Ο Ολυμπιακός δοκιμάζει, κερδίζει και ετοιμάζεται για τον μίνι ανήφορο
Μια ομάδα που κερδίζει μαθαίνοντας, που έχει μπει καλά στις υποχρεώσεις της χωρίς να μαγεύει και μια διαβολοβδομάδα που θα την βρει στην Ισπανία. Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για το κόκκινο 2-0, τον Κάνααν, τον Σλούκα, τον "Λάρυ", τον Φαλ και κυρίως για τον Κώστα Παπανικολάου.
Η σχέση της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού με τον κόσμο της, πέρυσι... εκτινάχτηκε. Το ΣΕΦ θύμιζε την δεκαετία του '90 τότε που γινόταν ένας "χαμός". Κάποια βράδια πριν λίγους μήνες η ομάδα μπορεί να μην ήταν στα φόρτε της, αλλά ο κόσμος είχε αποφασίσει να... καθαρίσει.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι το πρώτο φετινό ματς εντός έδρας δεν είχε το έξτρα όπλο. Η μπούκα - ευτυχίας που έγινε τον Απρίλιο, λόγω της πρόκρισης στο final-four έφερε την τιμωρία και η Ζαλγκίρις για άλλη μια φορά (έχει ξαναγίνει) έπαιξε μπροστά σε άδεια καθίσματα.
Μετά το φοβερό και τρομερό διπλό στην Καταλονία, χωρίς τον Παπανικολάου και με πολλά από αυτά που θέλει ο Μπαρτζώκας ακόμη να ετοιμάζονται, ένας τέτοιος αγώνας ήταν... μυστήριος. Μπορεί να φαίνονται εύκολα αυτά τα παιχνίδια, αλλά δεν είναι.
Επίσης, θα πρέπει από τον πρόλογο αυτού του κειμένου να επισημάνω και κάτι άλλο: Για κάποιους μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνουν το τι προσπαθεί να κάνει ο Ολυμπιακός. Και είναι λογικό. Και νωρίς είναι, αλλά και δεν είναι απαραίτητο να υπεραναλύσεις πράγματα όταν δεν είναι η δουλειά σου.
Αυτό που μετράει είναι, ότι η ομάδα προσπαθεί να παίξει όμορφο μπάσκετ. Να γυρίσει την μπάλα, να πάει στην σωστή επιλογή. Τα γράφω όσο πιο απλά γίνεται. Όλα τα υπόλοιπα θα τα συζητήσουμε τους επόμενους μήνες και θα τα δει και ο κόσμος από κοντά... Ο Ολυμπιακός χωρίς να μαγέψει έβαλε 90 πόντους. Για τους 80 που δέχθηκε θα γίνει κουβέντα εντός των τειχών. Σημασία έχει ότι η αγωνιστική χρονιά έχει ξεκινήσει καλά.
Ίδια διάθεση
Δεν προξένησε τεράστια εντύπωση σε όσους βλέπουν Ευρωλίγκα, ο τρόπος με τον οποίο μπήκαν οι Λιθουανοί. Και το... μάτι να μην γεμίζουν, έχουν έναν τρόπο τον Ολυμπιακό να τον δυσκολεύουν. Ο Σμίτς ήταν αυτός που έβλαψε πρώτος τις άμυνες του Μπαρτζώκα.
Και πραγματικά το ξεκίνημα θα ήταν χειρότερο για την ελληνική ομάδα αν δεν έπαιρνε μπάλες ο Φαλ για να τελειώσει καταστάσεις. Οι Λιθουανοί δεν είναι κάτι το φοβερό. Στην πρεμιέρα όμως πήγαν στο Τελ Αβίβ και έχασαν στα τελευταία δευτερόλεπτα. Και τούτη την φορά μπήκαν και πάλι στο ΣΕΦ με τις ίδιες διαθέσεις, όλων των προηγούμενων αγώνων τους την τελευταία πενταετία με τον Ολυμπιακό.
Το μικρό προβάδισμα της πρώτης περιόδου δεν σήμαινε κάτι για την ομάδα του Μακσβίτις αλλά της έδωσε ψυχολογία και μια σχετική αυτοπεποίθηση.
Ο Λαρεντζάκης μπήκε από τον πάγκο και λειτούργησε ιδανικά και στις δυο πλευρές του γηπέδου. Ο "Λάρυ" συνεχίζει να δίνει αυτά που θέλει ο προπονητής και όσο θα το κάνει, θα είναι όλο και πιο απαραίτητος. Ειδικά όταν δεν έχεις το βασικό σου τριάρι. Ή μάλλον δεν είναι τόσο απλό, όσο το γράφω και αδικώ τον Κώστα. Διαβάστε παρακάτω παρακαλώ...
Η μοναδικότητα του Κώστα
Ο "Παπ" λοιπόν, τόσο στην εθνική ομάδα, όσο και στον Ολυμπιακό, είναι μοναδικός. Όσο και να φαίνεται περίεργο ή υπερβολικό αυτό, δεν είναι καθόλου. Ο Παπανικολάου, κάνει πράγματα που δεν πιστεύω ότι μπορεί να κάνει άλλος. Σίγουρα στο ελληνικό μπάσκετ, πιθανότατα και στην Ευρώπη.
Κολόνα με όλη την σημασία της λέξεως. Λειτουργία στην άμυνα, με έξτρα βοήθειες και σχεδόν ρομποτικές κινήσεις. Επιθετικά ισορροπημένος όσο κανείς και με κανένα πρόβλημα, να ανέβει δέκα φορές το παρκέ και όχι να μην σουτάρει, αλλά ούτε καν να πιάσει την μπάλα. Όταν σου λείπει λοιπόν η οξυδέρκεια του αρχηγού σου, πρέπει να βρεις άλλα.
Ο Μπαρτζώκας έβαλε Βεζένκοβ-Πίτερς μαζί. Έτσι ξεκίνησε. Το έπραξε και στην Βαρκελώνη κάποιες στιγμές. Ο Μακ Κίσικ πήρε χρόνο, ο Λαρεντζάκης εννοείται. Το ρόστερ του Ολυμπιακού δεν είναι ξεχειλωμένο. Όταν λείπει ένας, οι διπλανοί του καλούνται να τον καλύψουν. Απλά πράγματα... Ε, όταν λείπει ο Παπανικολάου για όσα σας έγραψα καταλαβαίνετε πως οι υποχρεώσεις των συμπαικτών του, είναι περισσότερες.
Χρόνος για Κάναν
Ο Μπραζντέικις ήταν αυτός που κράτησε σε βάθος χρόνο την Ζάλγκιρις. Μόνο που ο Ολυμπιακός δεν είχε μόνο την ...αρχή του Φαλ και την εμφάνιση του Λαρεντζάκη. Ο Βεζένκοβ αγρίεψε και είχε εξαιρετικό δεύτερο μέρος ο Γουόκαπ. Ο Σλούκας κάθε φορά που έμπαινε στην θέση του κακού σε αυτό το ματς Κάναν, άλλαζε όλο τον ρυθμό και έκανε και ευκολότερη την ζωή συμπαικτών του, όπως για παράδειγμα του Πίτερς.
Επειδή έγραψα για τον Κάναν, δεν είναι σωστό να συγκρίνεται με τον Ντόρσεϊ. Μοιραία όμως θα συμβεί. Ο Τάιλερ έκανε μια σούπερ χρονιά στον Ολυμπιακό. Και αυτό δεν ξεχνιέται. Μπορεί να μην ήταν καλός στο Βελιγράδι, όμως για τους Ολυμπιακούς είναι αυτός που έδωσε το αδίστακτο σουτ και φυσικά έπαιζε πάντα καλά με τον Παναθηναϊκό ειδικά στο ΟΑΚΑ. Και αυτό καταλαβαίνετε ότι μετράει πολύ...
Ο Μπαρτζώκας έχει καλή στατιστική στην επιλογή παικτών, αυτό δεν είναι είδηση. Θα δώσει χρόνο στον Κάναν και στην τελική η ομάδα έχει μπει καλά στις υποχρεώσεις της και έχει την άνεση να περιμένει έναν μπασκετμπολίστα που ως βασικό του προσανατολισμό θα πρέπει να έχει το "φόρτωμα" στο αντίπαλο καλάθι.
Νίκες με διορθώσεις...
Ο Ολυμπιακός έμεινε πάνω από τέσσερα λεπτά χωρίς καλάθι στην τελευταία περίοδο. Και αυτό οι Λιθουανοί το εκμεταλλεύτηκαν μέχρι να βάλει γκολ-φάουλ ο Σλούκας και να τους προκαλέσει εκνευρισμό. Οι εμπνεύσεις του Κώστα και η επιστροφή του Φαλ για την τελική ευθεία θα μπορούσαν να δώσουν την ώθηση που χρειαζόταν η ομάδα για να ξεβγάλει την μπουγάδα.
Η Ζάλγκιρις όμως βρήκε κάποια καλά σουτ, στάθηκε όρθια στην πίεση και κράτησε μέχρι το τέλος τόσο το ενδιαφέρον για την πάρτη της, όσο και την αγωνία για τον Ολυμπιακό. Μέχρι να βάλει το γωνιακό τρίποντο ο Λαρεντζάκης και να δείξει κι αυτός, ότι όλα τελείωσαν.
Ο Κάβανο και ο Έβανς δεν άφησαν τους Πειραιώτες να ανασάνουν ως το τέλος, αλλά ακόμη και αυτό καλό θα κάνει. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα, την περίοδο που ουσιαστικά δημιουργείσαι, να βλέπεις τις ατέλειές σου στα παιχνίδια και παράλληλα να κερδίζεις. Να κρατάς την ψυχολογία δηλαδή, να παίρνεις τις νίκες και να εμφανίζεις και όσα μειονεκτήματα υπάρχουν και χρειάζονται διόρθωση. Κάτι τέτοιο έγινε και αυτό το βράδυ στο Ειρήνης και Φιλίας.
Μόνο Ισπανία
Η διαβολοβδομάδα θα βρει τον Ολυμπιακό στην Ιβηρική. Με δύο λόγια, θα 'χει συμπληρώσει τέσσερις αγώνες η ομάδα, θα έχει παίξει τρία εκτός έδρας και θα είναι και τα τρία στην Ισπανία. Μετά την Βαρκελώνη λοιπόν, την Τετάρτη οι Πειραιώτες παίζουν στην Μαδρίτη με την Ρεάλ και την Παρασκευή στην Βιτόρια με την Μπασκόνια.
Θα πρέπει να περιμένουμε καλυτέρευση; Οπωσδήποτε. Λογικά με Παπανικολάου η καλυτέρευση θα είναι άμεση. Να δούμε τον Κάναν και πάνω απ' όλα πως θα βγει ο ρυθμός της ομάδας, κόντρα σε δύο διαφορετικά μεταξύ τους ρόστερ. Την μπαρουτοκαπνισμένη και γεμάτη παικταράδες "βασίλισσα" και τους Βάσκους που δεν έχουν τρομερό υλικό, αλλά πολεμάνε τα πάντα...
