Πριν κάμποσο καιρό πάρα πόλλοι κορόιδευαν τον Ολυμπιακό! Δεν άντεχαν να τον βλέπουν βασικά, δεν άντεχαν να τον καμαρώνουν να κατακτά την Ευρωλίγκα. Βρήκαν λοιπόν ευκαιρία από τους τραυματισμούς και κάποιες ήττες για να τον… ρημάξουν.

Η ομάδα από το μεγάλο λιμάνι της Ελλάδας, προχώρησε. Είχε τον δικό της δρόμο (θυμάστε το άρθρο;) να διαβεί. Τον ολόδικό της. Μόνος του . Αυτός κι ο κόσμος του. Ο δρόμος τον έφερε με μειονέκτημα στην Μαδρίτη. Πήγε, έχασε δυο ματς, δεν καταλάβαμε Μεγάλη Εβδομάδα. Για αυτή την ομάδα, δεν καταλάβαμε Πάσχα. Κυριακή στο γήπεδο όλοι! Προπόνηση, κουβέντα με τους ρεπόρτερ όλα κυλούσαν στους συνηθισμένους ρυθμούς. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να σηκώσει ανάστημα. Ήταν πεσμένος, μα όχι «τελειωμένος».

Ο κόσμος, τον άρπαξε , τον κράτησε και τον σήκωσε σιγά- σιγά. Την Δευτέρα του Πάσχα, οι «ερυθρόλευκοι» στάθηκαν στα γόνατά τους. Την Τετάρτη, σηκώθηκαν όρθιοι και κοίταξαν και πάλι στα μάτια την Ρεάλ. Ναι, την πολύ καλή Ρεάλ. Την Ρεάλ των αστεριών. Την Ρεάλ του Λάσο που επέλεξε την σειρά και όχι ένα ματσάκι(αν δεν δικαιωθεί θα πάει στο Τολέδο να κρυφτεί). Την Ρεάλ του 55-3. Τρεις ήττες και καμία φορά με την πλάτη στον τοίχο. Και ξαφνικά, υπήρξε μια ομάδα, που μέσα σε 48 ώρες, της τράβηξε δυο ηχηρά χαστούκια. Την διέλυσε με την άμυνά του ο Ολυμπιακός. Με την ενέργεια. Με την αποφασιστικότητα.

Τι έλεγαν; «Μικρό ρόστερ και λίγοι περιφερειακοί». Για τον Ολυμπιακό. Ναι μάλιστα… Δε διαφωνώ. Χωρίς τον Λο και με τον Σλούκα να το… ψάχνει ακόμη (ο Κώστας την Παρασκευή θα κάνει καλό ματς), ο Ολυμπιακός κέρδισε. Με τον Μάντζαρη να παίζει σούπερ στον τέταρτο προημιτελικό. Και με τον Μάρντυ Κόλινς να στέλνει το δικό του μήνυμα, πως... επιτρέπεται να τον αποδοκιμάσετε, επιβάλλεται να πάρει εκδίκηση. Ο Μάρντυ ο οποίος δεν είναι ο καλύτερος γκάρντ του κόσμου. Αλλά και τι έγινε; Σ’ αυτή την τρελοπαρέα, μπαίνει, αμύνεται, «σκοτώνεται» κι άμα λάχει, περνάει και σαν σταματημένο όποιον βρει μπροστά του.

Ο Ολυμπιακός έμεινε όρθιος, απέδειξε ότι δεν πεθαίνει, δεν ξεψυχά. Εντάξει, μπορεί να χάσει στον πέμπτο αγώνα, αλλά ελάτε τώρα, ποιος θα ρίξει λάσπη; Οι πρωταθλητές Ευρώπης, καλούνται να σταθούν στις δικές τους… Θερμοπύλες. Δεν μου αρέσει να εμπλέκω στον αθλητισμό (το ΄χουν κάνει άλλοι κι άλλοι) την μεγαλύτερη επίδειξη ανδρείας, από τον κορυφαίο στρατό όλων των εποχών στον πλανήτη, αλλά ξεχάστε την ιστορία των Σπαρτιατών. Σκεφτείτε μόνο, ότι ο Ολυμπιακός έχει μείνει όρθιος με το δόρυ και την ασπίδα του και πολεμάει. Λαβώθηκε, πληγώθηκε και συνεχίζει. Έχει καταφέρει τα δικά του χτυπήματα. Και θα προσπαθήσει και για άλλο! Λέτε να «πέσει»; Μπορεί… Αλλά θα το ‘χει χαρεί. Θα ‘χει φύγει χαμογελώντας!

Με τρεις Ευρωλίγκες, δυο συνεχόμενες και δείχνοντας στην Ρεάλ και σε όλη την Ευρώπη, ότι η ομάδα με τα κόκκινα, αν είναι να φύγει από την διοργάνωση, θα φύγει με τον δικό της τρόπο. Όπως αρμόζει σε μια πολεμική μηχανή…

Ό,τι και να πεις είναι λίγο για τον τρόπο που κύλησε το πρώτο ημίχρονο! Και το γράφω έτσι, από την άποψη ότι είδαμε πολύ μπάσκετ! Το θέμα είναι πως αυτός ο Λάσο κάποια στιγμή θα πρέπει να μας εξηγήσει τι προλαβαίνει να κάνει στα 55 λεπτά που προπονεί τους παίκτες του. Η Ρεάλ μπήκε και έδειχνε περισσότερο αποφασισμένη από τον τρίτο προημιτελικό. Βρήκαν κάποιες λύσεις και κυρίως έδειξαν να προσαρμόζονται στον Σπανούλη και τον Ντάνστον. Τον Αμερικανό τον έσπρωχναν, ενώ τον Βασίλη τον οδηγούσαν σε συνεχείς κακοτοπιές! Έκαναν έτσι την δουλίτσα τους, όμως η διάθεση των άλλων παικτών ήταν υψηλότατη. Μπροστά στον κόσμο τους, δεν ήθελαν να χάσουν το παρκέ από τα πόδια.

Ο Πρίντεζης με τον Παπαπέτρου άρχισαν να συνδέονται εξαιρετικά με το αντίπαλο καλάθι και ενώ την ίδια ώρα ο Μάρντυ Κόλινς μοίραζε «απαντήσεις», όχι σκοράροντας, αλλά αμυνόμενος υποδειγματικά και πάνω απ’ όλα, έχοντας τη μπάλα στα χέρια, με άνεση, με αέρα και αρχοντιά. Πολύ σημαντικό να βλέπει ο αντίπαλος πως δεν «μασάς» να τον περάσεις και μπορεί ο Αμερικανός να έχει κατηγορηθεί για πλάκα, όμως περνάει όποιον γουστάρει για πλάκα και με μισή προσποίηση. Τα πικ ‘ν ρολ του Ολυμπιακού δεν έπαιρναν άριστα, αλλά έβαζε σουτ , ανανέωνε επιθέσεις και είχε ψυχούλα. Έχανε αμυντικά ριμπάουντ, αφού το ρίσκο των συνεχών αλλαγών στα σκριν, αυτά έχουν. Όμως όταν παίζεις την… ζωή σου, πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος για όλα!

Οι Καστιλιάνοι την ίδια στιγμή; Μηδενική απειλή στο ζωγραφιστό και μόλις άρχισε και ο Ρούντι να ρίχνει τούβλα, ο Λάσο αναθεμάτιζε, δίχως να του φταίει κανείς. Ο Γιούλ και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ κλεισμένοι στις αλλαγές των σκρίν, ο Μίροτιτς σε… άλλο γήπεδο και οι Αμερικανοί της Ρεάλ με τον Μπουρούση να μην αντέχουν την πίεση του ΣΕΦ! Αυτή η εικόνα στο πρώτο μέρος έφερε το κόκκινο + 7. Όπως δηλαδή και στον τρίτο προημιτελικό…

Το δεύτερο μέρος, είχε τη ζώνη του Λάσο, είχε τα σουτ του Ρούντι που το πάλεψε και κάποιους βιαστικούς πανηγυρισμούς του Ολυμπιακού. Ως εκεί. Στην τέταρτη περίοδο, η ομάδα του Πειραιά την διέλυσε, δείτε στατιστικά, δείτε ασίστ. Δείτε τα ριμπάουντ του Σπανούλη και τις ασίστ. Δείτε πράγματα, που δεν συνηθίζει να πηγαίνει το μάτι σας. Δείτε επίσης, τις άμυνες του Μπαρτζώκα πάνω στους Γιούλ και Ροντρίγκεθ. Ο Ολυμπιακός ήταν αυτό που ήθελε να δει ο κόσμος και αν μη τι άλλο, όλοι περιμένετε να δείτε αυτή την ομάδα να κουράζεται, αλλά για την ώρα η Ρεάλ είναι αυτή που ‘χει χάσει «τα αυγά και τα καλάθια».

Όπως και να ‘χει οι Μαδριλένοι παραμένουν φαβορί. Είναι η πρώτη φορά φέτος, που βρίσκονται σε δυσχερή θέση. Είναι η πρώτη φορά, που καλούνται να δώσουν έναν αγώνα χωρίς αύριο. Ο Ολυμπιακός; Η ζωή του όλη είναι αυτή! Αν κερδίσει θα γονατίσει μπροστά του ο κόσμος όλος. Στο μεγαλείο αυτής της παρέας. Στην ικανότητα να μένουν ζωντανοί. Αν χάσει; Ελάτε τώρα, η περηφάνια δε μετριέται με αποτελέσματα…