Ο Παναθηναϊκός έκανε επίδειξη ηρεμίας και ευστοχίας στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός έχει χρόνο να το γυρίσει

Τέλος Οκτωβρίου κανένα παιχνίδι "αιωνίων" δεν όρισε την μοίρα τους. Όμως αυτό το ματς στο ΣΕΦ, μπορεί να κουβαλήσει πάνω του αρκετά μπασκετικά ζητήματα. Μην γελιόμαστε δεν θα γίνει. Και οι δυο έχουν δυο αγώνες για την Ευρωλίγκα, αλλά τουλάχιστον πρέπει να μείνουμε στην ουσία.

Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος. Και όπως θα διαβάσετε παρακάτω ήταν ο πιο ήρεμος Παναθηναϊκός που έχει μπει τα τελευταία χρόνια στο ΣΕΦ. Με έναν συγκλονιστικό οργανωτή , το κλασικό πιστολέρο δίπλα του και έναν Έλληνα ψηλό να δίνει ρεσιτάλ. Κανείς δεν κερδίζει με τρεις παίκτες, απλά αυτοί ξεχώρισαν και χάρισαν στην ομάδα τους το μισό πλεονέκτημα έδρας.

Από τώρα; Ε από τώρα, αφού στο ελληνικό πρωτάθλημα, δεν υπάρχουν αντίπαλοι για αυτούς. Οι "ερυθρόλευκοι" όσο και να ήθελαν δεν μπορούσαν. Πέρασαν διάφορα στάδια μέσα στο 40λεπτο. Στην αρχή ήταν διστακτικοί. Μετά βιάζονταν. Μετά δεν είχαν αυτοπεποίθηση. Ήταν κατώτεροι με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης.

Οι αναλυτές του αθλήματος θα αραδιάσουν πάλι τις τακτικές και τις εμπνεύσεις. Σας το έχω ξαναπεί. Μην ασχολείστε. Όταν δυο ομάδες έχουν παικταράδες, κερδίζει η πιο ήρεμη, η πιο δεμένη και αυτή που θα βάλει τα γκολ. Ο Παναθηναϊκός ήταν και στα τρία αυτά ανώτερος. Και από τα τρίποντα που σούταρε, τα μισά μπήκαν μέσα!

Φάνηκε από νωρίς!

Το μόνο που δεν μπορεί να πει κάποιος είναι ότι δεν ευχαριστήθηκε στην αρχή το ματς. Από πλευράς θεάματος και οι δυο προχώρησαν σε μια επίδειξη άνετων δυνατοτήτων. Θέλετε λόγω ευρωπαϊκών ταξιδιών; Θέλετε λόγω διαβολοβδομάδας που έρχεται; Στο πρώτο δεκάλεπτο μπήκαν 46 πόντοι, άνετοι.

Ο Παναθηναϊκός με μεγάλη ισορροπία σε άμυνα και επίθεση, μπήκε στο ΣΕΦ εύστοχος από απόσταση. Βλέπετε με τον Φαλ στο παρκέ, οι "πράσινοι" δύσκολα πλησιάζουν. Ο Μπράουν όμως έκανε την αρχή με τα σουτάκια και οι συμπαίκτες του τον ακολούθησαν. Στην άμυνα, ο Αταμάν πήγε επίσης επιθετικά. Φουλ χετζ- αουτ, με δυο παίκτες στην μπάλα και ο Λεσόρ να παίζει τον Φαλ χωρίς βοήθειες.

Οι Πειραιώτες πήγαν με βοήθειες ανασταλτικά και έτσι έδωσαν ελεύθερα τρίποντα. Όταν είχαν αυτοί την μπάλα, είδαμε τον Φουρνιέ να είναι για πρώτη φορά τόσο αγριεμένος. Ο Φαλ έπαιρνε την μπάλα στο σωστό τάιμινγκ, το ίδιο και ο Βεζένκοβ στο ζωγραφιστό. Με δυο λόγια εκεί που δεν χτυπούσε ο Παναθηναϊκός, χτυπούσε ο Ολυμπιακός. Αλλά αυτό χάθηκε νωρίς. Εκεί που στην αρχή έδειχναν άνετοι, μετά δίσταζαν.

Και όταν ο αντίπαλος άρχισε να τα βάζει, βιάζονταν να κάνουν το ίδιο. Όσο και ζητούσε ηρεμία ο Μπαρτζώκας, δεν την έβλεπε. O Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος και ώριμος και πολύ πιο έτοιμος. Και είχε την τετρλαδα των κοντών του έτοιμη. Με καλύτερο απ' όλους; Τον νεοφερμένο. Ο Λορέντζο Μπράουν έκανε επίδειξη δυνατοτήτων απέναντι σε αντιπάλους, που βιάζονταν και όσο περισσότερο λάθευαν τόσο και έχαναν την αυτοπεποίθησή τους.

Πετραδάκια στην θάλασσα

Ο Μήτογλου μόλις τελείωσε το ημίχρονο παρότι οι σφυγμοί ήταν στα ύψη μπόρεσε να πει όλη την αλήθεια του ματς: "Να διεκδικήσουμε όλα τα ριμπάουντ και να είμαστε εύστοχοι από μακριά, αφού η άμυνά τους είναι κλειστή". Ο Ολυμπιακός αυτό έπαιξε και οι "πράσινοι" το τιμώρησαν στο πρώτο μέρος με εντυπωσιακή λειτουργία.

Η μπάλα γυρνούσε σωστά και τα σουτ ήταν όπως έπρεπε. Αυτό δημιούργησε άγχος στην απέναντι πλευρά, το ΣΕΦ που ούτως ή άλλως δεν γέμισε, έπαψε να είναι έδρα και οι Πειραιώτες άρχισαν να παίρνουν... διαζύγιο με την ευστοχία. Ο Φουρνιέ ξαναμπήκε στα τελευταία δευτερόλεπτα αλλά δεν έφτανε. Το + 10 του ημιχρόνου ήταν σούπερ υποθήκη για το "τριφύλλι" . Και στην τελική είχε βάλει 48 πόντους στην άμυνα του Ολυμπιακού, η οποία επέλεξε να μην πιέσει ψηλά. Τα έδωσε τα σουτ και τα έφαγε...

Με ένα τρίποντο του Γουόκαπ ο Ολυμπιακός πήγε στο - 7 για το τελευταίο δεκάλεπτο, αλλά η ψυχρή πραγματικότητα είναι, ότι μέχρι εκείνο το σημείο με όσα είχαν γίνει, ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να χάσει ακόμη κι αν έπαιζαν ως τα Χριστούγεννα. Σε κάποιες φάσεις, αναγκάζονταν οι φιλοξενούμενοι να πετάξουν την μπάλα και έμπαινε μέσα.

Σα να πέταγαν πετραδάκια στην θάλασσα. Αυτό βέβαια δείχνει και τον βαθμό ετοιμότητας. Ήταν ο πιο ήρεμος Παναθηναϊκός των τελευταίων χρόνων στο ΟΑΚΑ. Και ναι, είναι νωρίς, αλλά αυτός ο αγώνας ήταν μισό πλεονέκτημα. Κι επειδή ξεκίνησα με τον Μήτογλου αυτό το κομματάκι, να επισημάνω πως ο διεθνής άσος, ήταν εξαιρετικός και πολύ πιο προσοδοφόρος για την ομάδα του στην θέση "5" απ' ότι ο Λεσόρ. Μιλάω για αυτό το ματς και τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν. Μην παρεξηγηθώ κιόλας. Ο Γάλλος είναι φωτιά!

Δεν φταίει το ρολόι!

Ήταν μεγάλη η διαφορά των "αιωνίων" σε αυτό το ματς. Ο Παναθηναϊκός είχε σχεδόν τα πάντα. Άψογη οργάνωση. Ηρεμία. Δυναμική άμυνα. Επιθέσεις με αρκετούς εκφραστές. Και πάνω απ' όλα την τρομερή ευστοχία. Οι παίκτες του πήραν τα ριμπάουντ, δεν άφησαν δεύτερες επιθέσεις και προχωράνε με ενθουσιασμό στην διαβολοβδομάδα ενώ έκαναν μεγάλο βήμα για αβαντάζ έδρας όπως σας έγραψα και στον πρόλογο.

Α και λιγότερα λάθη απ' τον Ολυμπιακό. Οι Πειραιώτες από την άλλη, μπήκαν με τον ενθουσιασμό του γηπεδούχου, αλλά μόλις έπρεπε να αντιμετωπίσουν όλες τις δυσκολίες που τους εμφάνισε ο αντίπαλος, λύγισαν. Ο χρόνος έχει αρχίσει να κυνηγάει τους Πειραιώτες. Καταλαβαίνω ότι στο συγκεκριμένο άθλημα μια ζωή είναι νωρίς, επειδή έτσι το 'χουν φτιάξει οι... κατασκευαστές διοργανώσεων.

Όμως από την άλλη πρέπει να κρίνονται οι ομάδες και παιχνίδι με παιχνίδι. Όποιος σταθεί στην ευστοχία του Παναθηναϊκού μόνο, είναι λάθος. Οι "πράσινοι" ήταν ηρεμότατοι και κυριάρχησαν παντού. Ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του οφείλουν μέσω των αγώνων να βρουν αυτά που θέλουν να κάνουν. Αν μπορούν να τα βρουν. Και δεν το γράφω με αρνητική διάθεση, απλά είναι πολλά αυτά που χρειάζεται ο Ολυμπιακός.

Πλέον το ρόστερ του έχει παικταράδες που πρέπει να μπουν σε μια σειρά. Μέχρι να αρχίσει το ντέρμπι, η μοναδική συζήτηση που γινόταν στο λιμάνι ήταν αν ο προπονητής παίζει με το ρολόι. Όπως καταλάβατε άπαντες, δεν είναι θέμα το ρολόι του προπονητή, αλλά το κούμπωμα όλων με τους ρόλους του. Θέλει δουλειά η ομάδα. Δεν είναι καλή η περίοδος αυτή αλλά ο Μπάρτζώκας είπε ότι θα γυρίσει.

Ο Παναθηναϊκός έδινε βοήθειες ψηλά στον εκάστοτε χειριστή και όλος ο Ολυμπιακός πνιγόταν. Αυτό όταν ξανασυμβεί από τον επόμενο θα πρέπει να είναι αλλαγμένο. Ένα παράδειγμα έφερα για το ότι ακόμη υπάρχει ανήφορος στον Πειραιά. Πάντως για χαρές ή λύπες και των δυο δεν υπάρχει χρόνος και χώρος. Θα ξαναπαίξουν αρκετές φορές...