Για το παιχνίδι στο "Βικελίδης" μπορεί κάποιος να συζητάει μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Όχι για το φοβερό ποδόσφαιρο που παίχτηκε, αλλά για όλα όσα έγιναν, με την σειρά που έγιναν και πως όρισαν την μοίρα των δυο πρωταγωνιστών.

Πριν δυο χρόνια ένας τερματοφύλακας μπήκε στο επίκεντρο. Ο Κουέστα με την αφηρημάδα του και το γκολ που δέχθηκε από τον Μπουχαλάκη. Τώρα πάλι ο πρωταγωνιστής ήταν στα δοκάρια. Αυτός που οφείλει να λάβει πάνω του όλη την αποθέωση, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο όσων αγωνίστηκαν, είναι σίγουρα ο Τζολάκης.

Πάντα ο δεύτερος πορτιέρε περιμένει στωικά να παίξει στο κύπελλο. Σε ένα φιλικό. Κάπου τέλος πάντων που δεν θα προτιμηθεί ο βασικός. Το έγραψα μετά και από το πρώτο ματς. Ο νεαρός είναι πολύ καλός. Γιατί πολύ απλά, είναι πάρα πολύ καλός ο Πασχαλάκης. Και αυτός αντέχει να έχει ρυθμό και όρεξη, γνωρίζοντας ότι κάθε χρόνο πρέπει να παλεύει για τις ευκαιρίες.

Δεν είναι το πέναλτι. Εκεί στέκονται όσοι θέλουν να δώσουν έμφαση. Ο Τζολάκης απέκλεισε σχεδόν ολομόναχος τον Άρη. Ο Ολυμπιακός δεν οργίασε. Πήρε τυπικά το ματς στην έδρα του με τον τερματοφύλακά του να προσφέρει.

Πήγε στην Θεσσαλονίκη και δεν ήταν καλύτερος. Και όπως τα έφερε ο αγώνας, εμφανίστηκε ένα κιλό βούτυρο και στρώθηκε στο ψωμί των παικτών του Πάρντιου. Ο Τζολάκης όμως τους πήρε την μπουκιά. Είχε βγει κι ο Μανού Γκαρσία, γιατί μπορεί αν ήταν αυτός μέσα να μην άφηνε τον Γκρέι να χτυπήσει το πέναλτι.

Ο Άγγλος έχει χάσει εκτελέσεις και στην τελική αυτός το κέρδισε, υπάρχουν και άγραφοι νόμοι βρε αδερφέ, που δεν πρέπει να τους γυρνάς την πλάτη αν δεν είσαι ο Μέσι…

Ρισκάροντας!

Τρομερός ρυθμός στο παιχνίδι με το «καλημέρα», κάτι που δεν σε άφηνε να καταλάβεις ποιον συνέφερε και ποιον όχι. Οι δυο προπονητές είχαν αλλάξει πράγματα και στην περίπτωση του Ολυμπιακού, αρκούσε και μόνο το ότι οι Χουάνγκ (δεν μπήκε καθόλου)- Χάμες δεν ξεκίνησαν για να δημιουργήσει μια έξτρα περιέργεια, για το πως θα κινούνταν οι πρωταθλητές πάνω στο χορτάρι.

Σε ένα παιχνίδι – μονόδρομο, όπου υπήρχε εισιτήριο πρόκρισης, καταλαβαίνει κανείς, ότι ένα λάθος είναι αρκετό για να αλλάξει ισορροπίες. Παρ’ όλα αυτά και οι δυο ομάδες, άνοιγαν εύκολα τις γραμμές τους ανέβαζαν μέτρα για να απειλήσουν με περισσότερες πιθανότητες και δημιουργούσαν κενά στα μετόπισθεν.

Μια καλή κόντρα πήγε να φέρει γκολ για τους «ερυθρόλευκους» -αυτογκόλ για την ακρίβεια- και αυτό μάλιστα ήρθε κόντρα στην ροή του ματς. Ο Άρης επισκεπτόταν πιο εύκολα την περιοχή του Τζολάκη. Προσπάθησαν να «χτυπήσουν» τον Βρουσάι (με έξτρα βοήθειες στον Νταρίντα), ο οποίος δεν ξεκίνησε άσχημα, αλλά ήταν και σίγουρο ότι θα ‘χε και θέματα σε μια θέση ξένη για αυτόν.

Οι καλύτερες στιγμές των κίτρινων ήταν η πρώτη όταν ο μοιραίος στο φινάλε Γκρέι, τους άδειασε όλους από δεξιά, σήκωσε κεφάλι δεν είδε συμπαίκτη για να "σπάσει" την μπάλα και αναγκάστηκε να σουτάρει από το πλάι. Η δεύτερη ένα γυριστό πάλι του Γκρέι που έβγαλε, (ποιος άλλος;), ο Τζολάκης.

Μια πλευρά- μεγάλη ιστορία

Ο Ολυμπιακός δίχως τα τρεξίματα του Χουάνγκ και τις εμπνεύσεις του Χάμες, ήταν δύσκολο να ‘χει σταθερή απειλή. Ο Μασούρας έτρεχε αλλά «καθαριζόταν». Ο Μπιέλ αναγκαζόταν να τρέχει περισσότερο και προς τα πίσω, για να καλύπτει τις μη αντοχές του Βαλμπουενά.

Οι Θεσσαλονικείς απέτυχαν να βρουν γρήγορο γκολ, αυτό ήταν καλό μαντάτο για τον Μίτσελ, όμως πηγαίνοντας στην ανάπαυλα να μιλήσει στους παίκτες του, ήταν σίγουρο ότι θα έκανε λόγο και για το «χτίσιμο». Το 2023 είδαμε τον Τζολάκη να κάνει ελεύθερο βολέ!!! Αυτά μπορούν να αλλάξουν αν τα δυο μπακ της ομάδας μπουν για τα καλά σε μια φιλοσοφία.

Ο Ροντινέι ήταν μια χαρά στο "Βικελίδης", ο Ραμόν τώρα μόλις ξεκινάει την δουλειά του με την φανέλα. Όλη η άμυνα χρειάζεται επαναπροσδιορισμό σε μια περίοδο που τα καλά παιχνίδια δεν θα περιμένουν...

Από την άλλη, ο Ντουκουρέ και ο Ετέμπο ήταν πιο… θορυβώδεις στην κουλούρα. Ο πρώτος βέβαια δεν αντέχει πάνω από μια ώρα και φάνηκε ξανά. Ο δεύτερος όμως είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής.

Επίσης, ο Νταρίντα έπαιξε πρώτη φορά στην ζωή του δεξί εξτρέμ και πίσω ήταν ο Μαζικού, ο οποίος είναι αριστερό μπακ και το δεξί πόδι το ‘χει μόνο για το… λεωφορείο. Με δυο λόγια, εκείνη η πλευρά (δεξιά Άρη- αριστερή Ολυμπιακού) και για τις δυο ομάδες ήταν… προβληματική.

Η τιμωρία δεν άργησε

Με όλη αυτή την εικόνα λοιπόν, ένας ουδέτερος θα ήταν βέβαιος πως αν πρέπει να υπάρχει σκορ, αυτό θα ήταν 1- 0 και μετά όλα θα πήγαιναν στην παράταση. Α μην ξεχάσω, για το βούτυρο που έγραψα πιο πάνω, έπαιξε ρόλο και η αποβολή του Ντόη.

Έχεις δηλαδή την ευκαιρία να κερδίζεις, να πας το ματς μέσα στην έδρα σου σε παράταση και να βρίσκεσαι και με παίκτη παραπάνω. Και με τον Ολυμπιακό να μην ανεβάζει ταχύτητα ούτε με τις εισόδους των Χάμες, Ελ Αραμπι, Γκάρι. Ε, όταν αντιμετωπίζεις μια ομάδα τόσο μπαρουτοκαπνισμένη, αν δεν της βάλεις το πέναλτι ακόμη και με παίκτη λιγότερο, θα βρει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την απογοήτευσή σου και να σου βάλει και… βουλοκέρι στον αποκλεισμό σου.

Ο Ολυμπιακός αυτό έκανε. Μια πάσα του Σαμασέκου στον Ελ Αραμπί ήταν αρκετή. Και ο Μαροκινός έκανε απλά την δουλειά του… Ο Πάρντιου έμεινε με την απογοήτευση. Ο Άρης έχασε το ματς της χρονιάς.

Ο μεγάλος του στόχος ήταν το Κύπελλο. Κάθε χρόνο όμως μοιάζει με την εθνική Αγγλίας. Παίζει καλή μπάλα, αλλά απλά περιμένεις να δεις τον τρόπο με τον οποίο θα αποκλειστεί. Τώρα απλά θα παλεύει για το καλύτερο πλασάρισμα στην εξάδα, για την βελτίωση της εικόνας του και για να φτιάξει κάτι ακόμη καλύτερο για το μέλλον.

Έτσι με την ΑΕΚ;

Οι… δουλειές του Ολυμπιακού μεγαλώνουν. Να φανταστείτε ότι μετά την Τούμπα, θα πάει "καπάκι" στην OPAP Arena για πρώτο ημιτελικό κυπέλλου. Αρχές Φλεβάρη. Σε λίγο καιρό δηλαδή. Το ερώτημα είναι απλό: Θα παίξει με την ΑΕΚ όπως με τον Άρη; Θα αλλάξει αγωνιστική συμπεριφορά, όντας και διεκδικητής του πρωταθλήματος; Ο Μίτσελ θα κατασταλάξει σε σχήμα;

Λένε πολλοί "προβλέψιμα τα τρία δεκάρια". Ναι αλλά και με την άλλη version δεν τρέμει ο αντίπαλος αν έχει καλούς παίκτες. Ο Ολυμπιακός έχει τραβήξει πολλά αυτή την αγωνιστική περίοδο. Και είναι τόσο μεγάλη ομάδα, που κρίνεται σε κάθε αγώνα και μια πρόκριση όπως αυτή κόντρα στους κίτρινους έχει ήδη ξεχαστεί. Γιατί απλά, ταβάνι είναι μόνο οι τίτλοι.

Δεν ξετρέλανε κανέναν η ομάδα σε αυτό το ζευγάρι των προημιτελικών και πέρασε χάρη σε ένα ορεξάτο παιδί που δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Στις επόμενες προκλήσεις χρειάζονται κι άλλοι, όχι μόνο ο τερματοφύλακας...