Ο Μαρτίνς κατέβηκε στην Λεωφόρο για να μην χάσει και ο Ολυμπιακός απλά δεν έχασε
Οι πρωταθλητές πιο... φτωχοί από ποτέ, έβγαλαν το ντέρμπι με φουλ άμυνα, δεν έκαναν φάση, δεν κέρδισαν ούτε κόρνερ, συνεχίζουν αήττητοι και ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το κυνήγι της μπάλας και μια εμφάνιση μακριά από τον πραγματικό Ολυμπιακό.
Το σίγουρο είναι πως ο Ολυμπιακός στο ντέρμπι δεν δικαιολογείσαι την βαθμολογική του θέση. Δεύτερη συνεχόμενη ισοπαλία μετά την Ριζούπολη, στην Λεωφόρο. Αλλά είναι δεδομένο πως αν κάτι πρέπει να μπει στα αρνητικά της κόκκινης παρουσίας επί αθηναϊκού εδάφους, αυτό ήταν η προσέγγιση και ο προσανατολισμός. Ο Μαρτίνς κατέβασε την ομάδα του για να μην χάσει ξεκάθαρα. Και αυτό συνέβη. Η βαθμολογία παρέχει ασφάλεια ως τώρα στην ομάδα του λιμανιού που συνεχίζει αήττητη στο πρωτάθλημα. Αυτή η τελευταία πρόταση είναι το συν μετά από αυτή την αγωνιστική.
Το πλην είναι, ότι δεν υπάρχει Ολυμπιακός στον πλανήτη που να μην περίμενε κάτι πιο επιθετικό από την ομάδα του. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός είναι φέτος και χάρη στον Γιοβάνοβιτς ένα βελτιωμένο σύνολο, αλλά δεν είναι εικόνα Ολυμπιακού να έχει μαζεμένους τους παίκτες του εντός και εκτός μεγάλης περιοχής, να αμύνονται, να μην μπορούν να κρατήσουν μπάλα και κυρίως να μην μπορούν να τρομάξουν έστω και ένα πεντάλεπτο αυτούς που έχουν απέναντί τους.
Οι ερυθρόλευκοι υποχρεώθηκαν να τρέξουν
Ποδόσφαιρο είναι και ποτέ δεν υπάρχει γραμμένο κάπου από πριν το τι θα συμβεί σε ένα ματς. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά σε ματς πρωταθλήματος, που οι "ερυθρόλευκοι" υποχρεώθηκαν να τρέξουν τόσο πολύ για να κυνηγήσουν την κατοχή της μπάλας από τον αντίπαλο. Και όταν το παθαίνεις αυτό κουράζεσαι περισσότερο. Κι αν καθίσετε να δείτε στοιχεία και αριθμούς από το ματς μάλλον θα το καταλάβετε και ας μην έχετε δει δευτερόλεπτο. Ολυμπιακός να μην έχει πάρει κόρνερ; Ούτε στο πιο δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι του στο Champions League δε γίνεται αυτό.
Από το παιχνίδι κόντρα στην Λουντογκόρετς είχε να βάλει τρεις πίσω ο Μαρτίνς. Ο τρόπος σκέψης του ωστόσο ήταν απλός. Να θωρακίσει τα μετόπισθεν απέναντι σε μια ομάδα που 'χει βελτιωθεί φέτος και άσχετα αν προερχόταν από ήττα (Βόλο), ειδικά στην έδρα της, έχει τρόπο να απειλεί σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσα σε ένα ματς. Για να αποφύγει ο Πορτογάλος λοιπόν τέτοιου είδους δυσάρεστες εκπλήξεις, ακολούθησε το δικό του μονοπάτι. Πίεση σε κάθε διεκδίκηση και φυσικά παρουσία Μανωλά στην ενδεκάδα, ώστε να προλαβαίνει τυχόν ζητήματα που παρουσιάζονταν για τους Μπα- Παπασταθόπουλο.
Ο Ολυμπιακός δεν έδειξε πρεμούρα να πιέσει
Μη λησμονούμε άλλωστε, ότι ο Ολυμπιακός στερείται λόγω Κόπα Άφρικα την παρουσία δυο παικτών που δεν αναμένονταν φέτος να πράξουν στο χορτάρι, όλα αυτά που ήδη έχουν κάνει. Αγκιμπού και Σισέ ήταν χιλιόμετρα μακριά από την Λεωφόρο και η ομάδα θα έπρεπε να βρει από αλλού αυτά που δίνουν. Στα χαφ ο Καμαρά με τον Εμβιλά ξεκίνησαν καλά και ανάγκαζαν τον Πέρεθ να βγάζει τυφλές μεγάλες μπάλες, που για την άμυνα του Ολυμπιακού ήταν ψωμοτύρι. Και να σκεφτείτε ότι στην κουλούρα το αριθμητικό πλεονέκτημα ήταν πράσινο, όσο πέρναγε η ώρα κυκλοφορούσε περισσότερο τη μπάλα το "τριφύλλι" απλά, δεν ήταν εύκολο να βρει την άκρη μόλις έφτανε κοντά στην μεγάλη περιοχή του Βατσλίκ.
Οι πρωταθλητές δεν έδειχναν ιδιαίτερη πρεμούρα να πιέσουν. Δεν είχαν την κατοχή και οι Μασούρας- Λόπες- Τικίνιο, έβρισκαν μπάλες σε καθεστώς κόντρας ή μετά από κλέψιμο. Οι γηπεδούχοι είχαν περισσότερη διάθεση και σαφώς πιο επιθετικό προσανατολισμό, αλλά ακόμη και στην πιο όμορφη φάση που έβγαλαν (Χουάνκαρ άδειασε Λαλά και σέντραρε στον Μακέντα), το τέρμα δεν το σημάδεψαν. Είδαμε ένα ποδοσφαιρικά... σαχλό και κουραστικό 45λεπτο με τους "αιώνιους" να μην μπορούν να βρουν επτά μέτρα τέρμα.
Ο Μαρτίνς έκανε ένα τρικάκι
Κι αν ο Γιοβάνοβιτς έβγαλε τον... αλαφροΐσκιωτο Μακέντα, ο Μαρτίνς έκανε ένα τρικάκι. Πέρασε τον Ελ Αραμπί αντί του Λόπες, τον έβαλε δεξιά, όχι μόνο για να απειλήσει περισσότερο, αλλά ταυτόχρονα να μαγκώσει και τον εξαιρετικό Χουάνκαρ. Ακολούθησε η είσοδος του Βαλμπουενά, ωστόσο η μπάλα συνέχισε να βρίσκεται περισσότερο σε... πράσινα πόδια. Όπως σας έγραψα και στην αρχή, αποδείχθηκε ότι ο Ολυμπιακός πήγε στην Λεωφόρο για να βρει την... στιγμή του. Όπως το 'χει ξανακάνει.
Στηρίχθηκε στην αμυντική του πολυκοσμία και περίμενε στωικά να βρει την στιγμή. Ή από μια έμπνευση ή από μια στημένη μπάλα ή από αντίπαλη γκάφα. Έτσι γίνονται οι στιγμές στο ποδόσφαιρο. Βέβαια πρέπει και να την ψάξεις την στιγμή. Δεν το πολυήθελε η ομάδα, δεν το μπόρεσε, παρασύρθηκε από ένα σημείο και μετά στην συνήθεια να αμύνεται και απλά όσα κι αν έγιναν, η ιστορία τελείωσε στα... κουλούρια.
Ο Παναθηναϊκός σίγουρα θα ήθελε έναν καλύτερο φορ για να τρομάξει περισσότερο τους πρωταθλητές. Ίσως και έναν ακόμη πιο ορμητικό ποιοτικά από τον Βιγιαφάνες. Η έμπειρη και πολυπρόσωπη άμυνα του Ολυμπιακού έκανε την δουλειά της. Ως εκεί όμως, γιατί ο πραγματικός Ολυμπιακός δεν παίζει ποτέ άμυνα 95 λεπτά, χωρίς να βγάζει φάσεις, τελικές και να μην διαθέτει ρυθμό που να αναγκάζει τον αντίπαλο να τρομάξει. Τελειώνοντας θέλω να επισημάνω, δυο στοιχεία. Όχι δικαιολογίες, αλλά είναι πραγματικότητα. Ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερο ρυθμό γιατί ο Ολυμπιακός δεν είχε και παιχνίδια (covid), ενώ επαναλαμβάνω, οι απουσίες πάντα επηρεάζουν. Ο Μαρτίνς έκανε λόγο για μια δύσκολη περίοδο, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα ανταποκριθεί η ομάδα. Αν και καλύτερο φάρμακο από μια νίκη δεν υπάρχει...
Στην Game Night της Κυριακής, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ σχολίασαν όσα είδαμε στο ντέρμπι μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο, καθώς και την τεράστια γκέλα της ΑΕΚ.