Ο τοίχος θα πέσει, όχι ο Ολυμπιακός
Το μπάσκετ συνάντησε στο ΣΕΦ το αμερικάνικο football, η Μεγάλη Εβδομάδα θα είναι ακόμη πιο... μεγάλη στον Πειραιά και ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τον υπέροχο τερματισμό των "ερυθρόλευκων" στον φετινό "μαραθώνιο" της EuroLeague.
Για να προσεγγίσουμε σωστά το ματς που είδαμε στο Ειρήνης και Φιλίας, αυτό που πρέπει να πούμε στο ξεκίνημα του άρθρου, είναι ότι παρακολουθήσαμε μια... μάχη του δρόμου. Με μπόλικες χύμα καταστάσεις. Με ένα περίεργο πρώτο πεντάλεπτο και μετά... πού σε πονεί και που σε σφάζει. Μπόλικη δύναμη, αρκετό ξύλο, τρέλα και συμμετοχή όλων σε αυτό.
Ένα μίνι παιχνίδι... αμερικανικού φούτμπολ με κανόνες μπάσκετ. Έρχονταν οι παίκτες από τους πάγκους, ούρλιαζαν οι προπονητές, έπαιρνε φωτιά το γήπεδο, πρωταγωνιστούσαν οι άμυνες και γενικά η EuroLeague έριξε την αυλαία της στην περίπτωση του Ολυμπιακού, με ένα ματς για όσους θέλουν να βλέπουν σπρωξίματα και βουτιές και σίγουρα όχι για όσους θέλουν να απολαμβάνουν θέαμα. Αλλά ναι, σε όσους γουστάρουν τα... πάρτι!
Επί της ουσίας τώρα, ο Ολυμπιακός βγήκε τρίτος (και μπορεί δεύτερος) με την παλικαριά του. Και το γούσταραν πάρα πολύ άπαντες. Σε ένα βράδυ που τίποτα δεν ήταν σίγουρα, στο τέλος στήθηκε απίστευτο πανηγύρι. Με απουσίες, με προβλήματα, με προγνωστικά δύσκολα, αλλά έχουμε τονίσει. Όταν αυτή η ομάδα είναι με την πλάτη στον τοίχο, ποιος πέφτει κάτω;
Ναι, σωστά το σκεφτήκατε. Ο τοίχος. Από 'κει και πέρα, το ότι εξασφάλισαν πλεονέκτημα έδρας και οι δυο, είναι μαγκιά τους, αξίζουν μπράβο, λίγα περισσότερα οι Ισπανοί που έκοψαν και πρώτοι το νήμα του μαραθωνίου, αλλά ως εκεί.
Μπορώ να διαβεβαιώσω τους λίγους από εσάς που δεν είστε φανατικοί της διοργάνωσης (γιατί οι περισσότεροι είστε και ξέρετε καλά και όλους τους άγραφους νόμους), ότι μόλις ξεκινάνε τα προημιτελικά "ανάβει" το παιχνίδι. Και σε μεγάλο ποσοστό αλλάζει κιόλας. Κάποια πράγματα που έχετε συνηθίσει να βλέπετε, τα ξεχνάτε. Εμφανίζονται άλλοι κανόνες και άλλες ισορροπίες στις ομάδες που πάνε στα πλέι-οφ.
Ως εδώ όμως αυτή η συζήτηση. Έχουμε μέρες μπροστά μας. Και σίγουρα η Μεγάλη Εβδομάδα (που ξεκινάνε), θα είναι... μεγάλη! Σε λίγες ημέρες θα μάθει και τον αντίπαλό του.
Ύπνωση
Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε με τον Ζαν Σάρλ στην πεντάδα, ως πρώτη... αντι- Φαλ επιλογή. Η Μπάρτσα από την πλευρά της εκμεταλλεύτηκε την απουσία του μπαμπούλα και χίμηξε μέσα στην κόκκινη ρακέτα. Αναμενόμενα πράγματα και ενώ το ύψιστο ερώτημα που γεννήθηκε ήταν, αν οι δυο αυτές ομάδες θα αποφάσιζαν να "δώσουν γκάζι" σε θέμα ρυθμού ή θα πήγαιναν... υποτονικά. Το πρώτο ταιμ- αουτ ήταν γρήγορο από την πλευρά των Πειραιωτών, μιας και οι Καταλανοί είχαν καταφέρει να επιβάλουν μέσω της άμυνάς τους, όχι απλά τον ρυθμό, αλλά και όλα τα δεδομένα ως προς την διαχείριση της κατάστασης.
Ένας Ολυμπιακός υπνωτισμένος σε ξεκίνημα αγώνα μετά από καιρό, αν αναλογιστούμε ότι ακόμη και στην άσχημη ήττα του στο Μονακό είχε ξεκινήσει καλά.
Τα πρώτα προβλήματα του Σάρας άρχισαν όταν εμφανίστηκε και η άμυνα του Ολυμπιακού. Με σωστές βοήθειες και μπόλικη ένταση. Ο Λιθουανός άλλαζε κόσμο στην πεντάδα, αναγκάστηκε να κάνει το ίδιο και ο Μπαρτζώκας μιας και το παιχνίδι εκεί που έδειχνε υποτονικό, ξαφνικά πήγε φουλ στην δύναμη. Γενικά ήταν ματς από αυτά που γουστάρει να βλέπει ο κόσμος , ανάμεσα σε ομάδες που θέλουν να κάνουν ένα ωραίο φινάλε στον σκληρό μαραθώνιο.
Ωραίος ο Μιχάλης
Όταν είσαι ο Ολυμπιακός και βάζεις 13 πόντους στην πρώτη περίοδο, σίγουρα δεν ευθύνεται μόνο ότι δεν έχεις τον Σλούκα και τον Φαλ. Ναι, ο Γάλλος παίρνει τις πρώτες μπάλες και συνήθως τις τελειώνει. Ναι, ο Κώστας απλώνει αλλιώς το γήπεδο, αλλά εδώ το πρόβλημα ήταν πολύ πιο απλό. Κάθε φορά που πάσχιζαν να πλησιάσουν το καλάθι των μπλαουγκράνα, οι "ερυθρόλευκοι" δεν έβρισκαν μονοπάτια. Και η αλήθεια είναι ότι σούταραν και λιγότερες φορές από άλλα ματς, από μακριά.
Παρ' όλα αυτά και όσο και να είχε την εικόνα του συνόλου που ήλεγχε την κατάσταση, η Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να "χτίσει" κάτι σίγουρο. Με Λούντζη και Λαρεντζάκη για πολύ ώρα, μπορεί η ομάδα να μην οργίαζε μπροστά, αλλά πίσω δάγκωνε, έχοντας και τον Μακ Κίσικ... αμυντικό χαφ. Όταν βγήκαν παρέα και οι τρεις το σκορ ήταν 30- 32 και θέλω να σταθώ στον Λούντζη. Η παρουσία του κρίνεται θετικότατη. Γιατί δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, να είσαι ανενεργός... ευρωπαϊκά και να παίζει απέναντι στην πρωτοπόρο της Ευρωλίγκας και να είσαι ώριμος, ήρεμος και σε τεράστιο ποσοστό μέσα στα "πρέπει" και τα "θέλω" του προπονητή σου.
Τούβλα αλλά μόνο 8 πίσω
Λίγο στο τέλος του πρώτου μέρους τα χάλασε η ομάδα και κλήθηκε να βρει λύσεις, όχι μόνο στο - 7, αλλά και στο... 33. Γιατί τόσοι ήταν οι πόντοι των 20 λεπτών. Η ομάδα είχε θέματα ακόμη και στις βολές, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι σε ματς που έλειπε ο Σλούκας και ίσως να υπέθετε κάποιος ότι η απειλή εξ' αποστάσεως θα ήταν σε μεγαλύτερο βαθμό υπόθεση των Ντόρσεϊ- Βεζένκοβ, είδαμε κάτι ασυνήθιστο.
Και ο Τάιλερ και ο Σάσα, ως το 25' είχαν επιχειρήσει από δυο σουτ τριών πόντων έκαστος. Αριθμός πολύ μικρός και βέβαια σε αυτό έπαιζε ρόλο και η επιθετική άμυνα των Καταλανών, που πίεζε τους δυο πιο επιθετικούς "ερυθρόλευκους". Όταν ο Βεζένκοβ σούταρε το τρίτο του τρίποντο, ήθελε 3'39'' για να τελειώσει το τρίτο δεκάλεπτο. Και το γράφω έτσι γιατί έκει η διαφορά έπεσε στους δυο και το ΣΕΦ... πήρε φωτιά.
Έμενε να απαντηθεί το ερώτημα, αν και ακόμη και σε ένα τέτοιο ματς, πολύ δύσκολο για την ομάδα, ξανά η έδρα θα έδινε την παραπάνω ώθηση. Ρεσιτάλ σκληρής άμυνας, που ήταν το απόλυτο αντίδοτο στα... τούβλα των βολών. Ο Ολυμπιακός πήρε προβάδισμα σε ένα διάστημα που έβαζε... γκολ με αίτηση. Και το κατάφερε γιατί πολύ απλά ανασταλτικά έτρωγε πόντους με... αίμα. Η Μπάρτσα πέτυχε 8 πόντους στο δεκάλεπτο!!! Ο Γιασικεβίτσιους γύρισε ακόμη και σε ζώνη για να... προκαλέσει αντίπαλα σουτ. Και ένα από αυτά, το τελευταίο περιόδου (Μακ Κίσικ) ήταν που έφερε το κόκκινο +3.
Απαγορεύονται τα όνειρα;
Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο. Ο βαθμός... αδικίας είναι πολύ- πολύ μικρότερος. Αυτός που είναι να κερδίσει 99 φορές στις 100 το καταφέρνει. Σε αυτό το ματς η αλήθεια είναι, πως η Μπαρτσελόνα είχε την αρχική... παράσταση νίκης, ο Ολυμπιακός τα ανέτρεψε στο δεύτερο ημίχρονο και φτάσαμε σε ένα άγριο φινάλε αντάξιο του... ξύλου που έπεσε στο παρκέ και της σκληράδας στην οποία βέβαια ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αρχηγός αναδείχθηκε ο Μακ Κίσικ. Υπήρχαν στιγμές που έπαιζε μόνος, έκανε και τις ποικιλίες του, αλλά ο Μακ Κίσικ είναι και έτσι πρέπει να τον δέχονται όλοι.
Υπάρχουν αγώνες που είναι "κουμπωμένοι" για την πάρτη του και αυτό το ματς του ταίριαζε απόλυτα. Αυτός λοιπόν κράτησε όλη την ομάδα και όταν το παιχνίδι πήγε στο τέλος... καθάρισαν, το τρίποντο του Γουόκαπ, η τρέλα του Παπανικολάου και το Ειρήνης και Φιλίας. Η Μπαρτσελόνα έχασε το παρκέ από τα πόδια της όταν η αναμέτρηση μπήκε στην αντίστροφη μέτρηση. Εκεί που έπρεπε και οι Ισπανοί να βγάλουν δύναμη και πάθος, λύγισαν. Φώναζε ο Γιασικεβίτσιους για να τους ξαναβάλει στην πρίζα, αλλά ήξερε και αυτός, ότι ήδη άπαντες είχαν αρχίσει να σκέφτονται το ζευγάρωμα με τον όγδοο της βαθμολογίας.
Ο κόσμος ονειρεύεται... Βελιγράδι. Ηρεμία θέλει. Και υπομονή. Το σίγουρο είναι πως ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του πρέπει να πάρουν χίλια μπράβο για την πορεία τους στην κανονική περίοδο. Το αξίζουν. Όσα απόλαυσαν στο ΣΕΦ τα αξίζουν. Και δικαιούνται να ονειρεύονται. Εξάλλου ποιος μπορεί να απαγορεύσει σε μια ομάδα τα όνειρα; Κανείς!
Παρακολουθήστε την Game Night για τον νέο θρίαμβο του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ:
