Ρε τι «λείπει ο Σπανούλης» και «θα ‘ναι δύσκολα» και άλλες τέτοιες λυπητερές ελληνικές ατάκες. Μπήκε μέσα η ομάδα και έγινε το έλα να δεις. Ό,τι έπαθαν κάποτε οι πρόγονοί τους στα Δερβενάκια, το υπέστησαν ο Τάνιεβιτς και οι παίκτες του.

Βέβαια εγώ από το πρώτο μας… ραντεβού σε αυτό εδώ το ημερολόγιο του Ευρωμπάσκετ, είχα προαναγγείλει την τουρκική αποχώρηση. Διαβάστε το πρώτο σχόλιο και θα μάθετε την σχέση του μπάσκετ με το τάβλι. Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά και θα καταλήξουμε στην πολύ μεγάλη και επιβλητική μας νίκη.

Η μέρα ξεκίνησε με τον Φιλέρη να φωτογραφίζει την Σουηδέζα συνάδελφο. Κι αυτή ρε παιδιά, για να πω την αμαρτία μου, τι αγέλαστη! Την τελευταία φορά που κέρδισαν σε Ευρωμπάσκετ, πρέπει η μαμά της να την πήγαινε βόλτα σε λούνα πάρκ της Στοκχόλμης. Και τώρα είδε τους Σουηδούς να νικάνε και καθόταν αγέλαστη. Και εγώ ο φουκαράς, έβαλε ένα τρίποντο ο Σλούκας και πετάχτηκα πάνω σα να μπήκε γκολ στο 90’ με ανάποδο ψαλίδι. Κι αμα λάχει έχω δει και δυο κατακτήσεις Ευρωμπάσκετ και τόσα μετάλλια. Τέλος πάντων…

Οι Σκανδιναβοί λοιπόν, βρήκαν τους Ρώσους και τους «άλλαξαν τα φώτα». Αμ, ο αγνός και τίμιος Σοκόλοφ- Νεμπεγλέρας, έχανε και τα… άχαστα κάτω από το καλάθι. Τι να πεις; Και η …γιαγιά της ρωσικής ομοσπονδίας που «έφαγε» τον Κατσικάρη, καμάρωνε στα επίσημα. Ανάθεμα κι αν καταλάβαινε. Με την κωπηλασία έχει σχέση η γυναίκα. Την έβαλαν, κατέστρεψε το μπάσκετ και ησύχασε. Ο Καράσεφ με το βλέμμα της… συναγρίδας, θα δει ξανά στο βίντεο τι έγινε. Α μην το ξεχάσε, έχουν μια ελπιδούλα να περάσουν οι Ρώσοι. Πρέπει να γίνουν πολλά, αλλά έχουν. Και οι Σουηδοί έχουν. Αλλά που να πάνε; Αφήστε που θα τρέχει και στην Λιουμπλιάνα ο Φιλέρης να βγάλει φωτογραφία την συνάδελφο(δείτε το απογευματινό live και θα καταλάβετε).

Ακολούθησαν τα φιλαράκια μου της Σκουάντρα Ατζούρα. Την Παρασκευή είχε σκοράρει ο Τζιλαρντίνο. Τώρα τα έβαλαν ο Ντατόμε και ο Αραντόρι. Καλόί οι Φινλανδοί, συμπαθητικοί αλλά που να πάνε; Την ίδια ώρα στο κέντρο Τύπου είχαν προαναγγείλει για φαγητό «Νιόκι με τυρί cottage» και κοτόπουλο με σάλτσα από μανιτάρια. Μέσα στο γήπεδο οι Ιταλοί κέρδιζαν και έξω από αυτό, οι δημοσιογράφοι επέλεγαν τι θα φάνε.

Τελειώνει ο αγώνας των ατζούρι, πάμε να φάμε και το μόνο που ακουγόταν ήταν «Σπανούλης». Ο Βασίλης όμως ήταν στο ξενοδοχείο και ο Τρινκιέρι έπρεπε να βγάλει… λαγούς από τα μανίκια. Βρε έβγαλε και λαγούς και περιστέρια και άγριους λύκους. Και έτσι οι Τούρκοι υπέφεραν. Τα τσιφτετέλια στην εξέδρα, δεν βοηθούσαν. Η ομάδα η δική μας, ήταν έτοιμη να τους «κόψει» και τους χορούς και τα κουνήματα. Και αρχίζει το ματς και γίνεται το «έλα να δεις». Ο Μπουρούσης τους ξεβράκωσε, όλοι ήταν σούπερ, αλλά ο Ζήσης μαζεύει τα συγχαρητήρια όλου του κόσμου. Και τα δικά μου φυσικά. Πολλές φορές έχω κάνει κριτική στον Νίκο, έχω διαφωνήσει με τις επιλογές του ακόμη και στις μεταγραφές, αλλά αυτό που είδαν τα μάτια μου, ήταν τρομερό. Ίσως και το πιο γλυκό παιχνίδι της καριέρας του. Δεν είχε δίπλα τον Σπανούλη, έπρεπε να μοιράσει τη μπάλα παντού. Και το έκανε. Μην κοιτάτε τις ασίστ. Είναι λίγες. Υπάρχουν και δεύτερες μπάλες που έφυγαν από τα χέρια του…

Η βραδιά έκλεισε με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο καθισμένο σε μια καρέκλα να αναρωτιέται που μπορεί να φτάσει η ομάδα μας. Δεν πειράζει, ας μην το βρει ποτέ. Ας μην κατασταλάξουμε ποτέ. Ας τους βλέπουμε να κερδίζουν ως το φινάλε. Αν και μεταξύ μας, τώρα είναι όλη η ουσία. Πρέπει να πάρουμε βαθμούς με Ιταλούς και Φινλανδούς για το πλασάρισμα στην επόμενη φάση. Η Τρίτη αγωνιστική στο Κόπερ, ήταν και πάλι γλυκιά για την γαλανόλευκη. Οι Σλοβένοι γλεντάνε, οι Φινλανδοί πίνουν μπύρες και τρέχουν στις τουαλέτες, οι Τούρκοι «γεια σας» και οι Ρώσοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Οι Σουηδοί το απολαμβάνουν και βέβαια υπάρχει μια Ιταλία που προκαλεί έκπληξη και στον ίδιο τον εαυτό της. Αυτά μέχρι να τα ξαναπούμε…