Όλο το "πακέτο" για την αποστολή του Ολυμπιακού στο Μονακό, δεν ήταν εύκολο. Η ομάδα είχε προβλήματα τις προηγούμενες ημέρες σε θέματα υγείας, ο Βεζένκοβ είχε πυρετό το πρωί του ματς και κυρίως, οι Μονεγάσκοι φρόντισαν με τον Σπανούλη στον πάγκο να γυρίσουν τον διακόπτη μέσα σε ελάχιστα 24ωρα.

Η παρουσία όμως του ανθρώπου σημαία για την ομάδα του Πειραιά, απέναντι, δεν στάθηκε ικανή να προκαλέσει ταραχή. Η Μονακό είναι ένα σύνολο γεμάτο ταλέντο, αλλά ο φετινός Ολυμπιακός έχει περισσότερο. Και όταν μπορεί να το συνδυάσει με σοβαρότητα και εκπλήρωση των επιθυμιών του Μπαρτζώκα, τότε τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα.

Δεν συνέβησαν εύκολα αυτά που γράφω, αλλά στο τέλος τα είδαμε. Και πέρα από την λογικότατη χαρά των ανθρώπων της ελληνικής ομάδας γι' αυτή καθ' αυτή τη νίκη, υπάρχει και η ουσία της βαθμολογίας. Και στην τελική πόσοι θα περάσουν από την καινούργια Μονακό του Σπανούλη;

Το ταλέντο του Ολυμπιακού λοιπόν, δεν αντιμετωπίζεται εύκολα όταν υπάρχει ψυχραιμία και ηρεμία. Οι σταθερές απειλές θα οδηγούν πάντα την ομάδα του λιμανιού, αλλά όταν θα εμφανίζονται και παίκτες από τον πάγκο να κάνουν το κάτι παραπάνω, τότε ο αντίπαλος του είναι υποχρεωμένος στο τέλος να υποφέρει. Κάτι τέτοιο έζησε και η Μονακό.

Γιατί την ώρα που θα έπρεπε να κριθεί το ματς, από την μια πλευρά υπήρχε αποφυγή λαθών και ηρεμία, ενώ από την άλλη -παρά τις φωνές του Σπανούλη- μια πρεμούρα να μπει γρήγορο καλάθι. Θα μου πείτε, έτσι αγωνίζεται το ρόστερ της Μονακό. Δεκτό. Έχει να κάνει πολλά ο πεισματάρης Βασίλης και θα τα κάνει. Αυτό είναι σίγουρο...

Άμυνες κι επιθέσεις...

Μπορεί να 'χει καταντήσει και βαρετό να έχουν παράπονα από τις άμυνές του οι περισσότεροι προπονητές, αλλά κατά βάθος ξέρουν ότι πλέον δεν είναι λίγα τα σύνολα που έχουν την δυνατότητα με την μπάλα στα χέρια να βρίσκουν λύσεις. Και οι άμυνες των δυο ομάδων το γεύτηκαν αυτό ειδικά στο πρώτο μέρος.

Στο δεύτερο διαφοροποιήθηκε η κατάσταση και αυτό έφερε και το διπλό. Ο Μπαρτζώκας είχε παράπονα από την έλλειψη σκληράδας ανασταλτικά, κάτι που έδωσε το δικαίωμα στους Μονεγάσκους να μοιράσουν με αφθονία ασίστ. Από την άλλη ο Σπανούλης έβλεπε τους παίκτες του να χάνουν αμυντικά ριμπάουντ και να αδυνατούν να περιορίσουν τον Μακ Κίσικ, που στο 20λεπτο οργίασε. Στο δεύτερο μέρος όσο και να πάσχιζαν να εργαστούν καλά σε προσωπικές άμυνες, η κυκλοφορία της μπάλας και η υπομονή από την πλευρά του Ολυμπιακού ήταν όλα τα λεφτά.

Το ματς ήταν δεδομένο πως θα είχε καλό ρυθμό. Μιλάμε για δυο ομάδες με πλούσιο υλικό και λύσεις όλων των ειδών. Δεν θα κρατούσε ο ίδιος ρυθμός όσο θα πλησίαζε το ματς στο τέλος. Ο Φουρνιέ σούταρε ασταμάτητα (ο Μπαρτζώκας τον έβγαλε στα τελευταία λεπτά για να πάει σε πιο γεμάτες επιθέσεις), από την άλλη πότε ο Μπλόσομγκέιμ και πότε ο Ντιαλό κρατούσαν το σκοράρισμα για τους γηπεδούχους.

Όπως συνέβη στην αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό, έτσι και κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Τζέιμς προτίμησε για τρεις περιόδους να μοιράζει μπάλες, να σερβίρει καλάθια, παρά αν αυξάνει την προσωπική του παραγωγικότητα. Για αυτό τον είχε αποθεώσει ο Σπανούλης την προηγούμενη εβδομάδα, απλά οι περιφερειακοί των Πειραιωτών, έπαιξαν καλύτεροι άμυνα στον Αμερικανό, σε σχέση με αυτούς του Αταμάν...

Ευστοχία και ηρεμία

Τo τελευταίο δεκάλεπτο ήταν ένα άλλο παιχνίδι. Ο Τζέιμς άρχισε να σουτάρει και παρακολουθήσαμε μια φοβερή τριποντομαχία και από τις δυο πλευρές. Για ένα διάστημα πήγαν στο "μια σου και μια μου". Ο ρυθμός πλέον της αναμέτρησης είχε γίνει κατακόκκινος.

Η Μονακό έχει το ένας εναντίον ενός, αλλά ο Ολυμπιακός κατάφερε να την... ξεχαρβαλώσει. Βρήκαν ελεύθερα σουτ οι φιλοξενούμενοι, είχαν καλά ποσοστά και το κυριότερο; Όσο πέρναγε η ώρα η Μονακό έπεφτε και ο Ολυμπιακός ανέβαινε. Αυτό σε όλα τα ομαδικά αθλήματα αποτελεί την βάση δεδομένων για να πάρεις ένα ματς. Και το κυριότερο συστατικό, ήταν η ηρεμία που ήρθε στην ελληνική πλευρά.

Ο Γκος έκανε εκπληκτικό τελευταίο δεκάλεπτο (το χρώσταγε μετά την κάκιστην παρουσία του στην έδρα της Παρτίζαν) και μαζί με τον Γουόκαπ όρισαν την κατάσταση στην περιφέρεια. Όσο πιο ήρεμοι ήταν αυτοί, τότε περισσότερο αγχωνόταν η Μονακό.

Ο Βεζένκοβ αξίζει μια ειδική μνεία αφού πέρα από τον πυρετό που είχε, έφαγε και μια κουτουλιά από τον Λόιντ και εξαφανίστηκε στα αποδυτήρια για σοβαρό χρονικό διάστημα. Επέστρεψε και έβαλε το... βουλοκέρι της νίκης. Ο Μπαρτζώκας πήγε με προσεκτικό rotation. Δεν έπαιξαν καθόλου ο Ντόρσεϊ με τον Λαρεντζάκη, λίγο ο Παπανικολάου, ένα 15λεπτο ο Βιλντόζα. Υπάρχει και Παρασκευή...

Καμικάζι στο ΣΕΦ

Ο Ολυμπιακός έχει ανακοινώσει sold out για την Παρασκευή. Θεωρώ τυχερούς όσους βρεθούν στο ΣΕΦ γιατί θα δουν μια ξεχωριστή ομάδα. Προσωπικά λατρεύω να βλέπω την Παρί. Λατρεύω τις αδίστακτες ομάδες που τρέχουν δαιμονισμένα και ολοκληρώνουν επιθέσεις σε λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα.

Οι τύποι έχουν βασανίσει κόσμο και κοσμάκη στην διοργάνωση με το σύστημα- καμικάζι που αγωνίζονται. Ο Ολυμπιακός για να τους κερδίσει θα πρέπει να τους υποδεχθεί πολύ θερμά. Να τους "δείρει" και φυσικά να αισθανθούν την έδρα, γιατί αν μπορέσουν να επιβάλουν τον ρυθμό τους και μετατρέψουν το ΣΕΦ σε... θέατρο, τότε θα περάσουν άλλο ένα ευχάριστο βράδυ. Είναι αγώνας κορυφής, μεταξύ μιας Σταχτοπούτας στην EuroLeague και μιας παμπάλαιας καραβάνας...