Ό,τι έκανε και... πέρσι

Το νέο έτος μπήκε με τον καλύτερο τρόπο για τον Ολυμπιακό! Όχι γιατί κέρδισε, ούτε γιατί συνεχίζει μόνο με νίκες. Πρόκειται για μια ομάδα μανιακή με τη νίκη. Μανιακή με τα τρίποντα. Το 16/16 δεν είναι της πλάκας. Και είναι άδικο να το περνάνε στο… ντούκου. Πολλοί προσπαθούν να το «εξαφανίσουν», άλλοι να το μειώσουν.

Ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Για οποιαδήποτε ομάδα και να μιλάμε όμως, σε οποιοδήποτε πρωτάθλημα του πλανήτη, σερί αγώνων μόνο με…. ροζ φύλλα που λένε και στο μπάσκετ και δίχως ισοπαλία, είναι κάτι παραπάνω από αξιόλογο. Και επειδή την ακόμη μεγαλύτερη αξία του νικητή, τη δίνει ο ηττημένος, θα πρέπει να χαίρονται διπλά στον Πειραιά, επειδή κέρδισαν μια ομάδα που ξέρει να παλεύει και να αντιστέκεται.

Ο Πανιώνιος είναι σωστός απέναντι στο ίδιο το άθλημα. Έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, κάθε δυναμική, έχει ξεπεράσει τον εαυτό του. Και ο Ολυμπιακός έδειξε να γυρνάει από τις διακοπές με την όρεξη που είχε και πριν από αυτές. Όλα αυτά βέβαια σε «μισό ματς», αφού τα αρχικά πατήματα για μεγάλο διάστημα, δεν ήταν όπως τα ήθελαν οι προπονητές.

Για να είμαι ειλικρινής, η μοναδική δικαιολογία που μπορείς να δώσεις στις ομάδες, ήταν ο… επηρεασμός(λέμε τώρα) από τις γιορτές. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, σίγουρα θα υπάρξουν και αυτοί που θα πουν « πήραν πολλές μέρες άδεια και αποσυντονίστηκαν». Αν είχε μπει γκολ η κεφαλιά του Κασάμι(δοκάρι), θα έλεγαν άλλα. Τέλος πάντων, τα ‘χουμε ξαναπεί, ποδόσφαιρο είναι, όλοι γουστάρουν να μιλάνε για αυτό και να λένε τις απόψεις τους. Για τη συγκεκριμένη φάση καλοί μου φίλοι, σίγουρα μπορώ να γράψω ότι ο Ιντέγε έκανε το τέλειο. Αυτό που μισούν να βλέπουν οι Ιταλοί. Γιατί όπως λένε μεταξύ σοβαρού και αστείου στη γειτονική χώρα, « αν φας γκολ που ξεκινάει από το πρώτο δοκάρι, πρέπει να γίνει δικαστήριο». Ο Νιγηριανός λοιπόν στο 39’ άρπαξε την κεφαλιά και όταν συμβαίνει αυτό όπως ξέρετε, η άμυνα(όποια κι αν είναι) και ο τερματοφύλακας(όποιος κι αν είναι), μένουν… παγωτό!

Ο Κασαμί πετάχτηκε σωστά στο δεύτερο δοκάρι, αλλά εκεί έστειλε και τη μπάλα. Κατά τα άλλα; Ο Πανιώνιος πολύ καλά στημένος στο γήπεδο, ένα σύνολο με εξαιρετικό προπονητή. Και η μαγκιά του Ουζουνίδη δεν είναι ότι τα λέει σωστά. Είναι ότι οι ποδοσφαιριστές του τα εφαρμόζουν κιόλας και προσπαθούν όσο καλύτερα γίνεται να τα ακολουθήσουν και σε διάρκεια. Ο Πανιώνιος δεν είναι η ομάδα που θα παρατήσει τη μάχη. Έχουν φτιάξει καλή παρεούλα και φροντίζουν να το αποδεικνύουν. Ναι, ο Ολυμπιακός έχει άλλη ποιότητα, ανώτερη. Και φάνηκε. Αυτός είχε τη μπάλα, αυτός έκανε παιχνίδι, αυτός πήρε την κατοχή, αυτός κυκλοφόρησε. Για να βάλεις το γκολάκι όμως πρέπει να πληροίς και άλλες προϋποθέσεις. Οι αριθμοί είναι ωραίος τρόπος να λες ψέματα, όμως πολλές φορές «ξερνάνε» όλη την αλήθεια. Και ξέρετε τι λένε τα νούμερα; Ότι για 11 φορά, σε πρώτο ημίχρονο, οι Νεοσμυρνιώτες δεν δέχθηκαν γκολ. Μόνο τυχαίο. Προσήλωση στο σύστημα, στη θεωρία των αποδυτηρίων. Προσήλωση στην υποστήριξη τους ενός παίκτη προς τον άλλο. Αυτή είναι η ταυτότητα του Πανιωνίου και κανείς δεν του ‘χει χαριστεί βαθμολογικά. Ο Ολυμπιακός λοιπόν, έπρεπε να φτιάξει κι άλλα πράγματα, να γκαζώσει περισσότερο, να ανεβάσει τον ρυθμό και μαζί και τις συνεργασίες. Γιατί μιας και έπιασα την… αριθμολογία, να θυμίσω και το άλλο: Ερυθρόλευκοι και κυανέρυθροι, βάζουν τα περισσότερα γκολ από κάθε άλλον στα πρώτα 45λεπτα. Τούτη τη φορά όμως, που αντάμωσαν, έκαναν « μια τρύπα στο νερό»!

Αυτό το τελευταίο μπορεί και να το σκέφτηκαν στα αποδυτήρια. Γιατί βγήκαν στο δεύτερο 45λεπτο με άγριες διαθέσεις, «άνοιξαν» τις γραμμές τους και δούλεψαν διαφορετικά. Σημειώθηκαν υπέροχα τέρματα και από τις δυο πλευρές, ο Σίλβα με τις αλλαγές έδωσε ώθηση στα πλάγια, κυρίως από την στιγμή που μπήκε στο γήπεδο ο Πάρντο. Ο Κολομβιανός είχε όρεξη, σκόραρε, σέρβιρε στον Ιντέγε(τρομερό τελείωμα από τον σούπερ «τελειωματάκια» Νιγηριανό). Πάντως το γκολ του Τσόρι ήταν καλύτερο, όχι επειδή ο Αργεντινός έκανε προβολή σε κενό τέρμα, αλλά για τη συνεργασία που προηγήθηκε μεταξύ Φορτούνη και Ιντέγε. Βέβαια, ήταν εξαιρετικό και το γκολ του Πανιωνίου. Ναι, ξέρω τι θα μου πείτε, ο Ολυμπιακός θέλει στόπερ, θέλει κάποιον να «δαγκώνει» τη μπάλα, αλλά και ο Ρισβάνης κινήθηκε όπως ακριβώς έπρεπε και έστειλε και τη μπάλα με το κεφάλι εκεί που έπρεπε. Στην τελική, αν κάθε φορά που τρώει γκολ ο Ολυμπιακός λέμε «θέλει στόπερ», ε στο τέλος, θα χάσει και την αξία της η συγκεκριμένη διαπίστωση.

Ναι, είναι μεταγραφική περίοδος, αλλά αν δε μπορείς να βρεις κάτι φοβερό(αμφιβάλω) από το να σου εμφανιστείς ξανά κανας Σαντάνα, άστο καλύτερα, μη χαλάσεις και τις ισορροπίες και βάλεις και γκρίνιες στο κεφάλι σου. Καταλαβαίνετε τι εννοώ. Βρισκόμαστε και σε περίοδο, που οι νταμπλούχοι προσπαθούν να αλαφρώσουν το ρόστερ, άρα η όποια προσθήκη φαίνεται δύσκολη. Θεωρώ όμως, όχι ακατόρθωτη…