Η Φενέρ όταν ήρθε στην Ελλάδα ήθελε να κάνει το λιγότερο μια νίκη στα δυο ματς. Το πέτυχε και χάρισε το μειονέκτημα στον Ολυμπιακό. Αντιστράφηκαν λοιπόν οι ρόλοι και οι Πειραιώτες πήραν την θέση της. Πήγαν στην Πόλη με τον ίδιο στόχο. Και είχαν το ίδιο αποτέλεσμα. Μια νίκη. Συνεπώς, με 2-2, η σειρά έρχεται ξανά δίπλα στην θάλασσα του Πειραιά. Το Ειρήνης και Φιλίας (όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν) θα κρίνει αν οι νταμπλούχοι της χώρας μας οδηγηθούν στο 12ο Final Four της ιστορίας τους ή αν οι Τούρκοι θα 'χουν καταφέρει από την όγδοη θέση να αποκλείσουν τον πρώτο.

Ο Κώστας Σλούκας είχε καταφέρει με την τρίποντη βόμβα του το βράδυ της Τετάρτης να σκορπίσει τρόμο και απογοητεύση στους χιλιάδες ανθρώπους που πλέον λησμόνησαν τα χρόνια που τον είχαν στην δούλεψή τους. Ο Κώστας ξανάγινε ίδιος με όλους τους αντιπάλους, όπως ήταν κάποτε άλλωστε για τους Ολυμπιακούς που τώρα τον λατρεύουν ξανά. Αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων αθλητών που παίρνουν και δύσκολες αποφάσεις στην καριέρα τους.

Ο Δημήτρης Ιτούδης είχε ξεκαθαρίσει ότι η σειρά δεν θα έληγε επί τουρκικού εδάφους. Έπεσε μέσα (αναγκάστηκε να τα βάλει ακόμη και με γραφικούς φιλάθλους της ομάδας του) και τώρα θα πρέπει να ετοιμάσει τους παίκτες του για πέμπτο ματς. Η αλήθεια είναι, πως ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός, έχει βελτιώσει κατακόρυφα την Φενέρ. Καμία σχέση με την ομάδα που βγήκε όγδοη στον... μαραθώνιο. Ήταν πανέτοιμη στο ΣΕΦ, έχασε στο "τσακ" την τρίτη αναμέτρηση και κέρδισε την τέταρτη. Ο Ολυμπιακός "τα έσπασε".

Είχε τους μπροστάρηδες σε κακό βράδυ, αλλά για να είμαι και δίκαιος, τους εγκλώβισε η Φενέρ. Παρ' όλα αυτά το πήγαν όσο μπορούσαν καλύτερα οι "ερυθρόλευκοι". Θα γίνει μάχη στον πέμπτο αγώνα και το καταλαβαίνετε όλοι. Και εκεί το τοπίο θα είναι ερυθρόλευκο. Τον έχει στείλει κι άλλες φορές σε Final Four η έδρα του τον Ολυμπιακό, να δούμε αν ξαναγίνει...

Άμυνες για διδασκαλία!

Ο τέταρτος αγώνας ήταν κλειστός και αγχωτικός. Το πρώτο μέρος κύλησε με μια πίεση που δεν είχαν εμφανίσει οι μονομάχοι στα προηγούμενα τρία ματς, αλλά όσα και να συμβούν στα προημιτελικά της EuroLeague έχουν την λογική τους.

Πρώτα απ' όλα αυτό που πρέπει να επισημάνω, είναι, πως οι άμυνες άγγιξαν το τέλειο. Μπράβο και στους προπονητές, αλλά και στην διάθεση των ομάδων. Δεν είναι εύκολο να περιορίσεις την Φενέρ στο σπίτι της, αλλά ούτε και να βάλεις φρένο σε Σλούκα και Βεζένκοβ.

Ο Ολυμπιακός το δούλεψε εξαιρετικά και ο Μπαρτζώκας είδε τα πλάνα του να "σπάνε" μόνο από τον Έντουαρντς ο οποίος όμως είναι -με την καλή έννοια- τσαρλατάνος, βγαίνει εκτός συστημάτων και σε πληγώνει με το παιχνίδι του που είναι πάντα εκτός ορίων ομάδας. Από την άλλη ο Ιτούδης, έβαλε τον Χέιζ-Ντέιβις να περιορίσει τον Βεζένκοβ. Και αμόλησε τον Πιέρ στον Σλούκα, φέρνοντας πάντα δεύτερο παίκτη σε βοήθεια.

Ο Κώστας υποχρεώθηκε να βγάζει μπάλες στις απέναντι πλευρές του γηπέδου, αλλά όσο καλά σουτ και να έγιναν από τους συμπαίκτες του, στόχο δεν βρήκαν. Αυτό ήταν το θέμα για τον Ολυμπιακό. Θα μπορούσε να περάσει στο Final Four από το τέταρτο ματς αρκεί να υπήρχε η σύνδεση με το αντίπαλο καλάθι.

Το 32-33 του ημιχρόνου, ήταν αντιπαθέστατο για τους λάτρεις του θεάματος, αλλά θα το επαναλάβω για χιλιοστή φορά, μιλάμε για προημιτελικά στην EuroLeague και όχι ένα απλό ματσάκι για να το ευχαριστηθούν αυτοί που παίζουν και να το απολαύσουν αυτοί που βλέπουν...

Πιέρ - ΜακΚίσικ: Άσος

Το πόσο αγχωτικό ματς ήταν. Το πόσο πιέζονταν άπαντες στο μακράν χειρότερο μέχρι τώρα σε θέαμα (αλλά who cares?) παιχνίδι των playoffs, φάνηκε στην τρίτη περίοδο. Ένα 16-16 επιμέρους σκορ με πολύ... αίμα. Ο Κάναν κράτησε τον Ολυμπιακό και ο Γκούντουριτς την Φενέρ.

Πραγματικά δεν υπήρξε κάτι άλλο για να συζητήσουμε. Ήταν δεδομένο πως πάλι κάποια μεγάλα σουτ θα όριζαν την μοίρα. Ή θα πήγαινε Κάουνας η ελληνική ομάδα ή θα ξαναρχόταν στην χώρα μας η τουρκική. Ο Χέιζ-Ντέιβις "κόλλησε" δυο συνεχόμενα τρίποντα και εκεί που ήταν ο άνθρωπος που εξαφάνιζε τον Σάσα, έγινε αυτός που έβαλε... μπουρλότο στο γήπεδο της Φενέρ. Τα μεγάλα σουτ που σας έγραψα. Απλά ο Αμερικανός τα έβαλε νωρίς. Δεν τον ακολούθησαν οι συμπαίκτες του και ο Ολυμπιακός το εκμεταλλεύτηκε. Πήρε μικρά πράγματα από αρκετούς.

Και αυτό πάντα έχει σημασία. Ο Πίτερς έδωσε. Ο ΜακΚίσικ έδωσε και μάλιστα το έκανε, όταν η ομάδα έδειξε να κολλάει στην επίθεση. Ο Σακίλ πήρε μπάλες, πάτησε το προσωπικό του γκάζι, άφηνε πίσω οποιονδήποτε προσπαθούσε να τον περιορίσει και τελείωνε τις φάσεις. Βέβαια το παράκανε και αισθάνθηκε την ανάγκη να πάρει το ματς ολομόναχος κάτι που δεν μπορεί να κάνει. Άσχετα αν το πάλεψε όσο μπορούσε ο ίδιος...

Το σημαντικό επίσης, ήταν πως οι "ερυθρόλευκοι" είχαν φέρει την πίεση και το ψυχοπλάκωμα στην πλευρά των γηπεδούχων. Έπαιζαν κυριολεκτικά την ζωή τους και θα έπρεπε να κάνουν αρκετά για να γλιτώσουν. Ο Καλάθης ανέλαβε να κυνηγήσει με μανία τον Σλούκα και την ίδια ώρα, έψαχναν τα σουτ που θα τους έδιναν και πάλι ανάσες.

Οι αλλαγές στην άμυνα του Ολυμπιακού βοήθησαν την ομάδα του Ιτούδη και κυρίως τον Πιέρ, που τα βρήκε αυτά τα σουτ και τα έβαλε. Έβαλε τρία τεράστια τρίποντα στο τελευταίο πεντάλεπτο και κέρδισε τις εντυπώσεις από τον ΜακΚίσικ!

Και τώρα ΣΕΦ!

Έγινε λίγο προσωπικό το θέμα στο τέλος και η Φενέρ είχε περισσότερους. Επαναλαμβάνω, μόνος του ο ΜακΚίσικ δεν μπορούσε να κερδίσει. Οι Τούρκοι "κλείδωσαν" τους καλούς παίκτες της ελληνικής ομάδας και έβαλαν αυτομάτως υποθήκη νίκης. Αυτή είναι η αλήθεια παρά την προσπάθεια του Ολυμπιακού.

Βλέπουμε μια πολύ όμορφη σειρά, καταλαβαίνω ότι αυτό που έχει σημασία είναι να περάσει η ελληνική ομάδα, αλλά οφείλω να γράψω πως και οι δυο αυτές ομάδες προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν. Και μπράβο του. Τα λέμε μετά τον πέμπτο αγώνα...

Δείτε το LIVE από την Πόλη: