Ο τίτλος του άρθρου μετά το ματς ΑΕΚ- Ολυμπιακός, τόνιζε πως ο Ολυμπιακός ξέρει να κερδίζει. Και μπορεί να το κάνει, ακόμη και σε ζόρικα απογεύματα. Σε απογεύματα που ο αντίπαλος δεν τον φοβάται. Σε απογεύματα που το ματς δεν του πάει καλά στην αρχή. Σε απογεύματα που σημαδεύονται τα δοκάρια, αλλά όχι τα δίχτυα. Σε απογεύματα που αρχίζει ακόμη και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής να σκέφτεται "ρε μπας και γκελάρουμε σήμερα;" Ακόμη λοιπόν και με αυτές τις συνθήκες, ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίζει. Και για να το κάνει αυτό απέναντι στον δυνατό, μαχητικό και ωραίο ποδοσφαιρικά Βόλο, είχε και πρωταγωνιστές.

Πρώτος, ο Ρέαμπτσουκ. Χώθηκε και κέρδισε το πέναλτι. Πήδηξε και κέρδισε το φάουλ. Μετά ο Βαλμπουενά. Είναι πλέον η γαρνιτούρα στο... πιάτο που προσφέρει ο Μαρτίνς. Νόστιμη γαρνιτούρα όμως, άσχετα αν "κάθισε στο στομάχι" των αντιπάλων του. Πρωταγωνιστής και ο Βατσλίκ που έπιασε νωρίς- νωρίς πέναλτι, βοήθησε πολύ και ο Ελ Αραμπί όταν έγινε ταίρι του Τικίνιο και υποχρέωσαν όλη την αντίπαλη άμυνα να ασχολείται μαζί τους, αφήνοντας άφθονους χώρους, στους συμπαίκτες τους.

Όπως με τη Φενέρ, έτσι και με τον Βόλο, ο Ολυμπιακός το πήρε στο τέλος

Σε αυτό το παιχνίδι, όλα έγιναν στα τελευταία λεπτά. Όπως με την Φενέρ, έτσι και με τον Βόλο ο Ολυμπιακός το πήρε στο τέλος το παιχνίδι, αλλά είπαμε ξέρει να κερδίζει. Και η γνώση αυτή δεν αμφισβητείται. Ο Βόλος εύκολα βάζει γκολ. Αλλά και εύκολα τρώει. Το πιο περίεργο στατιστικό του συγκεκριμένου ματς ήταν ότι μέχρι που ξεκίνησε και οι δυο ομάδες, είχαν σημειώσει τα ίδια τέρματα. Απλά η διαφορά ήταν, πως ο Ολυμπιακός είχε δεχθεί 7 γκολ, ενώ οι Βολιώτες 20!

Καταλαβαίνω πως όσοι κάθισαν να δουν την αναμέτρηση περίμεναν πως θα παραβιαστούν εύκολα οι εστίες , αν και αυτό για να συμβεί πρέπει πρώτα να το κατορθώσουν οι πρωταγωνιστές. Ε, μέχρι το τελευταίο δεκάλεπτο λοιπόν, οι πρωταγωνιστές δεν... Ο Μαρτίνς δεν εξέπληξε. Ξεκίνησε με αυτούς που αναμένονταν. Τικίνιο και Λόπες που μπήκαν την Πέμπτη και έδωσαν πράγματα, ήταν στο βασικό σχήμα, το ίδιο και ο Γκάρι Ροντρίγκεζ που είχε κάμποσο διάστημα (λόγω και διακοπής) να πατήσει χορταράκι για επίσημα λεπτά αγώνα.

Ο Βατσλίκ διέλυσε τους κακούς οιωνούς

Έμεινε ο Αγκιμπού στον άξονα και απλά ο Λόπες έκλεινε προς τα μέσα, περισσότερο από τον Ροντρίγκες. Πίσω τους το ντουέτο Εμβιλά- Μπουχαλάκη και η αμυντική τετράδα που τελείωσε την αναμέτρηση με την Φενέρ. Όλοι αυτοί, τον αγώνα τον ξεκίνησαν με τους χειρότερους οιωνούς. Ο Ρεγκατέν βγήκε πανέξυπνα στον χώρο, ο Μπαρτόλο τον είδε την στιγμή που έπρεπε και έτσι έγινε το πέναλτι από τον Βατσλίκ. Ο Τσέχος βέβαια φρόντισε αυτούς τους... οιωνούς να τους διαλύσει αποκρούωντας την εκτέλεση. Και η συγκεκριμένη επέμβαση έπαιξε ρόλο στο να καταλάβουν οι συμπαίκτες του ότι θα έπρεπε να γίνουν πιεστικοί.

Δεν υπήρξε σφυροκόπημα από πλευράς πρωταθλητών, όμως η αλήθεια είναι ότι η ομάδα της Μαγνησίας δεν πήγε ακούραστη στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα. Δυο δοκάρια είχε ο Ολυμπιακός, ο Κλέιμαν χρειάστηκε να επέμβει κάποιες φορές και εδώ που τα λέμε ο Ισραηλινός πορτιέρε μπορεί να είναι λίγο τρελούτσικος αλλά ξέρει και αρκετά καλά να κάνει την δουλειά του. Ο Ολυμπιακός έμπαινε πολύ εύκολα μέσα στην περιοχή του Βόλου.

Από ένα σημείο και μετά, για πλάκα... Όμως δεν μπορούσαν να τελειώσουν φάση και όσο η μπάλα δεν περνάει τη γραμμή είναι λογικό να αναζητούνται έξτρα λύσεις και ταυτόχρονα να ανεβαίνει και το άγχος. Ο Μαρτινς έβαλε στο ματς Μασούρα- Μαντί Καμαρά- Ανδρούτσο. Ο Αγκιμπού ήταν "πτώμα" και φάνηκε, ο Λαλά το ίδιο, ενώ ο Ροντρίγκες ακόμη δεν είναι για όλο το ματς.

Ο Βόλος παίζει αλανιάρικο ποδόσφαιρο

Στην γενική της εικόνα η ομάδα ήταν καλύτερη στο πρώτο μέρος , άσχετα αν τα γκολ το έβαλε στην... δύση της αναμέτρησης. Οι αλλαγές που μόλις διαβάσατε, αλλά και αυτές που ακολούθησαν (Βαλμπουενά, Ελ Αραμπί) έδωσαν μια έξτρα ώθηση, χωρίς να τρομάξουν τους φιλοξενούμενους. Ο Βόλος παίζει αλανιάρικο ποδόσφαιρο. Και το κάνει σε όλες τις πτυχές. Μαρκάρουν, βουτάνε, τρέχουν, ακόμη και η γκρίνια που έχουν (ενδεκάδα μόνο ξένοι με λίγες αλλαγές Έλληνων παικτών) , τους δίνει ένα... πολεμικό στυλ στο παιχνίδι τους.

Η αλήθεια είναι ότι έφτασαν πολύ κοντά στο να μη χάσουν. Ειδικά από τη στιγμή που μπόρεσαν να ισοφαρίσουν. Η μπάλα κόντραρε στο πόδι του Μπα, ο Ανδρούτσος δεν είχε τραβηχτεί ψηλά, έγινε το 1-1. Ο Γκιγιέρμο Αμπασκάλ είναι καλός προπονητής. Έχει φτιάξει κάτι που δεν σε ενοχλεί να το παρακολουθείς, που ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο και που είναι ικανό για το καλύτερο ή το χειρότερο μόνο και μόνο επειδή δεν μπορεί να παίξει αλλιώς.

Την καλύτερη ζαριά έριξε ο Βαλμπουενά

Θα πρέπει όπως και μετά το τέλος του παιχνιδιού με την Φενέρ, να το ξαναγράψω: Ο κόσμος του Ολυμπιακού έδειξε τρομερή υπομονή και η αντίδρασή του ξανά, ήταν προσοδοφόρα. Γενικά το "αχ βαχ" δεν είναι σύνηθες στο "Καραϊσκάκης" και αυτό μόνο καλό μπορεί να κάνει. Στα λεπτά που έμεναν μετά την ισοφάριση, οι πρωταθλητές ήξεραν ότι κάποιες... ζαριές θα τις είχαν.

Έτσι έγινε το φάουλ στον Ρέαμπτσουκ και την καλύτερη ζαριά την έριξε ο Βαλμπουενά. Γκολάρα από τον Γάλλο, που πλέον διασκεδάζει το ποδόσφαιρο. Το χαίρεται. Το απολαμβλάνει. Μακριά από μίρλες, γκρίνιες και κακομοιριές. Και αυτό τον κάνει τέλειο. Και όσο παίζει και όσο υπάρχει στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Με την φαουλάρα του λοιπόν, κράτησε την βαθμολογική διαφορά της ομάδας του όπως ήταν. Δε το λες και λίγο...