσφαιρο. Όποιος έχει παίξει ή παίζει ή γενικά αγαπάει το άθλημα. Σε αυτό το παιδί δεν χαρίστηκε ποτέ κάτι. Υπάρχουν ακόμη κάποιοι που αδυνατούν να καταλάβουν το παιχνίδι του. Δεν πειράζει, ας δουν χάντμπολ. Ο Φουστέρ να θυμάστε είναι πάντα εκεί. Όταν αρχίζει η χρονιά, όλοι τον έχουν ξεγραμμένο. Φτιάχνουν 11αδες χωρίς αυτόν. Και στο τέλος πάντα παίζει. Κίνηση στον χώρο, λειτουργία χωρίς μπάλα, παρουσία στην κατάλληλη θέση, για να σκοράρει. Βγάζει ...πάσα κι όταν σουτάρει (γκολ Σαβιόλα με Άντερλεχτ στο 2- 1)! Ο Νταβίντ κέρδισε το κάθε χειροκρότημα, το κάθε μπράβο της εξέδρας, με την αξία του και τον ιδρώτα του. Όχι με τη φήμη ή με τα πρωτοσέλιδα. Είναι τιμή του να παίζει στον Ολυμπιακό και τιμή του Ολυμπιακού που έχει έναν άνθρωπο, ο οποίος πάντα χαμογελάει. Όπως και στην διαφήμιση...

Ο Μίτσελ είναι ένα... άρθρο μόνος του, για αυτό και δεν αναφέρω κάτι εδώ! Υπομονή λίγες μέρες...