Ο Ολυμπιακός πούλησε τρέλα, ευτυχώς σε πιο τρελούς

Ο Ολυμπιακός πήγε να... πουλήσει τρέλα στην πιο τρελή ομάδα της EuroLeague. Και για αυτό κόντεψε ένα δικό του ματς να το χάσει. Όποιος παρακολουθεί τη διοργάνωση, καταλαβαίνει εύκολα ότι ένα σοβαρό σύνολο όπως είναι αυτό του Πειραιά, πολύ δύσκολα μπορεί να ηττηθεί από τη συνήθως χαλαρή και πιστή στο "δυο λαλούν και τρεις χορεύουν" Βίρτους.

Όμως, λίγο η επιπολαιότητα, λίγο η θολούρα όλων, λίγο οι διαιτητές που ήταν τραγικοί και για τις δυο ομάδες, λίγο η έλλειψη ασφαλούς ατόμου να πάρει την μπάλα, έκαναν το ματς θρίλερ. Οι Ιταλοί βρήκαν δυο προσπάθειες για να το στείλουν στην παράταση και ενώ δευτερόλεπτα πριν είχε αποβληθεί ο Τεόντοσιτς και όλα έδειχναν τελειωμένα.

Βεβαίως δεν είναι και το πιο εύκολο να ετοιμάζεσαι για ένα παιχνίδι και ξαφνικά δυο παίκτες σου και μάλιστα κολόνες, να τρέχουν στην τουαλέτα και να χλομιάζουν. Και στο τέλος να χάνεις τον έναν από τους δυο. Η απουσία του Σλούκα φάνηκε σε όλο το ματς, αλλά ήταν καραμπινάτη στα τελευταία λεπτά. Εκεί όπου παίρνει την μπάλα και αν μη τι άλλο, ξέρεις πως είτε έρθει καλάθι, είτε όχι, αν μη τι άλλο τις 99 στις 100 φορές θα έχει γίνει κάτι λογικό.

Ο Ολυμπιακός δεν είχε τον Κώστα και κινδύνεψε. Όμως σε σχέση με το Πριγκιπάτο, όπως θα διαβάσετε και πιο κάτω, διαχειρίστηκε σωστά όλες τις καταστάσεις. Και δεν τιμωρήθηκε από πράγματα που μπορούν να σου κάνουν ζημιά, όπως πχ μια τεχνική ποινή του Μπαρτζώκα ή χαλαρά λει- απ ή κάποιες άμυνες με τα μάτια. Επαναλαμβάνω βέβαια, ήταν "κουτί" και ο αντίπαλος. Γιατί μια ομάδα που δεν έχει την μπασκετική παλαβομάρα των Μπολονέζων, μπορεί και να είχε πετύχει την ζημιά.

Μια σου και μια μου...

Την ώρα που ο αγέραστος και πάντα αδίστακτος Μίλος Τεόντοσιτς, πετύχαινε ένα από τα αγαπημένα του τρελά τρίποντα, η Βίρτους ισοφάριζε στην λήξη του δεκαλέπτου τους Πειραιώτες. Γιατί δίνω έμφαση σε αυτό; Ήταν ένα διάστημα που προσπάθησαν οι δυο ομάδες να μετρήσουν το... μπόι τους.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να είχε βάσανα, αλλά όπως σας έγραψα και πιο πάνω κι όπως λέω συχνά- πυκνά κάθε μεσημέρι στο Show Must Go On live, η συγκεκριμένη ιταλική ομάδα δεν είναι να την εμπιστεύεσαι. Η... τρέλα της, ξεπερνάει κάθε όριο και σίγουρα δεν έχει σύγκριση με άλλον στην διοργάνωση. Αυτό έσωσε στο τέλος και τον Ολυμπιακό που η αλήθεια είναι μπασκετικά του ...σάλεψε και αυτού λίγο.

Οι νταμπλούχοι της χώρας μας μπήκαν καλά, αλλά κάποια προβληματάκια τα απέκτησαν. Πέρα από την απουσία του Σλούκα, την... αρρυθμία του Βεζένκοβ, χρεώθηκε με φάουλ ο Κάναν και το ματς εκεί που έδειχνε να γέρνει στην κόκκινη πλευρά, ξαφνικά απέκτησε χαρακτήρα πυγμαχικής αναμέτρησης.

Τι εννοώ με αυτό; Μπήκαν στην διαδικασία να... χτυπιούνται οι δυο ομάδες, καταφέρνοντας εναλλάξ χτυπήματα στις άμυνές τους. Και ήταν ο Μπαρτζώκας αυτός που σε δυο ταιμ- άουτ φώναξε για να αποκτηθεί ενέργεια στην άμυνα και να σταθεροποιηθεί ο ρυθμός. Όταν γινόταν αυτό, όλα καλά. Όταν όμως οι Ιταλοί έβρισκαν δρόμους άδειους για το καλάθι, τα προβλήματα ήταν αρκετά.

Δεν έγινε... Γαλλία

Τα επιθετικά ριμπάουντ βοήθησαν αρκετά τους παίκτες του Μπαρτζώκα ατο να ανεβάσουν τα ποσοστά τους και να μην τα συγκρίνουν με το Μονακό. Ο Μπαρτζώκας υποχρεώθηκε να βάλει όλους τους παίκτες πλην του Πάπας από νωρίς. Μην σας φαίνεται παράξενο. Όταν λείπει ένας και μάλιστα όχι όποιος κι όποιος, το rotation όχι απλά ταράζεται, αλλά μεταβάλλεται αναλόγως τις ανάγκες.

Στον συσχετισμό ασίστ - λαθών η ομάδα είχε διορθωθεί και κατάφερε και στην άμυνά της, να οδηγήσει σε κακοτοπιές τους Μπολονέζους. Η ομάδα του Σκαριόλο πήρε σκορ από την περιφέρεια, αλλά δεν αποκτούσε σταθερή εικόνα, τα πράγματα ήταν δεδομένο πως θα κοκκίνιζαν.

Το τρίτο δεκάλεπτο όπως τα 'χει καταφέρει ως τώρα ο Ολυμπιακός, είναι τις περισσότερες φορές το πιο κρίσιμο. Εκεί τα διέλυσε όλα στην Λυών, εκεί τα έκανε μαντάρα στο Μονακό, εκεί δεν έπρεπε να το επαναλάβει και στο Παλαμαλάγκουτι. Το ότι υπήρχε προβάδισμα, έχει συνήθως δίπλα του και την ατάκα "σιγά τα ωα". Γιατί πολύ απλά, οι αντίπαλοι την έχουν ρημάξει την ομάδα όταν αυτή ξαναβγαίνει από τα αποδυτήρια. Εκεί πόνταρε και ο Σκαριόλο.

Η μηχανή μπροστά

Και που πόνταρε όμως, δεν πήγε ταμείο. Ο Ολυμπιακός ήταν σωστός σε γενικές γραμμές στο τρίτο δεκάλεπτο και έδειξε να καθαρίζει το ματς στην τελευταία περίοδο. Δεν το... καθάρισε, έγιναν τα τρελά και παλαβά που είδατε και τα οποία καλό είναι να μην επαναληφθούν όλα μαζί.

Δεν πειράζει να κάνεις λάθη. Δεν πειράζει να χάνεις εύκολα... γκολ. Δεν πειράζει να κάνεις χαζά φάουλ. Δεν πειράζει να μην δίνεις την σωστή πάσα. Μπάσκετ είναι, παίζει και ο αντίπαλος. Πειράζει όταν τα κάνεις όλα μαζί και μάλιστα σε χρονικό σημείο που οι παίκτες είναι κουρασμένοι.

Ο Μπαρτζώκας πήγε με πολύ στενό... κύκλο και τελείωσε το ματς. Ο Φαλ κουράστηκε πιο πολύ απ' όλους. Ο Μακ Κίσικ έκανε ένα σωστό, μια πατάτα. Ήθελε πάση- θυσία να 'χει μια νίκη αυτήν την διαβολοβδομάδα η ομάδα και το κατάφερε. Ο Κώστας Παπανικολάου ήταν καθοριστικός στα κρίσιμα διαστήματα.

Πέρα από την άμυνά του, έδωσε πόντους κάθε φορά που ήταν έτοιμοι οι γηπεδούχοι να αντεπιτεθούν. Αν όλα τα παραπάνω που σας έγραψα γίνουν όλα μαζί σε λίγες ημέρες κόντρα στην Ρεάλ, τότε το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό και δυσάρεστο. Όμως δεν θα είναι σίγουρα ίδιος και ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ.

Εκεί θα υπάρχει ο Σλούκας και η διαδικασία στην διατήρηση μιας διαφοράς θα είναι διαφορετική. Όπως διαφορετική θα είναι και η συμπεριφορά όλων. Και για το τέλος άφησα, την... επιστροφή του Βεζένκοβ. Σάσα και ρυθμός συναντήθηκαν ξανά. Μετά το κακό βράδυ στο Μονακό ήρθε η επιστροφή στις λαμπρές εμφανίσεις στην κεντρική Ιταλία. Ο κορυφαίος -ως τώρα- της διοργάνωσης έβαλε την μηχανή μπροστά.