Αν έπρεπε να γράψω κάτι για όλη την τέταρτη αγωνιστική, θα ήταν απλά μια ευχή:

Το πρωί της Δευτέρας, οι εφημερίδες να έχουν φωτογραφίες μόνο ποδοσφαιριστών, στα ραδιόφωνα να μιλάνε μόνο για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές και όλοι οι παράγοντες και οι διαιτητές, να ασχολούνται με τις…εξωποδοσφαιρικές εργασίες τους! Μπορεί να γίνει; Ποιος ξέρει; Ίσως κάποτε…

Το γεμάτο "Καραϊσκάκη" υποδέχεται τον Ολυμπιακό

Τώρα, ας πάμε και στην ομάδα με την οποία καταπιάνομαι στο site. Την ομάδα που «μαγνητίζει» την μουρμούρα, τη γκρίνια και την υψηλή κριτική. Την ομάδα που έχει τους περισσότερους τίτλους, τους περισσότερους φιλάθλους και τα υψηλότερα ντεσιμπέλ στα σχόλια. Αυτό το Σάββατο, ανοίγουν μάλιστα και οι πόρτες στο γήπεδο Καραϊσκάκη, που σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν θα είναι…μόνος στο σπίτι!

Οι συνθήκες σε σύγκριση με την αναμέτρηση εναντίον της Κέρκυρας θα ‘ναι κομματάκι διαφορετικές, αλλά αυτό που μετράει-κακά τα ψέματα- είναι πως θα παίξουν οι «ερυθρόλευκοι». Μέχρι τώρα, όσοι προσπάθησαν να ψυχολογήσουν τον Βαλβέρδε, απέτυχαν. Όσοι πήγαν να προβλέψουν ενδεκάδα, ήταν σα να παίζουν στοίχημα επτά διπλά με απόδοση άνω του 5 και να ‘χουν την απαίτηση να τα πιάσουν όλα. Ο τεχνικός των «ερυθρόλευκων» επέμεινε σε ένα μοτίβο, το οποίο ομολογώ δεν είναι και τόσο ταιριαστό με αυτό που μπορούν να κάνουν κάποιοι παίκτες του. Μην λέμε τα ίδια.

Εγώ θεωρώ ότι πίσω από τον σέντερ φορ, πρέπει να παίζει ο Ιμπαγάσα ή ο Φετφατζίδης. Ότι δεξιά πρέπει να «βιδωθεί» ο Ρόμενταλ και ότι στα σχετικά εύκολα ματς, δεν είναι ανάγκη να παίζουν και ο Ουρτάδο και ο Ντουντού. Θα ήθελα πάρα πολύ μαζί με τον Ουρτάδο να δω τον Φουστέρ, σε έναν ρόλο παλιού 8ριου(θυμάστε;) Δεν είναι σωστό να κατηγορείται ο Ισπανός, που έχει εξαιρετικά στοιχεία, επειδή για την ώρα, παίζει σε μια θέση που δεν την «πολυέχει».

Στόχος οι τρεις βαθμοί

Όμως όλα αυτά, σταματάνε στα όρια της απλής κριτικής και της προσωπικής άποψης. Όταν η κατάσταση ξεφεύγει και φτάνει κάποιος στο να «αμολάει λάσπη», είναι πολύ άσχημο. Ειδικά για μια ομάδα που κάνει «μπαμ» ότι ψάχνεται και που μπορεί σε έναν μήνα να παίζει τόσο καλά, που να αναγκάσει αυτούς που τώρα «θάβουν» να ψάχνουν να βρουν τρύπα να κρυφτούν.

Πιστεύω πως κόντρα στον Αστέρα, ο Βαλβέρδε έχει την ευκαιρία να δείξει κάτι…αλλαγμένο. Κάτι πιο προσιτό στην κλάση και την αξία των παικτών του. Όμως και πάλι να μην περιμένετε να δείτε μαγικά πράγματα. Δεν θα το αφήσει-λογικά- και ο αντίπαλος. Ο στόχος στο λιμάνι, παραμένει ένας και μοναδικός: Οι τρεις βαθμοί. Αυτοί που πέρυσι χάνονταν τόσο εύκολα ακόμη και μέσα από αυτό το απόρθητο(ως πρόπερσι) κάστρο…