Πόσοι πίστεψαν ότι ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να ισοφαρίσει την σειρά των τελικών; Όσοι και να ήταν αυτοί, προσωπικά τους καταλαβαίνω γιατί πολύ απλά, ο Ολυμπιακός του πρώτου μέρους στο ΟΑΚΑ ήταν κακός και στις δυο πλευρές του γηπέδου. Η άμυνά του δέχθηκε πόντους πολύ μακριά από τον μέσο όρο, ενώ επιθετικά πήγαιναν να κάνουν λει απ και έχαναν τα άχαστα.

Όλα άλλαξαν στην συνέχεια. Ο Γουόκαπ με τον Ντόρσεϊ επέβαλλαν τους νόμους τους. Ο Σλούκας με τον Βεζένκοβ κράτησαν όλες τις σταθερές. Και ο Φάλ έκανε ένα δεύτερο μέρος, καταπίνοντας όποιον τολμούσε να πλησιάσει. Για τους Πειραιώτες το βράδυ ήταν περίεργο, αλλά είχε τέλος καλό. Δικαιότατα η ομάδα απέχει ένα... ροζ φύλλο (για να μιλήσουμε όμως παλιά) από την κατάκτηση του τίτλου. Και δικαιότατα το κάνει με τρόπο εύκολο και απλό. Γιατί η διαφορά των Πειραιωτών από τον μεγάλο τους αντίπαλο είναι τεράστια. Και αποτυπώνεται περισσότερο όταν δεν είναι σε καλή βραδιά, παρά όταν είναι.

Ο Μπαρτζώκας έχει αρκετούς λόγους να δώσει συγχαρητήρια στους αθλητές του, θα πρέπει και να τους μαλώσει φυσικά για τον τρόπο που αγωνίστηκαν στο πρώτο 20λεπτο. Ναι, παίζουν δυο ομάδες, ο Παναθηναϊκός έχει κάθε δικαίωμα να τα δίνει όλα. Ο Ολυμπιακός όμως δεν έχει κανένα δικαίωμα να φέρεται σαν μια ομάδα που δεν καταλαβαίνει, ότι δεν υπάρχει λόγος να μην τελειώσει αυτό που ξεκίνησε. Τόσο απλά...

Κοντός και ψηλός

Δυο έλληνες, ένας κοντός και ένας ψηλός, σημάδεψαν την... ανατολή της αναμέτρησης. Ο κοντός ήταν ο Σλούκας. Βρέθηκε κατ' ανάγκη πιο νωρίς του αναμενόμενου στο παρκέ. Τα δυο φάουλ του Γουόκαπ, έφεραν τον Κώστα μέσα και σαν σε συνέχεια των όσων έκανε στον πρώτο τελικό, διατήρησε την επιθετική σταθερότητα των Πειραιωτών. Ο ψηλός ήταν ο Παπαγιάννης. Ο Γιώργος αποτέλεσε το φόβητρο στην πράσινη ρακέτα. Και η παρουσία του χάλασε κάθε ισορροπία στην κόκκινη επίθεση.

Τόσο ο Φαλ , όσο και ο Μάρτιν είχαν θέματα. Βέβαια, κανείς άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού δεν δούλευε τόσο καλά στον... αέρα. Αποδείχθηκε αυτό από τα επιθετικά ριμπάουντ που άρπαζαν οι "ερυθρόλευκοι" τα οποία δικαίως είχαν εκνευρίσει τον Βόβορα. Ο Παναθηναϊκός ήταν σίγουρα καλύτερος απ' ότι στο ΣΕΦ, αλλά δεν μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που άρχισε να χάνει τα ριμπάουντ στην δεύτερη περίοδο, είχε παθητικότατη άμυνα, αλλά το μεγαλύτερο του πρόβλημα ήταν άλλο...

Τούβλα και χαλάρωση

Ποιο; Τραγικό ποσοστό στα δίποντα. Απειλή από κοντά μηδενική, μιας ομάδας που στον συγκεκριμένο τομέα είναι από τις κορυφαίες στην Ευρώπη. Και όσο έπαιρναν δύναμη οι γηπεδούχοι, τόσο αύξαναν τον ρυθμό τους , έχοντας ουσιαστικά αποκλειστικά και μόνο απέναντί τους τον Σλούκα. Ο Ολυμπιακός μπροστά δεν μπορούσε να γυρίσει την μπάλα σωστά. Καμία κυκλοφορία. Παιχνίδι προβλέψιμο για την άμυνα του Παναθηναϊκού. Και για να καταλάβετε αυτό που γράφω, δεν υπάρχει πιο... τραγικό παράδειγμα για το πως έπαιξε ο Ολυμπιακός, από αυτό που συνέβησε στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου.

Με την διαφορά στους 8 πόντους, οι Πειραιώτες έχασαν δυο εύκολα λει απ, πρώτα ο Ντόρσεϊ, μετά ο Βεζένκοβ και η διαφορά πήγε στους 12 με τρίποντο και φάουλ του Μέικον. Και "καπάκι" μετά, ο Μάρτιν έχασε κι αυτός λει απ. Ο Ολυμπιακός έριχνε τούβλα από παντού. Αλλά το χειρότερο ήταν, πως είχαν ένα στυλ οι παίκτες του, που συμπεριφέρονταν άνετα και χαλαρά σα να ήταν σε καμιά αυλή και έπαιζαν με παιδάκια δημοτικού. Το δεύτερο δεκάλεπτο ήταν καταπράσινο. Και σε αριθμούς, αλλά και σε εικόνα.

Το... γύρισμα

Ο Τόμας Γουόκαπ και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ αποφάσισαν να δράσουν με το που εμφανίστηκαν εκ νέου στο γήπεδο. Και τα έκαναν όλα να φαίνονται τόσο απλά, γιατί πολύ απλά είναι για τέτοια παιχνίδια. Για αυτό τους πήρε ο Μπαρτζώκας και τον δικαίωσαν φέτος σε όλη την σεζόν. Τάιλερ και Τόμας λοιπόν, γύρισαν όλο το παιχνίδι. Ο Τεξανός αυτή την φορά έμεινε στο παρκέ και όρισε την μοίρα του ματς σε άμυνα και επίθεση. Την ίδια ώρα ο Ντόρσεϊ έδωσε ρεσιτάλ. Αν πάρει φόρα δεν τον σταματάει κανείς. Ούτε τα... τάκλιν. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει στον Ολυμπιακό, αλλά είχαν πολλά χρόνια να δουν τέτοιον αδίστακτο τύπο οι φίλοι της ομάδας και για αυτό άλλωστε τον γουστάρουν. Και καλά κάνουν...

Ο Ντόρσεϊ επέβαλλε τον νόμο του και ήταν η αφορμή για τους 29 πόντους της ομάδας του λιμανιού στο τρίτο δεκάλεπτο. Σα να μπήκε άλλο σύνολο στο δεύτερο μέρος και ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να ανταποκριθεί. Η μόνη στιγμή που οι γηπεδούχοι έδειξαν να κάνουν κάτι, αυτό προήλθε από νέα χαμένα ριμπάουντ του Ολυμπιακού. Η άμυνα των φιλοξενούμενων βελτιώθηκε σε όλο το δεύτερο μέρος με Φάλ και Παπανικολάου να την ορίζουν και όπως αποδείχθηκε η διαφορά δυναμικότητας έπαιξε τον ρόλο της. Ειδικά όταν ο Βεζένκοβ αποδεικνυόταν ασταμάτητος και απειλούσε με δέκα διαφορετικούς τρόπους. Η μια ομάδα είχε πλέον την ποικιλία της. Η μπάλα περίμενε από το τι θα αποφασίσει ο Νέντοβιτς, που δεν κάνει και καλά πλέι-οφ.

Ασταμάτητος στο ΣΕΦ!

Άλλη μια νίκη χρειάζεται ο Ολυμπιακός για να πάρει το πρωτάθλημα. Κακά τα ψέματα, ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει ικανός να μπορεί να κάνει τρεις σερί νίκες. Πρώτα απ' όλα, έχει κάνει έξι συνεχόμενες ως τώρα ο Ολυμπιακός. Επίσης οι "ερυθρόλευκοι" δεν έχουν χάσει φέτος στο ΟΑΚΑ. Κρατάνε την κατάσταση στα χέρια τους από την αρχή της σεζόν. Είναι αγκαλιά με το πρωτάθλημα, αγκαλιά με το ντάμπλ, που το αξίζουν πέρα για πέρα.

Μένει να δούμε πως θα διαχειριστούν το ματς της Παρασκευής. Γιατί σε αυτόν τον δεύτερο τελικό, κακά τα ψέματα, είδαμε δυο... Ολυμπιακούς. Μπορεί να ήταν και αναμενόμενο όλο αυτό βάσει της κατάστασης των δυο μονομάχων. Όμως μέσα στο ΣΕΦ, αν η ομάδα βρει ρυθμό , έχει δείξει φέτος ότι με την βοήθεια και του κόσμου της, είναι ασταμάτητη...