Ο Ολυμπιακός κι ο... θάνατος της αλεπούς

Όταν ένα άγριο ζώο στριμώξει μια αλεπού, αυτή ψάχνει να βρει να κρυφτεί. Να προλάβει να χωθεί στην φωλιά της, να να πάει οπουδήποτε υπάρχει πιθανότητα να γλιτώσει. Τελικά δεν τα καταφέρνει, στριμώχνεται, γίνεται λεία και... γεια σας. Έτσι βγήκε και το περίφημο "ο θάνατος της αλεπούς", έκφραση που αρέσκονταν να χρησιμοποιούν τα παλιά χρόνια -αρκετοί και στις ημέρες μας- έμπειροι ταβλαδόροι, όταν στις πόρτες ή στο πλακωτό κατάφερναν να στριμώξουν την "μάνα" ή κάποια από τα πούλια του αντιπάλου στις πρώτες- πρώτες θέσεις της βάσης του.

Τι σχέση έχουν αυτά με το μπάσκετ; Μπορεί και καμία... Ο Ολυμπιακός όμως επέβαλλε στην Ρεάλ τον θάνατο της αλεπούς. Την κυνήγησε, την στρίμωξε, την "καθάρισε" χωρίς να μαγέψει. Γιατί πολύ απλά, δεν την άφησε να κάνει τα δικά της. Δεν την άφησε να απλώσει την εμπειρία και το ταλέντο των παικτών της. Την έβαλε σε μια επίπονη διαδικασία να σκέφτεται πως θα σκοράρει. Την μίκρυνε σε λύσεις. Την μίκρυνε σε απειλή. Την μίκρυνε σε όλα αυτά που η μεγάλη αυτή ομάδα, μπορεί να περηφανεύεται.

Όχι όμως για αυτή την βραδιά. Όταν δείτε την στατιστική, θα διαπιστώσετε πως πολλοί "ερυθρόλευκοι τα έσπασαν", αλλά αυτό δεν αποτέλεσε μπελά για τον Μπαρτζώκα. Τους πήγε στα ίσια. Τους πήγε σε προσωπικές μονομαχίες. Και κυριάρχησε. Ολόκληρη Ρεάλ είχε 50 πόντους στο 36' !!! Θέλετε κάτι άλλο; Το πολύ από Γουόκαπ και το κάμποσο από Σλούκα - Βεζένκοβ- ΜακΚίσικ, έφτανε και περίσσευε συγκριτικά με το ...Ταβάρες και τέλος.

Βάθος και πυλώνες

Η "βασίλισσα" ξεκίνησε με Γιουλ και Κοζέρ στην περιφέρεια. Ο Ντέκ επέστρεψε στην δράση και γενικά μια τόσο έμπειρη ομάδα γνώριζε ότι αν έχανε τον ρυθμό από το μυαλό της , θα είχε πρόβλημα ειδικά απέναντι στον Ολυμπιακό. Ο Ματέο δεν άργησε να κάνει αλλαγές. Είχε αποφασίσει να κρατήσει φρέσκες πεντάδες. Στο τηλεοπτικό τάιμ άουτ άλλαξε τους δυο κοντούς κι ας μην είχαν ξεκινήσει άσχημα. Από την άλλη ο Μπαρτζώκας, το μόνο θέμα που είχε, ήταν τα γρήγορα φάουλ του Κάναν, που από την άλλη έφεραν πιο γρήγορα στο ματς τον πάντα έτοιμο Σλούκα.

Για ματς μέσα στο σπίτι τους και με τέτοιο αντίπαλο οι "ερυθρόλευκοι" έδειχναν να μπαίνουν καλά στην σύνδεση με το καλάθι, αλλά όχι για πολύ. Όπως παρατηρήσατε, όσο πέρναγε η ώρα "έσφιγγαν τα γάλατα". Λογικό... Η Ρεάλ ακόμη και με προβλήματα τραυματισμών έχει ένα γεμάτο ρόστερ, που μπορεί να αλλάζει παίκτες χωρίς να μειώνει το τέμπο. Ο Ολυμπιακός πολλές φορές αυτό δεν μπορεί να το υποστηρίξει. Η ομάδα του λιμανιού στηρίζεται περισσότερο σε σταθερούς πυλώνες, που αν είναι καλά, τότε ο αντίπαλος θα υποφέρει...

Τόμας time

Σε αυτό το επίπεδο θα βλέπετε και αγώνες που δεν θα σας αρέσουν όσον αφορά στο σκοράρισμα, αλλά θα είναι γουστόζικα από άποψη παικτικής ίντριγκας. Τακτική και οι δυο που προσπάθησαν να την "χαλάσουν" με κάποια σουτ. Είτε ελεύθερα (κυρίως ο Ολυμπιακός που τα έβρισκε στην δεύτερη περίοδο), είτε με πίεση όπως αυτά των Καστιλιάνων. Το τόπι όμως δεν έμπαινε. στο 15' 30'' το σκορ ήταν 24- 22. Και ήταν ματς Ολυμπιακού- Ρεάλ, όχι ΕΣΚΑΝΑ. Όμως έχει και αυτό το μπάσκετ την ομορφιά του.

Ποτέ τέτοια παιχνίδια δεν "καθαρίζονται" νωρίς. Και οι δυο προπονητές έκαναν τα κουμάντα τους για να 'χουν κόσμο με μπόλικες ανάσες όταν θα ερχόταν η... δύση της αναμέτρησης. Ο Ταβάρες όσο έπαιξε έδειξε ανίκητος. Όμως ο Ολυμπιακός μπόρεσε να πάρει άλλα πράγματα και ουσιαστικά στο πρώτο ημίχρονο να απειληθεί μόνο από αυτόν. Μούσα, Γιουλ "κλειδωμένοι", Ντέκ εκτός ρυθμού, ο Χεζόνια και ο Γιαμπουζέλε επιπόλαιοι και η εικόνα του 20λεπτου σε κόκκινη απόχρωση και με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Γουόκαπ που είχε "ντυθεί" Σλούκας και Κάναν μαζί. Μην σας πω και... Ντόρσεϊ που είναι της μόδας!

Κόσμος- Κάναν- τρίποντο

Από την στιγμή λοιπόν, που τους έχεις μπλοκάρει και η άμυνά σου, σε 20 λεπτά έχεις δεχθεί 28 πόντους (ένα τρίποντο μόνο!!!), η παράσταση νίκης υπάρχει κι ας μην οργιάζεις με την μπάλα στα χέρια. Αρκεί αυτό το σκηνικό να διατηρηθεί. Γιατί η λογική βάσει αξιας των αντιπάλων, έλεγε πως οι Μαδριλένοι θα αντιδρούσαν. Έπρεπε απλά κάποιος να στηρίξει τον Γουόκαπ μπροστά. Ο Βεζένκοβ έδωσε ανάσες, παρότι άστοχος έξω από την γραμμή του τριπόντου. Η αντίδραση της Ρεάλ πήγε να έρθει με λάθος τρόπο αφού με σουτ του Μούσα και μοναδική λύση να τα κάνει όλα ο Ταβάρες, δουλειά δεν θα γινόταν ποτέ.

Το ΣΕΦ απέκτησε ψυχολογία και το τρίποντο του Κάναν με το οποίο έγινε το 52- 40 ήταν το αποκορύφωμα του πως μπορεί να αισθάνεται ένα γήπεδο σε συγκεκριμένη στιγμή. Με 14 δευτερόλεπτα επίθεσης, ο κόσμος δημιούργησε βουϊτό για να πάρει την προσπάθεια ο Αμερικανός. Το έκανε, το έβαλε και η Ρεάλ κατάλαβε πως αυτό το ματς ή δεν γυρνάει ποτέ ή για να γυρίσει θα πρέπει να γίνουν μαγικά. Ο Σλούκας με τον ΜακΚίσικ έκαναν κάποια ωφέλιμα πράγματα και η διαφορά δεν έπεσε ποτέ σε επίπεδα που θα ...αγχωνόταν το γήπεδο.

Μπλακ και τέλος

Μαγικά όμως σε έναν τέτοιο αγώνα είναι δύσκολο να κάνεις. Ο Ολυμπιακός δεν πήρε πάρα πολλά από παίκτες του. Όμως το ίδιο και χειρότερα συνέβη με την "βασίλισσα" των τριών τελικά εύστοχων τριπόντων!!! Για αυτό και σας έγραψα στον πρόλογο ότι την στρίμωξε και της επέβαλλε το μαρτύριο. Θα πρέπει να γίνει και μνεία στον Μπλακ γιατί έδωσε μεγάλη βοήθεια στην ομάδα του.

Βέβαια, είναι γνωστό ότι αν αυτός ο παίκτης δεν είχε τα προβλήματά του με τους τραυματισμούς, το κασέ του θα ήταν απαγορευτικό για τον Ολυμπιακό. Θέλω να πω όμως ένα μπράβο στον Μπαρτζώκα που τον πιστεύει και απλά θα πρέπει να περιμένει περισσότερα από τον Μπολομπόι (φεύγει και ο Ιανουάριος). Ο Αμερικανός όταν βρήκε το σχήμα με Γιαμπουζέλε- Ντεκ ζήτησε την μπαλίτσα μπροστά και ήταν και εύκολο για αυτόν να την μαζέψει και πίσω.

Για τα ωραία βράδια...

Ήταν μια σπουδαία, μια μεγάλη νίκη, που χαρίζει στους νταμπλούχους της χώρας μας την ισοβαθμία με την Ρεάλ. Την κάνει να πατάει γερά στα υψηλά στρώματα και να περιμένει με όρεξη την Μακάμπι στην επόμενη αγωνιστική. Αναλύσεις παραπάνω δεν μπορούν να γίνουν -και δεν χρειάζεται- γιατί πολύ απλά είναι νωρίς και κανείς μα κανείς δεν πήγε στο φάιναλ- φορ ή κατέκτησε την EuroLeague με καλές νίκες τον Ιανουάριο. Όμως δεν γίνεται να μην πιστωθεί στον Ολυμπιακό ότι ξέρει να πατάει καλά. Ξέρει να κοντράρεται με πολύ πιο πλούσιες ομάδες, να τις κερδίζει και να δίνει χαρές στον κόσμο του που γεμίζει το γήπεδο για να περάσει όμορφα χειμερινά βράδια... Αν μη τι άλλο αυτό δεν είναι και λίγο. Συμφωνείτε;