Ο Ολυμπιακός του "ό,τι ώρα θέλω νικάω" και το Περιστέρι του καπετάν Βασίλη

Και κάπως έτσι φτάσαμε στον τελικό του Final Eight! Από την μια ο ασταμάτητος Ολυμπιακός, από την άλλη, ο αντίπαλος που για συναισθηματικούς λόγους δεν θα ήθελαν να έχουν στο λιμάνι. Όμως ο Βασίλης Σπανούλης και το φετινό Περιστέρι, έχουν όρεξη για μεγάλα πράγματα. Μια ομάδα γεμάτη μπάσκετ. Με τον Ανδρέα Πολέμη και τον Γιώργο Πανταζόπουλο διοικητικά, ένα σωρό ανθρώπους που σημάδεψαν το άθλημα να κάθονται στον πάγκο και όρθιο τον μεγαλύτερο μπασκετμπολίστα της Ευρώπης για κάποια χρόνια.

Κυρίες και κύριοι η ομάδα των Δυτικών Προαστίων θα βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικό και θα ήταν τεράστια ευτυχία για αυτούς τους ανθρώπους να πάρουν την κούπα. Όμως απέναντί τους, θα βρεθεί μια ομάδα που έχει αφήσει άφωνη την Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός στον ημιτελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό, έκανε και μια άλλου είδους επίδειξη. Δείχνει ότι μπορεί να κερδίσει ό,τι ώρα γουστάρει. Και για να μην φανεί κάπως όπως το γράφω, το "γουστάρει" έχει να κάνει με το πότε θα αποφασίσει να παίξει κανονικά.

Το μπάσκετ του Μπαρτζώκα είναι προϊόν ανάλυσης. Το λέει το μεγαλύτερο ποσοστό του μπασκετικού κόσμου. Η ομάδα του Πειραιά ήταν κάκιστη στο πρώτο μέρος, απέναντι σε έναν εξαιρετικό Παναθηναϊκό. Και αρκούσε το τρίτο δεκάλεπτο για να αλλάξουν τα πάντα. Και να γίνουν όλα αυτά που δεν έγιναν σε 20 λεπτά.

Άλλη αρχή...

Πώς έγιναν όλα ; Ήταν το πιο ισορροπημένο ημίχρονο των "αιωνίων". Για τον Παναθηναϊκό ένα ήταν το κακό. Έδειχνε τόσο καλός, προσεκτικός και μετρημένος και πήγε στα αποδυτήρια κερδίζοντας με 5 πόντους. Ίσως να φαίνεται παράξενο όπως το γράφω, αλλά η διαφορά θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη.

Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν να αντιμετωπίσουν πρώτα από τον αντίπαλό τους, τον κακό εαυτό ορισμένων παικτών. Ο Γουόκαπ δεν μπήκε καλά, το ίδιο και ο Κάναν επιθετικά. Ο Παπανικολάου έκανε γρήγορα δυο φάουλ και αυτό ήταν ζήτημα, αφού απόντος Πίτερς ο Κώστας είχε χρεωθεί και την μίνι μετακόμιση στο "4", κάτι που έγινε για κάποια λεπτά.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε άστοχα και είχε απέναντί του μια πολύ προσεκτική ομάδα, που άσχετα σε τι κατάσταση βρίσκεται και πόσο την "μαλώνει" και ο ίδιος ο κόσμος της, μπήκε πανέτοιμη για να δώσει το παιχνίδι της χρονιάς. Κανείς δεν μπορεί να πει λέξη για την προσέγγιση του παιχνιδιού από τον Ράντονιτς και τους παίκτες του.

Έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν. Την ομαδικότητα την έδειξαν από την αναμέτρηση με τον Κολοσσό. Επίσης, ο Σέρβος κόουτς μπορεί να ακούει τόσα, αλλά απέναντι στους Ροδίτες έπαιξε με το ρολόι, επένδυσε στην φρεσκάδα και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού, την είχε σε τεράστιο βαθμό.

Κάναν- μπουρλότο!

Ο Ολυμπιακός μπλοκαρίστηκε σε όλα τα σημεία του ματς, εκτός από ένα. Τον ασταμάτητο Βεζένκοβ που επαναλαμβάνω δεν έχει αντίπαλο σε όλη την Ευρώπη. Είναι ο... Χάλαντ του μπάσκετ. Σκοράρει όπως θέλει, όποτε θέλει. Όλα τα παραπάνω ίσχυσαν λοιπόν μέχρι να "πάρει φωτιά" ο Κάναν, να μπει σκληράδα και στην κόκκινη πλευρά (γιατί στο πρώτο μέρος σθένος είχαν μόνο οι "πράσινοι").

Ο Αμερικανός έβαλε το... μπουρλότο (χειρότερο από αυτό που αναφώνησε η Σαπφώ Νοταρά στην κλασική ελληνική ταινία) και ακολούθησαν οι συμπαίκτες του. Ο Παναθηναϊκός έχει περάσει κάμποσα και η ψυχολογία των παικτών του, ακροβατεί σε ένα σχοινί.

Μόλις λοιπόν πήρε μπροστά ο Ολυμπιακός, οι "πράσινοι" άρχισαν να βλέπουν το καλάθι σαν την τρύπα της βελόνας. Ο Γουόκαπ με τον Μακ Κίσικ ήταν σε κακό επιθετικό βράδυ, αλλά τι πρέπει να πουν οι Παναθηναϊκοί για τον Μπέικον; Η στατιστική του ήταν ίσως η χειρότερη φετινή για τον ίδιο. Από την άλλη, ο Παπαναικολάου οργίασε και οι "πράσινοι" στα τελευταία λεπτά έκαναν ό,τι να 'ναι απέναντι στην κόκκινη πανίσχυρη άμυνα.

Οι Πειραιώτες έφτασαν στο 11- 0 απέναντι στον "αιώνιο" αντίπαλό τους και το ματς έμοιαζε λίγο με τον περσινό ημιτελικό. Μόνο που τότε, το "τριφύλλι" είχε αντέξει πολύ περισσότερο, έχοντας παράσταση νίκης μέχρι και το 32' της αναμέτρησης. Ακόμη και οι εντάσεις που δημιουργήθηκαν (φυσιολογικό για τέτοια ματς) και όλες οι στιγμές "εκρήξεων" ήταν υπέρ της καλύτερης ομάδας. Ο Παναθηναϊκός το πήγε λάου- λάου στην αρχή και του βγήκε. Μόλις ο Κάναν έβαλε... φωτιά στα Δυο Αοράκια ο Ράντονιτς και οι παίκτες του λύγισαν.

Ένας εισιτήριο, ένας χειροκρότημα

Στον πρώτο ημιτελικό, δικαιώθηκαν όσοι είχαν ποντάρει ότι το Περιστέρι ξεκινούσε λίγο πιο μπροστά από την ΑΕΚ. Ωστόσο, αυτό έγινε με πολύ μακρινό τρόπο από τον αρχικά υπολογισμένο. Η Ένωση απέσπασε άφθονο χειροκρότημα και το άξιζε.

Μπορεί απέναντι στον Πανιώνιο να έχασε τις εντυπώσεις, αλλά το απόγευμα του Σαββάτου, ήταν καλύτερη στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς χάνοντας τον έναν παίκτη μετά τον άλλο. Η πιο άτυχη ομάδα του τουρνουά σε θέματα τραυματισμών. Και παρ' όλα αυτά πάλεψαν. Ο Κατζούρης θεωρώ ότι φοβήθηκε -κακώς- να πάρει ρίσκα στο τέλος. Και το πλήρωσε.

Την ώρα που ο Φρανσίσκο "τρελάθηκε", η ΑΕΚ συνέχισε να παίζει με ένα στυλ που εξυπηρέτησε τον Σπανούλη. Κατανάλωση χρόνου με κουραστικές ντρίμπλες αναζήτησης... πετρελαίου και καθυστέρηση εισόδου παικτών όπως ο Παπαδάκης που είναι αδίστακτος και απειλεί από απόσταση.

Η κούραση στα "κιτρινόμαυρα" κορμιά, έδωσε έξτρα δυναμική στην ομάδα των δυτικών προαστίων και έτσι πήρε το εισιτήριο. Ο Σπανούλης μπορεί να έχει παράπονα από τους παίκτες του, αλλά την ίδια ώρα οι "κυανοκίτρινοι" στην πρώτη σεζόν τους με ένα δυναμικό σχήμα σε διοίκηση, προπονητικό τιμ και ρόστερ, φτάνουν στον τελικό του κυπέλλου. Δεν γίνεται να μην το πεις επιτυχία...

Κανόνες τελικού...

Στο ματς πρωταθλήματος στο Περιστέρι, οι γηπεδούχοι τότε δυσκόλεψαν όσο δεν πήγαινε τον Ολυμπιακό , ο οποίος κέρδισε με μπάζερ - μπίτερ του Γκουόκαπ. Ένα τελικός είναι αλλιώς. Οι Πειραιώτες έχουν παίκτες πολύ πιο έμπειρους που μπορούν να αντέξουν το 3/3 παιχνίδια και φυσικά φτάνοντας στον τελικό δεν μπορούν να δουν κάτι διαφορετικό από την κούπα.

Αυτό το ξέρει εξάλλου και ο επι χρόνια αρχηγός τους, που θα είναι αντίπαλος προπονητής. Οι "κυανοκίτρινοι" έφτασαν στο τέλος του δρόμου, αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να απολαύσουν κάθε δευτερόλεπτο και να πολεμήσουν για κάθε φάση. Από την άλλη, κάθε Ολυμπιακός θα χαμογελάσει αν δει τον Σπανούλη να κατακτά κούπα, αλλά για κάθε Ολυμπιακό δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω από τον... Ολυμπιακό.

Μη χάσετε τη Game Night μετά από τους ημιτελικούς του Κυπέλλου Ελλάδας ΟΠΑΠ.