Να ‘ναι καλά, αυτό το παιδί ο Φετφατζίδης! Να ‘ναι καλά, να παίζει χίλια χρόνια και να γίνεται κάθε ‘βδομάδα και καλύτερος!

Γιατί έγινε επιτέλους, ο πρώτος ποδοσφαιριστής κάτω των 20 χρόνων, που χάλασε την πιάτσα! Χάλασε τις κοτσάνες, χάλασε τα σύνδρομα, χάλασε τις σκουριασμένες και αντιποδοσφαιρικές αντιλήψεις. Θα μπορούσα ίσως να γράψω το ίδιο και για τον Νίνη, απλά ο Σωτήρης, είναι ακόμη στην αναζήτηση του αν θα μπορέσει να στεριώσει στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού (έπρεπε να ‘χει γίνει) ή τελικά θα βρει την ηρεμία του στο εξωτερικό!

Ο Φετφατζίδης λοιπόν, "χάλασε" την πιάτσα! Ποια είναι αυτή η…πιάτσα; Μα ελάτε τώρα, στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Στην χώρα, που ένας 25χρονος ποδοσφαιριστής λέγεται "ταλέντο". Στη χώρα που μόλις φτάσει στα 32 του, λέγεται "γέρος" κι αν στα 35 γίνει προπονητής ξαναγίνεται "νεαρός τεχνικός".

Η ρήτρα που βάζει ο Ολυμπιακός στο συμβόλαιο με τον Φετφατζίδη, πιστοποιεί απλά, αυτό που έγραψα σε ένα από τα προηγούμενα σχόλια(αυτό μετά την ήττα των "ερυθρόλευκων" στο Καυτατζόγλειο): Ο συγκεκριμένος παίκτης, δεν είναι "ταλέντο", δεν είναι "ανερχόμενος πιτσιρικάς", δεν είναι "μελλοντικός ήρωας".

Είναι ένας κανονικός ποδοσφαιριστής. Οι παραστάσεις του λείπουν, αλλά κι αυτές θα της αποκτήσει, παίζοντας. Του εύχομαι(και πάνω απ’ όλα το εύχομαι στους Ολυμπιακούς), αυτόν τουλάχιστον να προλάβουν να τον δουν πριν φύγει για το εξωτερικό(αν συνεχίσει έτσι 100% θα "πετάξει"), γιατί τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, ελάχιστες φορές τον καμάρωσαν με τα ερυθρόλευκα, αλλά μπορούν τώρα να τον βλέπουν με την Σάλκε.

Για τον Φετφατζίδη, το ποδόσφαιρο πλέον είναι επάγγελμα, εγώ θέλω να του ευχηθώ να συνεχίσει να το απολαμβάνει, όσα κι αν συναντήσει στην καριέρα του, αφού πλέον με τη μαγκιά του και την αξία του, άλλαξε ταχύτητα και μπήκε στον κόσμο της πίεσης, της απαίτησης, της γκρίνιας και φυσικά των εκατομμυρίων.

Μπράβο του όμως, γιατί τους έκανε από πέρυσι και κυρίως από φέτος να καταλάβουν, πως τη σήμερον εποχή, όταν κάποιος αξίζει, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται και ανάλογα…