Ο Μαρτίνς εγγυήθηκε, ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε

Δυο είναι τα σίγουρα για τον Ολυμπιακό μετά την περιπέτεια με την Μακάμπι. Το ένα πως κάποιοι δεν έχουν καταλάβει που βρίσκονται. Το άλλο, ότι ο κόσμος που πήγε στο "Καραϊσκάκης" δεν άξιζε να ζήσει αυτό που έζησε.

Ο Μαρτίνς σέρβιρε ένα άθλιο πιάτο, την ώρα που ο αντίπαλος προπονητής έδωσε ρεσιτάλ τακτικής. Δεν έχουν σύγκριση οι δυο ομάδες, ως φανέλες, ως ονόματα, ως ιστορίες. Όμως δυστυχώς για τον Ολυμπιακό δεν είχαν σχέση και επί της ποδοσφαιρικής ουσίας, αλλά από την ανάποδη.

Ο Πορτογάλος κόουτς υποσχέθηκε κάτι έτοιμο. Και εμφάνισε σε δυο ματς ένα σύνολο που αδυνατούσε να παίξει μπάλα σε διάρκεια, αδυνατούσε να απειλήσει με αξιώσεις και το χειρότερο; Αργοί. Πολύ αργοί. Οι μεταγραφές μπορεί να κάνουν καλύτερο τον Ολυμπιακό, αλλά το πουλάκι του Champions League πέταξε για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν.

Η λογική λέει ότι θα αλλάξουν αρκετά, αλλά δεν μπορούμε να πούμε τώρα για το μέλλον. Είμαστε υποχρεωμένοι να συζητήσουμε για αυτό που είδαμε. Η Μακάμπι, έβαλε γρήγορα γκολ, το διαχειρίστηκε και όταν όλοι πίστευαν ότι στο δεύτερο ημίχρονο θα ζοριζόταν, αυτή έκανε το απλό. Μαζεύτηκε σωστά. Εκμεταλλεύτηκε όλους τους χώρους.

Οι ποδοσφαιριστές της ξεδιπλώθηκαν υπέροχα και όταν έφτασαν μπροστά στον Βατσλίκ ήξεραν τι θα κάνουν ακόμη και όταν δεν έβαζαν γκολ. Το 0-2 ήταν αυτό που έφερε την... κατάρρευση. Όμως η πικρή αλήθεια, είναι, πως με εξαίρεση το πρώτο 20λεπτο του ματς στην Χάιφα -όπου εκεί οι Ισραηλινοί ήταν αλλού γι' αλλού- ο Ολυμπιακός ήταν πολύ κακός.

Ο Μανωλάς τα είπε όλα με μια λέξη. Ντροπή... Τέσσερα γκολ. Τρία στο δεύτερο μέρος. Όσο πέρναγε η ώρα, ήταν κάτι άλλο και όχι ο Ολυμπιακός. Ήταν κάτι φοβικό. Ήταν κάτι τρομαγμένο. Ήταν κάτι που κάνει μπαμ ότι δουλεύεται μακριά από αυτό που βγάζει το DNA του σωματείου.. Δεν είναι Ολυμπιακός και όχι απλά αποκλείστηκε. Υπέστη διασυρμό...

Φάουλ - γκρέμισμα

Το έκτο λεπτό των καθυστερήσεων του ημιχρόνου ήταν το χρονικό σημείο στο οποίο πολύ πιθανό το "Καραϊσκάκης" να γινόταν μπουρλότο πριν καν οι ομάδες έφευγαν για να ξεκουραστούν. Ο Βατσλίκ έσωσε ένα δεύτερο τέρμα και αν μη τι άλλο έμειναν ολοζώντανες οι ελπίδες. Ναι, σας ξεκινάω λίγο ανάποδα την ιστορία, αφού σαν τις ταινίες πολλές φορές βλέπουμε στην αρχή κάτι που συνέβη πριν από την νορμάλ ροή του έργου.

Αυτή η... ταινία εξάλλου είχε συγκεκριμένες σκηνές που σίγουρα δεν ήταν μη αναμενόμενες. Μπορεί κάποιοι να γούρλωναν τα μάτια με την Μακάμπι, όμως η κανονική ομάδα της Χάιφα ήταν αυτή που μπήκε στο γήπεδο του Ολυμπιακού και όχι αυτή που ξεκίνησε το ματς στην δική της έδρα. Απλά ο Σερί, φρόντισε με την φαουλάρα (ανόητο μαρκάρισμα) να βάλει δύσκολα στους Πειραιώτες και να κάνει άνω- κάτω σε θέμα πίεσης και άγχους τον πάγκο τους.

Το γκολ αυτό διέλυσε τα πάντα. Έκοψε φτερά, έκοψε πόδια, έκοψε ελπίδες. Γκρέμισμα...

Ταχύτητα, έκρηξη, φαντασία

Όσα θα σκεφτόταν ο Ολυμπιακός να πράξει στην αρχή είχαν πάει περίπατο. Πριν συμπληρωθούν πέντε λεπτά ματς οι πρωταθλητές Ελλάδας έπρεπε να ανασύρουν το plan B. Κάτι που σίγουρα είχαν συζητήσει, αλλά δεν περίμεναν ότι θα το χρειάζονταν τόσο μα τόσο νωρίς.

Η δυσκολία στην κυκλοφορία ήταν δεδομένη από το αρχικό σχήμα και για άλλη μια φορά, αν πέρναγε το τόπι από το πόδι του Ζινκερνάγκελ πίστευες ότι κάτι μπορεί να γεννηθεί. Γιατί από την τριάδα Καμαρά, Μπουχαλάκη, Κανέ, γεννητούρια δεν υπήρχαν. Μια ομάδα που δεν μπορεί να παίξει μπάλα. Το βλέπει και ο πλέον άσχετος. Λείπουν ταχύτητα, έκρηξη και φαντασία.

Ο Τικίνιο καλός είναι για μάχες -όπως στη Χάιφα- αλλά όχι για να τρομάξει σε διάρκεια ο αντίπαλος. Και έτσι όσοι περίμεναν (όλοι δηλαδή) Ελ Αραμπί από την αρχή, είδαν τον Μαρτίνς να τους την σκάει. Ο Πορτογάλος βέβαια έβαλε ξανά δύσκολα στον εαυτό του, όπως κάνει καιρό τώρα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, να περάσει ένα 51λεπτο στο πρώτο μέρος και όλοι να μείνουν με την απορία, αν θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση στο δεύτερο μέρος.

Ποια γλύκα;

Η Μακάμπι είχε και φουλ ψυχολογία. Ο Πιερό έπαιρνε κεφαλιές από το ελεύθερο του τερματοφύλακά του (ανεπίτρεπτό για άμυνα), τα χαφ των φιλοξενούμενων γύριζαν την μπάλα με σιγουριά και ένα πράγμα έψαχναν. Άλλη μια φάση σαν αυτή του έκτου λεπτού των καθυστερήσεων. Για να βρουν δίχτυα και να... μπαρουτιάσουν την κόκκινη έδρα. Ε, το έκαναν πιο μετά και άδειασαν και το γήπεδο.

Ο Μαρτίνς έκανε κάτι που αναρωτιέται ο κόσμος γιατί δεν γίνεται. Και το έκανε ως μια από τις τελικές του ενέργειες. Έβαλε ποιοτικό παίκτη πίσω από τον φορ, έστω κι αν αυτός ήταν ο Καρβάλιο. Εγώ θα έβαζα τον Βαλμπουενά νωρίς, αλλά αυτό αποτελεί απλά την προσωπική μου άποψη. Ο Γάλλος δεν έχει καμία σχέση με όλους τους άλλους, ε και μου είναι δύσκολο να δεχτώ ότι δεν αντέχει ένα ημίχρονο.

Στόχος σίγουρα ήταν να γίνει πιο... γλυκός ο Ολυμπιακός. Και έγινε χειρότερος χωρίς να φταίει ο Καρβάλιο. Και όταν μπήκαν και οι υπόλοιποι ήταν αργά. Πολύ αργά.

Λιπόθυμοι...

Όχι παιδιά. Ο συγκεκριμένος λεκές έχει την υπογραφή του Μαρτίνς. Αυτός εγγυήθηκε, αυτός εκτέθηκε, αυτός πήρε αποφάσεις, αυτός κατέβασε την ομάδα. Μπορεί να μείνει, μπορεί με τις επόμενες μεταγραφές να ξαναφτιάξει κάτι ωραίο.

Εγώ δεν διαβάζω το μέλλον. Εγώ είμαι υποχρεωμένος να μιλάω για αυτό που βλέπουμε όλοι. Και είναι κάτι πολύ μακριά από Ολυμπιακό. Το θηρίο ο Πιερό έκανε πλάκα. Τους... βίδωσε στο χορτάρι. Σισέ και Μανωλάς δεν μπορούσαν να σταματήσουν αυτό το... τεθωρακισμένο.

Τα πλάνα του σκηνοθέτη έδειχναν τον κόσμο του Ολυμπιακού στις κερκίδες στενοχωρημένο και προβληματισμένο. Οι πιο θερμοί ζητούσαν τον Βαλμπουενά -πριν μπει- μετά τον Φορτούνη, μετά από όσους έπαιζαν να πετάξουν τις φανέλες. Υπάρχουν αυτά σε όλες τις στραβές των ομάδων.

Ο Ολυμπιακός δεν θα χαθεί από αυτόν τον αηδιαστικό και εξευτελιστικό αποκλεισμό. Όμως είναι δεδομένο ότι πρέπει να αλλάξουν και πράγματα. Η νωθρότητα, η νωχελικότητα, η ανυπαρξία, το... πάρτι των αντιπάλων, η εικόνα λιπόθυμων ποδοσφαιριστών μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, δεν ταιριάζουν με την κορυφαία σε τίτλους ομάδα της χώρας.

Πολύ φαρμάκι σε έναν κόσμο που δεν το άξιζε... Όλοι το φοβόντουσαν, αλλά σίγουρα δεν περίμεναν ότι θα ζήσουν έναν εφιάλτη σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ο Ολυμπιακός δεν είναι για να τρώει τέσσερα στο γήπεδό του από την Μακάμπι Χάιφα. Τόσο απλά...