Ο Σάσα υπέγραψε

Μια είδηση υπάρχει στη νίκη του Ολυμπιακού. Ότι μετά από επτά ήττες επέστρεψε σε επιτυχίες. Όλα τα άλλα είναι… τίποτα. Κανένα συμπέρασμα, καμία ειδική συνθήκη, καμία φυσικά υπόσχεση, από αυτό το ασταθέστατο σύνολο που δεν ξέρεις ποτέ τι θα του ξημερώσει. Στο ΣΕΦ άλλωστε εμφανίστηκε η χειρότερη επιθετικά ομάδα της διοργάνωσης. Αυτό έλειπε να έχανε και από τον Ερ. Αστέρα δηλαδή… Και το ότι οι Σέρβοι έφτασαν να βάζουν σχεδόν 50 πόντους ημίχρονο, θαύμα ήταν για τους ίδιους, αλλά δημιουργήθηκε κυρίως λόγω του άνετου και όμορφου παιχνιδιού των Πειραιωτών.

Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με 75% στο δίποντο, 40% στο τρίποντο, επιστροφή σε βολές-τούβλα (13/20), αλλά υπέροχη η ομάδα στον… ισολογισμό ασίστ-λαθών (24-8). Απλοί αριθμοί ε; Συμφωνώ, αλλά τόσο καιρό είχαν μαυρίζει την κόκκινη ζωή. Ε, βοήθησε και ο Αστέρας να αλλάξει αυτό. Και η αλήθεια είναι πως πάλι καλά μπήκε η ομάδα στο ματς και αυτή τη φορά, στο δεύτερο δεκάλεπτο δε τα έκανε μπάχαλο. Βέβαια, οι Σέρβοι τη μάζεψαν την κατάσταση, όμως δεν είναι Έφες ή Μπασκόνια για να μοιράσουν… εγκεφαλικά. Και εδώ που τα λέμε, οι αριθμοί του πρώτου μέρους, ήταν επίσης υπέροχοι για την ομάδα.

Θα σας επισημάνω απλά, ότι στα 2’26’’ πριν πάνε στα αποδυτήρια για ξεκούραση, στα δίποντα οι παίκτες του Μπαρτζώκα είχαν 18/24. Με κυριαρχία στα ριμπάουντ και μόλις ένα λάθος. Ήταν ανοιχτό ματς και οι δυο έπαιζαν ελεύθερα, μια άνεση που τους την παραχωρούσε βέβαια το ότι δεν υπήρχε η πίεση του αποτελέσματος. Με επτά σερί ήττες η ελληνική ομάδα και μακριά από στόχους οι Σέρβοι, ε, ήταν μια καλή συνθήκη εργασίας για να δει κάποιος καλό παιχνίδι. Ένα μειονέκτημα είχαν οι Πειραιώτες και ήταν η χαλαρότητα στην άμυνά τους. Αλλά το ίδιο ίσχυε και απέναντι. Δεν θα καθίσω να σας κάνω υψηλή ανάλυση, από τη στιγμή που γνωρίζετε ότι τα πάντα πλέον έχουν τελειώσει για αυτή την άσχημη σεζόν.

Στο δεύτερο μέρος, ο Αστέρας μπόρεσε να μείνει ζωντανός, αλλά πλέον ο Ολυμπιακός δεν έχει καν την ψυχολογία να μπαίνει στην διαδικασία της ατρόμητης ομάδας, που μέσα στην έδρα της δε μασάει. Αυτό είναι μακρινό και θα αναζητηθεί ξανά στο μέλλον. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα έβγαλε μια δύσκολη τρίτη περίοδο όπου οι αντίπαλοί του έδειχναν καλύτεροι, αλλά στο τέλος απέτυχαν. Έτσι με συνήθεις ύποπτους , τους Μακ Κίσικ και Βεζένκοβ και πιο συνεπή ξανά τον Λαρεντζάκη (όσο παίζει, τα δίνει όλα) η ομάδα πήγε ως το τέλος το ματς για να γυρίσει στις επιτυχίες.

Τίποτ’ άλλο δεν είναι άξιο αναφοράς και πραγματικά θα ήταν μειωτικό, κάθε σχόλιο αποθέωσης ή θαυμασμού. Για τον Ολυμπιακό μιλάμε και όσοι τρέξουν να εκθειάσουν, δε ξέρουν ποια είναι αυτή η ομάδα! Δεν έχω γράψει πολλά σε αυτό το άρθρο, γιατί δεν υπάρχει και λόγος. Είναι βαρετό και κουραστικό να λέμε και να γράφουμε τα ίδια.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν, θα ξεκαθαρίσω πως ο Σάσα Βεζένκοβ είναι πανάξια και με τη… βούλα, παίκτης του Ολυμπιακού! Ξέρω τι λέτε. Τι με έπιασε τώρα; Γιατί ενώ έχει οργιάσει σε προηγούμενα ματς, εγώ το γράφω αυτή την βραδιά ενός ματς τυπικού χαρακτήρα; Σας καταλαβαίνω. Όμως, ο αθλητισμός είναι όμορφο και μυστήριο πράγμα. Και έχει δικούς του ξεχωριστούς κανόνες. Ο Βεζένκοβ είναι φυσικό να τα δίνει όλα, όταν η ομάδα «καίγεται». Και να παλεύει και να είναι μακράν ο πιο σταθερός παίκτης. Προσέξτε όμως: Χτύπησε, έχασε παιχνίδια και επιστρέφει σα να μην έλειψε. Με ίδια όρεξη, ίδιο πάθος, ίδιο προσανατολισμό στο κοινό καλό!

Έτσι είναι οι παίκτες που αξίζουν να βρίσκονται σε μια μεγάλη ομάδα. Να παίζουν ως το τέλος, όπως άρχισαν. Ακόμη και τώρα στα αδιάφορα, στα άχρηστα παιχνίδια. Στα ματς εξετάσεων. Και θα πρέπει να παραδειγματιστούν κι άλλοι. Γιατί στην τελική, ακόμη και στον κόκορα να τα φορτώσει τώρα ο Βεζένκοβ, να μπαίνει με φραπέ στο χέρι μέσα στο ματς, την ώρα της κρίσης δεν κινδυνεύει γιατί το ‘χει κερδίσει με το σπαθί του. Αυτός όμως κάνει την δουλειά του και απέναντι στον Ερ. Αστέρα συνέχισε να «φορτώνει» το προσωπικό του κοντέρ και να ενισχύει την ομάδα. Μαγκιά του…

Photo credits: Eurokinissi