Οι παλιοί λένε ότι αυτά τα τρίποντα δίνουν πρωταθλήματα. Αν αυτό συμβεί θα το μάθουμε μετά από λίγους μήνες. Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός έκλεισε πρώτος στην βαθμολογία του μισό της κανονικής περιόδου, αλλά αυτό είναι επίσης κάτι που δεν πολυαγγίζει τους "ερυθρόλευκους".

Μια ομάδα με 47 πρωταθλήματα, ποτέ δεν ασχολείται με την ατάκα "πρωταθλητής χειμώνα" που περισσότερο το είχαν γεννήσει παλιά οι δημοσιογράφοι(και κάποιοι το συνεχίζουν) για να βάζουν μεγάλους ξύλινους τίτλους στις εφημερίδες.

Δεν υπάρχει πρωταθλητής χειμώνα. Ένας είναι ο πρωταθλητής, αυτός που θα το πάρει την άνοιξη. Και θέλουν πολύ να συμβεί τότε οι Πειραιώτες για να το γιορτάσουν με την ψυχή τους. Ωστόσο, την 1η ημέρα του Δεκέμβρη ο Μεντιλίμπαρ είδε τους ποδοσφαιριστές του να βγάζουν μια δύσκολη έδρα.

Η αλήθεια είναι, ότι δεν κινδύνεψαν από τον ΟΦΗ, είχαν πάρει τα μέτρα τους να μην παραχωρήσουν δικαιώματα. Από την άλλη, λίγο άγχος το μοίρασαν στον κόσμο τους, αφού πέρασε μια ώρα χωρίς να σκοράρουν. Τελικά ήρθαν δυο τέρματα και έτσι όλα έγιναν όμορφα και μια αρχικά δύσκολη δοκιμασία, κατέληξε σε όμορφη εκδρομή.

Ο Μεντιλίμπαρ δεν πήρε μόνο το ματς

Για να το φτιάξεις όμως όλο αυτό και να καταλήξεις σε... εκδρομή, πρέπει να πάρεις και τα μέτρα σου. Οι λύσεις δεν είναι και πολλές. Και ο Ολυμπιακός προερχόταν από δύσκολες μάχες. Πρώτα η τεσσάρα στην ΑΕΚ και μετά το... ξύλο της αρκούδας που έπεσε στο Βουκουρέστι. Ο Βάσκος έκανε rotation και η αλήθεια είναι, ότι βγήκαν συμπεράσματα. Πέτυχε κατά την γνώμη μου κι άλλες μικρές νίκες.

Ο Στάμενιτς αισθάνθηκε ότι μπορεί να βοηθήσει και μαζί με τον Έσε κράτησαν το κέντρο, ο Τσικίνιο από την μια πλευρά ήταν σταθερός (και μέχρι να γίνει καμιά μεταγραφή μάλλον θα ντουμπλάρει την θέση με τον Ροντινέι.. Ο Γουίλιαν από την άλλη, ανέλαβε αφενός μεν να εκτελεί τα στημένα, αφετέρου δε να ανεβάσει επιδόσεις. Το έκανε; Έτσι κι έτσι. Ο Βραζιλιάνος σίγουρα μπήκε με περισσότερη ενέργεια από ποτέ. Έκανε τρία σουτ με διαφορετική κατάληξη το καθένα (άουτ, κόντρα, τερματοφύλακας), αλλά γκολ δεν έβαλε.

Με ίδια κίνηση. Έκλεισε διαγώνια από αριστερά και σουτ με το δεξί. Ο Γουίλιαν καταλαβαίνω ότι αντιμετωπίζεται με δυσφορία, αλλά η ιστορία του (και μάλιστα η πρόσφατη) δεν είναι για να μαζεύει πάνω του ειρωνείες και αναθέματα. Ο Μεντιλίμπαρ μετά από το κακό του ματς με την Στεάουα, τον ξεκίνησε, του στειλε μήνυμα ότι γουστάρει να του δώσει ευκαιρίες, τώρα που οι λύσεις δεν είναι και πολλές.

Ο Γουίλιαν πρέπει να τις πάρει. Όταν βγήκε πήρε την ευκαιρία του ο Παπακανέλος, για να δούμε και έναν παίκτη της ομάδας να πηγαίνει στο "ένας με έναν".

Ο Μεντιλίμπαρ έφερε από τον πάγκο και παίκτες που ήθελε να ξεκουράσει και από την στιγμή που ο Μπιανκόν είχε βρει τα δίχτυα, μετά οι Πειραιώτες έκαναν ακόμη καλύτερη την ζωή τους. Και αμα λάχει βρήκε και με... χτύπημα κόμπρας (Ελ Κααμπί- Τσικίνιο) το 0- 2 για να ολοκληρώσουν την διατήρησή τους και την μοναξιά τους στο ρετιρέ της βαθμολογίας! Δεν χρήζει τεράστιας ανάλυσης το ματς, αλλά θέλω να σταθώ σε τρεις ποδοσφαιριστές!

Δεν ξεχνάει ο Θεός

Ένας είναι ο Ελ Κααμπί. Τι να πεις για τον άνθρωπο; Συνεχίζει να ταλαιπωρεί άμυνες, ακόμη κι αν δεν έχει παρέα. Ακόμη κι αν οι πλάγιοι δεν τον στηρίζουν. Ακόμη κι αν δίπλα του πλέον έχει ένα νέο παιδί που κάνει τα πρώτα του βήματα και χρειάζεται και αυτό στήριξη.

Ο Μαροκινός προλαβαίνει, να καλύψει τους πλάγιους, να στηρίξει τον Κωστούλα, να ανακατέψει και τους αντιπάλους. Ο δεύτερος είναι ο Κωστούλας. Σε αυτό το ματς στην Κρήτη, φάνηκε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό η δουλειά που κάνει. Τρέχει παντού, σε όλους τους χώρους, η συμβολή του στο διπλό ήταν τεράστια. Έκανε δουλειά που μόνο οι προπονητές καταλαβαίνουν στο 100%.

Ήταν αυτός που αισθάνονταν οι Κρητικοί κάθε λεπτό. Για το τέλος Μπιανκόν. Όχι γιατί έκανε το 0- 1. Ούτε γιατί δάκρυσε. Αλλά είναι ένα παιδί αθόρυβο. Ουδέποτε έχει δημιουργήσει θέματα και πέρυσι κλήθηκε να βγάλει μεγάλο πακέτο αγώνων και με δύσκολες συνθήκες. Έμεινε στην ομάδα, αρκετές φορές είναι εκτός αποστολής.

Πάντα γελαστός, πάντα πρώτος να πάει στο πέταλο να τραγουδήσει κι ας μην φοράει καν ρούχα αναπληρωματικού. Αυτοί οι παίκτες είναι απαραίτητοι. Κι επειδή δεν τρώγονται με τα...ρούχα τους, ο Θεός του ποδοσφαίρου δεν τους ξεχνά...