Ο Σπανούλης δεν φταίει σίγουρα...

Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό, δεν ήταν ότι έχασε από τον Παναθηναϊκό. Ήταν ότι αυτό έγινε, με τέτοιο τρόπο που άφησε τον Περέιρα, τους παίκτες του και όλο τον Πειραιά, να ψάχνουν να βρουν τι πραγματικά έφταιξε.

Οι «πράσινοι» δεν έπαιξαν τρομερή μπαλάρα, όμως κατάφεραν να εκμεταλλευτούν τις στιγμές. Τι είναι η μπάλα; Στιγμές. Λεπτομέρειες. Σίγουρα αυτή τη φορά δε θα μπορεί κανείς να πει για τον Βασίλη Σπανούλη, οπότε καλό είναι να καθίσουν μια φορά να δουν ψύχραιμα αυτά που κάνουν και αυτά που θα πρέπει να κάνουν.

Ο Ολυμπιακός έχασε μια σούπερ ευκαιρία (οι στιγμές που λέγαμε) και στο «καπάκι» δέχθηκε γκολ. Και αντί να θυμώσει, είδαμε έναν Παναθηναϊκό πολύ πιο φουριόζο να ψάχνει το δεύτερο τέρμα και τελικά να πετυχαίνει, μετά από ασυννενοησία των Μιλιβόγεβιτς- Σαντάνα. Θέλετε όμως να τα δούμε όλα ήσυχα; Γιατί όχι ε;

Ο Περέιρα άφησε πολλούς εντεκαδάτους εκτός, αλλά έτσι είναι η μπάλα. Δε μπορείς να παίξεις με περισσότερους. Απέναντι στην άμυνα- αεροπορία του ΠΑΟ, ο Πορτογάλος έβαλε τον Μήτρογλου και πίσω από αυτόν πόνταρε στον Φορτούνη. Ο Ντουρμάζ που παίζει για πλάκα το «ένας με έναν» πήγε στη μια πλευρά, ο Ντοσεβί στην άλλη. Αυτή η τετράδα επιλέχθηκε για να… ανησυχήσει το «τριφύλλι». Ο Μιλιβόγεβιτς που τα ρεπορτάζ τον ήθελαν στόπερ, πήγε πλάι στο Μανιάτη και ο Σαντάνα ξεκίνησε άλλον έναν αγώνα στο κέντρο της άμυνας μαζί με τον Σιόβα.

Παράλληλα οι δυο παίκτες που στο παιχνίδι του πρώτου γύρου είχαν πάρει από τον Μίτσελ το γενικό πρόσταγμα για εκείνο το μονότερμα του Ολυμπιακού, ο Μαζουακού και ο Ελαμπντελαουί, ήταν και πάλι στις θέσεις τους, τούτη τη φορά με διαφορετικές οδηγίες. Πάντα ένα 90λεπτο έχει τις δικές του ξεχωριστές στιγμές. Και παίζουν ρόλο και οι συνθήκες. Γιατί ναι μεν η «καυτή» Λεωφόρος ήταν αναμενόμενη, δεν ίσχυε όμως το ίδιο και για τον καιρό.

Η βροχή «έδινε» για τα καλά και η απορία ήταν πως θα έμπαιναν οι «αιώνιοι». Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερα στημένος από τον αντίπαλό του αρχικά. Και σε αυτό, τον βοηθούσε και το σύστημα του Αναστασίου. Ο τελευταίος έδωσε βάρος στον άξονα, οι Πειραιώτες εκμεταλλεύτηκαν τα άκρα και έτσι μπόρεσαν να απλώσουν το παιχνίδι τους. Όχι δεν έκαναν σωρεία ευκαιριών, αλλά όταν «σβήνεις» τον χρόνο με τη μπάλα στα δικά σου πόδια, σιγά- σιγά αναγκάζεις και τον αντίπαλο να αγχωθεί, να σε μαρκάρει, να πάρει κάρτες, γενικά τον αναστατώνεις.

Ο Περέιρα, είδε μια ομάδα πολύ μαχητικότερη απ’ ό,τι στην Ουκρανία(σιγά το νέο) και αν υπήρξε κάτι θετικό ήταν η ψυχραιμία όλων. Χαρακτηριστικότερο; Η άνεση που γύρναγαν τη μπάλα στον Ρομπέρτο και αυτός ήρεμα και απλά δεν έδιωχνε, σημάδευε τα «φτερά» όπου ο Ντουρμάζ(κυρίως) με τον Ελαμπμντελαουί είχαν χώρους. Από την άλλη πλευρά, ο Ντοσεβί δυσκολευόταν περισσότερο, γιατί πολύ απλά ο Αναστασίου φοβόταν τον Μαζουακού. Έτσι τα χαφ των «πράσινων» έκλειναν πιο άμεσα στη δεξιά τους πλευρά. Δεν είχαν θέματα στο πρώτο μέρος οι «ερυθρόλευκοι», το ματς έμοιαζε με αυτό της Τούμπας, άσχετα αν ο Παναθηναϊκός ήθελε να κάνει αυτό που έπραξε η ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Μόνο που οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης είχαν διπλάσια ταχύτητα.

Ίσως και η βροχή να εμπόδισε τους παίκτες και των δυο ομάδων να πάνε φουριόζοι, εξάλλου αν ξεφύγεις, κινδυνεύεις και να την πατήσεις στο βρεγμένο χορτάρι. Επειδή όμως ένας αγώνας δεν διαρκεί 45 λεπτά, ήταν πολύ σημαντικό το δεύτερο ημίχρονο από τη στιγμή μάλιστα που θα εμφανίζονταν και παίκτες από τον πάγκο. Τρίχες… Ναι, όπως σας το γράφω. Η… ιστορία του ματς γράφτηκε δίχως πάγκο. Οι Πειραιώτες μπήκαν και έχασαν με τον Ντουρμάζ τη φάση του ματς. Η μπάλα πάντα κάνει τερτίπια και από τη στιγμή που ο Νάνο άρχισε να ανεβαίνει αριστερά, ήταν δεδομένο πως θα ανησυχήσει κόσμο. Έτσι ήρθε το πρώτο γκολ, άσχετα αν δε βγήκε ο Ρομπέρτο, άσχετα αν μπερδεύτηκε ο… σκόρερ Μαζουακού. Ο Παναθηναϊκός κινήθηκε σωστά στα αριστερά του γηπέδου και πήρε αυτό που ήθελε. Ο Ολυμπιακός υποχρεώθηκε να αλλάξει στυλ. Ο Περέιρα ζήταγε «κάτω τη μπάλα». Δεν το έκαναν οι παίκτες του. Γύρισε σε 4- 4- 2 με τον Χάρα, αλλά τίποτα.

Α και επειδή έχω εγκωμιάσει τον Πορτογάλο κόουτς κάποιες φορές, για να είμαι δίκαιος θέλω να πω και το εξής: Το ότι ο Μπενίτεθ ήταν επιλογή του Μίτσελ, δε σημαίνει πως ο Περέιρα πρέπει να τον εξαφανίσει. Είναι καλύτερος από τον Χάρα και το βλέπει και «τυφλός». Οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν δημιουργία, έφεραν άλλο ένα κακό αποτέλεσμα. Και το 2- 0 το έκανε ο Πέτριτς, τόσο απλά και τόσο σωστά. Του ήρθε «λουκούμι» η μπάλα, σιγά μη χαριζόταν. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να πάει στη δική του ταχύτητα, αλλά δεν ήταν αυτό το «κλειδί». Οι «πράσινοι» κέρδισαν γιατί ο Ολυμπιακός ήταν «λίγος», όμως δε το γράφω για να τους μειώσω την επιτυχία.

Προς Θεού. Όταν κάποιος κερδίζει, σημαίνει ότι τα ‘χει κάνει πιο σωστά από τον άλλο. Το «τριφύλλι» διατηρήθηκε πιστό στο πλάνο του. Και μόλις έγινε το αυτογκόλ, έπαψε το ματς να θυμίζει Τούμπα. Οι ποδοσφαιριστές «ανοίχτηκαν» γιατί αναγκάστηκε ο Ολυμπιακός και έτσι οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύτηκαν τους χώρους. Κυριάρχησαν, έπαιξαν πολύ πιο αξιόπιστα. Οι παίκτες του Περέιρα δε μπορούσαν, οι αλλαγές δε βοήθησαν ουσιαστικά(πλην του γκολ). Τι γίνεται από ‘δω και στο εξής; Το πρωτάθλημα δεν έχει κριθεί φυσικά και οι Πειραιώτες είναι στο + 3. Για να κατακτήσουν και αυτόν τον τίτλο, πρέπει απλά να «δέσουν» τις γραμμές, να ξαναπαίξουν λογικά και να σταματήσουν οι σπασμωδικές κινήσεις από πάγκο και παίκτες. Και να μπουν και σε μια σειρά οι προτεραιότητες. Γιατί και να θες να περάσεις τη Ντνίπρο και να θες να αποκλείσεις την ΑΕΚ και να θες να κατακτήσεις και πρωτάθλημα, για αυτό το ρόστερ, εμένα μου φαίνονται too much.

Όμως μη λέμε και μεγάλες κουβέντες. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Όσο πιο ψύχραιμοι μείνουν στο Λιμάνι, τόσο καλύτερο αποτέλεσμα θα έχουν. Ο εκνευρισμός σίγουρα «χτυπάει κόκκινο», αλλά το καλύτερο ταμείο γίνεται πάντα το καλοκαίρι. Εξάλλου όλα τα «στραβά» το καλοκαίρι έγιναν. Όταν όποιος γούσταρε εμφάνιζε παίκτες στου Ρέντη. Και από αυτούς, ποιοι ξέρουν τι είναι ο Ολυμπιακός; Ποιοι αντέχουν το βάρος της φανέλας; Ποιοι τα «’χουν μεγάλα» για να κουβαλήσουν και τους υπόλοιπους σε ήρεμα νερά; Ο Τσόρι είναι ένας από αυτούς και το γκολ που σημείωσε, μπορεί(όλα πιθανά) να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. Θα δούμε…

Υ.Γ. Πολύ σημαντικές οι δηλώσεις του Αναστασίου στο τέλος (όχι μόνο να τον κράζουν τον άνθρωπο) και πραγματικά, αυτός που πέταξε το μπουκάλι στον Ζέκα όταν πήγε να βγάλει σέντρα, καλό είναι να πάει μια βόλτα παρέα με αυτόν που πέταγε δυναμιτάκι στο ΣΕΦ όταν σούταρε βολές ο Λοτζέσκι!