Οικοδομή και κουτουλιές

Τα «πειράματα» του Μπλάτ απέτυχαν και πλέον η κατάσταση είναι ξεκάθαρα στα χέρια των αδελφών Αγγελόπουλων. Δε θα χρεώσω στον Κεμζούρα την ήττα από την Ζενίτ. Δε γίνεται να λέμε τη μια πως ο άνθρωπος έβγαλε στο γήπεδο μια ομάδα που ήξερε τι να κάνει και την άλλη, ότι έπραξε λάθος. Αν θέλετε την άποψή μου, ο τελευταίος που ‘χει ευθύνη για το κίτρινο φύλλο, είναι ο Λιθουανός.

Ο Ολυμπιακός ήξερε και πάλι τι να κάνει, απλά δε το έκανε σωστά. Ο κυριότερος λόγος ήταν τα τούβλα που έφυγαν από τα χέρια των παικτών του και το ότι… κουτούλαγαν στην επίθεση στα κρίσιμα σημεία.

Γιατί κακά τα ψέματα, όταν μπήκαν κάποια τρίποντα πήγε το ματς στην παράταση, αλλά μετά πάλι άρχισαν να παίζουν επίθεση αλά Αστρομπάλ. Ο Ολυμπιακός έπαθε… Παναθηναϊκό (με Αρμάνι) και το πλήρωσε παρότι πολέμησε και δεν ηττήθηκε στο 40λεπτο.

Τα καλοκαιρινά ανακατέματα, στην ΕuroLeague δεν περνάνε. Η ομάδα έχει πολλούς παίκτες, αλλά λίγοι μπορούν να σταθούν σε αυτό το επίπεδο. Και είναι απόφαση διοίκησης, σε συνεργασία με τους προπονητές, αν θα γίνουν αλλαγές ή αν θα παίζουν… τζόκερ. Γιατί μη κοροϊδευόμαστε, αν έχεις ομάδα που θα είναι "έτσι και γιουβέτσι" θα μπαίνεις στο ντους και δε θα ξέρεις αν βγει ζεστό ή κρύο.

Το ότι χρειάζονται κάποιες αλλαγές είναι επιβεβλημένο για να βελτιωθεί η εικόνα και ως εκεί. Γιατί τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Ποιος να βρεθεί και να σε μεταμορφώσει τέτοια εποχή; Εξάλλου για τον Ολυμπιακό μιλάμε, που μετά τους Λο και Ντόρσεϊ, δεν έχει σταυρώσει ούτε έναν μέσα σε σεζόν. Και να σκεφτείτε ότι το "καλημέρα" του ματς ήταν υπέροχο.

Γίνεται μέσα στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός να ξεκινάει με 12-0 το ματς και να χάνει στο δεκάλεπτο 19-20; Φυσικά και γίνεται. Μπάσκετ είναι, όλα γίνονται. Στην τελική, ποτέ μια ομάδα που ξεμάκρυνε με το "καλημέρα" δε το διατήρησε. Ε, σε αυτή την περίπτωση οι Ρώσοι τα κατάφεραν και ακόμη καλύτερα χάρη σε σωστές δεύτερες επιθέσεις και κάποιους αιφνιδιασμούς, μετά από κόκκινες επιπολαιότητες.

Η κεκτημένη ταχύτητα από την άνετη επικράτηση επί της Βαλένθια, έφερε αυτή την… αναπάντητη ντουζίνα πόντων στην αρχή. Ο Πλάθα όμως κατάφερε να εκμεταλλευτεί κάποια πράγματα. Πρώτον, μόλις ο Κεμζούρα άρχισε το ροτέισον, ο Ολυμπιακός αποδιοργανώθηκε.

Επίσης, ο Ισπανός τεχνικός ήταν διαβασμένος και ήξερε πως η Βαλένθια έπεσε στο καναβάτσο γιατί οι παίκτης της φέρονταν σαν τουρίστες στον Πειραιά. Οι παίκτες της Ζενίτ, άπαντες, είχαν δύναμη και σωστή πίεση στη μπάλα, κυρίως όμως λειτούργησαν άψογα στα λάθη των γηπεδούχων.

Γενικά, υπήρξε ισορροπία, ο Ολυμπιακός δεν έχασε τη… γη από τα πόδια του και ίσως να ‘ταν και καλύτερα που οι αντίπαλοί του αντέδρασαν άμεσα. Κάποια ελεύθερα σουτ που δε μπήκαν, πήγαν να δημιουργήσουν εκνευρισμό, αλλά η θετική αντίδραση της εξέδρας, χάρισε και ανακούφιση και επιμονή στους Πειραιώτες. Έτσι με την επιστροφή των αρχηγών και του Μιλουτίνοβ αποκαταστάθηκε η τάξη. Και δεν αναφέρομαι στο σκορ, όσο την κίνηση, στον ρυθμό και στην λειτουργία.

Η Ζενίτ έχει ποιοτικό ρόστερ και αυτό την βοήθησε και όρθια να μείνει, αλλά και να πληγώσει τον Ολυμπιακό με ποικιλία. Οι Ρώσοι είχαν θετική στατιστική στο ημίχρονο με εξαίρεση τα διπλάσια λάθη από τους αντιπάλους τους. Η περιφερειακή άμυνα του Ολυμπιακού χάρισε πολλά σουλάτσα εντός ρακέτας στους παίκτες του Πλάθα.

Από την άλλη, ο Ισπανός είχε δικαιολογημένα παράπονα στις αμυντικές βοήθειες, αφού ο Μιλουτίνοβ και ο Πρίντεζης είχαν συνδεθεί εύκολα με το ρωσικό καλάθι, χάρη και στα ρήγματα που δημιούργησε ο Σπανούλης. Με το 1/12 τρίποντα ο Ολυμπιακός στα μάτια του κόσμου του, προσπαθούσε να… θυμηθεί τα κατορθώματα του Παναθηναϊκού μια μέρα πριν και έτσι στο δεύτερο μέρος η ανάγκη αλλαγών συμπεριφοράς ήταν απαραίτητη.

Ακόμη και τον Τσέρι επιστράτευσε ο Κεμζούρα μπας και διαφοροποιηθεί η κατάσταση. Όμως ο Ολυμπιακός είχε γυρίσει στα… λίγο παλιά. Με 38 πόντους σε 25 λεπτά. Κακή συμπεριφορά στην άμυνα. Επίθεση ό,τι να 'ναι. Και οι περισσότεροι των Αμερικανών να πηγαίνουν όλοι μαζί στην ίδια πλευρά!

Καλά για βοήθειες ανασταλτικά δε το συζητάμε. Όπως και δε συζητάμε το τι γίνεται μόλις λείπει ο Μιλουτίνοβ από την ρακέτα. Το + 10 των Ρώσων έγινε εύκολα στα μισά της τρίτης περιόδου, αντίδραση υπήρξε, αλλά το… τούβλο πήγαινε σύννεφο έξω από τα 6,75μ.

Όταν στο 30' χάνεις με έξι πόντους και έχεις 1/18 τρίποντα, ε, ψυχολογικά είσαι για να ζητήσεις… συνεδρία. Και αυτό έπρεπε στην τελευταία περίοδο ο Κεμζούρα να το διαχειριστεί. Ο Πάντερ λοιπόν μπήκε με… βόμβα και βγήκε από το παρκέ μετά από λίγο με τον Κεμζούρα να βάζει άσο τον Κόνιαρη και στο "δυο" τον Σπανούλη. Και μετά τον Πάντερ ξανά. Χρειαζόταν η άμυνα. Γενικά, ο Λιθουανός καλείτο να πάρει ρίσκα μιας και η ομάδα έχει "χτιστεί" ανισόρροπα σε προτερήματα των παικτών του.

Λίγοι οι ολοκληρωμένοι. Όμως ο εκτός 12αδας από τον Μπλατ Κόνιαρης, έκανε αυτό που πρέπει να κάνει κάθε παίκτης ο οποίος είναι αποφασισμένος να δείξει ότι αξίζει. Πήρε πάνω του δυο μεγάλα σουτ και άλλαξε το μομέντουμ της αναμέτρησης. Και γίνομαι έτσι αναλυτικός, γιατί αν ο Αντώνης δεν έβαζε αυτά τα δυο σουτ, η ομάδα δε θα αισθανόταν ότι μπορεί. Σε ένα διάστημα που όλοι "κόλλαγαν" και η αστοχία τους δεν είχε προηγούμενο. Βλέπετε πως τα φέρνει η ζωή και το μπάσκετ;

Με… τούβλα πέρασε το δίωρο ο Ολυμπιακός και όμως τα σουτ του Πάντερ και του Παπανικολάου έστειλαν το ματς στην παράταση. Με τη Ζενίτ να μην έχει κάνει φάουλ πριν το σουτ του Κώστα! Όταν είσαι όμως ο Ολυμπιακός και το στέλνεις σε έξτρα πεντάλεπτο μέσα στο σπίτι σου, πρέπει και να το παίρνεις. Οι Ρώσοι φέρθηκαν σωστά, δε τρομοκρατήθηκαν, επέδειξαν υπομονή και το πήραν το ματσάκι, τη στιγμή που αυτοί οι οποίοι διέλυσαν τη Βαλένθια, ήταν σε κακή βραδιά. Είστε πολύ έμπειροι καλοί μου φίλοι (και φίλες) από την EuroLeague.

Όλα όσα συζητάμε τόσο καιρό τα βλέπετε με τα ματάκια σας. Οι ξένοι πλέον δε φοβούνται τις ελληνικές ομάδες. Η μισή Αρμάνι, η Ζενίτ, η Βιλερμπάν που πήγε στο Μόναχο και έμοιαζε με ομάδα τοπικού. Οι εσωτερικές φαγωμάρες, οι κάκιστες επιλογές, τα χαμηλά -σε σχέση με των ξένων- μπάτζετ και πάνω απ' όλα η έπαρση και η αλαζονεία "εμείς είμαστε και οι ξένοι μας ζηλεύουν" οδήγησαν τους "αιώνιους" σε αυτή την κατάσταση.

Χρόνος υπάρχει, αλλά εμείς δε μπορούμε να κάνουμε εικασίες. Πρέπει να κρίνουμε όσα βλέπουμε. Ο Ολυμπιακός έχει Έλληνες παίκτες έμπειρους και κάποιους ξένους που μπορούν να βοηθήσουν. Όμως, θα είναι απόλυτα προβλέψιμος και αν η ήττα μπει στο μυαλό των νεοφερμένων, δεν θα βγει ποτέ.

Τα 6/30 τρίποντα, το 48% στα δίποντα και τα 16 λάθη είναι αριθμοί να ασχοληθούν οι προπονητές. Εγώ αυτό που ξέρω είναι, πως ο Ολυμπιακός θέλει κοντό χειριστή με παραστάσεις και τσαμπουκά. Ο Μπόλντγουιν μπορεί να γίνει σούπερ αν αποκτήσει παραστάσεις.

Όμως χωρίς Α1 και με ολιγόλεπτη συμμετοχή, που θα τις βρει τις παραστάσεις; Ο Τσέρι έχει ταβάνι και όχι ιδιαίτερα υψηλό. Θέλει αθλητικό 5αρι η ομάδα. Μετά ξανασυζητάμε. Να μου πείτε, τόσους μήνες δε τους θέλει; Τέσσερις πόντοι σε παράταση μέσα στο ΣΕΦ και να το 'χεις στείλει εσύ το παιχνίδι εκεί; Τι συζητάμε;