Ο Ολυμπιακός βίωσε ξανά την προδοσία της άμυνας από την επίθεση και ο Μούσα έζησε το όνειρό του
Ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να κερδίσει ένα ματς που το έφερε στην απόλυτη διεκδίκηση και στα μέτρα του. Η Ρεάλ δεν οργίασε, αλλά έκανε την δουλειά της και οι "ερυθρόλευκοι" περιμένουν Γουίλιαμς-Γκος, Πετρούσεβ, Μήτρου-Λόνγκ για να μάθουν και οι ίδιοι πού μπορούν να φτάσουν. Γράφει ο Παντελής Διαμαντόπουλος.
Ένα μικρό παιδί πριν κάποια χρόνια ήρθε στην Ελλάδα, έψαξε μπασκετική στέγη, φωτογραφήθηκε μονάχο του στα αποδυτήρια του ΣΕΦ, όπου είχε τρελό όνειρο να παίξει για τον Ολυμπιακό. Αυτό δεν συνέβη ποτέ, τα χρόνια πέρασαν και τελικά έγινε σούπερ παίκτης, έχει παίξει πολλές φορές στο ΣΕΦ και την βραδιά της 5ης Δεκεμβρίου ήταν και ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Ο Τζάναν Μούσα σημείωσε όλους αυτούς τους πόντους που είχε ανάγκη η ομάδα του για να "καθαρίσει" στο Ειρήνης και Φιλίας. Δεν ήταν μόνος. Ο Χεζόνια έβγαλε ντάμπλ-ντάμπλ, ενώ τρομερά αθόρυβη δουλειά έκανε και ο Ντεκ. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να περιμένει δυο κανονικούς παίκτες που έχει, τον Γουίλιαμς-Γκος και τον Πετρούσεβ και να δει ταυτόχρονα και τι θα πάρει από τον Μήτρου-Λόνγκ.
Αυτή η αναμονή έχει και μπασκετική λογική και δεν μοιάζει με το "λείπει ο ΜακΚίσικ" ο οποίος έχει ένα φιλότιμο ατελείωτο, αλλά το παιδί δεν μπορεί να γείρει την πλάστιγγα σε καμία ζυγαριά. Για να σας προλάβω, ναι ο Γουίλιαμς-Γκος και ο Πετρούσεβ μαζί μπορούν να το κάνουν και εκεί θα δούμε και την πραγματική εικόνα της ομάδας του Πειραιά. Με δυο λόγια, θα μπει το '24 για να καταλάβουμε το... ταβάνι του Ολυμπιακού.
Έτσι είναι όταν το καλοκαίρι αποτυγχάνεις και ισχύει για όλα τα κλάμπ σε όλα τα αθλήματα. Τουλάχιστον στην αναμέτρηση με την "βασίλισσα" ο κόσμος χόρτασε διεκδίκηση μέχρι το τέλος. Η σκληράδα ανασταλτικά δεν θα φύγει ποτέ από το λιμάνι και χάρη σε αυτή, όλοι λένε καλά λόγια. Όμως το θέμα είναι πότε θα εμφανιστούν και αυτοματισμοί (και αρκετοί μάλιστα) ώστε παιχνίδια που η αμυνα στα φέρνει στα μέτρα σου, η επίθεση να στα κερδίζει. Τόσο απλά...
Πάντα υπάρχει εξήγηση...
Ο Ολυμπιακός στάθηκε καλά στην αρχή γιατί πολύ απλά η άμυνά του πληγώθηκε μόνο από δυο πράγματα. Κάποια τρίποντα και τον Ταβάρες. Την ίδια ώρα, οι Μαδριλένοι πάθαιναν κάτι όχι ιδιαιτέρως συνηθισμένο για την άμυνά τους. Είχαν φάει καλάθι απ' όλους όσους έβαλε ο Μπαρτζώκας στο ματς. Πλην του Κάναν που βγήκε νωρίς με δυο φάουλ. Όλο αυτό το σκηνικό διήρκησε αρκετά στο πρώτο μέρος όπου η Ρεάλ είχε την εικόνα της καλύτερης ομάδας, αλλά έπαιζε συνεχώς με την φωτιά.
Ο Μπαρτζώκας αναγκαστικά -απουσίες βλέπετε- χρησιμοποίησε και πεντάδες που σκόραραν με... αίτηση. Ο Φάλ ζητούσε μπάλες να "παίζει" τον Πουαριέ, αλλά δεν τις έπαιρνε. Οι Ισπανοί έπαιζαν under τον ΜακΚίσικ για να του δίνουν το σουτ και γενικά πλην του Γουόκαπ και του Λαρεντζάκη που υποχρεώθηκαν ακόμη και να... εκβιάσουν προσπάθειες, οι άλλοι δεν απειλούσαν σταθερά.
Θα πείτε σωστά και η Ρεάλ πως δεν τα εκμεταλλεύτηκε; Εδώ οι απαντήσεις είναι εύκολες. Ο Τσους Ματέο άφησε πολύ ώρα στον πάγκο τον Ταβάρες. Με τον ψηλό από το Πράσινο Ακρωτήρι μέσα στο γήπεδο οι καταστάσεις ήταν ζόρικες. Επίσης, στα λεπτά που ο Ολυμπιακός δεν έβαζε... γκολ, άφησε τον Αλοθέν με την μπάλα στα χέρια και ο μικρός ήταν εύκολος "μεζές" για την κόκκινη άμυνα. Χεζόνια και Γιούλ από μόνοι τους δεν μπορούσαν να ξεχειλώσουν διαφορά και έτσι πήγαν με + 1 στα αποδυτήρια...
Σκυλομαχία και σκιάχτρο!
Σε σχέση με αυτά που είδαμε στο μισό παιχνίδι, ήταν δεδομένο ότι πολλά θα άλλαζαν στην συνέχεια. Ο Κάναν ας πούμε θα μπορούσε να 'χε μπει λίγο και στο δεύτερο δεκάλεπτο, ωστόσο, ο Μπαρτζώκας τον αμόλησε με το που ξεκίνησε το δεύτερο μέρος για να πάρει πραγματάκια και να ταλαιπωρήσει και τον Καμπάτσο στην άμυνα του Αργεντίνου.
Η αλήθεια είναι ότι αν το παιχνίδι ήταν 100% σκυλομαχία, η ελληνική ομάδα θα'χε πολλές περισσότερες πιθανότητες από ένα καθεστώς όμορφου και σετ παιχνιδιού. Οι διαιτητές έδωσαν αρκετά φάουλ, το ματς είχε διακοπές, βολές και γενικά ήταν αναμέτρηση ομάδων που πάσχιζαν για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά.
Ο Μούσα για τον οποίο σας έγραψα στον πρόλογο ήταν αυτός που αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, με τον Χεζόνια πάντα να σιγοντάρει. Και μην ξεχνάμε ότι η "βασίλισσα" εμφανίστηκε χωρίς Γιαμπουζέλε και Ροντρίγκεθ. Βέβαια αν αραδιάσουμε απουσίες, του Ολυμπιακού έτσι όπως χτίστηκε, ήταν πολύ πιο σημαντικές. Το μεγαλύτερο παράσημο για τους Πειραιώτες σε αυτό το ματς, ήταν, ότι και το έψαξαν αδιάκοπά και το διεκδίκησαν με φιλότιμο και όχι με έπαρση.
Αν και εδώ που τα λέμε, πως να έχεις έπαρση με την πορεία ως τώρα κόντρα σε μια πολύ πιο έτοιμη και καλύτερη φέτος (μέχρι τώρα) ομάδα; Επίσης, δεν θέλω να το αφήσω εκτός άρθρου: Αντίθετα με προηγούμενες αναμετρήσεις απέναντι στην Ρεάλ, οι "ερυθρόλευκοι" δεν δίσταζαν να πάνε κατά πάνω στον Ταβάρες. Ναι, τις περισσότερες φορές το σκιάχτρο ήταν έτοιμο, αλλά άλλο να σε υπολογίζει ότι θα πας και άλλο να σε βλέπει να γυρνάς μπάλα λες και παίζεις... χάντμπολ όπως το είδαμε στον τελικό του Κάουνας.
Τα... παραπάνω
Ο Μπαρτζώκας πήγε με Γουόκαπ-Λαρεντζάκη-ΜακΚίσικ-Παπανικολάου-Φάλ όταν η μπάλα βάρυνε. Όταν έπρεπε να βρει ισορροπία και στις δυο μεριές του παρκέ, απλά εκείνη την ώρα, χάθηκαν σουτ. Και ήταν ο Πίτερς με τον Κάναν που θα'πρεπε να το σώσουν. Δεν το έκαναν, ο Κάναν έφαγε τάπα από τον Ταβάρες στην φάση που -ίσως- έκανε μπουρλότο το γήπεδο και όλα έληξαν.
Χάθηκαν τα... κάτι παραπάνω που πρέπει να μπουν για να πάρεις έναν τέτοιο αγώνα. Και πραγματικά ο Ολυμπιακός ηττήθηκε από την Ρεάλ γιατί δεν έβαλε τα ...παραπάνω. Το πήγε καλά το ματς, όμως γνωρίζουν στον Πειραιά, ότι το να πας απλά καλά, δεν είναι αρκετό όταν ο αντίπαλός σου είναι φορτσάτος. Το ίδιο πάθαιναν και οι αντίπαλοι των "ερυθρόλευκων" πέρυσι, όταν σε κάποια ματς απέδιδαν καλά, όμως ο Ολυμπιακός τους κατάπινε.
Η συνέχεια είναι ξανά ΣΕΦ με τον πρώην προπονητή της Ρεάλ, τον Πάμπλο Λάσο και την Μπάγερν η οποία μπήκε στην διοργάνωση με πιο πολλά όνειρα από κάθε άλλη σεζόν...
