Διαβάζοντας αυτές τις αράδες, ίσως και ξαναθυμηθείτε το ματς Ολυμπιακός- Παναιτωλικός. Και το γράφω αυτό, γιατί μάλλον ήδη το έχετε ξεχάσει. Ελάχιστα πρόσφερε αυτή η αναμέτρηση και οι μόνοι που χάρηκαν ήταν οι πιτσιρικάδες που πήγαν μεσημέρι Κυριακής μαζί με τους μπαμπάδες τους να δουν μπαλίτσα. Κατά τα άλλα; Όταν είσαι έτοιμος για την υπέρβαση, τα «θαλασσώνεις» και πρέπει μετά από τρεις μέρες να βγάλεις και πάλι ένταση, ε, μάλλον αυτή η ένταση μοιάζει με φωνή από ξεχαρβαλωμένο τρανζιστοράκι…

Ήταν εμφανέστατη η διάθεση του Μαντζουράκη. Και αν πολλοί έχουν συνηθίσει να βλέπουν τον συγκεκριμένο προπονητή να προτιμά τα… πούλμαν μέσα στη μεγάλη περιοχή του, τούτη τη φορά είδαμε έναν Παναιτωλικό με τις γραμμές «δεμένες» και μαζεμένες προς τα πίσω, αλλά τη διάθεση κάθε παίκτη να κρατήσει χώρο. Ήταν ευδιάκριτο, ότι οι αγρινιώτες έπαιζαν χώρο και όχι παίκτη. Απόλυτα φυσιολογικό.

Ο Ολυμπιακός έχει αθλητές με ταχυδύναμη, με ξεπέταγμα, με πολλή καλή τεχνική. Να πας με φόρα πάνω τους για να τους κόψεις στα ίσια; Καλύτερα να παίξεις τζόκερ! Και ο «Μαντζούρ» το γνώριζε, είχε δώσει «μασημένη τροφή» στους ποδοσφαιριστές του. Στο πρώτο ημίωρο, η ανασταλτική τακτική του Παναιτωλικού κυριαρχούσε, απέναντι σε έναν Ολυμπιακό που είδε τους αντιπάλους του να πιέζουν από τη μεσαία γραμμή και όχι πιο πίσω.

Ο Σίλβα, έβαλε τον Φορτούνη δεξιά. Πήραν και απάντηση δηλαδή, όσοι ήθελαν αυτό το σχήμα κάμποσες φορές, ώστε να χωράνε και ο Κώστας και ο Τσόρι στην 11αδα. Μάλιστα, τόλμησαν κάποιοι να το απαιτήσουν και κόντρα στην Άρσεναλ. Βόλεψε με τον Παναιτωλικό. Γιατί; Ο Πάρντο δεν είναι στα καλύτερά του. Ο Ερνάνι πήρε «μήνυμα» από τον προπονητή και ο Σεμπά, πιστός στο σύστημα, αξιόπιστος για το μπακ, αλλά σκοράρει με διπλή αίτηση.

Ο Φορτούνης λοιπόν κρίθηκε ικανός να βάλει τη «μαγεία του» στη μια πλευρά, με τον Ελαμπντελαουί να τον στηρίζει. Έτσι μπήκε και ο Τσόρι, που τράκαρε όμως συνεχώς, στους πολλούς «κυανοκίτρινους» που τον περίμεναν. Ο Ολυμπιακός λίγες ώρες μετά την αναμέτρηση επί της Άρσεναλ, μετά από ένα ματς όπου οι νταμπλούχοι δεν έδειξαν σταθερό και ξεκάθαρο προσανατολισμό, έπρεπε να δουλέψουν στο ακέραιο πάνω στο χορτάρι της έδρας τους για να βλάψουν τον Παναιτωλικό.

Ο Ιντέγε ήταν μόνος μπροστά, ενώ όσα τράβαγε ο Φορτούνης, τα πέρναγε από την άλλη και ο Ντουρμάζ. Το ντουέτο Μιλοβόγεβιτς- Καμπιάσο έδειχνε να ελέγχει κάθε κατάσταση, αλλά αυτό δεν είναι και είδηση. Αποτέλεσμα λοιπόν; Να αναζητείται ο τρόπος με τον οποίο θα άλλαζε η εικόνα. Και σε τέτοια ματς, κακά τα ψέματα, η εικόνα αλλάζει μόνο όταν ο Ολυμπιακός βάλει γκολ. Γιατί μετά υποχρεώνεται και ο αντίπαλος να παίξει αλλιώς.

Οι ισορροπίες χάλασαν στην αποβολή του Κυριακίδη, o οποίος δεν εκτίμησε τις ικανότητες του αμυντικού του, έγινε ο ίδιος στόπερ, αλλά παρασύρθηκε, στήθος, χέρι, κόκκινη. Αντιθέτως, δευτερόλεπτα πριν με μια έξυπνη βουτιά πήρε την κίτρινη από τον Τσόρι. Αυτά έχει η μπάλα. Μικρές ξεχωριστές ιστορίες που είναι αρκετές να χαλάσουν κάθε ισορροπία. Ο Ντομίνγκεζ λοιπό σημάδεψε καλά λίγο μετά για να σκοράρει, αλλά δεν έπραξε το ίδιο και από το σημείο του πέναλτι.

Δεύτερο πέναλτι παρεπιμπτόντως που κερδίζει ο Καμπιάσο σε σύντομο διάστημα. Τραγική η εκτέλεση του Τσόρι, σε ένα ματς που και το δεύτερο μέρος δεν διεκδίκησε δάφνες ποιότητας. Με δέκα παίκτες ο Μαντζουράκης μια χαρά την έβγαζε, απλά ήξερε ότι ήταν δύσκολο με το 4-3-2 να απειλήσει για να ισοφαρίσει. Ο Σίλβα βλέποντας αυτά, επέλεξε έστω για λιγότερο από 20 λεπτά, να βάλει Πάρντο- Σεμπά.

Είχε δοκάρι η ομάδα, ανέβασε την πίεσή της και έδειξε κομματάκι πιο ορεξάτη. Είναι δύσκολο να απαιτήσεις πολλά από έναν Ολυμπιακό, που είχε φανερά ακόμη πάνω του τα σημάδια από τα χτυπήματα του Ζιρού. Μεγάλο πράγμα η ψυχολογία, καταλαβαίνετε και εσείς οι ίδιοι με πόσο ενθουσιασμό πρόσμεναν το ματς με τους Άγγλους και πόσο ξενερωμένοι είναι αυτό το διάστημα οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Είδαμε και ντουέτο Ντα Κόστα-Μποτία στην άμυνα.

Δεν είχαν προβλήματα, αλλά για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να «ζυγιστούν» και απέναντι σε ανώτερο -και πιο επικίνδυνο- επιθετικά αντίπαλο. Στο τέλος αποδοκίμασαν και κάποιοι. Μάλλον ήταν αυτοί που έφυγαν πιο νωρίς την Τετάρτη από το γήπεδο και επειδή κυριακάτικα δε θα ‘χε πολλή κίνηση στους δρόμους, είπαν να κάτσουν ως το τέλος. Ούτε ισοπαλία δεν έχει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα, έκανε τρείς νίκες στο Champions League, συνεχίζει στο Europa κι όμως, υπάρχουν κάποιοι που πάνε για να γιουχάρουν. Ας μη συνεχίσω…

Η ετικέτα του Παναιτωλικού φανερώθηκε στο έπακρο, πάνω στο χορτάρι του φαληρικού γηπέδου, έχει καταφέρει ο Γιάννης Μαντζουράκης να φτιάξει ένα σύνολο που ανασταλτικά δε χαρίζεται. Ξέρετε πολλούς να αντέχουν δέκα παίκτες στο Καραϊσκάκη; Ακόμη κι αν ο Ολυμπιακός δεν πιάσει φουλ απόδοση. Όχι δεν υπάρχουν πολλές ομάδες. Όμως οι αγρινιώτες θα πρέπει να φτιάξουν και έναν άλλο τομέα.

Ποδόσφαιρο παίζεται και μπροστά από το κέντρο του γηπέδου. Πρέπει να φτιάξεις κάτι, να κυκλοφορήσεις με το τόπι. Και δε το λέω γιατί δεν το έκαναν κόντρα στην κορυφαία ομάδα της χώρας. Οι «κυανοκίτρινοι» έχουν προβλήματα ανάπτυξης ακόμη και μέσα στο δικό τους σπίτι. Δύσκολα θα τον πληγώσεις τον Παναιτωλικό πλέον, αλλά και αυτός επιθετικά δείχνει ξεδοντιασμένος…