Ο πιο σκληρός Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων
Ένα χαμένο ριμπάουντ, δυο χαμένες τελικές επιθέσεις, ένας Γάλλος νάρκισσος και μια ομάδα που διαμήνυσε σε όλους πως το τομάρι της θα το πουλάει πανάκριβα. Ο Παντελής Διαμαντόπουλος τα γράφει όλα
Πολλοί θα έχουν ήδη πει "έπρεπε να κερδίσει". Συμφωνώ, αλλά αυτό δεν υπάρχει. Συμβόλαια με νίκες και ήττες δεν υπάρχουν. Ο Ολυμπιακός έχασε από λεπτομέρειες. Δυο φάουλ τον "κρέμασαν". Το ένα ήταν του Χασάν Μάρτιν , την ώρα που η ομάδα κέρδιζε στα 33'' πριν λήξει η κανονική διάρκεια.
Έδωσε πόντους σε νεκρό χρόνο στην Μπαρτσελόνα και άλλαξε τον συσχετισμό στις κατοχές. Το άλλο ήταν το φάουλ του Φάλ στα 7'' πριν λήξει η παράταση. Έδωσε την ευκαιρία στον Οριόλα να χαρίσει τη νίκη, αφού στην συνέχεια η ...μπομπίτα (υπό το βλέμμα του Ναβάρο) του Σλούκα δεν βρήκε στόχο. Ο Ολυμπιακός έχασε ένα ματς που δεν θα του στοιχίσει κάτι. Ή μάλλον για να 'μαι ειλικρινής το μόνο κακό που δημιούργησε ήταν τα νεύρα αγανάκτησης του κόσμου του και τίποτα σπασμένα τηλεκοντρόλ στα σπίτια Ολυμπιακών.
Νεύρα για τον τρόπο που εξελίχθηκε το ματς, για την χαμένη ευκαιρία, για τον Γάλλο... νάρκισσο ρέφερι Ντιφάλα που ήθελε να γίνει πρωταγωνιστής και νεύρα γιατί όλοι πιστεύουν πως ήρθε η ώρα να χάσεις και εσύ πλην του τραγικού τρίτου δεκαλέπτου, διαφωνείς μαζί τους...
Η ομάδα έδειξε και απέδειξε πολλά. Και πλέον πέραν πάσας αμφιβολίας, μιλάμε για έναν καινούργιο δυναμικό, αποφασισμένο, ισχυρό Ολυμπιακό. Τίποτα δεν του χαλάει την πορεία από όσα έγιναν στην Βαρκελώνη. Και πέρυσι που κέρδισε άνετα, στο τέλος απέτυχε παταγωδώς. Όμως μπορούν να πάρουν πολλά μαθήματα όλοι. Και ο Μπαρτζώκας για την λειτουργία και την διαχείριση, αλλά και οι παίκτες για τις αποφάσεις σε καθεστώς πίεσης και ειδικών συνθηκών.
Το επαναλαμβάνω, υπήρξαν επιλογές που το μυαλό δεν ήταν καθαρό και στοίχισε. Όμως έτσι είναι το άθλημα. Θα μπορούσε να 'χε κερδίσει και να ούρλιαζαν ακόμα. Ένα ριμπάουντ σε αυτό το άθλημα, μπορεί να κρίνει ένα ματς. Και αυτό το χαμένο ριμπάουντ, που οδήγησε σε αναμπουμπούλα και στο φάουλ του Φάλ πάνω στον Οριόλα, ήταν η τιμωρία...
Η συμπεριφορά της ομάδας στο ξεκίνημα, ήταν σα να μην έφυγαν ποτέ από το παιχνίδι κόντρα στην Ρεάλ. Απλά με τον τρόπο και την ένταση που αντιμετώπιζαν τους Καστιλιάνους, ακριβώς το ίδιο έκαναν απέναντι στους Καταλανούς. Ο Γιασικεβίτσιους είχε από νωρίς δικαιολογημένα νεύρα, τα οποία εκτοξεύτηκαν στο τέλος του ημιχρόνου.
Η ομάδα του είχε σημειώσει 27 πόντους (!) και μέτραγε 0/12 τρίποντα (το πρώτο τους το 'βαλε ο Κούριτς στο 21'). Όλα λειτουργούσαν ρολόι για τους Πειραιώτες και αν μπορούσε κάποιος να προβληματιστεί για κάτι, αυτό ήταν αποκλειστικά και μόνο το ότι το ματς είχε κόκκινη απόχρωση αλλά η διαφορά ήταν στους πέντε πόντους.
Να είμαστε ρεαλιστές όμως και να σκεφτόμαστε με την ωμή πραγματικότητα του αθλήματος και της EuroLeague. Η Μπαρτσελόνα δεν είναι καμιά ομάδα της πλάκας. Κατάφερε και αυτή να μπλοκάρει τους "ερυθρόλευκους" στο μεγαλύτερο κομμάτι της δεύτερης περιόδου.
Ο Μπαρτζώκας κατά την προσφιλή του συνήθεια άφησε τον Φάλ στα πρώτα 9'44'' του ματς, μετά έπαιξε λίγο με τον Χασάν Μάρτιν και στη συνέχεια την έβγαλε με τα 4αρια. Ο Ζαν Σάρλ τούτη τη φορά ήταν και ανθεκτικός και με κινήσεις... Ουόλτερ Μπέρι. Η παρουσία του ενίσχυσε τον Ολυμπιακό, αντίθετα με το ματς απέναντι στους Μαδριλένους που ήταν κακός και έπαιξε λίγο στο πρώτο μέρος, δίχως να ξαναπατήσει παρκέ.
Δεν ήταν τόσο οι αριθμοί που έδειχναν να ορίζουν το παιχνίδι, αλλά το στυλ με τον τρόπο λειτουργεί ο φετινός Ολυμπιακός. Η Μπαρτσελόνα για να έφερνε τούμπα το σκηνικό, θα έπρεπε να κάνει συγκεκριμένα πράγματα. Να βάλει κανά σουτ από απόσταση μπας και άνοιγε την αντίπαλη άμυνα.
Να έβρισκε ανοιχτό γήπεδο, αφού το τρανζίσον του Ολυμπιακού ανασταλτικά φέτος είναι αρκετά καλό κι ας είμαστε μόλις στα μισά -σχεδόν- του Οκτώβρη. Ισορροπία και υπομονή ήταν τα έξτρα στοιχεία που είχε η ελληνική ομάδα. Δεν μπήκε ως φαβορί στο Παλαού Μπλαουγκράνα η ομάδα του λιμανιού, αλλά ήταν άπαντες πήγαν στα αποδυτήρια να ξεκουραστούν, η λογική της αναμέτρησης για τον κόσμο ήταν διαφορετική και δεν μπορούσε κανείς μα κανείς να μην παραδεχτεί το τέλειο διάβασμα του αγώνα από πλευράς Μπαρτζώκα και παικτών του...
Να 'χεις φάει λοιπόν 27 πόντους σε ένα ημίχρονο και... 28 στο τρίτο δεκάλεπτο. Και αυτό έγινε, γιατί οι γηπεδούχοι βρήκαν το τρίποντο, κέρδισαν κάποιες "σκοτωμένες" μπάλες και τις έκαναν καλάθια, ενώ δεν πληγώθηκαν από τα χαμένα τους ριμπάουντ. Επίσης, ο Ολυμπιακός κουράστηκε εγκεφαλικά και δεν υπήρχε μεγαλύτερο παράδειγμα από το εξής: Στο τέλος της περιόδου με μόνο δυο φάουλ εις βάρος τους, άφησαν τον Λαπροβίτολα να σουτάρει και να στείλει την διαφορά στους οχτώ.
Ήταν σε θέση... κυνηγού χωρίς να το αξίζει ο Ολυμπιακός, αλλά και τι να κάνεις; Ο Μάρτιν μέχρι τώρα είναι περισσότερο... Έλις, παρά Μάρτιν. Ο Μπαρτζώκας του έδωσε το μισό παιχνίδι και ξανάβαλε τον Φαλ στην παράταση. Ο Γάλλος έκανε το φάουλ στο τέλος του έξτρα πενταλέπτου.
Είναι μεγάλο το ...κρίμα, αλλά οι μεγάλες ομάδες δεν πρέπει να στέκονται σε αυτά. Η Μπάρτσα είχε μόνο την τρίοτη περίοδο. Ο Ολυμπιακός ήταν ανθεκτικός. Και με τους Λαρεντζάκη- Μακ Κίσικ να γίνονται οι έξτρα ευχάριστες εκπλήξεις. Άμυνα- θανάτου και από τους δυο και μεγάλη βοήθεια στην επίθεση.
Άφησαν την ενέργειά τους και έπαιξαν ρόλο στην ανατροπή. Επέμεινε ίσως και παραπάνω του επιτρεπτού ο Μπαρτζώκας σε αυτούς (καθηλώνοντας Γουόκαπ και Ντόρσεϊ στον πάγκο). Όμως πήρε τα πάντα στην άμυνα και δεν μπορεί να πει κανείς ότι ασθένησε επιθετικά. Ο Ντόρσεϊ μπήκε στην παράταση , ήταν έτοιμος, έβαλε όλες τις βολές και αυτό πρέπει να καταμετρηθεί στα υπέρ του.
Έχουμε δει στο παρελθόν παίκτες να μένουν πάγκο, να μπαίνουν και να 'χουν χάσει τη γη από τα πόδια τους. Ο Ολυμπιακός είχε επίθεση δική του και στην κανονική διάρκεια και στην παράταση. Ο Σλούκας δεν τα κατάφερε. Αλλά αυτές τις προσπάθειες οι παίκτες που το περιμένεις, πρέπει και να τις πάρουν. Ο Κώστας δεν τα έβαλε τώρα, θα το κάνει στο μέλλον.
Είναι ο πιο σκληρός Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων. Το τομάρι του θα το πουλάει πανάκριβα και το έκανε και στην Βαρκελώνη. Είναι ομάδα φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο για να προσφέρει άφθονες ώρες μπασκετικού πολέμου και μάχης. Μια ολοκαίνουργια ομάδα, με βάθος σε λύσεις και μόλις ανέβει ο Χασάν αγωνιστικά, θα αυξηθούν οι πονοκέφαλοι των αντίπαλων προπονητών.
Με υγεία (πάνω απ' όλα) ο Ολυμπιακός μπορεί να πάει μακριά. Και πλέον, ναι, μετά από ήττα παρακαλώ, μάλλον το κατάλαβε καλά ολόκληρη η EuroLeague, αφού μέχρι τώρα είχαν ένα δείγμα δυο εντός έδρας αγώνων. Επιστροφή στο ΣΕΦ σε λίγες ώρες και υποδοχή της Ζαλγκίρις...
