Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου και ο Ολυμπιακός με άμυνα ό,τι να είναι

Είναι από τα βράδια που ο κόσμος του Ολυμπιακού βλέπει την ομάδα του να παίζει αρκετά καλά με την μπάλα στα πόδια και τραγικά, κάθε φορά που ο αντίπαλος πέρναγε το κέντρο. Όλα όσα συνέβησαν στο Καραϊσκάκης έχουν εξήγηση και για τις δυο ομάδες.

Ο ΠΑΟΚ με έναν προπονητή που μπορεί να... ακούει πολλά , αλλά σε τέτοια παιχνίδια ξέρει να στήνει την ομάδα του. Από την άλλη ο Μίτσελ που έριξε το βάρος στο να βρει ποιότητα και σταθερή απειλή. Όμως αρχίζω να πιστεύω ότι ο Ισπανός χωρίς να φταίει δεν μπορεί να κάνει και πολλά για να διαφοροποιήσει την εικόνα της άμυνας. Και από τα πολλά που δοκιμάζει στο τέλος τα κάνει και ...σαλάτα. Και χθες όταν βγήκε να κάνει δηλώσεις όσοι είχαν μείνει στο γήπεδο τον έκραξαν.

Η άμυνα του Ολυμπιακού, κατάφερε να κάνει ακόμη και τον ΠΑΟΚ να αποκτήσει ψυχολογία. Και δεν το γράφω για να μειώσω τον "δικέφαλο" που προσωπικά πιστεύω ότι έχει ποδοσφαιριστές με ποιότητα, οι οποίοι απλά έχασαν βαθμούς από γκάφες και κακή διαχείριση αγώνων. Όμως αυτό που έχει κάνει φέτος ο Ολυμπιακός είναι για σεμινάρια αποφυγής χτισίματος άμυνας.

Έχουν περάσει οχτώ αγωνιστικές στο πρωτάθλημα και τόσα ευρωπαϊκά ματς. Και ακόμη ντουέτο στα στόπερ που να εμπνέει εμπιστοσύνη δεν υπάρχει. Στα μπακ η κατάσταση είναι πλέον παραπάνω από μπερδεμένη. Τόσοι παίκτες και για διάφορους λόγους (κυρίως τραυματισμούς) σε ένα ματς- φωτιά έπαιξε ο Βρουσάι. Αριστερά, ο Ρέαμπτσουκ έχει πάρει την φανέλα σπίτι!

Ο Ολυμπιακός δεν το παράτησε το παιχνίδι, αλλά αυτό δεν είναι δα και κανά κατόρθωμα. Επιμένω. Με τους ποδοσφαιριστές που έχει μεσοεπιθετικά η ποιότητά του είναι σε υψηλό βαθμό. Όμως πίσω, δεν υπάρχει καμία πλέον λογική. Η διαφορά στην βαθμολογία δεν είναι μικρή και είναι προϊόν ότι οι αντίπαλοι αισθάνονται πως ανά πάσα στιγμή μπορούν να δημιουργήσουν φάση. Ο ΠΑΟΚ φοβήθηκε μετά το 0-1 και το πλήρωσε.

Μετά το 1-2 ο Λουτσέσκου δεν το επέτρεψε και έφυγε χαρούμενος. Και να 'χεις φάει γκολ σε καθυστερήσεις σε Γεντί Κουλέ, Λιβαδειά και να γλιτώνεις στο "Καραϊσκάκης". Αυτό θα κάτσει σπίτι να το σκεφτεί ο Ρουμάνος και θα τρελαθεί λίγο. Με το δίκιο του...

Όρεξη και αυτογκόλ

Για να τα λέμε και όπως είναι τα πράγματα, δεν είχαν άδικο όσοι αντιμετώπισαν με ιδιαίτερη έκπληξη τον αποκλεισμό του Μπιέλ από την 20αδα των πρωταθλητών. Ο Ισπανός είναι πιο μπροστά από συμπαίκτες του, είναι φουλ παιζούμενος και η λογική έλεγε όχι μόνο ότι θα ήταν στην αποστολή, αλλά τον θεωρούσαν και βασικό. Ο Μίτσελ έβαλε τον Χάμες πίσω από τον Μπακαμπού με τον Καμαρά στην μια πλευρά και τον Γκάρι Ροντρίγκες στην άλλη. Η διάθεση των "ερυθρόλευκων" να πιέσουν και να βάλουν τον κόσμο στο παιχνίδι ήταν ξεκάθαρη.

Εδώ που τα λέμε, ήταν και η εικόνα του ΠΑΟΚ μέχρι τώρα που παραχώρησε τέτοια δικαιώματα. Υπήρξαν άλλα ματς τις προηγούμενες εβδομάδες, που τόσο κεφάτος Ολυμπιακός δεν τον είχε εμφανιστεί. Όμως αυτό δεν αρκεί. Γιατί το να έχεις όρεξη με την μπάλα στα πόδια, δεν σου εξασφαλίζει τις λύσεις, αν δεν μπορέσεις και να αμυνθείς σωστά. Οι πρώτες κόντρες που έβγαλε ο ΠΑΟΚ έκαναν ολοφάνερη την διάθεσή του.

Άμεση αλλαγή παιχνιδιού, εκμετάλλευση κάθε χώρου και γκολ από στημένη μπάλα. Ο Παπασταθόπουλος πήδηξε λάθος και έφερε το αυτογκόλ. Ωστόσο, πριν συμβεί αυτό, ο "δικέφαλος" είχε φροντίσει να δείξει ικανός στην απειλή φτάνοντας εύκολα έξω από την περιοχή του Τζολάκη.

Μονόπαντα...

Ο Νάρεϊ ήταν αυτός που είχε μπει πρώτος με όρεξη για τους Θεσσαλονικείς και τον ακολούθησε ο Ντάντας. O έψαχνε με μανία την πλάτη της κόκκινης άμυνας, ο δεύτερος "κατάπινε" χιλιόμετρα και μετέφερε την μπάλα καλύτερα από κάθε άλλον συμπαίκτη του. Ο Ολυμπιακός άσκησε καλή πίεση στον ΠΑΟΚ μετά το 0-1. Θέλησαν να εκμεταλλευτούν οι "ερυθρόλευκοι" χώρους στην πλάτη των χαφ του Λουτσέσκου και μπροστά από τα στόπερ.

Το ξεκίνημα των Λύρατζη και Τσαούση ήταν εξαιρετικό και αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Πειραιώτες να μην μπορούν να παίξουν με αξιώσεις από το πλάι όσες υπεραριθμίες και να προκάλεσαν ειδικά στην δεξιά πλευρά χάρη στα ανεβάσματα του Βρουσάι. Γενικά για άλλη μια φορά ήταν μονόπαντος ο Ολυμπιακός. Δεξιά τραβηγμένοι όλοι. Και ο Χάμες και ο Χουάνγκ, ακόμη και ο Αγκιμπού προς τα εκεί πήγαινε. Και το πρόβλημα μεγαλώνει, γιατί αν έχεις καλό αριστερό μπακ, με την υπερφόρτωση που δημιουργείς μπορείς να βγάλεις φάση με μια αλλαγή παιχνιδιού. Ευλογία είναι να μπορείς να υπερφορτώσεις με ποιότητα την μια πλευρά και να 'χεις έναν καλό παίκτη απέναντι.

Όμως με τον Ρέαμπτσουκ αροιστερά, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να βρει σε σταθερότητα κάτι καλό. Και είναι άδικο και για το παιδί που παίζει ασταμάτητα και την... πληρώνει είτε φταίει- είτε δεν φταίει. Μόλις λοιπόν, είχε αρχίσει να έχει όλο το γήπεδο πάνω από το... κεφάλι του και να "τα ακούει", έγινε η φάση της ισοφάρισης. Του ήρθε η μπάλα, την έβγαλε γλυκά και ο Χάμες από την στιγμή που πάτησε καλά, ήταν δεδομένο ότι θα βρει δίχτυα. Όπως κι έγινε...

ΠΑΟΚ με θάρρος!

Μετά το γκολ που δέχθηκαν οι πρωταθλητές κατάφεραν να κρατήσουν τον αντίπαλό τους χαμηλά. Ο ΠΑΟΚ προς τιμήν του, προσπάθησε να "χτίσει" ορθολογικά τις επιθέσεις του, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει, γιατί πολύ απλά οι Πειραιώτες είχαν κλείσει σωστά όλους τους χώρους. Ήταν από τις περιπτώσεις που "έκανε μπαμ" από χιλιόμετρα πως κάποια στιγμή θα ερχόταν η... στιγμή για τους παίκτες του Μίτσελ.

Επιμένω δίχως την παραμικρή διάθεση να "χρεώσω" ποδοσφαιριστές. Όμως αυτός ο Ολυμπιακός με δυο κανονικά μπακ, θα μπορούσε να είναι άλλη ομάδα. Για τα στόπερ έχω βαρεθεί να γράφω. Ακόμη και τον Βρουσάι στα δεξιά, φάνηκε η ικανότητα απειλής. Ο Ρέαμπτσουκ είναι ένας φιλότιμος παίκτης. Αμυντικά δίνει τα πάντα. Επιθετικά δίνει όσα μπορεί, που για τον Ολυμπιακό ποτέ δεν θα είναι αρκετά.

Στο 1-2 βρέθηκε στην μέση των Λύρατζη-Νάρει και αφού ο πρώτος εξουδετέρωσε για πλάκα τον Αγκιμπού, ο δεύτερος έπιασε ένα σουπερ- σουτ και έδωσε ξανά προβάδισμα στην ομάδα του. Και αυτή την φορά ο ΠΑΟΚ το αντιμετώπισε πολύ πιο σωστά το προβάδισμα. Στο 0-1 πήγαν πίσω. Στο 1-2 είχαν το θάρρος να συνεχίσουν και να ψάξουν όχι μόνο κι άλλο γκολ, αλλά κυρίως να κρατήσουν πιο χαμηλά τον Ολυμπιακό.

Οι αλλαγές του Μίτσελ είχαν στόχο φρεσκάρισμα, πίεση και φυσικά σχήμα με Μπακαμπού και Ελ Αραμπί παρέα. Ροντέο δηλαδή... Όμως δεν γινόταν κι αλλιώς. Με 1-2 στην έδρα του τι άλλο να κάνει; Στο τέλος έπαιξε και με τους τρεις φορ βάζοντας τον Ουί Τζο Χουάνγκ και έχοντας πλέον μια ομάδα που είχε αφήσει τα συστήματα στην άκρη. Και ήταν και λογικό. Σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι ήταν εξαιρετική η εμφάνιση του Κουλιεράκη δίπλα στον Ίγκανσον. Πιέστηκαν αρκετά και πιστεύω ότι ο Λουτσέσκου θα πρέπει να τους πει ένα "μπράβο" παραπάνω...

Πως ονειρεύεται ο κόσμος τους!

Και οι δυο αυτές ομάδες έχουν μείνει πίσω στην βαθμολογία. Η καθεμιά για διαφορετικούς λόγους. Ο ΠΑΟΚ πήρε μια μεγάλη νίκη. Πρώτα για να ηρεμήσουν και μετά για την βαθμολογία. Ο Λουτσέσκου κατάφερε να βγάλει στο δεύτερο μέρος μια... άλλη ομάδα και αυτό είναι μαγκιά του. Ο Ολυμπιακός αποχώρησε χαμένος και με αποδοκιμασίες.

Ο κόσμος φώναζε πως αλλιώς ονειρεύεται την ομάδα του. Σίγουρα με διαφορετική άμυνα. Σίγουρα με άλλο πάθος, με άλλο σκεπτικό και με άλλη τακτική. Οι πρωταθλητές είναι στα χειρότερά τους και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Δεν ξέρω τι θα προλάβουν να συμαζέψουν μέχρι την διακοπή του πρωταθλήματος για το Μουντιάλ. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να γίνουν πάρα πολλά για να ισορροπήσει αυτό το σύνολο.

Δεν γίνεται να δημιουργείς τόσες συνθήκες με την μπάλα στα πόδια, αλλά να είσαι ένα μονόπαντο σύνολο, προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά και με μια άμυνα χαμηλού επιπέδου.