Ο Ολυμπιακός ήταν η Μπάγερν του ποδοσφαίρου, μια ομάδα αμείλικτη

Περηφανεύονται στο Μόναχο ότι έχουν μια ομάδα αδίστακτη. Αμείλικτη. Που μπορείς να την κερδίσεις, αλλά για να το κάνεις θα πρέπει να φτύσεις αίμα (εκτός αν είσαι η Λίβερπουλ, σιγά μη δεν το έγραφα). Αυτή η ομάδα καταλάβατε ήδη πως είναι η ποδοσφαιρική των Βαυαρών. Με τον Ρόμπερτ Λεβαντόβσκι να "σκοτώνει" και τους υπόλοιπους να ακολουθούν.

Να κερδίζει 23 πόντους και να είναι λίγοι

Το βράδυ της 15ης Δεκεμβρίου λοιπόν, η μπασκετική ομάδα των Γερμανών, είδε την άλλη όψη του νομίσματος. Πως είναι να μπαίνεις να παίξεις και ο άλλος να σε ισοπεδώνει. Να σου λέει από την αρχή ότι ουσιαστικά ταξίδεψες για να υποφέρεις. Να σου αλλάζει τα φώτα και να σε "χτυπάει" κάτω από το καλάθι σου. Να μην σου βάζει τρίποντο σε όλο το πρώτο μέρος και όμως, να σου ρίχνει 25 πόντους. Να σε διαλύει με την άμυνά του και να κάνει τα εύκολα, να δείχνουν ευκολότερα. Να φτάνει την διαφορά στα ύψη και απλά να την ρίχνει χαλαρώνοντας στο φινάλε. Να κερδίζει 23 πόντους και να είναι λίγοι!

Γιατί έτσι ακριβώς το έκαναν οι Πειραιώτες, φτάνοντας στην επικράτηση, ξεκινώντας καλά την δική τους διαβολοβδομάδα και κρατώντας απόρθητο το Ειρήνης και Φιλίας. Ίσως να φαίνεται από αυτό που γράφω, αλλά όταν μια ομάδα δεν χάνει στο σπίτι της, αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες για καλό πλασάρισμα στο τέλος της κανονικής περιόδου. Πόσω μάλλον, όταν πρόκειται για τον Ολυμπιακό, ο οποίος ήδη άρχισε να κατακτά και διπλά.

Η Μπάγερν λοιπόν, πήρε νωρίς γεύση... ΣΕΦ! Ο Ολυμπιακός έδειξε στην αρχή του ματς αποφασισμένος να συνεχίσει τον εντός έδρας χαβά του. Και το έκανε με επιβλητικό τρόπο. Η άμυνα άρχισε να λειτουργεί με το "καλημέρα" και έδινε ψυχολογία στην επίθεση. Η ομάδα και ψυχολογία έβγαλε και σιγουριά, μα πάνω απ' όλα η μπάλα έφευγε γρήγορα από όλα τα χέρια και αυτό ήταν βάσανο για τους Γερμανούς. Ή πιο σωστά την γερμανική ομάδα. Ακόμη και δικά τους ριμπάουντ έχαναν οι παίκτες του Τρινκιέρι, σε έναν τομέα που είχαν τεράστιο πρόβλημα στην πρώτη περίοδο. Ο Βεζένκοβ έβαζε πέναλτι κάτω από το... γερμανικό καλάθι, αν και ο παίκτης που έβαλε το νερό στ' αυλάκι για την ομάδα του λιμανιού ήταν για άλλη μια φορά ο Γουόκαπ.

Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος

Για την Μπάγερν το να 'χει δεχτεί 26 πόντους στο δεκάλεπτο, να 'χει σημειώσει σε αυτό το διάστημα 10 και η άμυνά της να μην μπορεί να σπρώξει, ήταν πολύ σοβαρό ζήτημα. Αφήστε που πλην του Χάραμαζ και του Ρούμπιτ κανείς άλλος δεν απειλούσε την άμυνα του Μπαρτζώκα, μέχρι να βρει κάποιους συνεχόμενους πόντους ο Ντεσόν Τόμας. Ήταν όμως ένα τρένο χαμένο για τους Βαυαρούς όλη αυτή η ιστορία. Από νωρίς. Το είδαν να περνάει μπροστά τους, να σφυρίζει, αλλά δεν ήταν ικανοί να φτάσουν καν στις πόρτες.

Η Μπάγερν είδε την διαφορά να εκτινάσσεται στους 20 πόντους από νωρίς και τον προπονητή της, να παίζει ένα χαρτί που φέτος το ρίχνει πολλές φορές στο... τραπέζι, αλλά μόνο κακό του έχει κάνει. Έβγαλε όλο το ιταλικό του ταπεραμέντο, άρχισε να τα χώνει στους διαιτητές, δέχθηκε νωρίς- νωρίς την πρώτη τεχνική ποινή και μετά ξεκίνησαν άπαντες να ποντάρουν στο αν και πότε θα αποβληθεί (κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο).

Κι όμως δεν έφταιγαν οι ρέφερι, που η κατά τα άλλα καλοδουλεμένη ομάδα του, είχε από νωρίς χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος. Κάθε φορά που προέρχεται από ήττα η ομάδα, εμφανίζεται πιο δυνατή και έτοιμη να επιστρέψει στις νίκες. Αυτό το έδωσαν στην Μπάγερν να το καταλάβει από νωρίς, στέλνοντάς τη στα αποδυτήρια για ημίχρονο με 25 πόντους στο κεφάλι. Και με ένα στοιχείο ξεχωριστό. Χωρίς τρίποντο παρακαλώ σε όλο το 20λεπτο και με μόλις 6 προσπάθειες.

Ο Γουόκαπ με τον Φαλ είναι οι μεταγραφές "κλειδιά"

Μετά από δέκα άστοχες προσπάθειες εκτός 6,75 μέτρων, ήρθε το πρώτο εύστοχο τρίποντο στο 28' από τον Λαρεντζάκη (που έβαλε κι άλλα μετά) με την διαφορά στους 34! Δεν υπάρχει χώρος για τρομερές αναλύσεις. Η Μπάγερν ήταν ισοπεδωμένη και οι παίκτες της έπαιζαν για να τελειώσει το παιχνίδι. Μηδενική ψυχολογία, έχαναν την μπάλα από τα χέρια τους και επαναλαμβάνω, το χειρότερο στοιχείο τους, ήταν πως στις άμυνές διαλύονταν σαν... μαρουλόφυλλα. Ο Ολυμπιακός λοιπόν δημιουργώντας ρήγματα για πλάκα και συνεχίζοντας την σοβαρή ανασταλτική του λειτουργία, πρόσφερε στην Μπάγερν ένα από τα πιο εφιαλτικά βράδια της ιστορίας της. Και δεν έχει μόνο σημασία το σκορ. Μετράει πάρα πολύ η εικόνα, ο τρόπος, το στυλ, η διάθεση, η στόχευση και ο προσανατολισμός μέσα στο γήπεδο.

Ο Γουόκαπ με τον Φαλ είναι οι μεταγραφές "κλειδιά". Μπορεί ο Τάιλερ Ντόρσεϊ να βάζει τη... νοστιμιά που έλειπε στην επίθεση, οι Έλληνες να σέρνουν τον χορό στα "θέλω" και τα "πρέπει" κρατώντας τα κλειδιά εδώ και χρόνια στα χέρια τους, αλλά ο Αμερικανός και ο Γάλλος είναι οι μπασκετμπολίστες που δίνουν στην ομάδα όλα τα παραπάνω που χρειάζεται για να πατάει γερά στην βαθμολογία. Ο Γουόκαπ και σε αυτό το ματς απέδειξε την αξία του, το πόσο χρήσιμος είναι και πόσο μεγάλο είναι το ταλέντο του στο να κάνει χαρούμενους τους συμπαίκτες του. Μια από τα ίδια σε άλλα μπασκετικά δεδομένα από τον Φαλ.

Και μην ασχολείστε με την επίθεση. Δείτε τον στην άμυνα. Βγαίνει παντού. Προλαβαίνει τους πάντες. Δυσκολεύει κάθε έναν που θα τολμήσει να απειλήσει μπροστά του. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι δυο αυτοί παίκτες, φανερώνει και όλη τη στόχευση του φετινού Ολυμπιακού. Όπως φυσικά και ο Λαρεντζάκης που μην κοιτάτε ότι το έριξε στα τρίποντα σε αυτό το ματς. Κάνει εκατό δουλειές... Ένα σύνολο που ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, έχει πλέον πολλούς καλούς συμπαίκτες. Και όσο κυλάει μια χρονιά αυτό φαίνεται περισσότερο σε όλα τα σύνολα. Όσο πιο πολλούς καλούς συμπαίκτες έχεις, τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητές σου για να φτάσεις σε στόχους. Σε λίγες ώρες, στο ΣΕΦ η Βιλερμπάν που ρίχνει πολύ ξύλο...