Ο Ολυμπιακός έκανε άλλο ένα βήμα προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος μπάσκετ και αυτό γιατί, την ώρα που έπρεπε να σανιδώσει το γκάζι, το έκανε. Πήρε μια διαφορά ασφαλείας και την κράτησε, απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που ήταν καλύτερος στο πρώτο μέρος, αλλά μόλις του... χάλασε τα μυαλά ο Κάναν, όλα τελείωσαν. Κλασικός τελικός με ένταση.

Με τον Αταμάν πάλι να αποβάλλεται αχρείαστα. Τον Σλούκα να δείχνει την φανέλα του στον κόσμο, τον Κάναν μετά να τον κοροϊδεύει και όλα να κυλάνε με τον κλασικό παλμό των ντέρμπι! Τίποτα δεν μπορεί να παραξενεύει κάποιον που έχει δει αυτούς τους δυο να παίζουν τόσες δεκαετίες τα ίδια παιχνίδια. Όλα αυτό γίνεται και αυτό θα γίνεται. Τέλος πάντων... Επί της ουσίας, ο Μπαρτζώκας μπορεί να 'χει προβλήματα, αλλά είναι πάντα έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. Αυτό δεν χρειάζεται πια να το αναλύσουμε και να σας παιδέψουμε. Οι αριθμοί μιλάνε, τα αποτελέσματα το ίδιο.

Οι "πράσινοι" έχουν πληρώσει την άνεση που είχαν στο πρώτο ματς μέσα στο σπίτι τους, αυτή την άνεση που τους οδήγησε σε μια ...σβηστή ήττα. Πολύ καλύτεροι στο παιχνίδι του ΣΕΦ, αλλά ο Ολυμπιακός δεν ήταν έτοιμος να κάνει χάρες. Το παιχνίδι πέταξε ψηλά σε σκοράρισμα, το δεύτερο ημίχρονο, έγινε ματς Euroleague. Δεν το λες άσχημο αυτό, σε καμία περίπτωση. Δίκαια το πήρε το παιχνίδι ο Ολυμπιακός , ήταν καλύτερος, πιο ήρεμος, έμεινε όρθιος στο καλό διάστημα των "πράσινων" και άντεξε στην τελική τους αντεπίθεση...

Η άμυνα του Αταμάν και Γκος εναντίον όλων

Ο Αταμάν πολύ σωστά ξεκίνησε με τον Μπαλτσερόφσκι. Ο Τούρκος βέβαια πήρε μόνο 4 λεπτά από τον συγκεκριμένο παίκτη, μόνο και μόνο επειδή είναι περιορισμένων δυαντοτήτων για τέτοια ματς. Το σκεπτικό του Τούρκου όμως ήταν λογικό. Να φθαρεί ο Μιλουτίνοβ και να αντέξει όσο περισσότερο ο πράσινος σέντερ πριν μπει ο Λεσόρ. Τελικά 4 λεπτά μόνο και ενώ οι δυο "αιώνιοι" είχαν μπει καλά ως προς το σκοράρισμα. Ο Σλούκας από την μια, ο Πίτερς από την άλλη είχαν αναλάβει να δώσουν το πρώτο σπρώξιμο στους συμπαίκτες τους, σε ένα ματς που ήταν ιδιαίτερο για τους λόγους που διαβάσατε πιο πάνω.

Οι "πράσινοι" πήγαν στα αποδυτήρια με έναν πόντο μπροστά αλλά θα μπορούσαν να κερδίζουν πολύ περισσότερο. Η εικόνα του ματς στο πρώτο μισό ήταν δική τους. Η άμυνα του Αταμάν οδηγούσε σε δύσκολα μονοπάτια την κόκκινη περιφέρεια. Από την στιγμή που ο Γουόκαπ δεν είχε μπει με κεκτημένη ταχύτητα (από τον πρώτο τελικό) και ο Κάναν κλασικά αλλού πατούσε και αλλού βρισκόταν, οι "ερυθρολευκοι" κυριολεκτικά σώθηκαν από τον Γκός. Έχω επισημάνει πολλές φορές την κλάση του συγκεκριμένου, ε, είδαμε και ένα ημίχρονο να παίζει μόνος του.

Κάναν ως συνήθως!

Λίγο Σλούκας, λίγο Λεσόρ, λίγο Γκριγκόνις, ο Παναθηναϊκός έκανε δουλίτσα. Ο Μιλουτίνοβ έπρεπε από την άλλη πλευρά να αντέξει πάλι μόνος, ενώ αν κάτι έπρεπε να ρυθμίσει ο Μπαρτζώκας ήταν η συνολική ένταση της ομάδας του, που ήταν πολύ πιο χαμηλή απ' ότι στην αναμέτρηση του ΟΑΚΑ. Όταν ξεκίνησε το δεύτερο μέρος, ο Κάναν αποφάσισε να εμφανιστεί. Καταλαβαίνω ότι οι μεταπτώσεις του δεν είναι συμβατές για μια ομάδα τέτοιας ταχύτητας, αλλά όπως λέμε τα κάτω του, πρέπει να λέμε και τα πάνω του. Ο Αμερικανός διέλυσε ό,τι υπήρχε μπροστά του και έβαλε... φωτιά στο γήπεδο. Οι Πειραιώτες ξέφυγαν και πλέον ανάγκαζαν τον αντίπαλό τους να πιεστεί.

Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός πρόλαβε να εκμεταλλευτεί καταστάσεις αφού το κόκκινο προβάδισμα ήρθε σχετικά νωρίς. Σε αυτό το επίπεδο μια διαφορά 14 πόντων καλύπτεται αν βγάλεις δυο- τρεις άμυνες και καταφέρεις να εκμεταλλευτείς τα λάθη που θα κάνει ο άλλος. Και οι "πράσινοι" το έκαναν αυτό με τον Μπαρτζώκα να ξαναβάζει τον Γκος και τις δυο ομάδες να μπαίνουν στην τελευταία περίοδο με διαφορά 7 πόντων για τους γηπεδούχους. Στο μισό δηλαδή από εκεί που 'χαν φτάσει λίγα λεπτά πιο πριν...

Τα άγχη τους, τα πάθη τους, τα λάθη τους

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να κυνηγήσει στην τελική ευθεία. Έσφιξε την άμυνά του, έβαλε τρίποντα, ενώ αν είχε ένα μείον ήταν τα λάθη του Λεσόρ. Ο Μπαρτζώκας απάντησε με τρια γκάρντ , Γουόκαπ, Κάναν, Γκος. Το ματς ήταν πόλεμος στο τέλος, αντάξιο του ονόματος των δυο ομάδων. Με πίεση, με διαμαρτυρίες, με σπρωξίματα στις δυο ρακέτες και όλα αυτά γενικά που εμφανίζουν οι "αιώνιοι" όταν φτάνει η σειρά των τελικών. Είτε τα 'χουμε βαρεθεί, είτε όχι, αυτοί θα τα κάνουν.

Ήταν δεδομένο ότι για να κερδίσει κάποιος άνετα θα πρέπει να γίνουν πάρα πολλά. Ο Ολυμπιακός έχτισε μια καλή διαφορά στα μισά του τρίτου δεκαλέπτου και απλά κλήθηκε να την διασφαλίσει. δεν έχει σημασία να πας από το 14 στο... 24. Αρκεί και ένας πόντος. Ισχύει και για τους δυο, που έχουν και το εσωτερικό τους άγχος. Ο ένας να μην αφήσει τον άλλο να χαρεί. Είτε συμφωνείτε, είτε διαφωνείτε, αυτή είναι η μόνη αλήθεια.

Ο Μιλουτίνοβ μέσα σε 48 ώρες έκανε δτο σπουδαία παιχνίδια. Θα πάρει όλο το Σαββατοκύριακο ανάσες. Στο τέλος του ματς είδαμε τον Ολυμπιακό να βάζει μεγάλα σουτ και τον Λεσόρ αμέσως να καρφώνει. Αυτά τα μεγάλα σουτ έφεραν και τον άσο στην αναμέτρηση. Από τα 13 λάθη του ΠΑΟ, τα 5 τα έκανε ο Λεσόρ. Από τα 14 του Ολυμπιακού, τα 4 έγιναν από τον Γκος, αλλά τι να του πεις; Ήταν πολύ κομβικός, όπως και ο Μιλουτίνοβ και ο Παπανικολάου. Ο Λεσόρ έκανε τα λάθη, αλλά είχε και 9/10 δίποντα. Άλλος ήρωας και αυτός, καθ' όλη την διάρκεια της σεζόν...

Μείωση ή τέλος

Η σειρά μεταφέρετε στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ο Παναθηναϊκός την Δευτέρα καλείται να κερδίσει για να μην... σκουπιστεί. Αν το ματς γίνει διπλό, ο Ολυμπιακός θα πάρει άλλο ένα πρωτάθλημα, θα κλείσει η σεζόν και θα μπορεί πιο άνετα ο Σπανούλης να περιμένει ποιοι έχουν διαθεση να παίξουν στην εθνική για το προΟλυμπιακό.

Έχουν το Σαββατοκύριακο για να ηρεμήσουν οι δυο ομάδες, ο Μπαρτζώκας θα προσπαθήσει να ξεκουράσει τους παίκτες του, αλλά να μην τους δει χαλαρούς στο ΟΑΚΑ. Ο Αταμάν από την άλλη, πρέπει να τους πείσει ότι δεν έχει τελειώσει κάτι και τρεις συνεχόμενες νικές μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά δικαίωμα στην ελπίδα έχουν άπαντες. Για να δούμε τι θα γίνει την άλλη εβδομάδα γιατί ξεκινάει και το Euro...