H σύγχρονη ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού είναι δομημένη με δυο συνθήκες. Η πρώτη έχει να κάνει με το ότι εκεί που τον θεωρούν τελειωμένο, αυτός επανέρχεται. Και το έδειξε προσφάτως με τρεις σερί τρομερές νίκες κόντρα σε Ρεάλ, Μπάρτσα, Παναθηναϊκό.

Η δεύτερη συνθήκη, έχει να κάνει με το ότι όταν το πράγμα πάει να χαλαρώσει μπορεί να τον βλάψει ακόμη και ο πιο αδύναμος. Ουκ ολίγες φορές έχουν πάθει χουνέρια οι Πειραιώτες και τέτοιος κίνδυνος ήταν ορατός -για όσους ξέρουν- στο ματς με την Βιλερμπάν.

Η γαλλική ομάδα μέχρι τώρα μαζί με την Άλμπα θεωρούνται οι πιο αδύναμες της Euroleague. Όμως τα αθλητικότατα κορμιά και ο γαλλικός τρόπος παιχνιδιού, μπόρεσε στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης να επικρατήσουν ενός σαφέστατα ανώτερου, αλλά κουρασμένου αντιπάλου. Κουρασμένου και στο σώμα και στην σκέψη.

Η νίκη του Ολυμπιακού κατακτήθηκε δύσκολα. Και πιστέψτε με ήταν πολύ πιο σημαντική απ' ότι φαίνεται. Δεν ξέρω σε δυο βράδια σε τι κατάσταση θα είναι η ομάδα του Πειραιά στο Βελιγράδι κόντρα στην Μακάμπι, αλλά αγώνες σαν αυτόν που έγινε στο ΣΕΦ εδώ και πολλά χρόνια, η ελληνική ομάδα συνήθως τους έχανε.

Ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του αναγκάστηκαν να ψαχτούν ουκ ολίγες φορές. Να αλλάξουν τις άμυνες, να κυνηγήσουν με περίεργο τρόπο κάτι τύπους που σούταραν από παντού, που έτρεχαν, που πήδαγαν σε όλα τα ριμπάουντ και 100% πρόσφεραν πολύ καλύτερο παιχνίδι απ' ότι ανέμενε να δει ο κόσμο που κατηφόρισε στο φαληρικό στάδιο.

50 και άνετα!

Οι Γάλλοι να σκεφτείτε στην πρώτη περίοδο, είχαν βάλει 29 πόντους σε μια άμυνα που είχε διαλύσει τις καλύτερες ισπανικές ομάδες. Οι "ερυθρόλευκοι" πήγαν στα αποδυτήρια με 50 πόντους στο κεφάλι. Φυσικά και για όλα υπάρχει κάποια αιτία. Πρώτα απ' όλα, η Βιλερμπάν εμφανίστηκε στο ΣΕΦ με προβλήματα και όσοι έπαιξαν μη έχοντας να χάσουν κάτι είχαν φουλ ενέργεια και στις δυο πλευρές του γηπέδου.

Θα με ρωτήσετε "ήταν θέμα ενέργειας;" Ξεκάθαρα ναι. Ενέργεια και στόχευση , αφού το κλίμα στο γήπεδο ήταν χαλαρό και την ίδια χαλαρότητα είχε και η ομάδα στην αρχή. Για να είμαι ειλικρινής πίστεψα (και θεωρώ και πολλοί από όσους έβλεπαν τον αγώνα) ότι μόλις άνοιγε το rotation ο Μπαρτζώκας, οι παίκτες που θα έρχονταν από τον πάγκο θα αποκαταστούσαν και την τάξη πραγμάτων. Δεν έγινε ποτέ...

Παίκτες όπως ο Βιλντόζα, ο Ντόρσεϊ, ο Μακ Κίσικ, ο Πίτερς, ακόμη και οι Γκος- Ράιτ, μπήκαν για να κόψουν την φόρα της γαλλικής ομάδας, αλλά και αυτοί πήγαν περισσότερο να πάρουν πράγματα από την επίθεση και όχι από την άμυνα. Και όσο και να προσπαθούσε ο Μιλουτίνοβ, δεν αρκούσε. Στην τελική η Βιλερμπάν είχε και τον Μαλεντόν και τον Λοβέρν σε καλή κατάσταση. Και αν ένας ψηλός και ένας κοντός είναι πολύ καλά, τότε κάποιοι θα τους ακολουθήσουν...

Τόμας απ' τον βυθό!

Κι αφού μια ομάδα όπως η Βιλερμπάν, που δεν είναι κάτι φοβερό, την βάζεις στην διεκδίκηση του ματς και της δίνεις τον χρόνο να σκεφτεί ότι θα σε κερδίσει, στο τέλος θα τρέχεις για να προλάβεις και θα ξοδέψεις και περισσότερες από τις δυνάμεις που δεν έχεις κιόλας, μιας και έδινες συνέχεια μεγάλα ματς. Ο Φουρνιέ με τον Μιλουτίνοβ και κλασικά ο Βιζένκοβ κλήθηκαν να μαζέψουν την κατάσταση.

Ο Μαλεντόν συνέχιζε (ακόμη και καλάθι... Νίκου Γκάλη έβαλε), οι Γάλλοι έπαιρναν τα ριμπάουντ, οι κοντοί του Ολυμπιακού δεν ήταν καλά και μεταξύ μας, αν το ματς καθόταν διπλό δεν θα μιλούσε και κανείς. Επειδή όμως το μπάσκετ έχει και εκπλήξεις, ο Τόμας Γουόκαπ που δεν ήταν καλά για τρία δεκάλεπτα πήρε το ματς!

Δηλαδή τι δεν ήταν καλά; Ψαχνόταν ο ανθρώπος. Όπως σας το γράφω. Ο Αμερικανός αφηνίασε σε άμυνα και επίθεση. Ανέλαβε να κόψει τον βήχα στα τελευταία λεπτά στον Μαντελον και "σκότωσε" την Βιλερμπάν στα σουτ που του έδωσε. Έβαλε το νερό στ' αυλάκι και τον ακολούθησαν, αφού "ξύπνησε" και την εξέδρα.

Επαναλαμβάνω το ματς έγινε ντέρμπι γιατί πολύ απλά ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να συνεχίσει να είναι στα... κόκκινα. Είναι λογικό. Ναι ξέρω, επαγγελματίες είναι, πληρώνονται, γνωρίζουν το πρόγραμμα, να κόψουν τον λαιμό τους να κερδίζουν. Ε, δεν πάει έτσι ρε παιδιά. Γιατί παίζουν και δυο ομάδες. Δεν σημαίνει ντε και καλά ότι η κούραση είναι σωματική.

Υπάρχει και αυτή στο μυαλό και είναι χειρότερη, αφού σου φέρνει και την χαλαρότητα. Αν σε αυτό το παιχνίδι αντίπαλος ήταν μια καλύτερη ομάδα της Βιλερμπάν μπορεί και να ήταν διαφορετική η ιστορία. Να έβρισκε έξτρα κίνητρα ο Ολυμπιακός. Με την Βιλερμπάν αυτά δεν υπήρχαν και τα Γαλλάκια (που δεν είχαν όλο το ρόστερ έτοιμο) μπήκαν να το χαρούν. Και κόντεψαν να το παραχαρούν...

Επιβίωσε και συνεχίζει!

Ο Μπαρτζώκας αναφέρθηκε στο ένστικτο της επιβίωσης και έχει δίκιο. Η ποιότητα της ομάδας του μίλησε. Σίγουρα θα πρέπει να σκέφτονται πάντα ότι ο αντίπαλος θα θέλει να τους "σκοτώσει". Ε, αυτό θα το κάνουν πιο εύκολα στην επόμενη υποχρέωση. Η Μακάμπι πούλησε πανάκριβα το τομάρι της στο ΟΑΚΑ και θα προσπαθήσει να βλάψει τον Ολυμπιακό στο Βελιγράδι. Την προηγούμενη διαβολοβδομάδα οι "ερυθρόλευκοι" την έβγαλαν με 2/2. Για να δούμε τώρα...