Αυτή η βραδιά δεν ήταν για φοβερή και τρομερή κριτική. Ο Ολυμπιακός έζησε την κατάκτηση του 47ου πρωταθλήματος. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες. Ή μάλλον όχι τόσο λεπτομέρειες. Σοβαρά πράγματα είναι, που θα πρέπει να συζητηθούν στα επόμενα 24ωρα. Θεωρώ εξάλλου, ότι η διοίκηση της ομάδας έχει πάρει τις αποφάσεις της. Ο Πέδρο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές του, κατέκτησαν ουσιαστικά το πρωτάθλημα πριν καν φύγει το 2021. Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι έλαμψε η ομάδα το 2022. Κάθε άλλο. Περισσότερο προβλημάτισε, παρά πρόσφερε θέαμα. Όμως η δουλειά έγινε και για να προλάβω όσους πείτε -λογικά- ότι "δεν υπήρχαν οι άλλοι", να συμπληρώσω απλά, ότι αυτό ούτε αφορά, ούτε ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό.

Δεν είναι απλό να κατακτάς 47 πρωταθλήματα. Δεν είναι απλό να χτίζεις μια αυτοκρατορία. Δεν είναι από τις τρεις τελευταίες δεκαετίες να είσαι απόλυτος ποδοσφαιρικός ηγεμόνας. Και αυτό έπρεπε να γιορταστεί. Πολύ σωστά αν θέλετε τη γνώμη μου, όσοι πήγαν στο "Καραϊσκάκης" ασχολήθηκαν αποκλειστικά και μόνο με την απόλαυση της στιγμής. Διασκέδασαν, τραγούδησαν, έζησαν την φιέστα. Τα πρωταθλήματα είναι ξεχωριστά. Δεν έχεις συμβόλαιο με το να τα παίρνεις. Συνεπώς δεν έχεις και δικαίωμα να γκρινιάζεις όταν έρχεται η 'μέρα να το ζήσεις.

Και αυτό το επέβαλλε όλος ο οργανισμός στον εαυτό του. Πολύ σωστά έπραξε. Διοίκηση και κόσμος, έκαναν μπόλικη υπομονή τις τελευταίες εβδομάδες. Οι χαρές λίγες. Ο προβληματισμός έντονος. Αλλά την κούπα έπρεπε να την χαρούν. Για όλα τα υπόλοιπα και όσα... ξενέρωτα τους πρόσφεραν προπονητής και παίκτες, έρχεται η ώρα για να γίνει το ταμείο και να αναληφθούν όλες οι ευθύνες. Τόσο απλά...

Ερασιτεχνική αντίδραση

Επειδή έγινε και ένα παιχνίδι, να πω δυο λογια. Πριν καλά- καλά καταλάβει κάποιος τι θα συνέβαινε στο γήπεδο, ο ΠΑΟΚ πήρε το προβάδισμα. Με μια φάση που και πάλι τα ακραία μπακ των πρωταθλητών είχαν... ερασιτεχνική αντίδραση. Ο Ρέαμπτσουκ είδε απέναντί του με την μπάλα τον Ζίβκοβιτς και άρχισε να κάνει πίσω βήματα. Ο Σέρβος έβγαλε σέντρα και ο Σοάρες άφησε τον Ανδρούτσο να ζητάει (!) οφσάιντ, πετάχτηκε μπροστά από τον Τζολάκη και ...αυτό ήταν.

Το παιχνίδι πήρε από πάρα- πάρα πολύ νωρίς μια συγκεκριμένη μορφή. Οι γηπεδούχοι να ψάχνονται γυρνώντας το τόπι και οι φιλοξενούμενοι να μαζεύονται και να γυρεύουν το ανοιχτό γήπεδο. Το βρήκαν κάποιες φορές χωρίς να διαπλασιάσουν τέρματα, ενώ από την άλλη ο Ολυμπιακός έφερε μπάλες στην περιοχή και έκανε λίγο θόρφυβο με τον Ροντρίγκες. Ο ΠΑΟΚ είχε δυο ζώνες άμυνας. Ήταν κοντά η μια με την άλλη. Δούλευε καλά ο Λουτσέσκου την ομάδα του στον άξονα. Από δεξιά οι "ερυθρόλευκοι" ήθελαν να δουλέψουν και από στημένες μπάλες όπου οφείλω να ομολογήσω ότι ο Κούντε εκτελεί καλύτερα από τον Καρβάλιο.

Τυπική διαδικασία...

Ο Πορτογάλος δεν έχει κανένα θέμα όμως να εκτελέσει στην αντίπαλη περιοχή, ειδικά να πάρει μια όμορφη "γεμάτη" μπάλα. Ο Ανδρούτσος , πήρε το αίμα του πίσω στην ισοφάριση. Ο Ολυμπιακός ξαναχτύπησε δεξιά και αυτή την φορά το βρήκε το γκολ. Μπορεί το παιχνίδι για την βαθμολογία του Ολυμπιακού να μην άλλαζε κάτι, όμως για όλα τα υπόλοιπα ήταν σημαντικό. Ακόμη και για το ότι ο κόσμος πήγε στο γήπεδο να δει την 47η πρωταθληματική κούπα. Γιατί να δουν άλλη μια ήττα "καπάκι" μετά από αυτή με τον Παναθηναϊκό;

Τελικά δεν είδαν ήττα, δεν είδαν και νίκη βέβαια. Ο κόσμος λαχταρούσε την απονομή, υπήρχαν πάρα πολλά παιδάκια που απολάμβαναν τις στιγμές και έμεναν μακριά από την βαθυστόχαστη ποδοσφαιρική ανάλυση και έτσι δυο κουρασμένες ομάδες, οδηγήθηκαν προς την λήξη της αναμέτρησης. Ο ένας θα σκεφτεί τις διακοπές και ο άλλος τον τελικό κυπέλλου. Το καλοκαίρι, έχουν να κάνουν αρκετά.

Η φιέστα ήταν αναγκαία

Η γιορτή που ακολούθησε ανέδειξε για άλλη μια φορά όλο αυτό που πρεσβεύει ο Ολυμπιακός. Η παρουσία όλων των τροπαίων είναι η καλύτερη κίνηση που κάνει κάθε φορά το σωματείο φροντίζοντας να θυμίσει σε όλους, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του, ποιο είναι και πως έχει η ιστορία του. Πολλά συγχαρητήρια στην ΠΑΕ Ολυμπιακός για την γιορτή, για το πρόγραμμα- αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. Για τα τραγούδια. Η απονομή ήταν για όλους. Πολλοί δεν έχουν θέση στην ομάδα και το φρόντισαν αυτό με την συμπεριφορά τους το τελευταίο τρίμηνο. Μπορεί και κάποιοι που δεν έχουν θέση, να μείνουν.

Ε, δε γίνεται εδώ που τα λέμε να φύγει και το 90%. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης όμως, μάλλον είναι έτοιμος. Η στάση του το έχει φανερώσει. Μίλησε μια φορά, περίμενε να δει αποτελέσματα και τώρα είναι έτοιμος να δώσει ο ίδιος την δική του συνέχεια. Για μια Αυτοκρατορία που θέλει -και πρέπει- να... θυμώσει ξανά. να γυαλίσουν τα μάτια. Να υπάρχει δίψα. Να εμφανίσει και πάλι το DNA της πρός όλες τις κατευθύνσεις. Γιατί οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού θα κάνουν -λογικά- κάτι πολύ σωστό. Θα δυναμώσουν. Συνεπώς, δεν έχει κανέναν λόγο η ομάδα του Πειραιά να μην κάνει το ίδιο. Να γεμίσει από δύναμη, νιάτα, ταχύτητα, αντοχές, τρεξίματα. Να γεμίσει από κανονικό Ολυμπιακό...

Στην Game Night του Σαββάτου, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ σχολίασαν την ασύλληπτη ανατροπή Ευρώπης του Άρη επί της ΑΕΚ, τον ήρωα Τσιμίκα που έδωσε το Κύπελλο στη Λίβερπουλ, τον... Panathinaikos και τη φιέστα του Ολυμπιακού: