Τα παιχνίδια Ολυμπιακού- Αρμάνι πάντα έχουν ενδιαφέρον. Η ελληνική ομάδα βέβαια έχει την μερίδα του λέοντος στις νίκες, παρότι σε θέμα μπάτζετ εδώ και μια δεκαετία ο Τζιόρτζιο Αρμάνι έχει σπρώξει χρήμα. Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία πάντα και σίγουρα στην περίπτωση της ιταλικής ομάδας δεν έχουν φέρει χαρά εδώ και χρόνια.

Παρότι και αυτή την φορά οι Ιταλοί δημιούργησαν αρχικά την εικόνα ότι μπορούν να πάρουν το ματσάκι, στο τέλος υπέκυψαν. Στον πολύ καλύτερο Ολυμπιακό. Τον παθιασμένο, που είχε στο δεύτερο μέρος πολεμιστές στο παρκέ και οπαδούς στον πάγκο! Και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για να πάρει η ομάδα το παιχνίδι. Κρατήθηκε ενωμένη στο δύσκολο 20λεπτο και οδηγήθηκε με ασφάλεια, δύναμη και πείσμα στην επικράτηση. Ο Κώστας Σλούκας έπιασε λιμάνι για αυτόν τον λόγο. Για να δημιουργεί, να εκτελεί και να καθοδηγεί. Αυτός ο παίκτης έλειπε, αυτόν πήραν οι Αγγελόπουλοι. Ντάμπλ- ντάμπλ με 17 πόντους και 11 ασίστ από τις 20 της ομάδας του (12 οι Ιταλοί). Ο Πρίντεζης είναι σε τρομερή κατάσταση και αν εμφανίστηκε και κάτι ξανά, ήταν η φόρα των Αμερικανών. Ελικόπτερα που άρπαζαν τα ριμπάουντ και όταν έπρεπε πήδαγαν στον… ουρανό. Δοκιμάστηκαν αρκετά, ειδικά στο πρώτο μέρος.

Τα περισσότερα δε βοήθησαν, αλλά ο Ολυμπιακός είναι μια πειθαρχημένη ομάδα. Και αυτό θα του δίνει την ευκαιρία να έχει διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά. Με την Ζάλγκιρις το καλό δεκάλεπτο του Ολυμπιακού ήταν το τρίτο. Η ιστορία επαναλήφθηκε και έμενε απλά να δούμε αν αυτή τη φορά οι Πειραιώτες γλίτωναν την …νάρκη. Από το 20’ ως το 30’ κέρδισαν 27- 16, με τον Σλούκα να καθοδηγεί και τον Σακίλ Μακ Κίσικ να θυμάται την εμφάνισή του πριν κάτι μήνες κόντρα στον Παναθηναϊκό. Γεμάτος ενέργεια ο Αμερικανός σε άμυνα και επίθεση. Η ομάδα είχε τον ρυθμό που της έλειπε σε όλο το πρώτο ημίχρονο, την διάθεση και την άμυνα του Χασάν Μάρτιν που σκέπαζε τα καλάθια, αλλά έριχνε …τούβλα στις βολές. Όταν ο πίνακας έδειχνε 69- 60 μετά από τρίποντο του Σλούκα έμεναν 8 λεπτά να τελειώσει η ιστορία. Πολύς χρόνος ειδικά για το ρόστερ της Αρμάνι και σε μια εποχή που όλα μπορούν να συμβούν στην Ευρωλίγκα. Από την στιγμή που γύρισαν ματς οι αμούστακοι Λιθουανοί, γιατί να μην το έκαναν ο Ντιλέινι, ο Σέρχιο Ροντρίγκες ή ο Χάινς και ο Ρόλ; Όμως αυτή την φορά ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του ήταν έτοιμοι.

Με διάθεση, ορμητικότητα και πάνω απ’ όλα συνοχή ανασταλτικά. Από ‘κει έπρεπε να μπουν οι βάσεις κόντρα σε μια ομάδα που έχει το ταλέντο να βάζει… γκολ αβέρτα. Κι όμως είχε περάσει το 35’ της αναμέτρησης, έμεναν δηλαδή λιγότερο από πέντε λεπτά και οι Ιταλοί είχαν σημειώσει μόνο 65 πόντους. Το κάκιστο πρώτο μέρος του Ολυμπιακού (θα διαβάσετε πιο κάτω), ήταν μακρινό παρελθόν. Και αυτή την φορά η δύναμη και η ενέργεια του Μακ Κίσικ και του Μάρτιν, τον οδηγούσαν με ασφάλεια. Μαζί τους η εμπειρία του Σλούκα και του Πρίντεζη και ο επικίνδυνος Χάρισον. Με αυτή την πεντάδα οι ερυθρόλευκοι βρήκαν την ουσία στο παιχνίδι τους. Άμυνα παντού και όταν δέχονταν καλάθι, αυτό η ιταλική ομάδα το πετύχαινε έχοντας πρώτα βγάλει μπόλικο αίμα. Ο Ολυμπιακός έβαλε 50 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο, με τρομερό μπάσκετ.

Στο πρώτο μέρος τι είχε γίνει; Ιδού: Αρχικά ο Μεσίνα δεν άντεξε να περιμένει ούτε το τηλεοπτικό τάιμ- άουτ. Έναν πόντο έχανε σε εκείνο το σημείο, αλλά έβλεπε ότι στην άμυνα οι παίκτες του είχαν διάθεση να… φάνε καλάθι. Και ο Ιταλός που ξέρει ότι οι ταλαντούχοι μπασκετμπολίστες του γουστάρουν να παίζουν μόνο επίθεση, εξοργίστηκε δικαιολογημένα. Για να προλάβει κάποιες καταστάσεις που ως εκείνο το σημείο ορίζονταν αποκλειστικά και μόνο από την επιθετικότητα του Ολυμπιακού. Η δουλειά έγινε και το μόνο που χάλασε την δουλειά των Λομβαρδών ήταν το τρίποντο του Πρίντεζη με τη λήξη του δεκαλέπτου. Ενός Πρίντεζη που ήταν ό,τι καλύτερο εμφάνισε στην αρχή η ομάδα του Πειραιά, συνεχίζοντας από εκεί που ‘χε σταματήσει στο ΟΑΚΑ.

Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό ήταν η στατικότητα, από ένα σημείο και μετά μάλιστα στην δεύτερη περίοδο ήταν εμφανέστατη με αποτέλεσμα οι Ιταλοί να βγάζουν άνετα τα μαρκαρίσματα. Καμία κίνηση, καμία γρήγορη πάσα, καμία εύκολη συνθήκη απειλής. Προστέθηκε και ο εκνευρισμός με κάποια σφυρίγματα και πήγε να χαθεί η ηρεμία και κάθε λογική. Σπανούλης- Σλούκας βρέθηκαν μαζί στην πεντάδα στην προσπάθεια εύρεσης του κατάλληλου αντίδοτου, αλλά λίγα πράγματα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός στην δεύτερη περίοδο γιατί δεν είχε ρυθμό. Ναι είναι το θέμα της εποχής για όλους αλλά θα μπορούσαν να σκεφτούν και πιο έξυπνα μέσα στο παιχνίδι οι παίκτες του Μπαρτζώκα. Οι πόντοι της επίθεσης (36) ήταν λίγοι αναλογικά με το ερυθρόλευκο ταλέντο και την άμυνα της Αρμάνι. Και σα να μην έφτανε η επιθετική «καθυστέρηση» πήρε φόρα και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ για να στείλει την Αρμάνι πιο ήρεμη στα αποδυτήρια.

Ένα από τα τερτίπια των αριθμών ήταν ότι και η πρώτη και η δεύτερη περίοδος είχαν ίδιο επιμέρους σκορ, 18- 21! Δεν ξέρω λοιπόν πόσο καλά ένιωσαν οι Λομβαρδοί στην ανάπαυλα, αλλά είμαι σίγουρος όταν δεν περίμεναν αυτό που τους βρήκε. Σκηνές από τα… προσεχώς ήταν αυτά που έδειξε ο Ολυμπιακός. Ενέργεια, δύναμη, φορτσάρισμα. Και προσέξτε: Απέναντι σε γεμάτο και καλό αντίπαλο. Όχι σε κάποια μέτρια ομάδα ή σε σύνολο «χτυπημένο» από κορονοϊό (γιατί υπάρχουν και αυτά δυστυχώς). Επαναλαμβάνω, κάθε φορά θα βλέπετε και άλλους. Στο ΟΑΚΑ, ήταν ο Σπανούλης, ο Βεζένκοβ, ο Πρίντεζης. Τώρα ήταν ο Σλούκας, ο Μακ Κίσικ, ο Μάρτιν. Και ξανά ο Πρίντεζης. Την Παρασκευή το βράδυ με την Μακάμπι μπορεί να είναι άλλοι. Ο Ολυμπιακός χωρίς τον κόσμο του, αλλά με την ορμή του. Χωρίς τον υψηλό βαθμό ετοιμότητας, αλλά με τους έμπειρους Έλληνες ηγέτες του. Νωρίς ακόμα για πάρα πολλά λόγια. Τα λέμε Παρασκευή…