Ας είμαστε ειλικρινείς. Μέχρι να ανοίξει το μπαλάκι, που έστελνε την Μάλμε στο πρώτο γκρούπ είχε πέσει λίγο… σκοτάδι πάνω από τον Πειραιά. Ο προβληματισμός έντονος από την δυναμικότητα των δυο ομάδων που είχαν προηγηθεί στον κόκκινο όμιλο.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μπορούμε να μιλάμε για όμιλο- παλούκι; Ή στο βάθος του τούνελ υπάρχει και μεγάλη αχτίδα φωτός; Δεν θα σας κουράσω πολύ. Θα πούμε απλά αυτά που πρέπει. Συμπερασματικά, μπορούν να αισθάνονται άνετα όλοι αυτοί που κατά καιρούς με έχουν ζαλίσει με το… μεράκι τους ή τη λόξα τους ή την πεποίθησή τους βρε αδερφέ, ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει πορεία στο Γιουρόπα Λίγκ. Εδώ «κολλάει» το μπαλάκι της Μάλμε, αφού όπως και να το κάνουμε δεν είναι μια ομάδα που θα σε τρομάξει και θα σε κάνει να πιστέψεις, ότι θα μείνεις ουραγός στο τέλος.

Εγώ όμως, δεν αλλάζω τα γούστα μου. Θεωρώ πάντα, πως όταν πας στο Τσάμπιονς Λίγκ, πρέπει να μένεις σε αυτό και να ταξιδεύεις όσο περισσότερο γίνεται. Τι είδαν λοιπόν τα ματάκια μας καλοί μου φίλοι; Πρώτα απ’ όλα την Ατλέτικο Μαδρίτης. Την εξαιρετική αυτή ομάδα, που πριν λίγους μήνες έγραψε ιστορία. Μπήκε «σφήνα» στα ισπανικά θηρία και πήρε το πρωτάθλημα. Έχασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ στην παράταση από την Ρεάλ.

Και ρωτάω; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να είναι το ίδιο τρομερή απέναντι στον Ολυμπιακό; Μπορεί και να μην είναι. Σίγουρα είναι το φαβορί και ακόμη πιο σίγουρα δεν έχεις να χάσεις τίποτα απέναντί τη. Γιατί να φοβηθεί ο Ολυμπιακός την Ατλέτικο; Θα τον κερδίσει; Ε και; Στο χέρι του είναι, έστω και στην,,, δύση του καλοκαιριού να ενισχυθεί και να δώσει δυο μεγάλα 90λεπτα, με αυτή την ομάδα. Ο φόβος δεν έχει θέση στο λιμάνι. Η κλήρωση έστειλε την Ατλέτικο, πιστέψτε με, θα μπορούσε να ‘χε στείλει κάτι χειρότερο. Και μην ξεχνάτε, οι Καστιλιάνοι πέρυσι προχώραγαν με το… ακαταλόγιστο. Δεν είχαν το παραμικρό άγχος. Πλέον είναι διαφορετικά, έχουν μπόλικο βάρος στις πλάτες τους.

Μια άλλη γνωστή από τα παλιά είναι στο γκρούπ. Η Γιούβε. Η Γηραιά Κυρία, η ομάδα που έχει κάνει συνήθειο να κατακτά τον τίτλο στην Ιταλία. Τεράστια φανέλα. Θεόβαρη. Το καλοκαίρι που πέρασε δεν ήταν καλό. Ο Αντόνιο Κόντε ήρθε σε σύγκρουση με την διοίκηση, αποφάσισε να φύγει. Οι μισοί παίκτες ήθελαν να τον ακολουθήσουν. Επιλέχθηκε ο Αλέγκρι , δεν είναι η κατάσταση όπως πολλοί πιστεύουν. Η Γιούβε βρίσκεται στο ψάξιμο, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός έχει την ικανότητα να την βλάψει. ΟΜΩΣ. Βλέπετε, γράφω το «όμως» με κεφαλαία. Για να ασχοληθείς με τους αντιπάλους, πρώτα πρέπει να δεις την δική σου ομάδα.

Θα «δέσουν» οι Πειραιώτες, θα προλάβουν; Θα υπάρξει ένα κέντρο άμυνας της προκοπής και το οποίο θα σου εξασφαλίζει την ηρεμία; Ξέρετε αυτά τα ματς, είναι της μιας φάσης. Αν πας στην Μαδρίτη ή στο Τορίνο και να κάνεις το τέλειο παιχνίδι, φτάνει μια στιγμή να σε ρημάξει. Όλα βέβαια για εμένα θα κριθούν στο Καραϊσκάκη. Αν η ομάδα καταφέρει να μαζέψει βαθμούς στο σπίτι της, θα ‘χει πολλές πιθανότητες. Ο Ολυμπιακός είναι ικανός να τους «μπει σφήνα», αν πάνω απ’ όλα αποδειχθεί πιστός απέναντι στον εαυτό του. Δεν κάνω περισσότερες αναλύσεις για τους αντιπάλους, υπάρχει ειδικό αφιέρωμα σε όλους από τα παιδιά του site. Ο Μίτσελ 100% θα προτιμούσε ένα άλλο γκρουπ, αλλά και τι έγινε; Αυτό έλαχε, εδώ θα πρέπει να «πολεμήσει» η ομάδα. Οι μάγκες είναι στο γήπεδο.

Την ίδια ώρα βέβαια, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι να πας στο Τσάμπιονς Λίγκ με Μπενίτεθ και Διαμαντάκο(αναμένεται η επόμενη κίνηση) εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο, όπως επίσης εκκρεμεί και μεταγραφή στο κέντρο. Όπως και να ‘χει το πράγμα, όταν παίζεις στο Τσάμπιονς Λίγκ, ξέρεις ότι δεν θα σου έρχονται πάντα αντίπαλοι «του χεριού σου». Και κλείνω πάλι με το εξής: Η ομάδα μπορεί και έχει χρέος να συνεχίσει να παίζει στην Ευρώπη και το 2015. Αν δεν μπορέσει να «πετάξει» έξω το περσινό φαινόμενο Ατλέτικο(θα ‘ναι το ίδιο… τούρμπο;) ή δεν μπορέσει να καταστρέψει την Γιουβέντους, επιβάλλεται να στείλει σπίτι της, την Μάλμε!