Ο κόσμος που δε λύγισε ποτέ…

Τα όσα έγιναν την Κυριακή στο Καραϊσκάκη, αλλά και τα όσα ακολούθησαν, θα μπορούσαν πανεύκολα να χρησιμοποιηθούν ως επιχειρήματα για όσους θέλουν να γελάσουν και να χλευάσουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σε ένα κλίμα φανατισμένο, με πολύ δακρυγόνο από την αστυνομία , ο πρωταθλητής εδώ και μήνες Ολυμπιακός, υποδεχόταν τον «αιώνιο» αντίπαλό του, που βρισκόταν 37 βαθμούς πίσω. Η λάθος επικοινωνιακή πολιτική (θα μας απασχολήσει και πιο κάτω) έφερε όλη την προηγούμενη εβδομάδα, τον «κόκκινο Τύπο» να απαιτεί 5αρες και 6αρες.

Οι οπαδοί ακολούθησαν και το ποδόσφαιρο, πήγε να γίνει… τάβλι! Δεν είναι έτσι όμως η μπάλα. Μέσα στις τέσσερις γραμμές υπάρχουν οι νόμοι των ποδοσφαιριστών. Και επειδή μέσα σε ένα σχόλιο, πρέπει να τα χωρέσω όλα, ξεκινάω από αυτό:

Ο Μίτσελ, αποδείχθηκε… έρμαιο στις διαθέσεις του Βονόρτα. Αλήθεια είναι, δε γίνεται να μην την επισημάνω. Όμως και ότι αν ήταν ο Ζαρντίμ στην θέση του Ισπανού, θα του είχαμε «αλλάξει τα φώτα»(κι εγώ πρώτος!) Ο Μίτσελ με την κλασική του συνήθεια, έφερνε τον Φουστέρ μέσα, άφηνε τον Παπάζογλου μόνο στην πλευρά λες και είναι ο… Μαϊκόν. Ο Μαρίνος με τον Μπαρμπαρούση αντί να υποφέρουν, βγήκαν και μάγκες. Ο Ολυμπιακός ήταν αδύναμος. Ο Βονόρτας, με έναν έξυπνο τρόπο δημιουργούσε υπεραριθμία στην δεξιά πλευρά της ομάδας του.

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 1-1

Ο Σεϊταρίδης ανέβαινε πίσω από τον Σισοκό, ο Ζέκα έκλεινε κι αυτός προς τα εκεί και έμενε ένας Χολέμπας στη μέση. Το μισό γήπεδο «έβριζε» -κακώς- τον Γερμανό και ο Μίτσελ αντί να ζητήσει από τον Γκρέκο να ανοίξει στο πλάι, βρήκε τη λύση και έβγαλε τον Ιταλό! Και μπήκε ο Ιμπαγάσα. Και με το που μπήκε ο Αργεντίνος, ο οποίος ίσως και να έπρεπε να ξεκινήσει, ξαφνικά ο Ισπανός αποφάσισε να ανοιχτεί» στο γήπεδο. Με αυτά τα χαφ; Λουκούμι για οποιαδήποτε ομάδα παίζει σκληρά και αμύνεται. Ο παναθηναϊκός σκόραρε και αν ο Τριανταφυλλόπουλος ήταν ένα σώμα πιο μπροστά από τον Μήτρογλου, δεν θα έχανε.

Η ισοφάριση έφερε ηρεμία στον Πειραιά; Όχι βέβαια… Γιατί είπαμε, άπαντες περίμεναν ένα σκορ τεράστιο(όπως και με τον ΠΑΟΚ), αλλά η ουσία για να τελειώσω με τα τεχνικά είναι μια: Λεβάντε δυο φορές, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός. Τέσσερα ματς που ασκήθηκε μια υποτυπώδης πίεση. Κανένα δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός και τα τρία από αυτά μπροστά στους δικούς του ανθρώπους…

Μίτσελ: "Ο προπονητής είναι υπεύθυνος"

Δεν είναι ώρα να αναλύσουμε πάλι το τι χρειάζεται και τι όχι , αυτά θα γίνουν τις επόμενες εβδομάδες. Όταν οι άλλοι θα παίζουν πλέι- οφ ο Ολυμπιακός θα σκέφτεται το δικό του «αύριο» αν και θα πρέπει μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, να αποφασίσει για το αν θα δει «ζεστά» το κύπελλο. Γιατί έτσι όπως παίζει, δεν πάει πουθενά. Πρέπει να τα γράφουμε όπως είναι και όχι όπως θέλουν κάποιοι να τα διαβάζουν.

Τα "άκουσε" ο Β.Μαρινάκης!

Όσον αφορά τώρα, στα εκτός γηπέδου, όσο πέρναγε η ώρα ο εκνευρισμός και η… ταραχή ήταν διάσπαρτα. Με το γκολ του Φιγκερόα, όλοι στράφηκαν εναντίον της διοίκησης και του Βαγγέλη Μαρινάκη. Και στο Καραϊσκάκη ακούστηκαν συνθήματα από όλες τις πλευρές του γηπέδου. Ο Ολυμπιακός «απάντησε» με ανακοίνωση. Πέρα από τα όποια θέματα ομάδας και Αλαφούζου(συμφωνούμε στο ότι όταν είσαι πρόεδρος δεν γίνεται να ποστάρεις κάθε δέκα λεπτά στο ίντερνετ), η ΠΑΕ τοποθετήθηκε και στις αποδοκιμασίες του κόσμου. Δεν θα καθίσω να μετρήσω πόσοι ούρλιαξαν και πόσοι όχι. Πόσοι έβγαλαν πόνο και πόσοι έμειναν μουγγοί. Όμως να με συγχωρέσει η διοίκηση και ο συντάκτης της ανακοίνωσης, αλλά η λέξη «αχαριστία» ήταν βαριά.

Αυτός ο κόσμος, μπορεί πράγματι να… φορτωθεί πολλά. Οι Ολυμπιακοί έχουν τρέλα, τους Ολυμπιακούς δεν τους πιάνεις, δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους γιατί αγαπάνε παθολογικά. Οι Ολυμπιακοί θέλουν να κερδίζουν παντού, να μην χάνεται τίτλος. Αχάριστοι όμως;

Αχάριστοι αυτοί που έχασαν μεροκάματα και πάνε γήπεδο; Αχάριστοι αυτοί που είδαν το περσινό μοντέλο να χάνεται σαν μια… όαση στην έρημο; Αχάριστοι αυτοί που έχουν αντέξει τόσες προσβολές; Αχάριστοι αυτοί που δεν πήγαν απέναντι να πάρουν εισιτήρια των πρωταθλητών Ευρώπης και έστησαν μια ουρά εκατό μέτρα για να δουν τον Σισοκό και τον Χουχούμη; Αχάριστοι γιατί;

"Ας φτιάξουν μια Ολυμπιακή συμμαχία"

Οι αποδοκιμασίες πραγματικά πονάνε. Κι επειδή θέλω να είμαι καθολικά δίκαιος και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, άνθρωπος είναι, Ολυμπιακός είναι και σίγουρα, πικράθηκε και τσαντίστηκε που «έφαγε κράξιμο» στο γήπεδο. Είχε την πίκρα του 0 -1 άκουσε και τον κόσμο να κράζει. Θεωρώ όμως ότι η ανακοίνωση ως προς το σκέλος του κόσμου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή λύση. Μια κρίση, κάτι άσχημο, το ξεπερνάς με ψυχραιμία και δίνοντας «απαντήσεις» στο άμεσο μέλλον με έργα. Η γνώμη μου είναι, μπορεί όλοι εσείς να έχετε διαφορετική. Σεβαστό.

Όπως επίσης, γνώμη μου είναι, ότι ο θύμος όλων, δεν πρέπει να επηρεάσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Γιατί είναι το 40 στην ιστορία αυτής της ομάδας! Και είναι ένα σημαδιακό πρωτάθλημα, που δεν ανήκει σε έναν πρόεδρο ή σε χιλιάδες οπαδούς που διαφωνούν. Ανήκει στο σωματείο, στην πόλη, στην ιστορία, σε όσους ανθρώπους δεν βρίσκονται στη ζωή και από το 1925 και έπειτα έδωσαν κάτι στον Ολυμπιακό…