Ο Ολυμπιακός δεν ξετρέλανε αλλά και δεν συγχώρεσε...
Ο Παναιτωλικός το πάλεψε καλά, είχε σωστή τακτική χαμηλά, ήθελε να βαδίσει στα χνάρια του Ατρόμητου και του Παναθηναϊκού, όμως αυτή την φορά οι πρωταθλητές ήταν έτοιμοι και έφυγαν νικητές από το Αγρίνιο με τις αλλαγές τους να καθαρίζουν. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος
Λίγα 24ωρα πριν από ένα πολύ σημαντικό ευρωπαϊκό παιχνίδι, ο Ολυμπιακός έπρεπε να βρει τρόπο/ους να την βγάλει καθαρή στο Αγρίνιο. Και το έκανε, χωρίς να οργιάσει ή να θαμπώσει με την εμφάνισή του. Το έκανε χάρη στην επιμονή του, χάρη στην ετοιμότητα των αλλαγών του και χάρη στο ότι οι μεγάλες ομάδες δεν πρέπει να χαρίζονται και να συγχωρούν. Οι "ερυθρόλευκοι" λοιπόν, δεν συγχώρεσαν στο δεύτερο ημίχρονο και "χτύπησαν" τους αντιπάλους τους, ακριβώς την στιγμή που αυτοί άρχιζαν να πιστεύουν σε κάτι καλό. Ο Παναιτωλικός πήγε να διαχειριστεί το παιχνίδι όπως ο Ατρόμητος και ο Παναθηναϊκός, όταν έπαιξαν με τον Ολυμπιακό. Να φάνε δηλαδή ένα ημίχρονο με όση πίεση μπορούσαν από χαμηλά (πρώτη φορά τόσο χαμηλά οι γηπεδούχοι) και στο δεύτερο μέρος να πάρουν λίγα μέτρα ακόμη πιο πίσω και να θωρακιστούν για τα καλά. Αμ δε...
Οι Πειραιώτες ήταν έτοιμοι αυτή την φορά. Και μέσω των αλλαγών τους, πίεσαν σωστά, ορθολογικά και με τον Βαλμπουενά να μπαίνει σχετικά νωρίς και να δίνει όλα αυτά που πρέπει, κερδίζοντας και το πέναλτι που του έγινε, χωρίς λόγο εδώ που τα λέμε, αλλά του έγινε. Οι αγρινιώτες ρίσκαραν, βγήκαν μπροστά, τα έδωσαν όλα στο τέλος του ματς για να ισοφαρίσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Έμειναν με την -ομολογουμένως- καλή προσπάθειά τους, αλλά ήταν από τα παιχνίδια που το φαβορί περιμένει την στιγμή του ή το λάθος σου. Και ο Ολυμπιακός αυτό το έκανε πολύ καλά και σωστά.
Ο Παπασταθόπουλος ήταν πρωταγωνιστής στις δυο πρώτες "χοντρές" φάσεις του ματς. Στην πρώτη ήταν αυτός που όρισε τη μοίρα του 1- 0. Μπορεί το κόρνερ του Λόπες να ήταν υπέροχο και η κεφαλιά του Τικίνιο εξαιρετική, όμως ο Έλληνας αμυντικός έξυπνα κράτησε τον Μαλή στο χορτάρι και έτσι πέρασε η μπάλα στον σκόρερ. Λίγο αργότερα όμως, κάλυψε τον Βέργο και μετά έπεσε "θύμα" της κοφτής ντρίμπλας του επιθετικού των "κυανοκίτρινων", ο οποίος είχε ήδη αποφύγει για πλάκα τον Μπά και μετά από όλα αυτά, σημείωσε γκολ ...Μπουντεσλίγκα. Πέρα από τις δυο φορές που η μπάλα βρήκε δίχτυα, ομολογώ ότι παρακολουθήσαμε ένα όμορφο και... αεράτο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός έφτανε εύκολα έξω από την περιοχή της ομάδας του Αγρινίου και αυτό γινόταν για δυο λόγους.
Ο πρώτος ήταν πως η μπάλα δεν κυκλοφορούσε αργά και ομολογουμένως η φρεσκάδα των Καμαράδων, αλλά και η παρουσία του Λόπες παραχωρούσε στην ομάδα του Μαρτίνς ποικιλία στις επισκέψεις. Ο δεύτερος λόγος ήταν ο τρόπος που έπαιζε ο Παναιτωλικός. Πήγαν κάποιοι να κάνουν την πρώτη ανάγνωση και στάθηκαν στους αρκετούς αμυντικούς. Κι όμως ο Παναιτωλικός είχε καλό ξεδίπλωμα και ήταν και πάλι μια ομάδα που ήθελε να παίξει μπάλα. Απλά, ήταν πιο προσεκτικός από ποτέ, επίσης για δυο λόγους. Πρώτον, έπαιζε με τον Ολυμπιακό. Δεύτερον, προερχόταν από την πεντάρα στο Βικελίδης, συνεπώς δεν ήταν και για πολλά ρίσκα.
Ο Μαρτίνς έδωσε την ελευθερία στον Μασούρα να παίζει και κοντά στον Τικίνιο, αφήνοντας άλλες φορές την πλευρά στον Ρέαμπτσουκ, είτε φέρνοντας πάνω στη φάση τον Α. Καμαρά αριστερά. Δεν άλλαξε σύστημα ο Ολυμπιακός, απλά έκανε κάτι που το βλέπαμε πέρυσι πολλές φορές με Βαλμπουενά ή Φορτούνη όταν έπαιζε.
Το ξερό 4-4-2 ήρθε με την είσοδο του Ελ Αραμπί παρέα στον Τικίνιο. Με δεξιά Βαλμπουενά πλέον και αριστερά πάντα Μασούρα. Οι πρωταθλητές ήθελαν να περάσουν την "θηλιά" στον λαιμό του Παναιτωλικού και να την σφίξουν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Κι όταν ήθελε ξανά να μαζέψει το σκηνικό, έβαλε τον Κούντε για δέκα λεπτά, βγάζοντας τον Τικίνιο.
Και το.. σφίξιμο ήρθε με μια από τις πιο ανόητες ενέργειες που έχει κάνει τερματοφύλακας. Ο Μελίσσας αποφάσισε να πάει για... χόρτα σε ένα σημείο με μικρό κίνδυνο. Γκρέμισε τον Βαλμπουενά που 'χε "τσιμπήσει" τη μπάλα κάνοντας πεντακάθαρο πέναλτι. Για άλλο ένα ματς οι αλλαγές του Μαρτίνς του είχαν δώσει πράγματα. Ο Βαλμπουενά "έκανε θόρυβο με το καλημέρα". Πέρα το πέναλτι που κέρδισε. Ο Ανδρούτσος μπήκε δυνατά, ο Ελ Αραμπί έβαλε γκολ, ε, τι άλλο να θέλει ένας προπονητής;
Σας έγραψα και στην αρχή πως ο Ολυμπιακός δεν συγχωρεί. Ίσως ο Αναστασίου να έχει παραπονάκια ή να του 'χει μείνει ένα "γαμώτο" για το βλακώδες πέναλτι που έκανε ο τερματοφύλακάς του. Τακτικά ήταν καλή η ομάδα του. Ξεκίνησε όπως έγραψα στην αρχή πιο χαμηλά από το συνηθισμένο, πίεσαν καλά, έτρεξαν σωστά, κάλυψαν χώρους με εξυπνάδα και πείσμα. Όμως στο ελληνικό πρωτάθλημα, όποιος αγωνίζεται απέναντι στους Πειραιώτες, θα πρέπει να είναι αλάνθαστος για να την βγάλει καθαρή. Και αν τη βγάλει... Εδώ ο ΠΑΟΚ έκανε δυο χαζομάρες στο πρώτο ημίχρονο πριν μια βδομάδα και έφαγε δυο γκολ. Ο Παναιτωλικός τα έδωσε όλα, όμως δεν ήταν αρκετά. Η ιστορία λοιπόν έγραψε ένα πολύτιμο τρίποντο για την ομάδα του Πειραιά που με άνεση πλέον μπορεί να ετοιμαστεί για την Άιντραχτ.