Ο πήχης δεν ήταν χαμηλά ποτέ. Όταν το περασμένο καλοκαίρι, Αγγελόπουλοι (γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί δεν θα υπήρχε και το υλικό για το οποίο πηγαίνει ο κόσμος γήπεδο), Μπαρτζώκας και παίκτες όρισαν ως πρώτο και κύριο στόχο την απλή πρόκριση στα πλέι-οφ, κάποιοι τους χαρακτήρισαν διστακτικούς. Όμως δεν ήταν έτσι. Γνώριζαν πολύ καλά και γιατί το έλεγαν και γιατί το ένιωθαν.

Βλέπετε, μετά από ένα μεγάλο διάστημα που ο covid έκανε κουμάντο στον πλανήτη, τα νερά ήταν αχαρτογράφητα. Και στην περίπτωση του μπασκετικού Ολυμπιακού ακόμη περισσότερο, όταν υποχρεωνόταν να αρχίσει μια καινούργια προσπάθεια χωρίς τον μεγάλο του αρχηγό, τον Βασίλη Σπανούλη. Κυρίες και κύριοι, όχι απλά αυτή η ομάδα πέρασε στα πλέι-οφ της κορυφαίας μπασκετικής (σε επίπεδο συλλόγων) διοργάνωσης του πλανήτη μετά το ΝΒΑ, αλλά πήρε τελικά και την δεύτερη θέση στον φοβερό και τρομερό μαραθώνιο.

Τα κοντέρ... δικά του

Στον Ολυμπιακό δεν χαρίστηκε κάτι. Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας δεν άλλαξε πολλά από τη δική του ζωή. Βόλεψε άλλους, ενόχλησε άλλους, ο Ολυμπιακός όμως από την αρχή ως το τέλος όριζε την μοίρα του. Μόνος του τα έκανε... θάλασσα, μόνος του οργίαζε στο παρκέ! Η κατάληξη πλέον γνωστή: δεύτερος.

Με μια μόνο ήττα στο κάστρο του (θα πω πιο κάτω για αυτό), 13- 1 δηλαδή και 7-10 μακριά από αυτό. Στην επίθεση τέταρτος πίσω από Έφες, Μονακό, Μπάρτσα. Τρίτος στην άμυνα πίσω από Μιλάνο και Φενέρ. Τα κοντέρ έγιναν δικά του, δίχως να τα υπολογίζει και πολύ. Δίχως να τους δίνει σημασία. Γιατί η ομάδα είχε άλλα θέματα να λύσει , ειδικά τον πρώτο καιρό.

Ο Μπαρτζώκας είχε μεγαλύτερό του αντίπαλο την εύρεση των ρολών του. Σπαζοκεφαλιές που παρουσιάζονταν συχνά - πυκνά. Ο κόσμος ανησυχούσε. Ο Τύπος γκρίνιαζε. Έπαιζαν με το ρολόι, κάποιοι εξαφανίζονταν δεκάλεπτα ολόκληρα. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ που έφερε το απροσδόκητο μέσα στα ματς έκανε ώρα να μπει και ο κόσμος τρελαινόταν. Οι φίλοι του Ολυμπιακού στερήθηκαν πολλά χρόνια έναν τέτοιο μπασκετμπολίστα. Να φέρεται όπως ο... Ζιοβάνι στο ποδόσφαιρο και να τους τρελαίνει. Γιατί τι θέλει αυτός ο κόσμος; Τρέλα. Δώσ' του τρέλα και θα παίξει κι αυτός μαζί σου...

Φοβερά πράγματα

Η τρέλα λοιπόν επέστρεψε. Φυσικά και όλα ήταν ανάλογα τις στιγμές. Το πώς κυλούσαν τα ματς. Ηρωική μορφή στον πάγκο ο Χρήστος Μπαφές πλέον. Ο μοναδικός που προσπαθεί να ηρεμήσει και να... μαζέψει τον Γιώργο στις κρίσεις του και στα μπινελίκια. Μεγάλη Τετάρτη και Μεγάλη Παρασκευή ο Χρήστος θα δουλέψει υπερωρίες. Ο Χριστός την Μ. Παρασκευή θα είναι στον τάφο και θα πρέπει να πάνε όλα καλά, για να μην είναι και στο στόμα του Γιώργου. Οι βοηθοί άλλωστε καθιστοί και ακίνητοι, ο καθένας στο δικό του κομμάτι, αλλά κανείς να μην φρενάρει τον κόουτς.

Τρέλα λέμε... Υπήρχαν βραδιές που το ΣΕΦ γινόταν... ηφαίστειο. Υπήρχαν και στιγμές που ήθελες να πλακώσεις τον Φουντεδάκη όταν ούρλιαζε "πάμε άμυνα", αλλά η άμυνα κοιμόταν. Και αν δεν καθόταν δίπλα του ο Αντώνης Κατσίκης, που δεν φταίει σε κάτι (και έχει και τα άγχη του), εύκολα ο Μάικ θα ήταν ο λόγος να βγάλεις αφρούς από το στόμα.

Ο κόσμος έπαιξε μεγάλη μπάλα. Έχει τεράστιο μερίδιο για την δεύτερη θέση και θα κληθεί, να... καθαρίσει ξανά. Η Μονακό δεν είναι θεριό ανήμερο, αλλά είναι και ομάδα που στη βραδιά της μπορεί να σε γαζώσει. Την Μεγάλη Εβδομάδα οι φίλοι του Ολυμπιακού θα πρέπει να τα κάνουν όλα σωστά, αν θέλουν να σουβλίσουν τον οβελία με σκορ 2-0. Φοβερή η φετινή σεζόν και ακόμη δεν έχει τελειώσει κάτι. Όταν διαβάσετε τον επίλογο, θα καταλάβετε και κάτι άλλο!

Μακριά από τα κουδούνια

Δεν θα καθίσω να σας ζαλίσω για το τι έγινε σε κάθε παιχνίδι. Κάθε εβδομάδα. Κάθε μήνα. Άλλωστε μου κάνατε ωραία παρέα μετά από κάθε αναμέτρηση διαβάζοντας τα άρθρα και σας κάναμε και εμείς από το SPORT24 ωραία παρεούλα μέσω των live συνδέσεων στο κανάλι μας στο youtube (κάντε και εγγραφή για τις επόμενες εκπλήξεις).

Ο Ολυμπιακός έμεινε μακριά από τα σενάρια. Κοίταξε την πάρτη του και να κερδίζει παντού. Είδατε τι συνέβη στις τελευταίες αγωνιστικές. Σε κάποιους πήγαν να... κρεμάσουν κουδούνια. Ο Ολυμπιακός κράτησε τεράστια απόσταση. Ξέρετε ποιο είναι το σημαντικό για αυτή την ομάδα; Πρώτα απ' όλα να υπάρχει υγεία. Μετά, να γίνουν σωστά ορισμένα που έγιναν λάθος τους προηγούμενους μήνες.

Η Ευρωλίγκα όταν φτάνει στα πλέι-οφ αλλάζει. Ξεχάστε όσα ξέρατε. Τώρα είναι ματς της μιας βραδιάς. Των αποφάσεων που δεν γυρνάνε πίσω. Δεν υπάρχει βαθμολογία. Κάποτε ένα κακό βράδυ με την Σιένα ήταν αρκετό. Μια άλλη φορά με την Ζάλγκιρις. Γράφω τα άσχημα. Τα όμορφα δεν χρειάζονται. Τα καμπανάκια έχουν ηχήσει.

Η Μονακό είναι πολύ φορμαρισμένη. Ο Τζέιμς δεν τρομάζει. Κανείς δεν τρομάζει. Διαφωνώ με τον αδερφό μου τον Καβαλιεράτο, με τα περί formula 1. Είμαι θιασώτης της παράδοσης και της φανέλας. Δεν μπορεί η φανέλα των Μονεγάσκων να συγκριθεί με την φανέλα του μπασκετικού Ολυμπιακού. Δεν μπορεί στο ποδόσφαιρο η Αταλάντα ή η Λειψία όσο καλές και να είναι να πάνε να κουνηθούν στην Ρεάλ ή την Λίβερπουλ. Αυτή είναι η αναλογία. Οπότε όλα τα άλλα λύνονται στο γήπεδο. Κάνεις καλά την δουλειά; Κερδίζεις;

Η ατυχία της Μονακό

Ξέρετε ποια είναι η μεγαλύτερη ατυχία της Μονακό; Ότι έπαιξε πρόσφατα και διέλυσε τον Ολυμπιακό. Ναι, ορισμένοι θα θεωρήσουν ότι έχει τον τρόπο η συγκεκριμένη ομάδα. Από την άλλη, οι Πειραιώτες γνωρίζουν πολύ καλά τι να περιμένουν. Τα όσα έκαναν στραβά. Τα όσα έκαναν χάλια στην παρουσία τους στο Πριγκιπάτο.

Ε τώρα, να σας πω και κάτι να τελειώνουμε; Αν μέσα σε δυο εβδομάδες, μπορεί η Μονακό να κερδίσει τρεις φορές τον Ολυμπιακό, τότε μαγκιά της και να πάει στο Final Four και να το ευχαριστηθεί. Ξαναλέω όμως. Απαγορεύεται το υφάκι. Απαγορεύεται η σιγουριά. Απαγορεύονται τα σχέδια. Απαγορεύονται τα πολλά και μεγάλα λόγια. Απαγορεύεται ό,τι δεν έχει μέσα σύνεση, ταπεινότητα και σοβαρότητα.

Μια σειρά αγώνων στα προημιτελικά θέλει πράγματα που δεν απαιτούνται στην κανονική περίοδο. Πρώτα απ' όλα ψυχραιμία. Δεύτερον, ομαδικό πνεύμα στο 100% και καμία προβολή εγωισμού. Δεν σου ταιριάζει η σειρά; Δεν παίζεις! Θα χρειαστείς μετά. Τρίτον, ισορροπία στο γήπεδο σε άμυνα και επίθεση. Διαβάσατε πιο πάνω; Οι Μονεγάσκοι είναι δεύτεροι στην επίθεση. Παίζουν στα όρια του... αέρα- πατέρα.

Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ξέρει ότι θα πάει στο Βελιγράδι από την άμυνά του. Μπροστά θα βρεθούν οι λύσεις. Θέλετε με τον Φάλ; Θέλετε με τα πικ εν ρολ του Σλούκα; Την τρέλα του Ντόρσεϊ; Όμως η σειρά έχει ανάγκη από Παπανικολάου - Μακ Κίσικ, από τους καλούς Γουόκαπ και Λαρεντζάκη. Αν η Μονακό καταλάβει από το πρώτο ματς ότι θα πέσει σε τοίχο, μετά ο Τζέιμς θα πάει να τα κάνει όλα μόνος και αυτό θα είναι το τέλειο να συμβεί για τον Ολυμπιακό. Και αφήνω τελευταίο το πιο σημαντικό...

Ξύλο, ξύλο, ξύλο

Αν η Μπαρτσελόνα στο ματς της τελευταίας αγωνιστικής πήρε και μαζί της, η Μονακό πρέπει να "γίνει μαύρη". Είναι αθλητικότατοι οι Γάλλοι και ο Ολυμπιακός θα πάρει το εισιτήριο, αν τους δώσει μπασκετικό ξύλό από το πρώτο ματς. Η Μεγάλη Τετάρτη θα πρέπει να είναι το... μήνυμα ότι η τεράστια επιτυχία της Μονακό είναι η πρόκριση στα πλέι-οφ και τέλος.

Δεν θα πρέπει να πιστέψουν σε ένα καλύτερο μέλλον ακόμη κι αν ηττηθούν. θα πρέπει να χάσουν και να ξέρουν ότι θα ξαναχάσουν. Ο Τζέιμς, ο Άλφα Ντιαλό, ο Μοτεγιούνας, ο Μπέικον, όλοι τους. Είναι σημαντικό στον Πειραιά να πάρουν το μήνυμα. Και να ξέρουν, ότι και στο δικό τους σπίτι, όσα και να κάνουν στο τέλος θα αποκλειστούν.

Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί μέχρι τότε υπάρχει καιρός.

Αυτό που χρωστάω για επίλογο είναι το εξής: Πριν από λίγα χρόνια, ο Ολυμπιακός είχε πάρα πολλά προβλήματα. Έπαιξε στα προημιτελικά με τη Ζαλγκίρις και αποκλείστηκε. Δεν πήγε στο Βελιγράδι. Χιλιάδες κόσμος έμεινε με την όρεξη, αφού αυτό το φάιναλ- φορ το περίμεναν πως και πως οι Ολυμπιακοί.

Βλέπετε, ξέρουν ότι λόγω ΣΕΦ δεν θα φιλοξενήσουν ποτέ φάναιλ-φορ. Είδαν την ομάδα τους να χάνει δυο τελικούς σε Μαδρίτη και Πόλη, παίζοντας ουσιαστικά φιλοξενούμενη. Ό,τι και να γίνει, αν υπάρχει κάτι που αξίζει να ζήσει αυτή η ομάδα, είναι ένα φάιναλ-φορ με πολύ-πολύ δικό της κόσμο. Ίσως να έφτασε η ώρα!