Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Άρη, τον χρόνο, την ψυχολογία και την βαθμολογική ελπίδα

Ήταν πολύ μεγαλύτερη η νίκη του Ολυμπιακού, απ' ότι μπορούν να φανταστούν οι αντίπαλοί του. Και γράφω για αυτούς, γιατί θεωρώ ότι από τον Βαγγέλη Μαρινάκη, άπαντες στου Ρέντη μέχρι όλο τον κόσμο της ομάδας, γνωρίζουν πολύ καλά, πόσο σημαντική ήταν η απόδραση από το "Κλεάνθης Βικελλίδης".

Πέρα από τους βαθμούς και την διατήρηση σε καλή απόσταση από την κορυφή, ο Ολυμπιακός πήρε ψυχολογία σε μια περίοδο ιδιατέρως περίεργη για την ομάδα του. Με τον κυπελλικό αποκλεισμό φρέσκο, με τις φωνές για την διαιτησία νωπές, με τα εξωαγωνιστικά ζητήματα στον... αφρό. Ο Καρβάλιο και οι ποδοσφαιριστές του "χτύπησαν" όπως σε μαχές προηγούμενων αιώνων, που ο ένας στρατός περίμενε να βρει τους αντιπάλους του σε στιγμές αδυναμίας.

Και ο Ολυμπιακός ακριβώς αυτό έκανε. Οι "κίτρινοι" ευτυχισμένοι, "μεθυσμένοι" από το νέκταρ της πρόκρισης κόντρα στην ΑΕΚ, με ορατό τον τελικό του κυπέλλου, μπήκαν στον αγώνα χαλαροί και με τις γραμμές τους αδύναμες. Οι αποστάσεις τους χάλια και το κέντρο σε κακό βράδυ τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά.

Ο Άρης είχε σφιγμό μόλις μείωσε το σκορ. Πάρα πολύ αργά για να πάρει κάτι από παιχνίδι. Οι παίκτες του έκαναν λάθη, όμως εδώ και ενάμιση μήνα μιλάμε για μια αναμορφωμένη ομάδα χάρη στον προπονητή της...

Ο Ρόντι και η... μηχανή

Φρόντισε λοιπόν ο ίδιος ο Ολυμπιακός να απαντήσει στο λογικό ερώτημα "πώς θα μπει η ομάδα μετά την περιπέτεια του κυπέλλου;" Δυο γρήγορα γκολ, μια τακτική πίεσης ψηλά και εξόντωσης της δημιουργίας του αντιπάλου και κυριαρχία με το "καλημέρα".

Ο Καρβαλιάλ πήρε όλα όσα ήθελε. Λάθος. Πήρε πολλά περισσότερα από αυτά που ήθελε. Ο Ροντινέι παλεύει να ξαναβρεί τις ανάσες του. Ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του πρωταθλήματος, ήταν ο πρωταγωνιστής στο 45λεπτο. Ασίστ και γκολ.

Με τον Αλεξανδρόπουλο να αποτελεί την πρώτη γραμμή πίεσης όπως είχε κάνει και στον αγώνα κυπέλλου στην Λεωφόρο. Η δουλειά μας δεν είναι να κάνουμε υποδείξεις στις ομάδες, αλλά ο Ολυμπιακός θεωρώ ότι καλό θα ήταν να κρατήσει τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Και το ελληνικό αίμα είναι απαραίτητο, αλλά έχει κολλήσει γρήγορα με την ομάδα και ο δανεισμός του από την Σπόρτινγκ έχει κάνει καλό και στον ίδιο, αλλά και στους "ερυθρόλευκους".

Ο Μαρτίνς ήταν αυτός που ξεκίνησε αριστερά μπροστά. Και μάλιστα μπροστά από τον Κίνι. Με δυο λόγια, μια πλευρά που δεν είχε ξαναδεί ούτε φίλαθλος, ούτε αντίπαλος των Πειραιωτών. Ο νεοφερμένος στο λιμάνι, σίγουρα δεν είχε στην καριέρα του την εξέλιξη που ήθελε, αλλά στο "Βικελλίδης" φρόντισε να εμφανίσει κάποιες από τις δεξιότητές του. Και μπορεί ο Ολυμπιακός να πήγε το ματς προς τα δεξιά, αλλά ο Άρης δεν κοιμόταν ήσυχος ούτε από την άλλη πλευρά του γηπέδου.

Αυτογκόλ και μαζούτ!

Ο Μάντζιος όσο κι αν ήθελε να αποσπάσει την προσοχή των παικτών του από την ευτυχία του κυπέλλου ήταν δύσκολο. Αφήστε που αυτό το ματς με τον Ολυμπιακό βρέθηκε ...φυτεμένο ανάμεσα στην πρόκριση επί της ΑΕΚ και στην πρώτη μονομαχία με τη Νίκη Βόλου. Ο εξαιρετικός Έλληνας τεχνικός, παρακολούθησε τους ποδοσφαιριστές του να έχουν σε ένα 45λεπτο μια τελική κι αυτή έξω.

Ο Ολυμπιακός είχε 8 με τις μισές στον Χουτεσιώτη ή στα δίχτυα. Ο Άρης έχει εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, πασχίζουν να βρίσκουν κάθε φορά την ομαδικότητά τους. Όμως εναντίον των "ερυθρόλευκων" δεν είχαν φρεσκάδα. Ο Ολυμπιακός ναι κι αυτός έπαιξε παράταση και πέναλτι αλλά το "πρέπει" ήταν πολύ μεγαλύτερο και τον οδήγησε με ασφάλεια και δύναμη στην Θεσσαλονίκη.

Το δεύτερο μέρος ήταν από βαρετό μέχρι άθλιο. Μια φάση που ο Μπιανκόν έστειλε την μπάλα γκολ στον... Παχαλάκη ήταν εκτός αγώνα, αλλά αποδείχθηκε πως ήταν ένας κακός οιωνός για τους Πειραιώτες. Κι αυτό γιατί μετά από λίγο, ο Κίνι έπαθε το ίδιο αφού η μπάλα βρήκε στο γόνατό του και έδωσε το τέρμα στους γηπεδούχους.

Ο Καρβαλιάλ θα πρέπει να 'χει παράπονα από τους παίκτες του για όλο το δεύτερο μέρος, αλλά από την άλλη, θα πρέπει να επισημανθεί, πως οι περισσότεροι από αυτούς "έκαιγαν μαζούτ" από ένα σημείο και μετά...

Θέμα αυτοπεποίθησης!

Ο Καρβαλιάλ είδε βελτίωση και δεν έχω λόγο να διαφωνήσω μαζί του. Σίγουρα η ομάδα του δείχνει ενωμένη και χάρη στον Αλεξανδρόπουλο κυνηγάει καλά μπροστά. Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη αυτοπεποίθησης και στην τελική κέρδισε μέσα σε ένα γήπεδο που όλοι οι άλλοι μεγάλοι έχουν ηττηθεί.

Η ομάδα του λιμανιού χρειάζεται να φρεσκαριστούν κάποιοι παίκτες, να μπουν δυνατά οι νεοαποκτηθέντες και ίσως το μέλλον να κρύβει κάτι καλό, χωρίς ωστόσο αυτό να φαίνεται τούτη την εποχή και να φέρνει τον Ολυμπιακό σε χαμηλότερο βαθμό ετοιμότητας από τους άλλους διεκδικητές. Στην μπάλα όμως, αυτά αλλάζουν από εβδομάδα σε εβδομάδα. Ποτέ δεν ξέρεις...