Οι μπουκιές του Τόρο

Η λογική λέει ότι ο Ολυμπιακός θα την περάσει τη Λαμία και ας έφερε χειρότερο αποτέλεσμα από πέρυσι που αποκλείστηκε. Πέρυσι 3- 3, φέτος 0 - 0. Πρώτον γιατί κάθε μέρα δεν είναι του Αη Γιαννιού και δεύτερον επειδή είναι ακριβώς αυτή η περσινή «πατάτα» που δε γίνεται να επαναληφθεί. Βέβαια λογική και «πρέπει» δεν υπάρχουν στο ποδόσφαιρο.

Αν επιβάλλεται να συμφωνήσουμε σε κάτι, αυτό είναι ότι «φορτώθηκαν» άλλα 90 λεπτά οι Πειραιώτες, αφού απέτυχαν να πάρουν σκορ ασφαλείας. Τα… κουλούρια στην Λαμία, χάρισαν χρόνο συμμετοχής σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, αλλά τα κέρδη σταματάνε εδώ. Στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, καταλαβαίνω ότι χρειαζόσασταν κάποιον οφθαλμίατρο για παρεούλα, όμως επίσης δεν υπογράφονται συμβόλαια για μαγικές εμφανίσεις.

Εξάλλου, οι ευκαιρίες για γκολ δεν ήταν και πολλές. Δυο φορές ο θετικότατος Τοροσίδης ήταν έτοιμος να βάλει γκολ στο δεύτερο μέρος, αλλά οι… μπουκιές δε μπήκαν ποτέ στο στόμα του. Την πρώτη ο Ραντζέλοβιτς θέλησε να τελειώσει αυτός (είχε κάνει καλό κοντρόλ και τον καταλαβαίνω μετά από… καραβολίδα του Καμαρά) και να μην πασάρει στον Βασίλη, τη δεύτερη ο Σισέ …έδιωξε βάζοντας το ποδάρι του στη μπάλα και ενώ ο Τόρο είχε ήδη… οπλίσει. Αυτοί ήταν οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για την Λαμία στο δεύτερο μέρος, με τους γηπεδούχους να αποφασίζουν να ρισκάρουν λίγο όταν το ρολόι έδειξε 70’ . Ο Μάντζιος το πήγε έξυπνα για να έχει τον μικρότερο κίνδυνο.

Το πέτυχε, αλλά ούτε η δική του ομάδα απείλησε με διάρκεια ή πιο σωστά απείλησε με το σταγονόμετρο. Και ξεκίνησα με το «φτωχό» δεύτερο μέρος για να πάω τώρα στο πρώτο: Έβγαλε μια φορά τον Χασάν ο Φορτούνης σε θέση για γκολ, αλλά ο Αιγύπτιος άργησε. Άλλη μια πάλι ο Χασάν είδε την μπάλα να τον προτιμάει (σε κακή εκτίμηση του αντίπαλου αμυντικού), αλλά αυτός δε της φέρθηκε καλά και την έστειλε στο… γάμο του Καραγκιόζη. Και ένα ωραίο σουτ του Ραντζέλοβιτς το έβγαλε ο Θεοδωρόπουλος.

Αυτές ήταν οι φάσεις του Ολυμπιακού στο πρώτο κομμάτι και σας τις ανέφερα για να καταλάβετε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του ματς, δεν υπήρξε κάποιος μονόλογος και φυσικά κανένα σφυροκόπημα. Όμως ήταν φυσιολογικό. Οι Πειραιώτες είχαν μια ενδεκάδα που πρώτη φορά βρέθηκε μαζί στο γήπεδο. Ο Αλέν περιμένει το κύπελλο για να παίξει. Ο Τόρο αριστερό μπακ με ελάχιστο χρόνο φέτος από τον Μαρτίνς και ο Γκασπάρ αλλαγή του Ελαμπντελαουί. Ο Παπαδόπουλος που κάνει «μπαμ» ότι δεν έχει συνέλθει από το πρόβλημά του δίπλα στον Σισέ που 100% πήρε ψυχολογία από το καλό παιχνίδι που έκανε κόντρα στην ΑΕΚ.

Ο νεοφερμένος Καφού στο ντεμπούτο του δίπλα στον Καμαρά, με τον Φορτούνη να βλέπει πρώτη φορά ενδεκάδα. Ο ξεχασμένος Ραντζέλοβιτς από τη μια, ο Λοβέρα (που αν ήταν μπάσκετ θα ‘ταν ο απόλυτος… έκτος παίκτης του Μαρτίνς) από την άλλη και μπροστά ο Χασάν. Ναι, Ολυμπιακός είσαι, πρέπει πάντα να μπαίνεις δυνατά, να πιέζεις κλπ κλπ. Όμως αυτά δε γίνονται κατόπιν παραγγελίας. Και η Λαμία με πιο μικρό ρόστερ, έκανε τις αλλαγές της, αλλά προς μεγάλη ικανοποίηση ο φίλος μου ο Μάντζιος, είδε τους ποδοσφαιριστές του να κάνουν αυτό που πρέπει.

Έκλειναν χώρους, λειτουργούσαν άμεσα στις επιστροφές και άμα λάχει, όταν έβρισκαν την ευκαιρία πατούσαν στη μεγάλη περιοχή του Αλέν. Τελική στο 45λεπτο δεν έγινε από την πλευρά των γηπεδούχων, αλλά ούτε αισθάνθηκαν και καμιά τρομάρα. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με το δεύτερο μέρος που σας περιέγραψα πιο πάνω. Ο Ολυμπιακός δεν δέχθηκε τέρμα, αλλά ούτε έβαλε και επαναλαμβάνω έχει πλέον μια εκκρεμότητα που δε μπορεί να υποτιμήσει.

Είναι ξεκάθαρο φαβορί, όμως θα πρέπει και να το αποδείξει. Επειδή πρέπει να πούμε και κάτι… ειδικό για ορισμένους «ερυθρόλευκους», ο Χασάν το φωνάζει ότι έχει αποχή από αγωνιστική δράση και φαίνεται στον τρόπο που πήγε να τελειώσει φάσεις στο πρώτο μέρος και ότι στο δεύτερο ήταν άφαντος. Σα να έπαιζε με δέκα η ομάδα, μέχρι να μπει ο Σουντανί. Ο Καφού, έβγαινε , ζήταγε μπάλες, προσπαθούσε να είναι μονίμως μέσα στην ουσία του παιχνιδιού.

Ούτε τα μικρά ονόματα των συμπαικτών του δε ξέρει ο άνθρωπος, αλλά και τακτικός ήταν στο ανασταλτικό κομμάτι και όρεξη είχε να πάρει την πρώτη μπάλα και να την τσουλήσει. Δε θέλω και δε πρέπει να γράψω περισσότερα, ο παίκτης χρειάζεται –φυσιολογικά- και λίγο διάστημα για να κριθεί καλύτερα. Ο Μορ, μπήκε αλλαγή, πήγε να βγάλει δυο- τρεις συνεργασίες στις πλευρές, δε του «έκατσε» κάτι, θα πρέπει να περιμένουμε για να τον …ζυγίσουμε και αυτόν.

Ο Φορτούνης είχε το πρώτο του ολόκληρο παιχνίδι πολύ πιο νωρίς χρονικά και απ’ ότι θα περίμενε ο πιο αισιόδοξος. Αυτό και μόνο είναι κέρδος. Όλα τα άλλα έχουν να κάνουν, με τα πατήματα, τον ρυθμό και τον χρόνο. Γενικά το ματς αυτό θα ξεχαστεί για όλους τους Ολυμπιακούς, αλλά θα πρέπει ο Μαρτίνς να ζυγίσει καταστάσεις, να τα βάλει όλα σε μια τάξη γιατί ίσως και να ήταν το τελευταίο παιχνίδι στο οποίο είχε περιθώρια δοκιμών. Από τη στιγμή που απέτυχαν να το «καθαρίσουν», ο αγώνας στο Καραϊσκάκη έχει άλλη βαρύτητα. Στο πρωτάθλημα κάθε ματς είναι φωτιά, η Άρσεναλ δεν είναι για δοκιμές και λογικά αν περάσει στο κύπελλο θα έχει δύσκολο αντίπαλο. Άρα, από ‘δω και πέρα τα ψέματα έλαβαν τέλος.