Ο Ολυμπιακός ύψωσε τα κόκκινα τείχη και η Αρμάνι τσακίστηκε

Και να λοιπόν που ο Ολυμπιακός έκλεισε τον... μισό μαραθώνιο πρώτος. Ναι, δεν σημαίνει κάτι. Τίποτα. Όμως αξίζει για αυτή την ομάδα αν μη τι άλλο, να το μνημονεύσω στην αρχή του άρθρου. Ο δρόμος ποτέ δεν είναι εύκολος στην Ευρωλίγκα. Και ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του, έφτασαν στην μέση, με σπουδαίες βραδιές και με λίγες στενοχώριες.

Σημασία βέβαια, έχει πάντα ο προορσιμός για τις μεγάλες ομάδες, όσο κι αν αξίζει το ταξίδι. Είναι νωρίς για να κάνουμε περισσότερη κουβέντα για προορισμούς και καταλήξεις. Κάθε ματς ξεχωριστά, κάθε εβδομάδα και μια άλλη ιστορία.

Στον Πειραιά μπορούν να χαίρονται ότι παίζουν καλά. Μπορούν επίσης να είναι εντάξει με τους εαυτούς τους γιατί όσα παιχνίδια έχασαν, κατάλαβαν καλά και οι ίδιοι γιατί το έπαθαν.

Κάποια από αυτά τα... φόρτωσαν στον κόκορα, κάποια άλλα τα έχασαν, όμως το απόσταγμα από την παρουσία σε αυτά τα 17 παιχνίδια, είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει φτιάξει κάτι το οποίο δίνει στον κόσμο του ουσία, λογική και μπασκετική απόλαυση τις περισσότερες φορές.

Αυτό βέβαια, έχει να κάνει και με την φιλοσοφία του Μπαρτζώκα. Γιατί με τα καλά του και τα στραβά του, ο Γιώργος είναι λάτρης του σύγχρονου τρόπου στο άθλημα. Ρυθμός, επίθεση, κίνηση με ή χωρίς την μπάλα.

Ρε τον Άλεκ

Το Μιλάνο έχει μια σχετικά κακή πορεία στην διοργάνωση. Όταν μπήκε σε αυτή έδειξε ικανό για πολλά. Ακολούθησε μια τραγική περίοδος και στην συνέχεια προσπάθησαν να ανακάμψουν.

Με αυτή την φιλοσοφία μπήκαν στο ματς, αλλά ξέρετε τι είναι να μην παίζει ο κορυφαίος παίκτης- αυτή την στιγμή- στην Ευρωλίγκα και ο αντικαταστάτης του να κάνει όργια;

Και όχι μόνο αυτό. Στο 6' ο Μπαρτζώκας έβγαλε τον Κάναν, έβαλε τον Σλούκα και ο Κώστας μέχρι να τελειώσει το δεκάλεπτο, έκανε τα ίδια όργια που έπραξε στο ΟΑΚΑ και μάλιστα σε συντομότερο χρονικό διάστημα. Βάλτε ότι μπήκε πολύ ζεστός και ο Παπανικολάου που ήταν παντού, ε, τι να κάνει η Αρμάνι;

Ο Πίτερς που λέτε, είχε 13 πόντους στο δεκάλεπτο και ο Βεζένκοβ έγινε... Πίτερς ξεκινώντας την δεύτερη περίοδο. Μα τώρα ειλικρινά, υπάρχει πιο ωραίο πράγμα για έναν προπονητή να έχει τόση άνεση;

Και ήταν και σημαντικό για τον Βεζένκοβ, που έκανε "μπαμ" ότι έχει ανάγκη να βρει ξανά ρυθμό μετά τον μυϊκό του τραυματισμό. Ίσως σε αυτό να τον βοηθήσει η διαβολοβδομάδα που έρχεται... Θεωρώ ότι θα 'πρεπε να τελειώσει το ημίχρονο ο Πίτερς (γύρω στο 17' ο Σάσα θα μπορούσε να 'χε βγει παρότι έβαλε το τρίποντο στο μηδέν).

Η γνώμη μου είναι, τα μεγάλα χρονικά κενά αδικούν παίκτες που έχουν ρυθμό. Ο Πίτερς βγήκε στο δεκάλεπτο και ξεκίνησε στο δεύτερο μέρος. Ο Κάναν, ακόμη χειρότερα. Έπαιξε 6 λεπτά και στα τελευταία 28 δευτερόλεπτα του ημιχρόνου!!!

Ο σφυγμός του Κάναν

Ο Αμερικανός ήταν starter και αυτός στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά παγωμένος μπήκε με ένα airball και γενικά η εμφάνισή του ήταν μακριά από εκείνη του ΟΑΚΑ. Μόλις πήγε να πάρει μπροστά μέσω της άμυνας (τρία κλεψίματα), τον έβγαλε ο Μπαρτζώκας, θύμωσε λίγο δικαιολογημένα ο Κάναν, τον αγριοκοίταξε ο κόουτς, έδωσαν τα χέρια και όλα καλά.

Η Αρμάνι εκμεταλλεύτηκε ότι ο Ολυμπιακός δεν τα έκανε όλα τέλεια και της έδωσε τα δικαιώματα στο πρώτο ημίχρονο. Τα νευράκια του άστοχου Κάναν ήταν τόνισε πως ήταν δικαιολογημένα γιατί η ομάδα πάλι άρχισε να παίρνει ρυθμό εκείνη την στιγμή, όμως ο Μπαρτζώκας χρειαζόταν άμεσα την ποιότητα του Σλούκα.

Η Αρμάνι από το 14' ως το 20' ήταν μια ομάδα που έλεγε στον Ολυμπιακό ότι μπορεί να τον βλάψει. Κανείς δεν την... πίστεψε. Η βαθμολογική της θέση μόνο τυχαία δεν είναι. Κέρδισαν άνετα την Βίρτους, η οποία πήγε και έκλεισε το σπίτι της Μπάρτσα.

Αυτοί ήρθαν στον Πειραιά και έπεσαν πάνω στα κόκκινα τείχη. Όταν αυτά υψώνονται σωστά, έρχονται τα εύκολα καλάθια και όταν γίνει και αυτό, είναι πάρα- πάρα πολύ δύσκολο να σταματήσεις την ορμή των "ερυθρόλευκων" ειδικά μέσα στο σπίτι τους. Στην τρίτη περίοδο οι Ιταλοί έβαλαν 6 πόντους, ε, τι να συζητάμε τώρα;

Σωστοί μετά το ντέρμπι

Οι μεγάλες ομάδες, είναι αυτές που ξέρουν να αξιοποιούν τους τρόπους που μπορούν να κερδίσουν αναλόγως την ανάγκη του αγώνα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν εύκολο να πάρει τους Λομβαρδούς με την επίθεσή του. Δεν είναι πάντα βραδιά για πολλά... γκολ.

Έτσι φρόντισε να εκμεταλλευτεί όσο καλύτερα γινόταν την ανασταλτική του λειτουργία και να περιορίσει τους κινδύνους που θα έβγαζαν στο παρκέ οι παίκτες του Μεσίνα. Η στατιστική αυτή την φορά, φανερώνει αρκετά, άσχετα αν τα πάντα δεν είναι αριθμοί.

Ο Γουόκαπ (αποθεώθηκε δικαιολογημένα) με τον Παπανικολάου αξίζουν πολλά περισσότερα από όσα αναγράφονται στο χαρτί. Επίσης η ομάδα κυνήγησε καλά ψηλά.

Ο Μεσίνα δεν ξέρω αν ονειρευόταν να χτυπήσει τον Ολυμπιακό στην άρνησή του για αλλαγές στην άμυνα, αλλά οι παίκτες του έκαναν μια... τρύπα στο νερό. Τα ριμπάουντ έχασε η ομάδα , αλλά έκανε μισά λάθη και μπορεί να έπεσε στα δίποντα (46%) αλλά είχε ίδιο ποσοστό στα τρίποντα που μόνο άσχημο δεν ήταν.

Η επαναφορά μετά το ντέρμπι έγινε και ομαλά και με μια καλή νίκη. Πάντα ήταν επικίνδυνο το ματς που έδινε ο Ολυμπιακός μετά από νικηφόρα αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό. Ανέκαθεν... Και τούτη την φορά το διαχειρίστηκαν όσο καλύτερα γινόταν πριν από την διαβολοβδομάδα που θα τους βρεί σε Μονακό και Μπολόνια.

Άξιος πρώτος!

Εντάξει, η ισοβαθμία είναι πενταπλή, αλλά και το να βάζεις περισσότερους πόντους μετά από 17 αγωνιστικές δεν είναι μικρό πράγμα. Ο Ολυμπιακός έχω ξαναγράψει ότι ταξιδεύει καλά. Φουσκωθαλασσίες πάντα θα υπάρχουν.

Η όρεξη ανοίγει τρώγωντας. Στο τραπέζι της Ευρωλίγκας έχουν καλή θέση οι Πειραιώτες και μπορούν να συνεχίσουν να γεύονται με άνεση τους καρπούς της μέχρι τώρα προσπάθειάς τους. Άξιοι είναι πρώτοι, χωρίς αυτό να είναι τίτλος.