Τέτοια βράδια είναι κρίμα να μην τα χαίρεται ο κόσμος. Και ξεκινάω με γκρίνια -και θα τελειώσω έτσι- γιατί είναι κρίμα κι άδικο, όλα να έχουν χαλαρώσει και στα γήπεδα να επιτρέπονται χίλια άτομα. Να στερείται ο Ολυμπιακός τον κόσμο του. Και να στερείται και ο κόσμος την ευκαιρία να ζήσει αυτό που είδαμε όλοι. Τον Σλούκα να "σκοτώνει" την Έφες και τον Σάσα Βεζένκοβ να κάνει το γήπεδο... μπουζουκτσίδικο!

Αποτρελάθηκε ο Σάσα και άρχισε να φέρνει τούμπα τις πινακίδες. Η ομάδα βρέθηκε ένα κλικ πριν από μια εντός έδρας ήττα. Όλα κύλησαν στις λεπτομέρειες. Ξαφνικά η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του Μακ Κίσικ και όλοι είπαν "όχι αυτός". Ευτυχώς η μπάλα μετά πήγε στα χέρια αυτού που οκ και να το χάσει, θα πέσεις να κοιμηθείς ήσυχος. Και δεν το έχασε. Από την γωνία και ένα γήπεδο άνω- κάτω. Και είχε φροντίσει από νωρίς να δείξει τις διαθέσεις του. Διαβάστε...

Το... ψωμοτύρι του Κώστα

Αναμενόμενη και λογική πέρα για πέρα, ήταν η διάθεση της ομάδας να μεταφέρει το παιχνίδι στον Φάλ. Καλός ο Πλάις, όμως ο Γάλλος μπορεί να τον βάλει μέσα στο καλάθι όντας πιο δυνατός. Ο Γερμανός από την πλευρά του παίζει πολύ πιο εύκολα ψηλά, κάτι που δυσκόλευε τον σέντερ του Ολυμπιακού στο να τον ακολουθήσει. Η απουσία του Γουόκαπ από το ματς, έφερε από την αρχή στην πεντάδα μαζί Ντόρσεϊ και Σλούκα.

Ο Κώστας ήταν "ζεστός" , τιμωρώντας κάθε αφηρημάδα των Τούρκων οι οποίοι με την σειρά τους ακολούθησαν τον δρόμο της γρήγορης κίνησης χωρίς την μπάλα για να βρουν το αγαπημένο τους σουτάκι. Ο Αταμάν μάλιστα, άρχισε το ματς με Λάρκιν, Μίσιτς και Μπομπουά μαζί, άσχετα αν δεν πήρε κάτι ουσιαστικό από την συγκεκριμένη έμπνευση. Ο Τούρκος κόουτς ρίσκαρε μάλιστα, αφήνοντας στο παρκέ τον Σίγκλετον που είχε δυο φάουλ νωρίς- νωρίς. Η άμυνα του Ολυμπιακού μπήκε καλά. Να σκεφτείτε σκορ είχαν δεχθεί από Σίγκλετον- Σιμόν και Πλάις. Από κανέναν της... πυροβολαρχίας (το πρώτο ήταν ένα λει απ του Μίσιτς στο 9'.30'') και αυτό έδινε έξτρα αυτοπεποίθηση στην ελληνική ομάδα και στους χίλιους φίλους της. Η Έφες έβγαλε από την αρχή τα αμυντικά της μειονεκτήματα και κάτι τέτοια ο Σλούκας δεν τα αφήνει ποτέ να πάνε χαμένα...

Η Έφες και το... τρένο

Ένα τέτοιο παιχνίδι και δρόμο πολύ έχει, αλλά και ειδικές συνθήκες που μπορούν να κρίνουν καταστάσεις εκεί που δεν το καταλαβαίνεις. Ο Μπαρτζώκας για ένα διάστημα έπαιξε με Λούντζη, Λαρεντζάκη, Μακ Κίσικ, Πρίντεζη και Μάρτιν. Δεν το έκανε τυχαία. Ήξερε ότι δεν θα βάλει εύκολα ...γκολ, αλλά ήταν μια χαρά και το να φθείρει τους Τούρκους, να τους κάνει φάουλ, να τους κουράσει και να τους... δηλητηριάσει. Και επειδή μπορεί να πείτε σωστά ότι "κόπηκε ο ρυθμός μπροστά" η απάντηση είναι, ότι δεν μπορείς να πάς 40 λεπτά με ένα σχήμα, συνεπώς υπάρχουν διαστήματα που ψάχνεις τις λιγότερες απώλειες.

Για την Έφες τα προβλήματα στην τελική αρχίζουν από την άμυνά της αλλά και από το ότι σε σχέση με πέρυσι, ως τώρα εμφανίζεται στατική και οι περισσότεροι των παικτών της πιο πολύ περιμένουν να σουτάρουν, παρά πασχίζουν να δημιουργήσουν. Λέει πολύς κόσμος ότι οι Τούρκοι, αν μπουν στα πλέι- οφ είναι σε θέση να "κλείσουν το σπίτι" οποιουδήποτε κι αν πετύχουν. Συμφωνώ. Απλά ο καιρός περνάει και από ένα σημείο και μετά θα αρχίσουν να προβληματίζονται για το αν προλαβαίνουν το τρένο της πρόκρισης. Αυτό μπορεί και να πέρασε από το μυαλό τους στο ΣΕΦ όταν άρχισαν να χάνουν το παρκέ από τα πόδια τους. Έγιναν πιο μεθοδικοί, αφέθηκαν στις εμπνεύσεις του Μίσιτς και έτσι ο Σέρβος κατάφερε να τους οδηγήσει στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα με ηρεμία και σιγουριά έχοντας γυρίσει το σκηνικό.

Έτσι είναι το άθλημα!

Το μπάσκετ δεν είναι ένα άθλημα που φαίνονται όλα. Κι ας λένε ορισμένοι, ότι η στατιστική είναι καθρέφτης και άλλες τέτοιες γλυκές εξυπνάδες. Υπάρχουν πράγματα στον αθλητισμό, που οι αριθμοί δεν θα τα βρουν ποτέ. Η γη να γυρίσει ανάποδα. Ο Κώστας Παπανικολάου ήταν σε αυτό το ματς ένα παράδειγμα τέτοιας κατάστασης. Ο Έλληνας διεθνής, έκανε πράγματα μέσα στις τέσσερις γραμμές που δεν έχει ανακαλυφθεί τομέας στην στατιστική ώστε να τα φανερώσει. Από έξτρα βοήθειες, από μπλοκ- άουτ, από κίνηση, από ορμή στα ριμπάουντ. Οι προπονητές τα βλέπουν αυτά, όπως στον αντίποδα ο Μόερμαν έδινε λύσεις στον Αταμάν και τον κρατούσε σε διάστημα που ξανά οι κοντοί δεν είχαν πεδίο δράσης όπως θα ήθελαν.

Η Έφες με την ποιότητά της κρατήθηκε καλά και έτσι οδήγησε το ματς στα ίσια μέχρι το τέλος. Ήταν ένα ωραίο παιχνίδι, δυο καλών ομάδων. Ο Ολυμπιακός έβαλε ένταση, σε έναν αγώνα που γέμισε νεύρο, σκληρές φάσεις και πολύ προσωπική ενέργεια. Ε, σε αυτό το σκέλος, κέρδιζει όποιος έχει τον πιο αδίστακτο. Τέτοιους παίκτες έχουν και οι δυο ομάδες, πήγαν στην παράταση, οι Τούρκοι έδειχναν ικανότατοι να το πάρουν το διπλό (ε δεν είναι και κανά καφενείο) και θα το είχαν πράξει, αν δεν έβρισκε στόχο ο Σλούκας. Ήταν ωραίο ματς. Όλοι αξίζουν ένα μπράβο για αυτό που εμφάνισαν. Και ο Μπαρτζώκας και ο Αταμάν και οι παίκτες. Είχε ένταση ημιτελικού φάιναλ- φορ... Έτσι είναι το άθλημα και η νίκη φέρνει τεράστιο ψυχολογικό κέρδος στον Ολυμπιακό, αλλά και ανάσα στην βαθμολογία. Μιλάμε για μια ομάδα που έχει και παιχνίδια λιγότερα...

Επαναλαμβάνω, αδικείται...

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει αδικηθεί από τις συνθήκες του covid. Καταλαβαίνω ότι και άλλες ομάδες έχουν τραβήξει ζόρι, αλλά οι Πειραιώτες έμαθαν να πορεύονται με τον κόσμο τους. Δεν είναι τυχαίο το αήττητο που είχαν χτίσει, ούτε είναι τυχαίο ότι με τον κανονισμό των χιλίων ατόμων, η έξτρα δυναμική που έπαιρναν από το κοινό τους δεν υπάρχει. Στο τελευταίο δίλεπτο, φώναξαν όσοι ήταν στο γήπεδο, όμως δεν συγκρίνεται...

Η ομάδα κάνει την προσπάθειά της και θα την συνεχίσει. Κανείς γνώστης δεν είπε ότι ντε και καλά πως θα πάρει πλεονέκτημα έδρας. Ο ευρωπαϊκός στόχος είναι πρώτα απ' όλα η πρόκριση στα πλέι- οφ και από 'κει και πέρα βλέπουμε. Τα μεγάλα και δύσκολα παιχνίδια, τα κερδίζουν οι καρδιές και οι παικταράδες. Σε ένα βράδυ που μετά από πολύ καιρό το "έκατσαν" όλα τα αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός έχει και από τα δυο και συνεχίζει...